Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3 E-K by Ciechanowicz Jan.pdf

(37820 KB) Pobierz

Jan Ciechanowicz

Rody rycerskie

Wielkiego

Ksiçstwa

Litewskiego

Tom III

E -К

Rzeszów 2001

Opiniowal

prof, dr Bronislaw Jaskiewicz

Opracowanie redakcyjne i korekta

Bogdan Strycharz

Projekt okladki

Ryszard Trzeciak

Na okladce herb Jachowicz

Rzeszów 2001

Wydanie I

ISBN 83-87602-80-9/t. I-V

83-87602-86-8/t. Ill

Druk i oprawa

FOSZE

35-209 Rzeszów, ul. Ofiar Katynia 15

e-mail: fosze@fosze.com.pl

www.fosze.com.pl

EGINTOWICZ (Egintavicius)

herbu Jasienczyk. W zrodlach historycz-

nych notowani od XVII wieku.

EJCZUN (Eiciunas)

herbu Lab^dz. Ich dobra rodowe znajdowaly siQ na

Wilenszczyznie.

EJDRYGIEWICZ (Eidrigevicius)

herbu Abdank. Jest to bardzo dawna

rodzina, od wiekow osiedlona na Wilenszczyznie i Zmudzi. W latach 1798

i 1827 heroldia wilenska potwierdzala starozytn^ rodowitosc szlacheckc}. Eydry-

giewiczow z parafii bejsagolskiej w powiecie szawelskim (CPAHL, f. 391, z. 9,

nr 2892, s. 700-701).

Seweryn Uruski

{Rodzina. Herbarz szlachty polskiej,

Warszawa 1906, t. Ill,

s. 390-391) pisal o nich: „Eydrygiewicz herbu Abdank. Mateusz podpisal kon-

wokacjs generaln^. litewsk^ 1764 r. Adam walczyl w 1831 r. Tomasz, s^dzia

ziemski upicki, czynny wzi^l udzial w 1831 r. Tomasz, syn Mariana, sqdzia

s^dow powiatu poniewskiego 1840-1845 r. Kleofas, syn Michala, z synami

Aleksandrem Stanislawem, Wladyslawem i Michalem oraz Wincenty, syn Lu-

dwika, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845-1865 r. i zapisami do ksi^g

szlachty guberni kowienskiej.

Michal, syn Stanislawa, dobr Upita, Tytus, syn Tomasza, dobr Mariampol

i Wojszwilce, Jozef, syn Onufrego, dobr Jaciniszek, Antoni, syn Jana, dobr

Rajuny, Leonard, syn Jozefa, dobr Werdukszni i Jan, syn Szymona, dobr Wer-

dukszni, Helena, corka Antoniego, dobr Drosejkany, w guberni kowienskiej

w 1882 roku dziedzice”.

EJDYM (Eidimas)

herbu Podkowa. Mieli dobra ziemskie w powiecie tel-

szewskim.

EJDYMT

vel

EJDYNT (Eidimtas, Eidintas)

herbu Jastrz^biec. Znani od

wiekow na Litwie.

EJDZIATOWICZ (Eiditavicius)

herbu Luk. Dziedziczyli posiadlosci na

Wilenszczyznie (CPAHL, f. 391, z. 1, nr 180, 994).

EJGIRD (Eigirdas)

herbu Abdank. Zamieszkiwali w powiatach oszmian-

skim, wilkomierskim i innych.

EJMONT (Eimontas, Eimuntas)

herbu JastrzQbiec. Mieszkali w powiecie

kowienskim i in.

EJM UTOW ICZ (Eimutavičius, Eimutis) herbu Hipocentaurus. Posiadali

majątki w powiecie rosiehskim.

EJNAROW ICZ (Einaravičius) herbu Bialynia. Dziedziczyli dobra na

Wilehszczyznie (CPAHL, f. 391, z. 1, nr 994).

EJN IK (Einikas) herbu Pobog. Ich posiadlošci rodowe položone byly

w powiecie rosiehskim.

EJSM ONT vėl EYSMONT vėl EYSYMONT vėl EJSMUNT (Eisimon-

tas, Eisimuntas) herbu Korab. O nich H. Stupnicki w swoim herbarzu (Lwow

1855, t. I, s. 153) zanotowal: „Dom znakomity w ludzi rycerskich”. Ksiądz

Wojciech Wijuk Kojalowicz pisal zaš w

Compendium:

„Eysmontowie, dom

rodowity w W.X.Litewskim w grodzienskim powiecie. Jan Eysmont, mąž

uczony, byl kaplanem. Jędrzey Eysmont, sędzia grodzki grodzienski 1632. Ma-

ciey Eysmont, komomik grodzienski, syn jego Andrzey, kaplan. Franciszek

y Dominik Eysmontowie, bracia, w powiecie pinskim. Služyli dingo w woy-

sku”. Inny heraldyk podawal: „Eysmont vėl Eysymont, herbu Korab. Dawna

i rozrodzona litewska rodzina, jej gniazdem powiat grodzienski, gdzie posiadala

majątek Sudzilow” (S. Uruski

Rodzina...,

t. III, s. 394).

Ejsmontowie znani byli od XVI wieku z przekazöw archiwalnych. Jak

šwiadczą ich od początku polskie, katolickie imiona, wywodzili się prawdopo-

dobnie - jak większošč tutejszej szlachty - ze slowianskiego elementu i przez

dlužszy czas nie posiadali wyraznej swiadomosci etnicznej. Ich pierwszą swia-

domą opcją narodową bylo przyznawanie się do polskošci. W XVIII wieku

Ejsmontowie licznie osiedleni byii na Grodziehszczyžnie i Wilehszczyznie,

w Galicji, Warszawie, na Rusi Bialej. Przedstawiciele tego rodu zamieszkiwali

tež na Podolu

(Spisok dworian wniesionnych w dworianskuju rodoslownuju

knigu podolskoj gubernii,

1897, s. 35). �½onami ich byly panny z takich m.in.

dornow, jak: Wilczynscy, Wolkowyscy, Soltanowie, Luniewscy, Rodziewiczo-

wie, Milaszewiczowie, Stalewscy, Glęboccy.

Postanowienia o rodowitosci szlacheckiej familii Ejsymontöw

(1827) do-

wiadujemy się, že „poprzednik tej familii, urodzony Piotr Janowicz Ejsymont,

zaszczycając się prerogatywami stanowi szlacheckiemu wlasciwymi, posiadal

dziedziczną ziemną majętnošč w okolicy Ejsymontach Paszewiczach w powie

cie grodzienskim položoną. swiadczy o tern: prawo wieczystoprzedazne na tęž

ziemną majętnošč przez tegož Piotrą Janowicza Ejsymonta urodzonym Waw-

rzynkowi, Hrehoremu i Piotrowi Michalowiczom Ejsymontom w roku 1663

lutego 2 wydane” (Archiwum Narodowe Bialorusi w Minsku, f. 319. z. 2, nr

1025). Tenže dokument wymienia kilkunastu czlonkow rodu. zaznaczając, že

wszyscy oni naležą do rodowitej i starožytnej szlachty polskiej.

Inna galąž rodu Eysmontow, wedlug oficjalnie zatwierdzone: genealogii

z potowy XIX w., pochodzila z powiatu oszmiahskiego w gubem: wilehskiej.

Protoplasta rodu, Aleksander Kazimierz Eysmont, za zaslugi wojenne • 1658

•

roku otrzymal od krola polskiego Jana Kazimierza wsie Klimowicze : Pa vlowi-

cze. Jego syn Tomasz i wnuk Jakub gospodarzyli w majątku rodzinr.;-ir. Kolej-

ni przedstawiciele rodziny: Jan (ur. 13 maja 1788) i Jozef (ur. 17 grudnia 1782)

mieli synow. Pierwszy z nich - trzech: Onufrego Jerzego (ur. 16 sierpnia 1816),

Konstantego Teofilą (ur. 7 sierpnia 1821), Antoniego Marcina (ur. 13 listopada

1824) - ostatniego przedstawiciela tej gatęzi rodu.

Jozef Eysmont mial natomiast syna Ignacego Rafata (ur. 29 paždziemika

1797) i wnukow: Mateusza Michala (ur. 20 wrzešnia 1830) oraz Ignacego (ur. 7

grudnia 1821). Po povvstaniach listopadowym i styczniowym rodzina ze-

pchnięta zostala do klasy tzw. ,jednodworcow” (CPAHL, f. 391, z. 1, nr 171).

W Panstwowym Archiwum Historycznym Litwy (f. 391, z. 5, nr 141) prze-

chowywana jest dokumentacja dotycząca genealogii rodu Eysmontow. Jest to

jednak historia tylko jednego z požniejszych odgalęzien tej rodziny, rozpoczy-

nającego się od Jakuba Eysmonta (testament z 29 lutego 1760 r.), jego synow:

Pawla i Mikolaja; wnukow: Mateusza, Piotrą, Antoniego, Mikolaja, Fortunata

Jakuba; oraz prawnukow: Antoniego, Kazimierza, Jerzego, Stanislawa Jozefą,

Tadeusza, Franciszka.

Eysymontowie (Eysymonttowie) herbu Korab z powiatu grodzienskiego

wywodzili się od Andrzeja, wlašciciela wsi Gobiaty Worobie, ktory mial sy-

now: Tadeusza i Michala, oraz wnukow: Jozefą i Stanislawa. Ten ostatni mial

synow: Jakuba Atanazego oraz Wincentego Aleksandra (CPAHL, f. 391, z. 1,

nr 169).

Historycy žmudzcy wskazują niekiedy, že rodzina pochodzi jakoby z po-

wiatu rosienskiego, co nie jest jednak zgodne z faktami. Jeden z wywodow ge-

nealogicznych z XIX wieku bierze za protoplastę rodu Macieja Eysymonta,

vvlašciciela wsi Dowgialowskie-Plenikowskie, ktory zostawil po sobie pięciu

synow: Ignacego, Tomasza, Piotrą, Ludwika, Kazimierza. Posiadali oni tež (lub

dzieržawili) dobra ziemskie w powiatach: zawilejskim, wilenskim, oszmian-

skim, šwięcianskim i upickim.

Znana byla rovvniež rodzina Eysmontow wladająca fo!warkiem Horočki

w powiecie švvięcianskim. W 1866 roku Ludwik Zachariasz Tadeusz Eysmont,

wraz z zoną Franciszką, corkami Teodorą i Walerią oraz synami Izydorem

i Janem, otrzymal z kancelarii carskiej oficjalne pošwiadczenie przynaležnošci

do stanu szlacheckiego (CPAHL, f. 391, z. 1, nr 164).

Zaczynając od XVI wieku, žrodla archivvalne często wzmiankują w rožnych

kontekstach o reprezentantach domu Ejsmontow. Np. w 1539 roku mieszkaniec

Skidela, Janko Stankowicz, zaskaržyl w sądzie grodziehskim bojara krolew-

skiego Stecka Eysimontowicza i syna jego Benedykta o najazd, pobicie i zra-

nienie czlonkow rodziny, a takže o to, iž ow „sianožęč moją pokosil, a siano do

swego dworu odprowadziT’. Zgodnie z vvyrokiem sądu musieli Eysimontowi-

czowie pokryč zadane przez siebie szkody

(AWAKy

t. XVII, s. 163-164).

W 1585 roku w aktach sądu grodzienskiego wymienia się inrię Adama Ey

smonta, „ziemianina hospodarskiego” (czyli szlachcica krolewskiego) z povviatu

grodzienskiego (ibidem, t. I, s. 12). 21 maja 1594 roku ziemianin hospodarski

z powiatu slonimskiego Lukasz Eysimont zaskaržyl do sądu �½ydow z miastecz-

ka Dworzec o pobicie go: „�½ydowie, wziąwszy przed siebie zly umysl, a prawie

przepomniawszy bojažni Božey i srogošci prawa pospolitego, przeniavvszy mnie

przeciw domu czobotarza Kužmicy, mnie, czlowieka spokojnego, im w niczym

Plik z chomika:

kmn57

Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3 E-K by Ciechanowicz Jan.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: