Glowa_s_00ha.pdf

(246 KB) Pobierz
Copyright © by Dawid Torus 2020
Autor: Dawid Torus
Tytuł: Głowa
Wszelkie prawa zastrzeżone.
All rights reserved.
Wydanie I, Kraków 2020
ISBN: 978-83-7853-536-2
Kup książkę
Dla M. - za to, że jesteś.
Kup książkę
Głowa
Przypatrywała się dokładnie starym okularom z
niebieskimi oprawkami. Była tak skupiona, że nie zwracała
uwagi na zimną podłogę, więc nie przeszkadzało jej, że stała na
niej boso. Lewą ręką niezgrabnie zaświeciła dodatkową lampkę
nad lustrem. Przybliżyła przedmiot obserwacji – jej brązowe
oczy niemal stykały się z mocowaniem okularów. Wzięła
głęboki oddech. Para z ust oblała szkła lekką mgiełką.
Rozgoryczona zerknęła na zegarek. Jeśli wciąż będzie tak stała
w łazience i podziwiała swoje okulary, nie zdąży na autobus.
Wizja, jak pokracznie biegnie na przystanek po czym, gdy ma
już wsiąść do środka, drzwi z premedytacją zamykają się jej
przed nosem, nie była zachęcająca. Machnęła ręką i włożyła
okulary. Nie miała czasu przejmować się, że w ciągu jednej
nocy mocowania jej okularów z niewiadomych przyczyn
zacisnęły się. Uwierało ją w skroniach, ale nie był to dobry
moment, aby się teraz tym przejmować. Miała ważniejsze
zmartwienia. Za kwadrans rozpocznie się wykład. Ubrała
kurtkę, założyła mosiężne buty i wyszła z mieszkania,
zatrzaskując poplamione starością drzwi. Idąc klatką schodową
nie poczuła nawet stęchłego zapachu, który wydzielała
przedwojenna kamienica. Zastanawiała się nad jedną myślą,
która właśnie przemknęła jej przez głowę: zazwyczaj śrubki w
okularach się obluzowują, a nie, jak w tym przypadku,
zacieśniają. Dziwne.
Kolejnego poranka budzik dzwonił swoją pełną mocą
ogłaszając rudowłosej dziewczynie, że pora wstać z ciepłego
łóżka i zacząć nowy dzień. Wiktoria z reguły budziła się już po
pierwszym dźwięku dochodzącym do jej uszu, ale dzisiaj było
inaczej. Źle się czuła. Mimo że wczorajszy dzień minął dość
standardowo – po porannej przygodzie z okularami poszła na
Kup książkę
wykłady, obiad zjadła razem z koleżankami z roku, a
popołudniowe zajęcia, których najbardziej się obawiała,
okazały się zupełnie niegroźne – ciągle czuła dziwny niepokój.
Miała nieodparte wrażenie, że coś jest nie tak. Sięgnęła ręką do
okularów leżących na szafce nocnej. Wydawało jej się, że
jeszcze bardziej skurczyły się przez tą noc. Ucisk w skroniach
był znacznie silniejszy. Zapaliła lampkę przy łóżku, zdjęła
okulary i kolejny raz w ciągu ostatnich dni dokładnie się im
przyglądnęła. Wyglądały tak samo, jak zawsze. Lekko
porysowane szkła objęte w niebieskie, metalowe oprawki.
Spróbowała nieco wygiąć mocowania, żeby mniej uwierały ją
w głowę. Gdy okulary znalazły się na jej piegowatym nosie, z
dezaprobatą stwierdziła, że nic to nie pomogło.
Wstała z łóżka, zakładając niedbale porozrzucane
klapki. Może zbliżająca się sesja tak bardzo na nią wpływa? –
pomyślała. W najbliższy weekend powinna nieco więcej
odpocząć, żeby nie zwariować od tej nauki. Ostatnio cały czas
tylko siedziała w książkach. Chciała udowodnić sobie i światu,
że nie jest taka, jak jej starsza siostra. Zda egzaminy i nie
wyrzucą jej ze studiów. Rodzice, a w szczególności ojciec
będzie z niej dumny. Z nią nie będzie jak z Marzeną. Pamiętała
czerwoną ze złości twarz ojca, jego zaciśnięte pięści i ostry ton,
gdy siostra przyznała się, że zamierza zrezygnować ze studiów.
- To my z matką sobie żyły wypruwamy, by zapewnić tobie
byt, byś mogła studiować, a ty czym się odwdzięczasz? –
ojciec wzrokiem nienawiści wpatrywał się w wystraszoną
dwudziestoparolatkę.
Wiktoria wolała się nie wtrącać. To sprawa pomiędzy ojcem a
jej siostrą. Siedziała milcząco w kuchni i kątem oka
obserwowała, jak matka obiera ziemniaki i udaje, że nic się nie
dzieje.
- Czy ty rozumiesz jakie to będzie miało skutki? – zagrzmiał
groźnie ojciec. – Co z twoją przyszłością? Myślałaś w ogóle o
tym?
Kup książkę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin