BAJKA-GNOZA.pdf

(277 KB) Pobierz
GNOZA
K
SIĘGI
T
AJEMNIC
Opowieść z mchu
Księga Z TRZY
Fatima
GNOZA-
K
SIĘGI
T
AJEMNIC
– Opowieść z mchu
BYŁ SOBIE RAJ, WIELKI OGRÓD, W KTÓRYM ROSŁY KWIATY, DRZEWA OWOCOWE,
JARZYNY, KRZEWY, POZIOMKI, JAGODY I WSZYSTKO CO DO ŻYCIA POTRZEBNE.
ŻYŁY TAM DOBRE ZWIERZĘTA: KURY, KACZKI, GĘSI, OWCE, KOZY, KROWY, KRÓLIKI,
KONIE I OSIOŁKI, I WIELE INNYCH.
NA DRZEWACH MIESZKAŁY DOBRE PTAKI.
BÓG STWORZYŁ 12 KOBIET I 12 MĘŻCZYZN.
POŁĄCZYLI SIĘ W PARY.
POWSTAŁO 12 RODZIN.
KOBIETY RODZIŁY DZIECI, MĘŻCZYŹNI PRZYNOSILI Z OGRODU POŻYWIENIE.
MIJAŁY LATA.
KOBIETY NAUCZYŁY SIĘ JAK WYPIEKAĆ CHLEB, LEPIĆ GARNKI, TKAĆ TKANINY, BARWIĆ
JE.
MĘŻCZYŹNI NAUCZYLI SIĘ JAK STAWIAĆ DOMY Z DREWNA, JAK ROBIĆ MEBLE
I NARZĘDZIA.
KOBIETY OPIEKOWAŁY SIĘ DZIEĆMI I STARYMI, ROBIŁY DŻEMY Z OWOCÓW NA ZIMĘ,
PIEKŁY CIASTECZKA I BUŁKI, SZYŁY UBRANIA, PRZĘDŁY WEŁNĘ NA ODZIEŻ.
MĘŻCZYŹNI PILNOWALI BEZPIECZEŃSTWA, PRZYNOSILI GRUDY RUDY Z ZIEMI, WYKUWALI
Z NIEJ NARZĘDZIA I ŁYŻKI.
DZIECI CHODZIŁY ZA MATKĄ I PATRZYŁY SIĘ CO ONA ROBI I SŁUCHAŁY CO MÓWI.
DZIEWCZYNKI WIEDZIAŁY JAK WYRABIAĆ MYDŁO I SERY, CHŁOPCY PRZYNOSILI MIÓD OD
DZIKICH PSZCZÓŁ.
KOBIETY PODAWAŁY SYROP NA KASZEL I MAŚCI NA STARE BOLĄCE STAWY.
WSZYSTKO ZAPISYWAŁY W KSIĘGACH, ŻEBY ICH CÓRKI WIEDZIAŁY CO I JAK SIĘ ROBI
I GDZIE TEGO SZUKAĆ.
SZKOŁA TO BYŁ TEATR. TO BYŁ CZAS NA MUZYKĘ, TANIEC, ŚPIEW I DEKLAMACJE.
NAUCZYCIELKI BAWIŁY SIĘ Z DZIEĆMI. DZIECI GRAŁY NA INSTRUMENTACH, SZYŁY
KOSTIUMY I ROBIŁY DEKORACJE. POZNAWAŁY W TEN SPOSÓB LITERATURĘ, HISTORIĘ,
MUZYKĘ I FILOZOFIĘ.
STARSZE DZIECI ODKRYWAŁY TAJEMNICE ELIPSY, PARABOLI, SZKŁA, ŚWIATŁA, GWIAZD,
WSZECHŚWIATA, ŻYCIA I INNYCH ZAGADEK WIEDZY TAJEMNEJ POD OKIEM STARSZYCH
KOBIET.
