Naruszewicz A. Historia narodu polskiego Lipsk 1836 bez przypisów.pdf
(
4979 KB
)
Pobierz
HISTORYA
NARODU
POLSKIEGO
ADAMA
NARUSZEWICZA
tom
n.
LIP
BK
4850.
KSIĘGI
in.
Wstęp.
I.
Epoka
wiadomości
o
północnych
Słowianach.
II.
Wiadomości
o
Królu
Lutyków
czyli
Wilków.
III.
O
narodach
Słowiańskich
w
Niemczech,
ich
upadku
i
dżwi-
gnieniu
się
na
ich
ruinach
różnych
Książąt
Niemieckich.
IV.
Mitologia
Słowiańska.
V.
Rani
czyli
Rugianie,
VIII.
Polabowie.
Runi.
VI.
Pomerani.
VII.
Linowie.
IX.
Wilcy,
Lutycy,
Lizykawicy.
X.
Kicini
i
Cyrcypa-
nowie.
XI.
Hawlowie.
XII.
Stoderani.
XIII.
Tolency,
Redarowie.
XIV.
Doranie.
XV.
Wilini.
XVI.
Wlotabi.
XVII.
Brizanie.
XVIII.
Lebuzowie.
XIX.
Ukry.
XX.
Moroszanie.
źniejsza
dolna.
XXI.
Luzycy
czyli
Luzacya
tera
XXIII.
Rakuzanie.
XXVI.
Ul-
XXII.
Sorabowie.
XXIV.
Waregowie.
XXV.
Drewlanie.
tyni.
XXVII.
Krywiczanie,
Krybitanie.
XXVIII.
Dre-
gowiczanie.
XXIX.
Radymiczanie.
XXX.
Łuczanie.
XXXI.
Dulebianie.
HISTORYA
NARODU
POLSKIEGO.
KSIĘGA
Ul.
O
SŁOWIANACH,
ICH
ROZLEGŁOŚCI
I
RELIGII,
TUDZIEŻ
INNYCH
LUDACH,
KTÓRE
TAM
ZAMIESZKAŁY.
W
S
T
Ę
P‘).
Przed
panowaniem
w
Niemczech
i
Francyi,
nowej
po
Merowingach
Dynastyi
Królów
z
familji
Karola
Martela,
nie
było
słychać
o
Słowianach
północnych,
to
jest
tych,
którzy
mieszkali
podłuż
morza
Bałtyckiego,
od
Elby
aż
do
Wisły.
Bijali
się
Królowie
Franków
z
południówszemi
tylko
Sło
wianami
,
którzy
nie
przestając
na
brzegach
Elby
i
Sali,
da
leko
za
nią
łotrując
zachodzili.
Opierały
się
ich
zagony,
o
rzekę
i
miasto
Fuldę
2)
zabierając
w
niewolą
Niemców.
Od
tych
Słowianów
i
lasy
owe
około
Fuldy,
zdawna
Buchonią,
czyli
Bukowiną
nazywały
się.
Inni
do
rzek
Renn,
Rednicy,
i
teraźniejszego
biskupstwa
Wirtżburskiego
zabiegłszy,
tam
się
zagnieździli
*).
Naprzód
często
i
na
Turyngią
♦),
i
na
12
fflST.
NAR.
POLSKIEGO
Bawaryą
napadali
Królowie
Franków,
którzy
sobie
część
dawnej
Germanji
od
Renu
aż
do
Elby,
owszem
aż
do
Du
naju
przywłaszczyli,
a
nie
dopuszczając
szerzyć
się
Słowia
nom
,
częste
z
niemi
prawie
od
początków
ich
sadowienia
się
w
krajach
Germanji,
wojny
miewali
*).
Lecz
ci
Słowiauie
byli
jakom
wyżej
mówił
południowi,
nazwani
Karantanami,
Syrbami,
i
Bohemanami.
Północni
co
do
posady
swojej,
nie
byli
tak
znajomi
jak
południowi,
chyba
pod
powszechnem
Winidów
nazwiskiem.
EPOKA
WIADOMOŚCI
O
PÓŁNOCNYCH
SŁOWIANACH.
•
I.
O
tych
północnych
Słowianach
czyni
wzmiankę
pod
rokiem
9.
Maurycego,
a
rokiem
Chrystusa
590.
Teofanes
2),
że
gdy
Awarowie
ze
Słowianami
Karyntanami
złączeni,
wo
jowali
przeciwko
Cesarzom
Carogrodzkim
w
Tracyi
i
llliry-
ku,
prosili
o
posiłki
u
Słowian
północnych
około
Oceanu
mieszkających-3).
Żyli
tam
spokojnie
Słowianie
podzieleni
na
różne
drobniejsze
hordy,
z
których
każda
według
cyto
wanego
wyżej
Teofana,
miała
swojego
rządzcę
Tribus
Prae-
fectum.
Nazwiska
tych
kord,
nie
były
jeszcze
znajome
pi
sarzom
siódmego
wieku:
ponieważ
w
tej
stronie,
to
jest
za
dolną
Elbą,
jeszcze
się
broń
Franków nie
pokazała.
Prze
dzielili
od
Franków
dzicz
Słowianów
nadmorską,
Saxono-
wie,
równe
im
pogaństwo;
zgodne
z
niemi
przynajmniej
co
do
wolności
i
bałwochwalstwa,
a
Frankom
nieprzyjazne,
dla
Chrześcijaństwa
i
chęci
panowania
pod
tym
pozorem.
Dawali
tym
Słowianom
Saxonowie
dowody
swojego
z
niemi
tajemnego
pobratymstwa,
kiedy
nawet
służąc
pod
chorągwia
mi
Karola
przeciwko
Wilkom,
zmyślone
tylko
wodzom
swoim
ukazowali
posłuszeństwo
*),
a
Królika
Obotrytów
O
SŁOWIANACH.
13
Wizana,
który
się
z
Frankami
na
nich
złączył,
zdradą
za
bili
*).
Karol
Wielki
podbiwszy
Saxonów
z
wodzem
ich
Wi-
tykindem,
siedzących
na
ówczas
między
Elbą
a
Wiercaką
czyli
Wezerem:
i
obróciwszy
ich
naród
w
prowincyą
pań
stwa
swego,
odkrył
dopiero
narody
Słowianów
północniej-
szyeh.
Podbici
od
niego
Bohemańscy
i
Syrbscy
Słowianie,
za
ustawiczne
łotrostwa
w
Turyngji,
Bawaryi
i
w
dalszych
aż
ku
Renowi
Niemieckich
krajach,
byli
powodem
zwycię-
zkiej
jego
broni;
że
nie
mając
już
od
Saxonów
zgnębionych-
przeszkody,
obrócił
oręż
na
Wilków,
pod
pozorem
iż
oni
Obotrytów,
rodaków
swoich,
zdawna
z
Frankami
sprzymie
rzonych
prześladowali.
WIADOMOŚCI
O
KRÓLU
LUTYKÓW
CZYLI
WILKÓW.
II.
Eginhardus
pisarz
życia
Karola
Wielkiego
powiada,
że
ci
Wilcy
czyli
w
Słowiańskim
języku
Welatabi
2)
byli
jednym
z
najpotężniejszych
Słowiańskich
narodów,
których
on,
cztery
tylko
wylicza,
to
jest:
Syrbów,
Bohemanów,
Obotrytów,
i
tych
Wilków
3).
Inne
pomniejsze
hordy
do
nich
należały,
jak
małe
powiaty
do
głównych
prowincyi
4).
Syrbowie
z
Bohemami
byli
południowsi,
i
nie
tak
obszerne
mający
siedliska.
Dzierżawy
ich
kończyły
się
brzegami
Sali,
Elby
i
Odry
’).
Wilcy
mieli
obszerniejsze
panowanie
na
północy
po
nadmorzu.
Składali
się
oni
ze
czterech
wła
ściwie
narodów,
Kicynów,
Cyrcynów,
Tolenzów
i
Re--
Plik z chomika:
Aizococ
Inne pliki z tego folderu:
Rochefoucauld Maksymy i rozważania moralne (1931).pdf
(3717 KB)
Rochefoucauld Maksymy i rozważania moralne (1931).txt
(131 KB)
Chamfort Maksymy i myśli charaktery i anegdoty (1910).pdf
(1147 KB)
Chamfort Maksymy i myśli charaktery i anegdoty (1910).txt
(203 KB)
Zarnowiecki L. Ozdoba domu bożego z.IV i V (1909).pdf
(43786 KB)
Inne foldery tego chomika:
A
Arendt
Arystoteles
Augustyn
B
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin