Co to jest woda świętego Ignacego?
Woda święcona św. Ignacego Loyoli (1491-1556) - założyciela zakonu jezuitów zwana jest również wodą cudowną, wodą świętą św. Ignacego, wodą błogosławioną św. Ignacego, wodą ignacjańską.
Zaczęła być stosowana wśród wiernych Kościoła Katolickiego niedługo po śmierci Świętego i od prawie 450 lat sprowadza łaski, dla których zwykłe środki były niewystarczające.
Picie wody uświęconej dotknięciem świętych relikwii dla otrzymania specjalnej łaski od Boga jest wśród wiernych zwyczajem bardzo starym.
Ta cudowna woda ta znana jest również wśród protestantów.
Według Rytuału Rzymskiego Pawła V z 1614 r., który został odnowiony przez Piusa XI w 1925 r. i ponownie przywrócony przez Benedykta XVI w 2011 r. kapłan jezuita lub inny kapłan upoważniony błogosławi wodę specjalną modlitwą i zanurza w niej relikwie lub medalik św. Ignacego Loyoli. Tak powstaje woda św. Ignacego.
Jakie modlitwy są odmawiane przy błogosławieństwie wody świętego Ignacego?
Kapłan odmawia m. in. takie piękne modlitwy jak:
Panie święty, Ojcze wszechmogący i wieczny Boże, który, zlewając na słabe ciała łaskę swego błogosławieństwa, miłosiernie ochraniasz dzieło rąk Twoich, racz łaskawie przyjąć wezwanie Twego Imienia i przez wstawiennictwo świętego Ignacego - Twego wyznawcy, uwolnij od choroby Twoje sługi i obdarz zdrowiem, podźwignij swoją prawicą, umocnij siłą, strzeż ich swoją potęgą i we wszelkiej pomyślności przywróć ich Twojemu Kościołowi świętemu.
Pobłogosław, Panie, tę wodę, aby stała się lekarstwem dla uzdrowienia rodzaju ludzkiego i przez wstawiennictwo świętego Ignacego, spraw, aby każdy kto jej użyje otrzymał zdrowie ciała i ochronę duszy.
Boże, który dla większego rozszerzania chwały Twojego Imienia wzmocniłeś Kościół walczący przez świętego Ignacego nowymi posiłkami, spraw, abyśmy z jego pomocą, naśladując go w walce na ziemi, zasłużyli wraz z nim na wieniec zwycięstwa w niebie.
Medalik Świętego zanurzony w wodzie
Jak działa woda świętego Ignacego?
Używanie wody św. Ignacego niesie ze sobą łaski tym, którzy w to wierzą i z pobożnością stosują. Jest to tzw. sakramentalium Kościoła, o którym Sobór Watykański II mówi: „Sakramentalia to święte znaki, które na podobieństwo sakramentów wskazują przede wszystkim na duchowe dobra osiągane dzięki wstawiennictwu Kościoła.
Przygotowują one ludzi do przyjęcia właściwego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia.” (Konstytucja o Liturgii, 60).
Św. Ignacy nie chce pozostawić bez nagrody szczerej ufności, żywej i głębokiej wiary, która z nieodpartą siłą ściąga Boże błogosławieństwa i w razie potrzeby zdolna jest przenosić góry.
Ta wiara jest konieczna dla otrzymania łask, których się pragnie i o które się prosi przez stosowanie sakramentalium jakim jest woda św. Ignacego.
Błagając wstawiennictwa św. Ignacego o uchronienie od złego lub o otrzymanie jakiegoś dobrodziejstwa nie można przy tym zapominać o zgadzaniu się z wolą Bożą.
Jeśli ta wiara i zgodność z wolą Bożą jest złączona z prawdziwą ufnością w pomoc św. Ignacego Loyoli i jest poparta szczerą spowiedzią i przyjęciem Komunii św., to nie ma wątpliwości, że św. Ignacy uprosi łaskę, o którą się staramy, lub jakąś inną rzecz ważną - lepszą dla naszego dobra.
Jak stosować wodę św. Ignacego?
Zanim zastosuje się wodę św. Ignacego należy odmówić trzy razy Chwała Ojcu... na cześć Trójcy Przenajświętszej, której ten święty był tak gorliwym sługą, a dodać należy wezwanie: Św. Ignacy - módl się za nami. Wystarczy też odmówić Ojcze Nasz..., Zdrowaś Mario... i Chwała Ojcu..., albo po prostu wezwać pomocy Świętego, gdy sytuacja lub stan choroby nie pozwala na co innego.
Należy jednak pamiętać, że większą część łask za przyczyną św. Ignacego otrzymuje się przez odprawienie nowenny do św. Ignacego, jednej lub więcej, przy równoczesnym piciu wody.
(NOWENNĘ ZNAJDZIESZ NA KONCU TEJ GAZETKI)
Trzeba też, by osoba w potrzebie i rodzina przystąpili do sakramentów świętych.
Wodę można pić lub stosować zewnętrznie we wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwach i potrzebach, tak duchowych jak doczesnych. Wody tej nie powinno się zbyt długo przechowywać i nie powinna być traktowana jako pamiątka lub magiczny przedmiot.
Czy jakiś dokument papieski potwierdza praktykę błogosławienia wody świętego Ignacego?
Pierwszy dokument zatwierdzony przez papieża, w którym zawarty jest rytuał poświęcenia wody św. Ignacego to Rituale Romanum- Rytuał Rzymski - księga liturgiczna wydana zgodnie z postulatami Soboru Trydenckiego, który to sobór 4 grudnia 1563 r. polecił opracować księgę liturgiczną regulującą udzielanie sakramentów i sakramentaliów. Prace nad tą księgą rozpoczęły się w 1570 r. Podczas przygotowania księgi zasięgano opinii teologów i proboszczów. Komisja "akceptująca" składała się z pięciu członków, m.in. kardynała, jezuity św. Roberta Bellarmina SI. Papież Paweł V swoim brewe z dnia 17 czerwca 1614 r., które było wstępem do Rytuału Rzymskiego, zatwierdził go. Formuła błogosławienia wody św. Ignacego została ona jeszcze raz potwierdzona po kasacie i odrodzeniu zakonu jezuitów (1773-1814), o co poprosił ówczesny generał zakonu o. Piotr Beckx SI, bo było to istotną częścią tradycji zakonu. Ponownego zatwierdzenia dokonał wtedy papież Pius IX przez Prefekta Kongregacji ds. Świętych Obrzędów (Congregatio Sacrorum Rituum) w dniu 30.08.1866 r. W latach 1614-2011 pojawiały się też kolejne wersje Rytuału Rzymskiego zawierające rytuał błogosławienia wody św. Ignacego i aprobaty wielu papieży dotyczące tego Rytuału. Formuła błogosławienia wody św. Ignacego weszła w skład tego Rytuału prawdopodobnie na początku XVIII w.
Ostatni wydany dokument Stolicy Apostolskiej, który dotyczy tego tematu to Instrukcja z dn. 30.04.2011 r. Papieskiej Komisji Ecclesia Dei dotycząca zastosowania Listu Apostolskiego Motu Proprio data Summorum Pontificum Jego Świątobliwości Benedykta XVI, która zezwala na dokonywanie tego obrzędu zgodnie z Rytuałem Rzymskim Pawła V, którego ostatnie wydanie było w 1962 r. W Instrukcji jest napisane:
Obrzędy zgromadzeń zakonnych
34. Dozwolone jest posługiwanie się własnymi księgami liturgicznymi zgromadzeń zakonnych, które obowiązywały w 1962 r.
Pontificale Romanum i Rituale Romanum
35. Dozwolone jest posługiwanie się Pontificale Romanum i Rituale Romanum, jak również Caeremoniale Episcoporum, będącymi w użyciu w 1962 r.
Czy znane są konkretne przypadki uzdrawiającego działania Wody św. Ignacego?
Znane i potwierdzone są na całym świecie przypadki cudownych uzdrowień, wyleczeń i ochrony przed chorobami i zarazą i innymi niebezpieczeństwami dla ciała i duszy zdziałane za przyczyną wody św. Ignacego.
Na przykład w książecce o. Franciszka Ksawerego Moretti SJ i w broszurze wydanej przez Uniwersytet Loyoli w Chicago opisane są następujące konkretne przypadki cudownego działania wody św. Ignacego:
- uzdrowienie całkowicie sparaliżowanych osób, które piły i obmywały się wodą
- uzdrowienie dziecka niewidomego od urodzenia
- uzdrowienie wzroku lub odzyskiwanie wzroku przez tych, którzy całkowicie stracili wzrok
- uzdrowienie z suchot (gruźlica), zapalenia płuc, astmy
- uzdrowienie człowieka zagrożonego amputacją nóg z powodu postępującej gangreny
- uzdrowienie kalectwa, paraliżu dolnej części ciała, paraliżu kończyn
- uzdrowienia z urazów powypadkowych
- uzdrowienie udaru mózgu i utraty świadomości, uzdrowienie spazmów nerwowych, epilepsji, konwulsji
- uzdrowienie z niedomykania zastawki serca
- zapalenie opon mózgowych i rdzenia, zapalenie migdałków mieszkowe
- liczne uzdrowienia z chorób żołądkowych, nerkowych, kamicy nerkowej, głuchoty, puchliny wodnej, tyfusu, cholery, plucia krwią, dusznicy, zwichnięcia, opuchlizny stawów, bólu kości, ostrych bólów stopy, febry, grypy, anginy, newralgii, rozmaitych guzów, ropni, wrzodów, egzemy, stanów zapalnych skóry, słowem z wszelkiego rodzaju cierpień
- uzdrowienia z raka piersi, gardła, skóry i narządów wewnętrznych
- uzdrowienie z ustawicznego intensywnego poczucia głodu
- uzdrowienia z wysokiej gorączki i związanej z tym utraty przytomności
- uzdrowienia i powrót do życia osób umierających
- umocnienie w wierze dla umierających
- liczne uzdrowienia osób, dla których medycyna nie miała ratunku, od których lekarze już odstępowali, uznając ich za nie do uratowania
- skuteczna pomoc dla bezdzietnych kobiet marzących o macierzyństwie, dla kobiet oczekujących narodzin dziecka
- skuteczna pomoc przy szczęśliwym porodzie
- pomoc w obliczu zagrażającego pożaru czy gwałtownych pokus
Jakie znane są najstarsze fakty i potwierdzone przypadki uzdrowień dotyczące Wody św. Ignacego?
Najstarsza wzmianka (może ktoś znajdzie jeszcze starsze zapisy) dotyczy roku 1599, na długo zanim Kościół (i papież Grzegorz XV) uznał Ignacego Loyolę za świętego 12 marca 1622 r., i kilka lat zanim Kościół (papież Paweł V) ogłosił go błogosławionym 27 lipca 1609 r. 67-tomowy zbiór żywotów świętych opracowany z zastosowaniem krytyki historycznej - Acta Sanctorum - wydany przez Towarzystwo Bollandystów opisuje, że już w roku 1599 bardzo wielu mieszkańców hiszpańskiego miasteczka Burgos używało wody, w której zanurzano B. Patris ossiculum(mała kość z ciała Ignacego).
Pierwsza wzmianka o zanurzaniu relikwi św. Ignacego pochodzi z roku 1610. Pierwsza wzmianka o błogosławieniu wody w imię św. Ignacego pochodzi z 1626 r. W pierwszej połowie XVII w. zaczynają pojawiać się wzmianki o wotach ofiarnych składanych jako podziękowanie za otrzymane łaski za pośrednictwem wody z Manresy.
W połowie wieku XVII następuje ujednolicenie formuły używanej do poświęcenia wody Ignacego.
Pierwszy rytuał święcenia tutaj odnaleziony jest z 1680 r. Pierwsza wzmianka o stosowaniu medalika zamiast relikwi pochodzi z 1720 r.
Pierwsza wzmianka o cudownym działaniu wody św. Ignacego w Polsce pochodzi z 1726 r. i jest to w ogóle pierwsza wzmianka historyczna, że woda św. Ignacego powstrzymała pożar.
Pierwszy rytuał święcenia wody św. Ignacego, według tych poszukiwań, pojawił się na ziemiach polskich w sakramentarzu z 1730 r.
Pierwsza wzmianka w literaturze polskiej, odnaleziona tutaj, pochodzi z 1767 r.
Jak złożyć osobiste świadectwo na większą chwałę Bożą?
Prosimy podzielić się z nami osobistym świadectwem otrzymania łask za pośrednictwem tej świętej wody.
Świadectwa chwały Bożej - cudów i łask - można przesyłać na na e-mail: laskawa@jezuici.pl lub na adres: Jezuici - Woda św. Ignacego, ul. Świętojańska 10, 00-288 Warszawa.
Woda jest bezpłatna. Prosimy jednak o składanie ofiar, które jezuici przeznaczają dalej na rozpowszechnianie wody św. Ignacego Loyoli i kultu świętego założyciela zakonu jezuitów.
Skąd otrzymać wodę świętego Ignacego?
Prosimy pytać w placówkach jezuickich. Tradycyjnie w kościołach jezuickich na całym świecie woda św. Ignacego uroczyście święcona jest raz w roku, we wspomnienie liturgiczne św. Ignacego z Loyoli, które jest zarazem świętem odpustowym w jezuickich kościołach i kaplicach, czyli 31 lipca. Wodę Ignacego można również otrzymać przez cały czas w roku.
Tradycyjnie w kościołach jezuickich dnia 31 lipca, w zakonną uroczystość św. Ignacego Loyoli, założyciela Towarzystwa Jezusowego, poświęca się tzw. wodę świętego Ignacego. Jej przeznaczenie było i jest bardzo różne w zależności od tradycji kulturowej danego kraju. Już w XVII wieku zwyczaj używania wody św. Ignacego był bardzo powszechny nie tylko w Europie, ale także w różnych regionach Azji i Ameryki Południowej.
Różnie nazywano tę wodę w zależności od Jej właściwości leczniczych oraz gorliwości tych, którzy starali się o jej rozpowszechnianie.
We Włoszech, w Belgii, w Chile, a także w Szwajcarii katolicy i protestanci nadali jej nazwę wody cudownej. Powszechnie jednak nazywa się ją wodą św. Ignacego lub wodą święconą św. Ignacego.
Przeznaczona jest przede wszystkim dla matek w błogosławionym stanie i stanowi pomoc przy trudnych, niebezpiecznych porodach.
Za wstawiennictwem tego świętego uprasza się u Pana Boga łaskę szczęśliwego rozwiązania. Wody tej używano także przeciw szerzącym się epidemiom.
Tak było chociażby w hiszpańskim mieście Burgos w roku 1599, kiedy to wiele zarażonych osób odzyskało zdrowie po wypiciu tej poświęconej wody. Podobne wydarzenia miały miejsce w Rzymie w latach 1656/57 oraz w 1837 n, gdy zaczęta zbierać żniwo straszna choroba - cholera. Wielkiej łaski za pośrednictwem św. Ignacego doznali także wierni z Modeny, którzy w roku 1855 prosili o zdrowie za jego wstawiennictwem.
Czterystu rodzin modeńskich nie dotknęła zaraza, a one w dowód wdzięczności odnowiły ołtarz świętego w kościele św. Bartłomieja i ufundowały okazałą rzeźbę, przedstawiającą modeńczyków w postawie klęczącej, błagających o laskę przed ołtarzem św. Ignacego.
POMOC DLA MATEK
Papież Pius IX na prośbę generała zakonu jezuitów o. Piotra Beckxa, dekretem Kongregacji Obrzędów z dnia 30 sierpnia 1866 roku, ustanowił modlitwy i sposób poświęcenia wody świętego Ignacego.
Dzięki temu formuła poświęcenia tej wody zyskała oficjalne zatwierdzenie Kościoła, a praktyka wiernych została zaaprobowana.
Woda świętego Ignacego jest zazwyczaj dostępna w kościoła jezuickich przez cały rok i zwykle znajduje się w zakrystii bądź przy ołtarzu św. Ignacego, aby wierni mogli Ją z łatwością zaczerpnąć i użyć jej w celu uproszenia błogosławieństwa dla rodzących.
Święty Ignacy w litanii ku jego czci wzywany jest między innymi jako: lekarz chorych, karmiciel sierot, opiekun maluczkich, ojciec uczącej się młodzieży, pomoc matek.
Szczególnie to ostatnie wezwanie - pomoc matek - jest dla niego zobowiązujące. Znana jest bowiem modlitwa żarliwego polecania się temu świętemu w trudnym i niebezpiecznym czasie wydawania na świat dziecka.
MEDALIK ŚWIĘTEGO ZANURZONY
W WODZIE
Istnieje specjalny obrzęd poświęcenia wody świętego Ignacego. Dokonuje go jezuicki kapłan. Zanurza w wodzie medalik z wizerunkiem św. Ignacego Loyoli (lub wkłada do wody cząsteczkę jego relikwii, szczelnie zamkniętą w małym szklanym relikwiarzu) i odmawia modlitwy, prosząc o wylanie Bożego błogosławieństwa na mającą rodzić kobietę, która z wiarą prosić będzie Pana Boga - Źródło wszelkiego życia - o szczęśliwe rozwiązanie.
Wodę tę można wypić, jeśli była poświęcona jako świeża, lecz jeśli brano ją z kościoła w innym dniu niż 31 lipca, to zazwyczaj kobiety obmywały sobie nią twarz, zanurzały palce ręki w tej wodzie w celu przeżegnania się czy też kropiły się nią.
Nie ma w tym nic dziwnego ani magicznego, bowiem jest ona jednym z sakramentaliów. Sakramentalia zaś są znakami ustanowionymi przez Kościół, które mają na celu uświęcenie osób, rzeczy i różnych okoliczności życia ludzi wierzących. Swoją skuteczność czerpią z tajemnicy Odkupienia, dokonanego przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Owocne jednak korzystanie z sakramentaliów wymaga od przyjmujących je silnej wiary w moc Boga, działającego także poprzez wstawiennictwo swych świętych. Nie działają one zatem automatycznie.
Poród jest ważnym wydarzeniem w życiu kobiety. Jak pisze Włodzimierz Fijałkowski: Rodzenie jest darem. Rodzenie jest czynem. W rodzeniu dochodzi do szczytu kobiecy geniusz. Wyraża się zdolnością wydobycia czystego piękna z opornego tworzywa, jakim jest ludzkie ciało. Nic więc dziwnego, że na tak ważny dla rodzących matek czas zabiegamy o szczególną pomoc Pana Boga.
Zwyczaj poświęcenia wody świętego Ignacego był kiedyś bardzo rozpowszechniony, ale i obecnie wiele matek przychodzi, prosi Jezuickich kapłanów o specjalne błogosławieństwo i zabiera z sobą wodę świętego Ignacego.
Warto więc wracać do tej praktyki, płynącej z ducha głębokiej wiary i poświęcenia Panu Bogu rodzącego się nowego życia za wstawiennictwem świętego Ignacego, który był trzynastym dzieckiem Beltrana Yaneza de Oniaz y Loyola oraz Maryny Saenz de Licona y Balda; i który już wielokrotnie okazał swoją hojność ufnie go proszącym o wstawiennictwo podczas porodu.
WSTAWIENNICTWO ŚWIĘTEGO
Tradycja wzywania św. Ignacego jako patrona rodzących matek jest związana z pewnym wydarzeniem historycznym, które miało miejsce w Rzymie w 1545 roku.
Otóż Ignacy towarzyszył swymi modlitwami wstawienniczymi rodzącej kobiecie, mieszkającej w Palazzo Madama niedaleko Piazza Navona w Rzymie (obecnie mieści się tam siedziba senatu włoskiego).
Paląc ten byt wówczas rezydencją Małgorzaty Austriackiej, nieślubnej córki cesarza Karola V, znanej jako Małgorzata Parmeńska (l 522-1586).
Jako wdowa po jednym z Medicich poślubiła Oktawiusza Farnese, księcia Parmy i Piacenzy, a zarazem siostrzeńca Aleksandra Farnese, który został wybrany papieżem w 1534 roku i przybrał imię Pawła III. Ten papież wskazał jej jako spowiednika paryskiego towarzysza św. Ignacego, o. Jana Chrzciciela Codure, a po jego śmierci samego Ignacego Loyolę.
Rankiem 27 sierpnia 1545 roku ojciec Ignacy został wezwany do Palazzo Madama i spędził tam prawie cały dzień. Wyspowiadał Małgorzatę, która następnie uczestniczyła we Mszy świętej i z wielką pobożnością przyjęta Komunię świętą.
Po Eucharystii trwał na modlitwie w pałacowej kaplicy aż do zakończenia porodu Małgorzaty Urodziło się dwoje bliźniaków, z których pierwszego ochrzciła zaraz sama położna, nadając mu imię Jan Karol (zmarł on po kilku miesiącach).
Wyczuwając niebezpieczeństwo dla życia drugiego bliźniaka, Ignacy Loyola ochrzcił go w formie prywatnej, nadając mu imię Jan Paweł. Później podczas ceremonii uroczystego Chrztu, która odbyta się 20 listopada w kościele św. Eustachego, nadano mu imię Aleksander na cześć papieża i pod tym imieniem dziecko przeszło do historii.
Chłopiec wyrósł na stawnego generała Aleksandra Farnese, zasłużonego w bitwie pod Lepanto i Gembloux. Pozostał przez całe życie wielkim protektorem jezuitów, przyjaźnił się między innymi z Crystobalem Rodriguezem.
Małgorzata nigdy nie zapomniała tego modlitewnego wstawiennictwa podczas jej trudnego porodu i później bardzo wspomagała pracę apostolską ojca Ignacego w Rzymie. Kilka razy posłała mu 200 lub 300 dukatów z przeznaczeniem na biednych.
Chciała w ten sposób ulżyć w biedzie rzymskiemu domowi jezuitów, ale Ignacy nie chciał nigdy zatrzymać niczego, co otrzymał, i rozdawał to biednym.
Wieść o jego wstawiennictwie wyszła daleko poza Wieczne Miasto, a woda świętego Ignacego znana jest dobrze nie tylko polskim wiernym. Zdarza się, i to nierzadko (a wiem to z mojej praktyki duszpasterskiej), że rodzący się chłopcy otrzymują od ich pobożnych matek i ojców imię tego świętego. Patron ten nie pozostawia bez nagrody tych, którzy okazują tyle ufności i wiary w moc Boga. Chojnie wyprasza łaski u Boga - szczególnie wtedy, gdy zwykłe środki są niewystarczające i potrzebna jest wiara, która przenosi góry.
Trzeba podkreślić z mocą, iż używanie wody świętego Ignacego przez kobiety oczekujące potomstwa ma wesprzeć wiarę w działanie łaski Boga, ale nie może zastępować medycznej wiedzy i troski o zdrowie.
Nie może zastąpić jej koniecznych i naturalnych działań, podjętych w celu należytej ochrony i troski o życie matki i dziecka. Medyczna pomoc Jest niezbędna im obojgu i potrzebna w tym wyjątkowym i jakże ważnym czasie.
Specjalistyczne kliniki, szpitale, leki i sprzęt medyczny oraz wykwalifikowany personel medyczny są po to, aby z nich korzystać i nie można nigdy wodą i nabożeństwem do świętego Ignacego zastępować klasycznej medycyny, służącej człowiekowi pomocą.
Nie wolno też nikomu ośmieszać tej pobożnej praktyki, bo wyrosła ona z realiów życiowych i z ufnej wiary ludu w moc Boga.
Bóg, który zawsze działa, jak chce i kiedy chce, działa także przez prawa przyrody wpisane w rozwój człowieka, l jest to ten sam Stwórca, który daje życie, uświęca je i interesuje się nim zawsze i wszędzie.
Dla ludzi wierzących jest to oczywiste, że wszystkie rzeczy mają swój byt w Bogu i że On działa w historii każdego z nas, a w sposób szczególny ingeruje w historię narodzin człowieka.
Czas przyjścia na świat jest przez Boga szczególnie wyróżniony i uprzywilejowany. Ufna modlitwa i wiara wspierają narodziny nowego człowieka. Bóg nie jest rywalem praw przyrody, dlatego naszym obowiązkiem jest ochoczo je poznawać, badać, odkrywać i z nich korzystać dla dobra człowieka.
Trzeba też korzystać z nowych odkryć w dziedzinie medycyny ułatwiającej choćby poród i chroniącej życie, bo tak nakazuje rozsądek, logika i tak nakazuje wiara.
W tym punkcie dopełniają się i medycyna, i wiara wyrażona ufną modlitwą o zdrowie matki i dziecka, wsparta naukową wiedzą medyczną i podjętymi koniecznymi czynnościami. Gabinety lekarskie, szpitale, przychodnie, apteki, kościoły i kaplice są dla ludzi, bo są w nich pozostawione Boże dary.
Jako rozumne stworzenia musimy należycie używać rozumu, ale także trzeba nam wyznawać wiarę i nie wstydzić się jej.
MODLITWA DO ŚW. IGNACEGO LOYOLI O WYPROSZENIE ŁASKI SZCZĘŚLIWEGO PORODU
O czcigodny święty ojcze Ignacy, którego Bóg prócz innych łask i tą obdarzył, że matkom będącym w stanie błogosławionym możesz zjednać niebiańska pomoc, aby w tym niebezpiecznym czasie porodu, gdy wydają na świat nowe życie, mogły szczęśliwie urodzić.
Pokornie cię proszę, nie odmów i mnie swego przemożnego wstawiennictwa w chwili tak ważnej dla mnie i dla moich bliskich.
Miej ukochane moje dziecko w swej opiece, aby przez cudowne odrodzenie w wodach Chrztu świętego mogło być zjednoczone z Chrystusem, naszym Panem i Zbawicielem, który z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.
P. Święty ojcze Ignacy, módl się za mną do miłosiernego Boga.
W. Aby wsparł mnie w mojej potrzebie i ochraniał przychodzące na świat dziecko.
MODLITWA ZA PRZYCZYNĄ ŚW. IGNACEGO Z LOYOLI - OPIEKUNA MATEK W STANIE BŁOGOSŁAWIONYM, O SZCZĘŚLIWY PORÓD I O ZDROWIE DZIECKA I MATKI
Święty ojcze Ignacy, Wszechmogący Bóg obdarzył ciebie szczególną łaską opiekowania się matkami oczekującymi wydania na świat potomstwa. Wiele z nich otrzymało łaskę upragnionego macierzyństwa za twoją przyczyną i szczęśliwie wydały na świat nowe życie.
Również i Ja proszę ciebie, ufna w to, że wyjednasz mi pomoc Bożą w tej tak ważnej dla mnie chwili, abym szczęśliwie urodziła i mogła wraz z mężem wychować ten owoc naszej miłości - nasze ukochane dziecko - na większą chwałę Bożą. Proszę o to z ufną wiarą.
P. Módl się za mną do Boga, święty ojcze Ignacy.
W. Aby mnie wspomógł w mojej potrzebie.
Wszechmogący Wieczny Boże, któryś postanowił, aby poród odbywał się w bólu, ale by był także związany z radością wydania na świat nowego życia, proszę Cię, przez Twoje nieogarnione miłosierdzie i za przyczyną świętego Ignacego, Twego oddanego sługi w Kościele, aby dane mi było szczęśliwie urodzić to dziecko i byś złagodził mój ból porodu. Obdarz to dziecko potrzebnym zdrowiem, szczodrymi darami Bożej opieki, abym Ciebie za tę łaskę mogła zawsze wielbić i chwalić.
Czuwaj też nad tym, aby dziecko to otrzymało sakrament Chrztu świętego. Niech w dalszym jego rozwoju i życiu towarzyszy mu ufna wiara w Ciebie i łaska świętych sakramentów, których udziela Kościół. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i ty święty ojcze Ignacy - patronie mojego porodu i troskliwy opiekunie dzieci i młodzieży.
Nowenna jest nabożeństwem lub prywatną modlitwą ofiarowaną w jakiejś szczególnej ważnej intencji i odprawianą przez 9 kolejnych dni poprzedzających większe święto lub uroczystość. Podane teksty są pomocą w naszej modlitwie za wstawiennictwem św. Ignacego Loyoli.
...
APTEKA_DUCHOWA