Krystyna Mirek - Jabłoniowy sad 2 - Rodzinne sekrety.pdf

(2157 KB) Pobierz

ROZDZIAŁ 1

Wczesna jesień była w tym roku wyjątkowo piękna, jakby

starała się ze wszystkich sił zatrzeć nieprzyjemny incydent,

który rodzinie Zagórskich zgotowało lato. Pod koniec sierpnia

zamiast spodziewanych słonecznych dni poprawiających

ludziom samopoczucie i pozwalających owocom w sadzie

przyjemnie się rumienić, nadeszła burza stulecia, w niecałe

pół godziny niszcząc dorobek wielu lat pracy.

Po pięknym, pielęgnowanym bez oszczędzania sił i środków

sadzie Zagórskich pozostało tylko wspomnienie. Ogród też

mocno ucierpiał. Jan Zagórski, ojciec czterech córek i głowa

rodu, rano specjalnie nie dotykał kotar zasłaniających okna

i szerokie balkonowe drzwi, żeby jak najdłużej chronić

ukochaną żonę przed widokiem skutków nawałnicy.

Minęły cztery tygodnie. Przyroda zmobilizowała wszystkie

siły, by naprawić to, co zostało zepsute. Połamane kwiaty

wypuszczały boczne pędy, między drzewkami zieleniła się

świeża trawa. Kiedy patrzyło się na sad z dużej odległości,

można było odnieść wrażenie, że wszystko jest jak dawniej.

Ale wystarczyło podejść bliżej, żeby pozbyć się złudzeń.

Prawie wszystkie owoce przepadły. W tym roku jabłoniowy

sad miał dla swoich właścicieli zaledwie dwa kosze

poobijanych, stłuczonych gradem owoców. Reszta nie

nadawała się do zbioru.

Jedyne jabłko, które ocalało bez szwanku, stało teraz na

biurku Jana w jego księgarni nieomal jak relikwia. Codziennie