Netnografia.pdf

(151 KB) Pobierz
Pr aks e o l og ia
n r 1 5 4 /2 0 1 3
Netnografia, czyli etnografia
wirtualna – nowa forma badań
etnograficznych
1
Dari u s z Jemi el ni a k
A ka dem i a Leo na Koź m i
ńsk
i e go
da rek j@a lk .edu.pl
Summary
Netnography, or virtual
ethnography, as a new form of
ethnographic research
This article examines the method of virtual
ethnography – or “netnography” – as used
by scholars of organization and manage-
ment studies. It describes the main prob-
lems organizational anthropologists may
face when conducting research online. The
issues discussed include cultural heteroge-
neity of virtual communities, the non-fun-
damental differences of virtual ethnography
and ethnography, specifics of interactions,
nativity, problems of observation, trouble
with anthropological reflexivity, as well as
the topics of trust and identity enactment.
K e y w o rd s :
n e t n o g ra p hy,
v i r t u a l e t h n o g ra p hy, a n t h ro -
pology of virtual communi-
ties, qualitative methods
Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie nowej metody badań, tzw.
netnografii lub etnografii wirtualnej, która od kilku lat staje się co-
raz bardziej popularna wśród zachodnich badaczy i badaczek orga-
nizacji i  zarządzania, ale stanowi nadal pewną nowość w  Polsce
i w naszej dyscyplinie nie doczekała się jednolitego omówienia.
Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na
podstawie decyzji numer 4116/B/H03/2011/40.
1
97
Dariusz Jemielniak,
Netnografia, czyli etnografia wirtualna – nowa forma badań...
Etnografia wirtualna rozwijała się początkowo przede wszystkim
w ramach antropologii.
Wkrótce została zaadaptowana także w innych naukach społecz-
nych. Jako młode i dopiero kształtujące się podejście badawcze nie
doczekała się jeszcze jednolitego nazewnictwa. W literaturze przed-
miotu można zatem spotkać się z określaniem jej „wirtualną etno-
grafią” (Hine 2008; Hancock i in., 2010), „etnografią sieciową” (con-
nective ethnography)
[Dirksen i  in., 2010], „etnografią cyfrową”
(Murthy 2008), „etnografią internetową” (Sade-Beck 2008) a także,
poprzez zręczną grę słów, „netnografią” (Kozinets 2002; Kozinets
2010/2012).
Jak łatwo wywnioskować z  nazwy, metoda ta dotyczy badań
wirtualnych, w Internecie, i opiera się na bezpośrednim zastosowa-
niu zespołu technik i metod stosowanych w repertuarze antropolo-
gicznym. Początkowo miała charakter pomocniczy i  polegała na
uzupełnianiu danych służących triangulacji, np. poprzez wzboga-
cenie informacji z wywiadów o kontekst ze stron internetowych dla
danej zbiorowości (Tucker 2007). Współcześnie etnografie wirtual-
ne dotyczą przede wszystkim samodzielnych badań społeczności
internetowych, choć naturalnie nadal mogą mieć zastosowanie
także wtedy, gdy po prostu internet jest jednym z wielu narzędzi
badawczych, a także gdy analizuje się zjawiska zachodzące zarówno
online, jak i offline. Podstawowym praktycznym powodem, dla któ-
rych powstają etnografie oparte wyłącznie na badaniach interneto-
wych, jest to, że społeczności internetowe są nowym i słabo zbada-
nym fenomenem społecznym, o  własnej specyfice, częściowo
odmiennych rytuałach i dynamice interakcji. Dlatego badanie za-
chowań wyłącznie wirtualnych (bez prób łączenia ich z  zachowa-
niami tych samych osób z dala od komputera, a nawet bez badania
zachowań tych samych osób w  różnych społecznościach wirtual-
nych) ma o tyle praktyczny sens, że zachowania wirtualne nieko-
niecznie zawsze mają silny związek z trwałymi zachowaniami i po-
stawami offline. Oznacza to, że etnografie wirtualne prowadzą nie
tylko do zbadania już dotychczas analizowanych kultur nowymi
98
Pr a k s e ol og i a n r 1 54/2 013
narzędziami, ale także to, że otwierają dla antropologów i badaczy
organizacji nowe pole badawcze i  możliwości analizy zachowań,
które wcześniej nie występowały lub nie dawały się badać bez za-
stosowania etnografii wirtualnej. Dzięki temu podejściu można ba-
dać zachowania i przekonania członków internetowych społeczno-
ści (którzy są wszak uczestnikami głównego nurtu kultury
i „zwykłych” społeczności), a zatem etnografia wirtualna pośrednio
poszerza wiedzę także o pewnych aspektach życia ludzkiego, które
niekoniecznie ujawniają się w niewirtualnym świecie, choć manife-
stują się w interakcjach internetowych.
Ponadto, jak zauważa Zygmunt Bauman (2007), istotna część ży-
cia społecznego i interakcji międzyludzkich przeniosły się do inter-
netu. Zatem nawet dla podtrzymania dotychczasowego poziomu
zaangażowania i  zainteresowania badaczy stosujących etnografię,
zastosowanie narzędzi netnograficznych staje się w coraz większym
stopniu niezbędnym uzupełnieniem badań tradycyjnych. Internet
jest zatem nie tylko po prostu kolejnym medium komunikacji (jak
telefon stacjonarny, faks czy telefon komórkowy) ani kolejnym me-
dium dystrybucji dóbr kultury (jak radio, telewizja czy kino), ale sta-
je się jedną z podstawowych platform społecznej interakcji i coraz
trudniej jest badać w ogóle zachowania ludzkie z całkowitym pomi-
nięciem tych z nich, które następują za pośrednictwem internetu.
Badania etnograficzne pozwalają na szczególny wgląd w  ukryty
wymiar wiedzy o danej kulturze (Krzyworzeka i Krzyworzeka 2011;
Krzyworzeka i Krzyworzeka 2012) i pozyskiwane są zazwyczaj w spo-
sób performatywny (Latour 1986; Jemielniak 2002). Nie inaczej się
rzecz ma z  etnografią wirtualną. Dzięki pogłębionej analizie danej
społeczności, można zrozumieć jej logikę w sposób bogatszy niż przy
zastosowaniu innego rodzaju badań. Jednakże z  uwagi na bardzo
szczególną specyfikę zarówno technologii komunikacji, jak i  na ro-
dzaje możliwych zachowań i interakcji a także rozproszenie uczestni-
ków, wiele z reguł etnografii, a w szczególności etnografii organizacji
(Schwartzman 1993; Hammersley i  Atkinson 1995/2000; Kostera
2003), czy etnografii zawodu i miejsca pracy (Peltonen 2007; Jemiel-
99
Dariusz Jemielniak,
Netnografia, czyli etnografia wirtualna – nowa forma badań...
niak 2008a; Krzyworzeka 2011) musi zostać odpowiednio dostoso-
wanych. Podobnie rzecz się ma z dostosowaniem konkretnych narzę-
dzi i  technik badawczych (por. np.: Ciesielska 2006; Bourne
i Jankowicz 2012; Ciesielska i in. 2012; Łuczewski i Łuczewska 2012).
Dlatego w niniejszym artykule przedstawione będą podstawowe
różnice i kwestie, które osoby posiadające już doświadczenie w an-
tropologii organizacji powinny brać pod uwagę przy projektowaniu
badań realizowanych w internecie. Przedstawione zostaną podsta-
wowe różnice i analogie do tradycyjnych metod badań terenowych,
omawianych wielokrotnie w  literaturze przedmiotu, a  w  szczegól-
ności problematyka tekstualności dyskursu internetowego, radyka-
lizacja ideologiczna, podobieństwa i różnice w samych interakcjach,
problematyka „tubylczości” i  asymilacji badacza, specyfika badań
obserwacyjnych, odmienności w  antropologicznej refleksyjności,
a także kwestie tożsamości jednostkowej i powiązanego problemu
zaufania. Wszystkie te problemy mają charakter fundamentalny
i istotny w tradycyjnych badaniach antropologicznych i długą histo-
rię dyskusji na ich temat, a jednocześnie są słabo opisane w kontek-
ście badań wirtualnych, choć silnie determinują ich charakter.
Podstawowe uwarunkowania
Podstawową kwestią, z której trzeba sobie zdawać sprawę w trakcie
przeprowadzania wirtualnych badań terenowych, jest niska homo-
geniczność i wysoka wielokulturowość wielu ze społeczności. Cho-
ciaż fenomen ten jest charakterystyczny także dla współczesnych
badań kultury organizacji (Koźmiński i  in., 2009; Krzyworzeka
2012a; Nogalski i Szpitter 2012), w szczególności z perspektywy et-
nograficznej i  interpretatywnej (Sułkowski 2006; Krzyworzeka
2012b), w społecznościach wirtualnych wydaje się znacznie bardziej
nasilony: głównie dlatego, że osią organizującą społeczności wirtu-
alne może być po prostu znacznie mniej istotny element wspólny
niż w przypadku społeczności niewirtualnych, a enkulturacja i ujed-
nolicanie norm są znacznie mniejsze.
10 0
Pr a k s e ol o gi a n r 154/ 2013
Osią jednoczącą społeczności wirtualne częściej niż w przypadku
społeczności tradycyjnych wydaje się być także radykalna ideologia,
której polaryzacja i  budowanie są możliwe dzięki wykorzystaniu
„bogactwa sieci” (Benkler 2006), polegającego m.in. na zminimali-
zowaniu wkładu, który jest potrzebny, aby brać udział we współpra-
cy i działaniach zbiorowych. Chociaż przekonanie, że sieci społecz-
nościowe prowadzą do zwiększonej wolności obywatelskiej
i aktywizacji ruchów demokratycznych, wydaje się być bardzo naiw-
ne (jak zauważają np.: Bauman 2012; Morozov 2012), nie ulega jed-
nak wątpliwości, że wirtualne społeczności umożliwiają nowe spo-
soby organizacji zbiorowych działań, także w powiązaniu ze światem
rzeczywistym, ale z  odmiennymi trajektoriami uzgodnień, podej-
mowania decyzji itp. Sama ideologia internetu jako medium i no-
śnika informacji i kultury jest bardzo silnym spoiwem wielu ruchów
społecznych i  ma ogromny wpływ na zmiany kulturowe i  prawne
(Lessig 2001; Zittrain 2008). Co ciekawe, ruch wolnej kultury i wol-
nej informacji rozwijał się od początku także z czynnym udziałem
antropologów (Kelty 2004; Coleman 2010).
W związku z tymi różnicami także samo przeprowadzanie badań
z wykorzystaniem etnografii wirtualnej ma swoją specyfikę i wyma-
ga uważnego dostosowania warsztatowego, nawet w przypadku na-
ukowców z powodzeniem wykorzystujących metody etnograficzne
w  swoich wcześniejszych projektach. Jednocześnie pod wieloma
względami można dokonywać bezpośredniego zastosowania trady-
cyjnych metod badawczych. W niniejszym tekście postaram się pod-
sumować najważniejsze z różnic i podobieństw na podstawie litera-
tury, a  także przede wszystkim doświadczenia z  sześcioletniego
partycypacyjnego projektu etnograficznego realizowanego w  spo-
łeczności Wikipedii (polskiej, angielskiej, a także tzw. meta), pod-
czas którego wykonałem kilkanaście tysięcy edycji, zyskałem przy-
jaciół i  wrogów w  tej społeczności, a  także przeszedłem przez
szczeble różnych funkcji społecznościowych pochodzących ze spo-
łecznego wyboru (w chwili pisania tego tekstu jestem m.in. admini-
stratorem i  „biurokratą” polskiej Wikipedii, a  także stewardem
101
Zgłoś jeśli naruszono regulamin