wyrok-sadu-lizbona---pcrizolacjeart-nsa-1.pdf

(138 KB) Pobierz
Portugalski Sąd Apelacyjny uznaje testy PCR za niewiarygodne i cofa
kwarantannę
(wyrok z dnia 11.11.20r. Sygnatura akt. Proc. Nº 1783/20.7T8PDL.L1)
17.11.2020
Z Lizbony Marcin Zatyka Polska Agencja Prasowa
Portugalia - sąd zakazał służbom medycznym decydowania o kwarantannie - Aktualności - COVID-
19 - Medycyna Praktyczna dla lekarzy (mp.pl)
oraz
Portal TKP dr. Petera F. Mayera;
Postfach 0001, 1215 Wiedeń
https://tkp.at/2020/11/17/portugiesisches-berufungsgericht-haelt-pcr-tests-fuer-unzuverlaessig-und-
hebt-quarantaene-auf/
Od dawna istnieją wątpliwości co do testów PCR, które można powiązać z
publikacją niemieckiego wirusologa Christiana Drostena i popartą przez
prywatne stowarzyszenie WHO. Przede wszystkim dlatego, że wyniki testu są
wykorzystywane do oficjalnych decyzji od kwarantanny do zamknięcia. Obawy
te zostały teraz odnotowane w orzeczeniu portugalskiego sądu apelacyjnego.
W orzeczeniu z dnia 11 listopada 2020r. portugalski sąd apelacyjny orzekł przeciwko
Regionalnemu Urzędowi Zdrowia Azorów w związku z orzeczeniem sądu niższej
instancji uznającym kwarantannę czterech osób za niezgodną z prawem. Spośród
nich jedna osoba uzyskała pozytywny wynik testu na Covid w teście PCR; pozostałe
trzy osoby zostały uznane za narażone na wysokie ryzyko narażenia. W rezultacie
regionalny urząd ds. zdrowia uznał, że wszystkie cztery są zakaźne i niebezpieczne
dla zdrowia, dlatego trzeba było je odizolować. Procedura, której regularnie
doświadczamy również u naszych władz ds. zdrowia
Sąd niższej instancji orzekł wobec instytucji ochrony zdrowia, a sąd apelacyjny
podtrzymał tę decyzję z argumentów, które wyraźnie poparcie w naukowej opinii
wielu ekspertów, takich jak byłego
Głównego Oficera Naukowego
gigant
farmaceutyczny Pfizer
z powodu braku wiarygodności testów PCR.
Sąd apelacyjny w Lizbonie zakazał ministerstwu zdrowia Portugalii oraz podległym
mu jednostkom samodzielnego podejmowania decyzji o przymusowej izolacji
społecznej i umieszczania chorych lub podejrzanych o zakażenie korona-wirusem na
kwarantannie. Z poniedziałkowej decyzji (11.11.20r) sądu wynika,
że osoby
bezprawnie zmuszane w Portugalii do odbycia kwarantanny będą mogły
domagać się odszkodowania za nielegalne zmuszanie ich do pozostania w
izolacji, odnotowało we wtorek lizbońskie Radio Observador.
Poniedziałkowy werdykt to decyzja w sprawie odwołania od orzeczenia sądu na
Azorach, portugalskich wyspach na Atlantyku, który prowadził sprawę 4-osobowej
grupy niemieckich turystów. Sąd w azorskim Ponta Delgada orzekł, że zgodnie z
prawem zostali
bezprawnie zmuszeni przez władze sanitarne do odbycia w
sierpniu br. przymusowej kwarantanny.
U jednego z przybyszów potwierdzono
1
wówczas zachorowanie na Covid-19. Sąd apelacyjny w Lizbonie wskazał, że:
Główne punkty orzeczenia sądu są następujące:
Diagnoza medyczna jest czynnością medyczną, do której wykonania uprawniony jest
wyłącznie lekarz i za którą ten lekarz ponosi wyłączną i całkowitą odpowiedzialność.
Żadna inna osoba lub organ, w tym żadna agencja rządowa lub sąd, nie ma
takich uprawnień. Zadaniem Regionalnego Urzędu Zdrowia Azorów nie jest
zgłaszanie kogoś chorego lub niebezpiecznego. Tylko lekarz może to zrobić.
Nikt
nie może zostać uznany za chorego lub niebezpiecznego dla zdrowia dekretem
lub prawem, nawet jako automatyczna, administracyjna konsekwencja wyniku
badania laboratoryjnego, niezależnie od jego rodzaju.
Z tego sąd wnioskuje, że;
„jeżeli jest przeprowadzane bez uprzedniej obserwacji lekarskiej pacjenta, bez udziału
lekarza poświadczonego
przez Ordem dos Médicos
do oceny objawów i żądania
badań/badań uznanych za konieczne, jakiejkolwiek czynności diagnostycznej lub
jakiegokolwiek działania zostałaby przeprowadzona kontrola zdrowia publicznego
(takie
jak ustalenie, czy występuje infekcja wirusowa lub wysokie ryzyko narażenia, co
podsumowują powyższe terminy)
stanowi naruszenie [wielu przepisów ustawowych i
wykonawczych] i może stanowić przestępstwo
usurpação de funções
[nielegalna praktyka
zawodowa],
jeżeli czynności te są wykonywane lub podyktowane przez osobę, która nie ma
takiej możliwości,
to znaczy osobę, która nie jest licencjonowanym lekarzem
[do
wykonywania zawodu lekarza w Portugalii, stopień nie wystarczy, Ty m u ss są
kwalifikowaną uznania dla zawodu lekarza przez jednego badania poddawanego z Ordem
dos Médicos]”.
Ponadto sąd stwierdził, że:
Urząd Zdrowia Azorów naruszył art. 6 Powszechnej Deklaracji o Bioetyce i Prawach
Człowieka, nie przedstawiając dowodów na to, że świadoma zgoda wymagana przez tę
deklarację została otrzymana od osób poddanych testowi PCR, którzy skarżyli się na
przymusową kwarantannę nałożonych na nich środków. Z przedstawionych sądowi
faktów wywnioskował, że ani przed, ani po przeprowadzeniu badania nie było żadnych
dowodów ani nawet wskazówek, że cztery osoby, o których mowa, zostały zbadane przez
lekarza.
Powyższe wystarczyłoby, aby przymusowa kwarantanna czterech osób była
nielegalna.
„nakazywanie tzw. izolacji profilaktycznej przeciw Covid 19 jest możliwe tylko w czasie
obowiązywania stanu wojennego lub wyjątkowego, a zatwierdzić je może jedynie
parlament lub władza sądownicza. “Próby pozostawienia obywateli na kwarantannie bez
zachowania tych wymogów należy uznać za przypadki nielegalnego zatrzymania” - orzekł
sąd apelacyjny w Lizbonie.
Podległa portugalskiemu rządowi Generalna Dyrekcja Zdrowia (DGS) nie miała
uprawnień, aby zmuszać niemieckich urlopowiczów do 14-dniowej kwarantanny, gdyż w
Portugalii nie obowiązywały wtedy przepisy o stanie wyjątkowym.
2
Podstawowa krytyka testu PCR przez sąd
Sąd uznał jednak za konieczne dodanie kilku bardzo interesujących rozważań do
testu PCR:
1.
„Na podstawie aktualnie dostępnych dowodów naukowych ten test [testem
RT-PCR] sam w sobie nie jest w stanie jednoznacznie określić, czy wynik
dodatni faktycznie odpowiada zakażeniu wirusem SARS-CoV-2, z kilku
powodów, z których dwa są najważniejsze: wiarygodność testu zależy od
liczby zastosowanych cykli; wiarygodność testu zależy od obecnego
obciążenia wirusem.” W odniesieniu do Jaafara i wsp. (2020;
https://doi.org/10.1093/cid/ciaa1491
) sąd stwierdza, że „jeśli dana osoba
uzyska pozytywny wynik testu PCR, jeśli zostanie zastosowany próg 35 cykli
lub wyższy (jak opisano w większości laboratoriów w Europie i USA),
prawdopodobieństwo zakażenia tej osoby wynosi <3%, a
prawdopodobieństwo, że wynik będzie fałszywie pozytywny wynosi 97%”.
2.
Trybunał zauważa również, że
:
próg cyklu stosowany do testów PCR
obecnie przeprowadzanych w Portugalii jest nieznany.
3.
W odniesieniu do Surkova i wsp.
(2020; Sąd stwierdza ponadto, że:
„każdy
test diagnostyczny należy interpretować w kontekście rzeczywistego
prawdopodobieństwa wystąpienia choroby, zgodnie z oceną przed
wykonaniem samego testu i wyraża opinię, że „W obecnym krajobrazie
epidemiologicznym prawdopodobieństwo, że testy Covid-19 dadzą fałszywie
dodatnie wyniki, wzrasta, co ma znaczące konsekwencje dla osób, systemu
opieki zdrowotnej i społeczeństwa
Podsumowanie sądu dotyczące orzeczenia w sprawie odwołania od apelacji
regionalnego organu zdrowia brzmi następująco:
„Biorąc pod uwagę naukowe
wątpliwości ekspertów, czyli te odnoszące się do rzetelności testów PCR, braku
informacji o analitycznych parametrach testów oraz braku diagnozy medycznej
dotyczącej obecności infekcji lub ryzyka infekcji, to narzędzie nigdy nie może
stwierdzić, czy C rzeczywiście był nosicielem wirusa SARS-CoV-2, czy też A, B i D
były w grupie wysokiego ryzyka.”
Skutki wyroku
Wyrok D ti powinien mieć ogromne konsekwencje prawne w Portugalii. Poza tym
jest wyrok byłego, wymuszający decyzję Rządu Regionalnego Azorów,
każdy
pasażer, który wyląduje na lotnisku tego terytorium, w trakcie 14-dniowej
kwarantanny
Trybunału Konstytucyjnego, orzekł jako bezprawne pozbawienie
wolności.
Należy również oczekiwać, że sądy w innych krajach UE będą mogły
wykorzystać te orzeczenia jako okazję do zajęcia się podstawami naukowymi,
które miały decydujące znaczenie dla tych orzeczeń.
3
Jak widać z rozwoju pandemii we Włoszech, testy PCR i późniejsze oficjalne środki
doprowadziły do ogromnego wzrostu zgonów, zarówno z infekcją, jak i bez niej.
Choroby Covid-19 i infekcje SARS zostały już wykryte we Włoszech od lata 2019r,
na długo zanim było wiadomo, co to jest.
Uznawanie orzeczeń Sądów Europejskich -
Prawo Europejskie
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
https://www.nsa.gov.pl/prawo-europejskie.php
Orzeczenia wydane w Unii Europejskiej są uznawane automatycznie, bez konieczności
przeprowadzania jakiegokolwiek postępowania.
Polskie sądy administracyjne są od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii
Europejskiej równocześnie sądami unijnymi, realizującymi wynikające z prawa UE
obowiązki stosowania tego prawa i udzielania jednostkom ochrony prawnej na podstawie
norm tego prawa.
„Unijne” uprawnienia sądów krajowych mają swoje umocowanie w Traktatach: art. 267
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ustanawiającym procedurę pytania
prejudycjalnego jako formę dialogu orzeczniczego między sądem a krajowym a
Trybunałem Sprawiedliwości UE (TSUE) oraz pośrednio w art. 19 ust. 1 zd. 2 Traktatu o
Unii Europejskiej (TUE) dotyczącego właściwości TSUE. Z tego ostatniego przepisu
wynika domniemanie właściwości sądów państw członkowskich do stosowania prawa
Unii Europejskiej. Inne postanowienia traktatowe, w tym art. 7 TUE umożliwiający
Radzie UE stwierdzenie istnienia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez kraj
członkowski wartości unijnych, nie ma wpływu na realizację uprawnień sądów
krajowych, w tym sądów administracyjnych jako „sądów prawa unijnego”.
Sądy administracyjne w swojej praktyce orzeczniczej stosują prawo UE, odwołują się do
orzecznictwa sądów europejskich (zarówno TSUE jak i Europejskiego Trybunału Praw
Człowieka) a także dokonują oceny legalności decyzji administracyjnych wydanych na
podstawie przepisów unijnych lub na podstawie przepisów prawa polskiego wdrażającego
prawo UE. Prawo unijne jest wykorzystywane przez sądy administracyjne w procesie
wykładni prawa polskiego. Polskie sądy dokonują również na potrzeby rozpoznawanych
spraw wykładni przepisów prawa UE.
W orzecznictwie sądów administracyjnych zagadnienia prawa unijnego pojawiają się
głównie przy rozpoznawaniu spraw z zakresu podatków, prawa celnego, transportu
drogowego i lotniczego, ochrony środowiska i zagospodarowania przestrzennego, rolnictwa
i leśnictwa, nadzoru sanitarnego, weterynaryjnego i farmaceutycznego, ochrony danych
osobowych, dostępu do informacji publicznej, zabezpieczenia społecznego, gier i zakładów
wzajemnych, pomocy finansowej ze środków budżetowych UE w ramach Wspólnej Polityki
Rolnej i Regionalnych Programów Operacyjnych oraz w sprawach cudzoziemców.
Przy rozpoznawaniu spraw z elementem unijnym sądy powołują zarówno przepisy
4
pierwotnego, jak i pochodnego prawa Unii Europejskiej. Przywołują obowiązek prounijnej
wykładni przepisów prawa krajowego i zapewnienia pierwszeństwa prawu europejskiemu.
Korzystają także z możliwości bezpośredniego zastosowania przepisów rozporządzeń i
dyrektyw. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE jest również powoływane przez
sądy administracyjne w celu wskazania wykładni danego przepisu prawa europejskiego
mającego zastosowanie w sprawie, a także przy dokonywaniu oceny możliwości
zastosowania prawa unijnego w rozpoznawanych sprawach.
W przypadku Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (EKPC),
sądy administracyjne sięgają do tego aktu oraz do orzecznictwa Europejskiego Trybunału
Praw Człowieka w szczególności w sprawach dotyczących gwarancji prawa do sądu i
skutecznego środka odwoławczego, ochrony prawa własności i mienia zabużańskiego, w
sprawach cudzoziemców oraz sprawach wolności sumienia i wyznania.
Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej jest powoływana przez polskie sądy
administracyjne w celu wskazania, że określone prawa jednostki są gwarantowane nie tylko
w Konstytucji RP czy EKPC, ale również w ramach systemu prawa Unii. W szczególności
dotyczy to prawa do sądu, prawa własności, zasady legalności i proporcjonalności kar
administracyjnych, ochrony danych osobowych, prawa do poszanowania życia prywatnego i
rodzinnego.
W razie wątpliwości co do trybu postępowania i dokumentów, które należy
przedstawić właściwemu sądowi lub innemu organowi w Polsce w związku z uznaniem
czy stwierdzeniem wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego, należy powoływać się
na następujące przepisy:
Podstawa prawna:
1.
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2020
r. poz. 1575 ze zm.).
2.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12
grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich
wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.Urz.UE.L Nr 351, str. 1).
3.
Rozporządzenie (WE) NR 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21
kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla
roszczeń bezspornych (Dz.Urz.UE.L Nr 143, str. 15).
4.
Rozporządzenie (WE) NR 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń
(Dz.Urz.UE.L Nr 199, str.1)
5.
Rozporządzenie (WE) NR 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12
grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty
(Dz. Urz.UE.L Nr 399, str.1)
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin