Grażyna Penkowska - Fenomen Facebooka. Społeczne konteksty edukacji.pdf

(794 KB) Pobierz

Recenzja: prof. Lucyna Kopciewicz

Wszystkie prawa zastrzeżone

Publikacja dofinansowana z funduszy

Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego

Wydanie pierwsze

Gdańsk 2014

Projekt okładki: Anna M. Damasiewicz

Projekt layoutu i skład:

biuro@dialoog.pl; www.dialoog.pl

ISBN 978-83-63434-65-6

Wydawnictwo Naukowe Katedra

wnkatedra.pl

email: redakcja@wnkatedra.pl

Skład wersji elektronicznej:

Virtualo Sp. z o.o.

Spis treści

Wprowadzenie

Część I. Facebook w edukacji

Magdalena Cyndecka, Facebook wspólną platformą wymiany doświadczeń. W kierunku edukacji otwartej

Michalina Rutka, Tożsamość na Facebooku – przypadek Benedicta Garretta i co z tego wynika dla nas

wszystkich, a szczególnie dla nauczycieli

Część II. Facebook na co dzień

Magdalena Gawecka, Dwa światy – jak portal Facebook wpływa na świat rzeczywisty i odwrotnie

Grażyna Penkowska, Facebook w życiu dojrzałej kobiety

Część III. Zagrożenia

Iga Staniuk-Rabenda, Facebook – wirtualne więzienie dla młodych

Część IV. Facebook w badaniach

Michalina Rutka, Czy Facebook może pełnić funkcję edukacyjną w podobny sposób jak pełni funkcję

reklamowo-marketingową? Czy polscy uczniowie i nauczyciele są na to otwarci i gotowi?

Adam Jagiełło-Rusiłowski, Zhandarbek Imanchiev, Shukhrat Mirzaev Manifestations of intercultural

competence on Facebook/VK profiles of Odyssey of the Mind participants

Przypisy

Facebook jako nowe nowe medium.

Dzieci na Facebooku

Nowe nowe media przyczyniły się do prawdziwego przełomu w zakresie

komunikacji medialnej. Nagle z funkcji podrzędnego konsumenta treści odbiorca

awansował do roli twórcy i stał się prawdziwą konkurencją dla producentów.

Szczelnie zamknięte dla niefachowców możliwości zarówno tworzenia, jak

i udostępniania materiałów werbalnych i wizualnych z dnia na dzień, dzięki nowym

nowym mediom, otworzyły się dla wszystkich. Szczególnie zaskakujące okazało się

to dla twórców materiałów edukacyjnych. Ich wyłączność została zakwestionowana,

a specjalne umiejętności i dobierane kompetencje przestały im zapewniać

niepodzielność tworzenia materiałów określanych mianem „edukacyjne”.

Obecnie każdy może być twórcą, a amatorskie filmy i projekty publikowane są

w sieci obok profesjonalnych i czasem trudno wskazać, które są nieprofesjonalne.

Autor publikujący w internecie nie musi mieć dyplomu wyższej uczelni ani tytułu

naukowego, nie musi mieć pozytywnej opinii recenzenta ani żadnej zgody na to, by

umieszczać w sieci teksty, linki, zdjęcia i filmy. Nawet nie musi być pełnoletni.

Z reguły to jakość materiałów decyduje o ich popularności, a także o wykorzystaniu

do celów edukacyjnych. Autor sam decyduje, na jakim etapie tworzenia udostępni

swoje projekty w sieci. Dobór tematów i sposób ich prezentacji zależą wyłącznie od

twórcy, który w realnym życiu nie musi mieć oficjalnego statusu „artysty”. Za to jest

entuzjastą, a tworzone przez niego materiały są często interdyscyplinarne i obejmują

obszary, które zgłębił samodzielnie, w dodatku bezinteresownie.

Duża liczba zamieszczonych w sieci materiałów wątpliwej jakości,

niedostosowanych do wieku odbiorców, czasem szkodliwych i niebezpiecznych,

wywołuje zaniepokojenie i sprzeciw nie tylko w środowisku naukowym, ale także:

rodziców, pedagogów czy w końcu służb odpowiedzialnych za ład i porządek.

Niekontrolowana przestrzeń internetu „dla wszystkich i na wszystko” otwiera go

także na bezprawne działania: terrorystów, pedofilii, dilerów narkotyków czy grup

przestępczych, stąd w sieci, bardziej niż w realnym życiu społecznym, odbiorca

odgrywa ważną rolę kontrolną dla prezentowanych treści. Odpowiedzialność

zarówno twórcy, jak i odbiorcy to kluczowe cechy użytkowników sieci w erze

cyfrowej, bo do chwili obecnej nie wypracowano skutecznych mechanizmów

ochronnych przed niewłaściwym rozumieniem, co oznacza „bezpieczeństwo i jakość

umieszczanych materiałów” w kontekście „wolności ich publikowania w sieci”.

Złamanie dominacji fachowców w zakresie tworzenia materiałów udostępnianych

w sieci stało się możliwe dopiero w połowie pierwszej dekady XXI wieku. Paul

Levinson nazwał media umożliwiające taką interakcję „nowymi nowymi mediami”

Bazują one na technologiach od Web 2.0 po kolejne. Bezpośrednio je poprzedzające

technologie Web 1.0 pozwalały na transmisje treści od nadawcy do odbiorcy, kolejna

ich generacje zapewnia interaktywność. Analizując niezwykłość „nowych nowych

mediów”, Levinson stwierdził, że opiera się ona na następujących zasadach

• każdy odbiorca treści może być równocześnie ich współautorem: dodawać posty,

komentować zawartość, uzupełniać lub korygować zapisy, ale może być także

autorem: tekstów, blogów, filmów, prezentacji itp. Współautora (czyli autora

niewielkich wpisów w wytworzonych przez innego twórcę plikach) i autora

projektów w sieci cechować powinna kreatywność i odpowiedzialność;

• brak doświadczenia w tworzeniu i udostępnianiu materiałów w sieci czy

udokumentowanych kompetencji nie jest przeszkodą, a często postrzegany jest

jako atut, bo skutkuje: autentyzmem, głębszym zaangażowaniem

emocjonalnym w opisywane zagadnienia, identyfikowaniem się

z prezentowanym zjawiskiem, świeżością spojrzenia, brakiem rutyny

i jednostajności;

• szeroko dostępny wybór medium daje możliwość samorealizacji w ulubionej

dziedzinie poprzez różne środki wyrazu będące mocną stroną autora

materiałów. Miłośnicy fotografii i filmu tworzą materiały wizualne, zgłębiając

samodzielnie aspekty techniczne i edycyjne związane z produkcją takich form,

uzdolnieni eseiści prowadzą blogi tekstowe, a zwolennicy krótkich form

tekstowych umieszczają swoje przemyślenia na Twitterze;

• udostępnianie wytworzonych materiałów nie generuje dodatkowych kosztów,

autor opracowuje materiały z własnej woli, w swoim wolnym czasie. Nie ma

kosztów zatrudnienia innych osób, zakupu aparatury, opłacenia recenzji czy

kosztów wydania;

• praca nad blogami, stronami internetowymi, wpisami na portalach

społecznościowych jest możliwa całą dobę, mobilne urządzenia pozwalają na

ciągłe bycie w sieci, stąd wpisy i fotografie pojawiają się w różnych

okolicznościach: w trakcie dojazdu, czekania na wizytę u lekarza, odpoczywania

w parku czy opalania się na plaży. Sytuacyjność po części wpływa na dobór

tematyczny związany z aktualnymi zdarzeniami, w których uczestniczy autor,

a także na wydźwięk prezentowanych treści. W zależności od nastroju autora są

Grażyna Penkowska - Fenomen Facebooka. Społeczne konteksty edukacji.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: