ROZWIJANIE PERCEPCJI WZROKOWEJ.
PERCEPCJA WZROKOWA jest zdolnością do rozpoznawania i rozróżniania bodźców wzrokowych a także do ich interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń. Percepcja wzrokowa uczestniczy niemal we wszystkich działaniach człowieka. Odpowiedni poziom percepcji wzrokowej umożliwia dziecku naukę czytania, pisania, stosowania reguł ortografii, wykonywania zadań arytmetycznych oraz rozwinięcie wszystkich tych umiejętności, których wymaga się od niego podczas nauki w szkole. Największe znaczenie
w rozwoju umiejętności uczenia się dzieci ma pięć aspektów percepcji wzrokowej.
Są to:
● koordynacja wzrokowo-ruchowa
● spostrzeganie figury i tła
● stałość spostrzegania
● spostrzeganie położenia przedmiotów w przestrzeni
● spostrzeganie stosunków przestrzennych
KOORDYNACJA WZROKOWO- RUCHOWA.
Koordynacja wzrokowo- ruchowa jest zdolnością do zharmonizowania ruchów gałek ocznych z ruchami całego ciała, lub którejś z jego części. Gdy osoba z normalnie funkcjonującym aparatem wzrokowym sięga po jakiś przedmiot, wówczas jej ręką kieruje wzrok. Gdy biegnie, skacze itp. Jej ruchami nóg też kieruje wzrok. Sprawne wykonywanie niemal wszystkich czynności zawdzięczamy dobrze rozwiniętej koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Najlepiej spostrzegamy te rzeczy, na których koncentrujemy uwagę. Mózg człowieka jest tak zorganizowany, że spośród wszystkich bodźców działających na organizm może dokonywać wyboru ograniczonej ich liczby. Te wybrane bodźce-słuchowe, dotykowe, węchowe
i wzrokowe-znajdują się w centrum uwagi: tworzą figurę w naszym polu percepcyjnym; większość pozostałych bodźców tworzy mgliście spostrzegane tło.
Figurą jest ta część pola spostrzeżeniowego, która znajduje się w centrum naszej uwagi Gdy przenosimy uwagę na inny przedmiot, wtedy ów przedmiot staje się figurą, a poprzednia figura stapia się z tłem.
Celem ćwiczeń dotyczących spostrzegania figury i tła jest rozwój zdolności dziecka do czytania wyrazów we właściwej kolejności i do spostrzegania liter i wyrazów jako samoistnych jednostek, bez mylenia ich z sąsiadującymi literami i wyrazami.
Stałość spostrzegania wyraża się w zdolności do spostrzegania przedmiotu jako posiadającego stałe właściwości-określony kształt, położenie i wielkość, niezależnie od zmiennych wrażeń wywołanych przez ten przedmiot na siatkówce oka.
Ćwiczenia dotyczące stałości spostrzegania pomagają dziecku nauczyć się rozpoznawania kształtów geometrycznych niezależnie od ich wielkości, barwy lub położenia, a później
w szkole znanych dziecku słów, gdy pojawiają się one w nieznanym kontekście, lub napisane są nieznanym charakterem pisma.
Spostrzeganie położenia przedmiotów w przestrzeni to spostrzeganie relacji przestrzennych zachodzących między przedmiotem i obserwatorem. Biorąc pod uwagę przestrzeń jednostka jest zawsze w centrum własnego świata i spostrzega przedmioty jako będące z tyłu, z przodu, przed, za, ponad, poniżej, lub po którejś stronie.
.
SPOSTRZEGANIE STOSUNKÓW PRZESTRZENNYCH
Spostrzeganie stosunków przestrzennych to zdolność do spostrzegania położenia dwóch lub więcej przedmiotów w stosunku do samego siebie, a także relacji przestrzennych zachodzących między tymi przedmiotami.
Różnica pomiędzy umiejętnością spostrzegania figury i tła i umiejętnością spostrzegania stosunków przestrzennych polega na tym, że w pierwszym przypadku pole wzrokowe podzielone jest na dwie części: figurę, czyli tę „narzucającą się” część pola i nie narzucające się spostrzeżeniowo tło, w drugim przypadku-dowolna liczba przedmiotów może być spostrzegana we wzajemnych, zachodzących między nimi stosunkach przestrzennych i uwaga jest skoncentrowana na każdym z nich w jednakowym stopniu.
Agashi