Neal Bascomb - Zimowa forteca.txt

No Service s 7 X 63% M |) 4

 

Zimowa forteca

ZIMOWA

IW

 

-, JE /
2 - PR
2 IELKA LITERA

   

Okładka 1 of 1 (0%) Last page of the chapter
No Service © 3:19 PM u SCYJL BE,

Zimowa forteca

ZIMOWA

FORTECA

NEAL BASCOMB

Z angielskiego przełożył Mariusz Gądek

Karta tytułowa 1 of 1 (0%) Last page of the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Tym, którzy mają odwagę walczyć

Dedykacja 1 of 1 (0%) Last page of the chapter
  

RCA

   

 

 

 

| LÄ…dowanie |
| grupy Grouse
|| w Norwegii

 

   

 

 

 

 

Operacja Freshman
19-20 listopada 1942 r

    
   

Kestiansani,
.

 

 

 

 

 

Mapa © Sean Vee kzefotnay

 

 

 

 

   
  

  

grupy 6
17 lutego 1943 1 = =

Kryjówki
grupy Grouse
2 kstopada 194

23 listopada — 19 grudni
9 grudnia 1942 1. - 2

   

Jezioro $and: 5

     

 

 

 

 

 

 

 

 

Mapy 1 of 3 (0%) 2 more pages in the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

 

i
x |
Ucieczka grupy 1 w Z). s
Gunnerside SZ Na
do Szwecji | 4
28 lutego A 4
18 marca 1943 r

 

Każde O = 1 noc

 

 

 

 

 

 

 

  

i
,
sf ;
!
!
i
( T ;
NN i j
© Liliestramy 4
f Oslo
U vómork 8 e +
PSE |
(R A
"R"
SE Vier
1
"I vemork Bombardowanie

Vemork
16 listopada 1943 r

 

JÄ„ pasest=t=2

 

 

 

Mapy 2 of 3 (0%) 1 more pages in the chapter
No Service © 3:19 PM u SCYJL BE,

Zimowa forteca

 

GĘ
> U"
EN o
p—4DŃ
Mael
Rjukań
ee SF „Nyc
Ono . No
Zatopienie
SF „Hydroâ€

19-20 lutego 1944 r

 

 

 

 

 

 

Mapy 3 of 3 (0%) Last page of the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Uczestnicy wydarzeń

 

Operacja Grouse/Swallow
Jens-Anton Poulsson, dowódca
Knut Haugland, radiooperator
Claus Helberg

Arne Kjelstrup

Einar Skinnarland

Operacja Gunnerside

Joachim Ronneberg, dowódca
Knut Haukelid, zastępca dowódcy
Birger Stramsheim

Fredrik Kayser

Kasper Idland

Hans Storhaug

Zatopienie SF „Hydroâ€

AIf Larsen, inżynier w Vemork

Knut Lier-Hansen, bojownik ruchu oporu Milorg
Gunnar Syverstad, laborant w Vemork

Rolf Sarlie, inżynier konstruktor w Vemork

Kjell Nielsen, kierownik transportu w Vemork
Ditlev Diseth, emerytowany pracownik Norsk Hydro

Norwegowie

Leif Tronstad, naukowiec i dowódca kompanii Lingego

Jomar Brun, naczelny inżynier w Vemork

Torstein Skinnarland, brat Einara

Olav Skogen, dowódca lokalnej komórki Milorg w Rjukan

Lillian Syverstad, kurierka Einara Skinnarlanda

Hamarenowie, Hovdenowie i Skindalenowie, rodziny farmerów, którzy
pomagali Einarowi Skinnarlandowi

Alianci

Winston Churchill, premier Wielkiej Brytanii

Franklin D. Roosevelt, prezydent Stanów Zjednoczonych

Eric Welsh, szef norweskiego wydziału tajnej brytyjskiej służby
wywiadowczej (SIS)

John Wilson, szef norweskiej sekcji brytyjskiego Kierownictwa Operacji
Specjalnych (SOE)

Wallace Akers, szef brytyjskiego programu atomowego Tube Alloys

Mark Henniker, dowódca operacji Fresnman

Owen Roane, pilot amerykańskich sił powietrznych

Uczestnicy wydarzeń 1 of 2 (0%) 1 more pages in the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Naziści i kolaboranci

Josef Terboven, komisarz Rzeszy w Norwegii

generał Nikolaus von Falkenhorst, naczelny dowódca wojsk niemieckich
w Norwegii

podpułkownik Heinrich Fehlis, szef gestapo i sił bezpieczeństwa
w Norwegii

kapitan Siegfried Fehmer, oficer śledczy gestapo w Oslo

podporucznik SS Muggenthaler, przedstawiciel Fehlisa w Rjukan

Vidkun Quisling, przywódca norweskiej partii faszystowskiej Nasjonal
Samling

Niemieccy naukowcy
Kurt Diebner

Werner Heisenberg
Paul Harteck
Abraham Esau
Walther Gerlach

Uczestnicy wydarzeń 2 of 2 (0%) Last page of the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Trzeba walczyć o swoją wolność i o pokój. Trzeba walczyć o te wartości
każdego dnia, aby je ochronić. Przypominają bowiem statek ze szkła:
Å‚atwo je zniszczyć. Åatwo utracić.

Joachim Ranneberg, dowódca grupy Gunnerside

* 1 of 1 (0%) Last page of the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

Prolog

 

Okupowana przez nazistów Norwegia, 27 lutego 1943 roku

Dziewięciu narciarzy przecięło slalomem górskie zboczel. Grupa
młodych mężczyzn zdawała się polegać bardziej na własnym instynkcie
niż na słabym świetle księżyca. Przemknęli między sosnami i zjechali
trawersem w dół stromego, nierównego stoku pokrytego gdzieniegdzie
wykrotami, a gdzieniegdzie grubymi zaspami śniegu. Ubrani w białe
kombinezony maskujące nałożone na mundury wojsk lądowych
Brytyjskich Sił Zbrojnych mężczyźni wyglądali jak grasujące po lesie
widma. Poruszali się bezgłośnie niczym duchy, ciszę zakłócał jedynie
szmer sunących po śniegu nart i co pewien czas odgłos uderzenia kijka
o niedostrzeżoną w porę gałąź. Ciepły wiatr wiejący nieprzerwanie przez
dolinę Vestfjord zagłuszał jednak nawet i te dźwięki. Mężczyźni liczyli na
to, że wiatr zatrze również ich ślady.

Kiedy pokonali półtora kilometra od chaty, która służyła im za bazę
wypadową, las stał się zbyt gęsty, a zbocze zbyt strome, by mogli
kontynuować wędrówkę inaczej niż na piechotę. Młodzi Norwegowie
odpięli narty i zarzucili je na ramiona. Ale i tak poruszali się z wielkim
trudem. Objuczeni plecakami z 15 kilogramami sprzętu, a przy tym
uzbrojeni w karabiny maszynowe, granaty, pistolety, materiały
wybuchowe i noże, ślizgali się, zsuwali i brnęli przez ciężki, mokry śnieg.
Pod ciężarem sprzętu zapadali się niekiedy po pas w zaspach. Sytuacji nie
ułatwiała gęstniejąca ciemność, kiedy nisko wiszące chmury zaczęły
przesłaniać księżyc.

W końcu las się przerzedził. Mężczyźni wyszli na drogę, która biegła
przez północną część doliny Vestfjord w kierunku jeziora Moasvatn na
zachodzie oraz oddalonego o kilka kilometrów miasta Rjukan na
wschodzie. Dokładnie na południu, po drugiej stronie stromego wąwozu
rzeki Mana, znajdował się ich cel: Vemork.

Pomimo dużej odległości dzielącej ich od drugiego brzegu wąwozu oraz
świszczącego im w uszach wiatru komandosi doskonale słyszeli ciche
buczenie hydroelektrowni2ż. Jej budynek wraz z ośmiopiętrowymi
zakładami chemicznymi znajdował się na półce skalnej nad blisko
dwustumetrową przepaścią, poniżej której w dolinie wiła się rzeka Mana.
Dolina była tak głęboka, że promienie słoneczne rzadko docierały do jej
najniższych partii.

Gdyby Hitler nie zaatakował Norwegii, a Niemcy nie przejęli kontroli
nad fabryką, od Vemork biłby blask niczym z latarni morskiej. Ale teraz
okna zakładów były zaciemnione ze względu na nocne naloty aliantów.
W trzech miejscach nad doliną rozciągnięto również liny, aby zapobiec
dziennym atakom nisko lecących bombowców.

Prolog 1 of 3 (0%) 2 more pages in the chapter
No Service s 3:19 PM 4 % 63% (M | +

Zimowa forteca

Ciemna sylwetka fabryki przypominała imponującą fortecę wzniesioną
na pokrytej lodem, skalistej grani. Pracownicy mogli się dostać do niej
jedynie przez bacznie strzeżony wiszący most z jednopasmową drogą.
Otaczające zbocza zostały zaminowane, a okoliczne tereny stale
patrolowali żołnierze. Przygotowane były również reflektory, syreny,
stanowiska karabinów maszynowych oraz stacjonujące w koszarach
wojsko.

I właśnie do środka tej twierdzy zamierzała się włamać grupka
komandosów.

Stali na skraju drogi, z zafascynowaniem patrzÄ…c po raz pierwszy na
Vemork3. Nie potrzebowali dziennego światła, by wiedzieć, gdzie kryją
siÄ™ rozliczne zabezpieczenia fabryki. Przestudiowali w tym celu sterty
zdjęć zwiadowczych, setki stron raportów, nauczyli się na pamięć planów
budynku i dziesiątki razy przećwiczyli na jego makiecie zakładanie
ładunków wybuchowych. Wszyscy znali na pamięć każdą ścieżkę,
korytarz i klatkę schodową na terenie zakładów.

Nie oni pierwsi próbowali wysadzić Vemork w powietrze. Wysiłki te
były dotychczas okupione licznymi ofiarami. Podczas gdy w Europie,
Rosji, Afryce Północnej i na Pacyfiku szalała wojna, a bataliony czołgów,
eskadry bombowców, flotylle łodzi podwodnych i niszczycieli oraz
miliony żołnierzy ścierały się ze sobą w globalnym konflikcie, zdaniem
alianckich przywódców to właśnie ta ukryta na surowym norweskim
pustkowiu fabryka była języczkiem u wagi, który miał rozstrzygnąć
o zwycięstwie lub przegranej.

Pomimo całej niezwykle bogatej wiedzy na temat Vemork, dziewiątka
komandosów wciąż nie do końca rozumiała, dlaczego ten obiekt ma tak
duże znaczenie. Powiedziano im, że w fabryce produkuje się tajemniczą
substancję o nazwie „ciężka woda†i przy jej użyciu naziści mogą
„wysadzić w powietrze sporÄ… część Londynuâ€4. SabotażyÅ›ci sÄ…dzili, że
przedstawiono im to w wyolbrzymiony sposób, aby zagwarantować ich
pełne zaangażowanie w misję.

Oni zaś byli oddani tej misji bez względu na cenę, jaką przyjdzie im za
to zapłacić, włącznie z najwyższą ceną własnego życia. Od początku
zdawali sobie sprawę, że mają niewielkie szanse na przeżycie. Byli
w stanie wkraść się do fabryki i wypełnić zadanie, ale wydostanie się na
zewnątrz to już całkiem inna sprawa. Jeśli zajdzie taka konieczność, na
pewno podejmą walkę, ale ucieczka wydawała się mało prawdopodobna.
Aby nie dać się pojmać żywcem, każdy z komandosów miał ukrytą
w klapie lub pasie i zabezpieczoną w gumowej osłonie kapsułkę
z cyjankiem.

Wszyscy niewątpliwie denerwowali się przed akcją, ale przeważało
poczucie fatalizmu. Od wielu miesięcy przebywali z dala od domów,
spędzając czas na treningach, planowaniu i przygotowaniach. Teraz mieli
w końcu przejść do działania. Jeśli zginą, jak wielu członków sił
specj...