Dzwony_upiorne_WYDANIE_DWUJeZYCZNE_polsko_angielskie_e_1014.pdf

(304 KB) Pobierz

Charles Dickens

Dzwony upiorne

The Chimes

Ilustracja na okładce: niekverlaan

ISBN 978-83-953177-0-5

Wydawnictwo Wymownia: www.wymownia.pl

Polska wersja językowa w tłumaczeniu anonimowym z 1923 roku.

Angielska wersja językowa zgodna z wydaniem z roku 1844.

Kup książkę

KAROL DICKENS

DZWONY UPIORNE

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Niewielu ludzi — dla najrychlejszego porozumienia z czytelnikiem, zaznaczam odrazu, że

uwagi swej nie odnoszę ani do ludzi młodych, ani do niższych warstw należących, lecz

wogóle do wszelkiego rodzaju ludzi, biednych i możnych, młodych i starych, dorastających

jeszcze i już dogasających — tedy niewielu ludzi, powiadam, spałoby chętnie w kościele. Nie

mówię o spaniu podczas kazania przy ciepłem powietrzu (co się już raz czy dwa razy w

istocie przydarzyło) lecz w nocy i samemu. Niejednego zdziwiłoby w wysokim stopniu to

twierdzenie, gdybym mówił o spaniu w jasny dzień. Ale ja mówię: w nocy. Należy to

zrozumieć: w nocy. I jestem tak śmiały, że zobowiązuję się tego dowieść w pierwszy lepszy

wietrzny dzień zimowy, na pierwszym lepszym przeciwniku, który przyjdzie do mnie sam

jeden na stary cmentarz pod stare wrota kościelne i z góry mnie upoważni do zamknięcia go

tam aż do rana — o ile mu coś takiego specjalną sprawia przyjemność.

Bo nocny wicher ma złe przyzwyczajenie wałęsania się i wzdychania dokoła takich

budynków, szarpanie niewidzialną ręką drzwiami i oknami, celem wyszukania szpary, przez

którą mógłby się wcisnąć. A gdy mu się to uda, jęczy i wyje, jak ktoś, co nie znalazłszy czego

szukał, pragnie się znów wydostać, przyczem nie zadawalnia się wianiem po korytarzach,

świstaniem w okół filarów, uderzaniem w organy o głębokich tonach, lecz wzbija się pod

sklepienie, które pragnąłby zburzyć; następnie pada rozpacznie na kamienne płyty i z

pomrukiem zstępuje do podziemi grobowych. I znów wypełza potajemnie i snuje się wzdłuż

Kup książkę