MAŁE DZIECI CZUŁY SIĘ WAŻNE I POTRZEBNE. NAJMNIEJSZE DZIECKO ROZUMIAŁO,
CZYM JEST JEGO WŁASNA GODNOŚĆ JAKO CZŁOWIEKA. KARMIŁY STARCÓW ŁYŻECZKĄ
I PRZYNOSIŁY OKULARY.
Fatima
2
GNOZA-
K
SIĘGI
T
AJEMNIC
– Opowieść z mchu
WIDZĄC TO BÓG SIĘ UŚMIECHAŁ.
W PEWNEJ WSI MIESZKAŁA RUTA. BYŁA TO DZIEWCZYNKA PŁOCHLIWA I DELIKATNA JAK
POLNY KWIAT.
W DZIEŃ POWSZEDNI POMAGAŁA MATCE,
Z SIOSTRAMI NA RYNEK.
A W SOBOTĘ WIECZOREM CHODZIŁA
BYŁ TO DUŻY PLAC WE WSI. NA ŚRODKU STAŁ WYSOKI COKÓŁ W KSZTAŁCIE LEŻĄCEGO
KOŁA. TAM STAWAŁA ORKIESTRA I WODZIREJ, KTÓRY ROZPORZĄDZAŁ JAKĄ PIEŚŃ BĘDĄ
GRAĆ.
ORKIESTRA GRAŁA, LUDZIE ŚPIEWALI I TAŃCZYLI.
DZIEWCZYNY PRZEBRANE ZA KOLOROWE KWIATY PORUSZAŁY SIĘ Z GODNOŚCIĄ
I WDZIĘKIEM ŁABĘDZI, CHŁOPCY SKAKALI WOKÓŁ NICH JAK KOGUCIKI, PREZENTUJĄC
SWOJĄ SPRAWNOŚĆ, W RYTM PORYWAJĄCEJ MUZYKI.
BÓG PATRZYŁ I RADOWAŁ SIĘ ICH RADOŚCIĄ.
BYŁO PIĘKNIE.
KIEDY DO WSI TRAFIAŁ WĘDROWIEC MIESZKAŃCY WITALI GO:
"WITAJ W MOIM DOMU. DZISIAJ ZJESZ Z NAMI KOLACJĘ I PRZENOCUJESZ W POKOJU
GOŚCINNYM, A JUTRO POROZMAWIAMY CZY MI SIĘ NADASZ W MOIM GOSPODARSTWIE.
JEŚLI NIE, PÓJDZIESZ W SWOJĄ STRONĘ".
TAK BYŁO ZAWSZE. TAKA BYŁA TRADYCJA. GOŚĆ W DOM, BÓG W DOM.
WE WSI MIESZKAŁA STARA ANNA.
JEJ DOM I OGRÓD OTACZAŁ
W ŻYWOPŁOCIE MIESZKAŁY PTAKI.
WYSOKI
ŻYWOPŁOT
Z
CIERNISTYCH
KRZEWÓW,
W DOMU ANNY ZBIERAŁY SIĘ CZĘSTO KOBIETY, ŻEBY POCHWALIĆ SIĘ CO I JAK KTÓRA
ZROBIŁA, JAKIE NOWE HAFTY, PLECIONKI WYMYŚLIŁA, JAKIE MYDŁA I PACHNIDŁA, JAKIE
SYROPY I MAŚCI SKOMPONOWAŁA, JAKICH ROŚLIN I KAMIENI DO TEGO UŻYŁA I GDZIE JE
ZNALAZŁA. KOBIETY CIĄGLE ROZMAWIAŁY I PRZEKRZYKIWAŁY SIĘ JAK WEKOWAĆ,
PEKLOWAĆ, MARYNOWAĆ, KISIĆ, WAŻYĆ, SMAŻYĆ, PIEC I PODAWAĆ, JAK ROBIĆ
PRZETWORY, SOKI, DŻEMY, MARMOLADY, KONFITURY, KARMEL, CIASTKA, CZEKOLADĘ,
KRÓWKI, CUKIERKI I WSZYSTKIE INNE PRZYSMAKI NIEZBĘDNE DO ŻYCIA.
MATKA POSYŁAŁA TAM RUTĘ Z DARAMI DLA ANNY KIEDY POTRZEBOWAŁA SYROPU NA
KASZEL.
DROGA DO ANNY BYŁA PROSTA. JEDNA ŚCIEŻKA BYŁA KRÓTKA, INNE ZAWROTNE
I NIEBEZPIECZNE.
KRÓTKA ŚCIEŻKA WIODŁA KOŁO GROTY PUSTELNIKA, KTÓRY ZMARŁ DAWNO TEMU. BYŁ
TO CZŁOWIEK CAŁKOWICIE POŚWIĘCONY SWOJEJ IDEI. ODWRÓCIŁ SIĘ OD LUDZI PO
TYM, JAK PEWNA PANNA WYŚMIAŁA GO KIEDY ZAPROPONOWAŁ JEJ WSPÓLNE ŻYCIE
Fatima
3
GNOZA-
K
SIĘGI
T
AJEMNIC
– Opowieść z mchu
O CHLEBIE I WODZIE W GROCIE I RODZENIE DZIECI NA KAMIENIU.
OD TAMTEJ PORY Z NIKIM NIE ROZMAWIAŁ.
DZIECI CZASAMI PRZYNOSIŁY MU CIASTKA, LECZ ON DZIECI UWAŻAŁ ZA GŁUPCÓW
NIEGODNYCH JEGO MĄDROŚCI A CIASTKA RZUCAŁ PSOM W OFIERZE.
MODLIŁ SIĘ DO SWOJEGO BOGA O NAWRÓCENIE LUDZKOŚCI I POŚWIĘCENIE
WSZYSTKICH NA WZÓR JEGO SAMEGO.
RUTA CZĘSTO PRZECHODZIŁA KOŁO GROTY PUSTELNIKA.
IDĄC DO ANNY PRZEZ LAS, RUTA WIDYWAŁA NIERAZ CHŁOPCA, KTÓRY W LESIE POLOWAŁ
NA WILKI. ROZPOZNAŁA GO RAZ NA RYNKU, KIEDY ŚPIEWAŁ PIĘKNĄ PIEŚŃ Z ORKIESTRĄ
STOJĄC NA COKOLE.
KIEDY SZŁA LEŚNĄ ŚCIEŻKĄ WYPATRYWAŁA CHŁOPCA.
MIAŁ NA IMIĘ ADONIS I BYŁ SYNEM KAMIENIARZA.
MATKA ADONISA BARDZO DBAŁA O NIEGO, KARMIŁA GO MLEKIEM I MIODEM, BYŁ TAKI
DELIKATNY I URODZIWY.
JEGO BRACIA PRACOWALI Z OJCEM W KAMIENIOŁOMACH ABY ZAROBIĆ NA ŻYCIE ALE
MATKA ŻAŁOWAŁA ADONISA. DAŁA MU STRZELBĘ.
ADONIS POLOWAŁ NA WILKI A KIEDY JAKIEGOŚ USTRZELIŁ BURMISTRZ MIASTA
WYPŁACAŁ MU NAGRODĘ ZA BOHATERSTWO. LUDZIE MU DZIĘKOWALI I PODZIWIALI GO
ZA ODWAGĘ.
RUTA ZNAŁA ADONISA Z WIDZENIA. BŁĄKAŁ SIĘ PO LESIE W POBLIŻU DOMU ANNY,
CIEKAWY CO SIĘ TAM DZIEJE.
W TEJ SAMEJ WSI MIESZKAŁ TEŻ KOWAL Z SYNAMI.
JEDEN Z NICH BYŁ SZCZEGÓLNIE PRZEZ BOGA OBDARZONY TALENTEM.
OJCIEC RUTY I KOWAL Z RADOŚCIĄ OBSERWOWALI JAK ICH DZIECI BIEGAJĄ RAZEM PO
ŁĄKACH I RAZEM KARMIĄ PTACTWO.
SYN KOWALA WYSTUKAŁ DLA RUTY ŁAŃCUSZEK ZE ZŁOTA Z MALEŃKĄ ZŁOTĄ PODKÓWKĄ
I OFIAROWAŁ JEJ NA ZNAK PRZYMIERZA MIĘDZY NIMI.
RUTA OBIECAŁA SYNOWI KOWALA, ŻE Z NIM SPĘDZI ŻYCIE.
PRZYJĘŁA ŁAŃCUSZEK Z PODKOWĄ I Z DUMĄ GO NOSIŁA NA SZYI.
PEWNA SWOJEJ DOBREJ PRZYSZŁOŚCI ZBIERAŁA PIÓRKA PTAKÓW NA PODUSZKI
I HAFTOWAŁA OBRUSY.
PEWNEGO DNIA MATKA RUTY, NOEMIA, POSŁAŁA RUTĘ DO ANNY Z KOSZYKIEM CIASTEK
I DZBANKIEM NA SYROP DLA MAŁEGO BRACISZKA.
ŻYCIA
Fatima
4
GNOZA-
K
SIĘGI
T
AJEMNIC
– Opowieść z mchu
MATKA POWIEDZIAŁA:
- MASZ TU KOSZYK I DZBANEK. IDŹ PROSTĄ DROGĄ. A NIE ZBACZAJ, ŻEBY CI SIĘ CO
ZŁEGO NIE PRZYTRAFIŁO.
RUTA WYRUSZYŁA, PO DRODZE DOSTRZEGŁA KRZEWY MALIN W LESIE, ZEBRAŁA CAŁY
DZBANEK, GDY ZORIENTOWAŁA SIĘ, ŻE ODDALIŁA SIĘ OD ŚCIEŻKI. ZNALAZŁA SIĘ
CAŁKIEM SAMA I NIE WIEDZIAŁA JAK WRÓCIĆ. USŁYSZAŁA SZELEST ZA SOBĄ.
ODWRÓCIŁA SIĘ. STAŁ WILK SZCZERZĄC WŚCIEKŁE KŁY.
RUTA ZDRĘTWIAŁA ZE STRACHU. UPUŚCIŁA DZBANEK NA ZIEMIĘ. PRZYPOMNIAŁA SOBIE
PRZESTROGĘ MATKI, ŻAŁOWAŁA GORĄCO, ŻE ZBOCZYŁA Z PROSTEJ ŚCIEŻKI ALE BYŁO
ZA PÓŹNO.
WILK BYŁ TUŻ ZA NIĄ GOTOWY ZAGRYŹĆ JĄ NA MIEJSCU. WARCZAŁ I CHARCZAŁ. ZBLIŻAŁ
SIĘ.
WTEM PADŁ STRZAŁ.
WILK PADŁ MARTWY.
RUTA ROZPOZNAŁA ADONISA. TO ON ZABIŁ WILKA.
ZEBRALI RAZEM ROZSYPANE MALINY. SPOJRZELI SOBIE W OCZY. WDZIĘCZNOŚĆ
I CZUŁOŚĆ OPANOWAŁY SERCE RUTY.
ADONIS DOSTRZEGŁ JEJ ŁAŃCUSZEK Z PODKOWĄ. WIEDZIAŁ, ŻE MOŻE ZDOBYĆ KAŻDĄ
DZIEWCZYNĘ, ALE TA JEDYNA BYŁA TAK ULOTNA I NIEUCHWYTNA JAK PORANNA MGŁA.
I MOGŁA GO DOPROWADZIĆ DO TAJEMNICY.
PO TYM SPOTKANIU RUTA CHĘTNIE CHODZIŁA DO ANNY. WYPATRYWAŁA ADONISA.
PEWNEGO DNIA KOBIETY SPOTKAŁY SIĘ U ANNY I JAK ZAWSZE ZRYWAŁY I JADŁY OWOCE
Z CIERNISTYCH KRZEWÓW, OWOCE, KTÓRE WYGLĄDAŁY JAK KROPLE KRWI.
ANNA PRZYNIOSŁA KOSZYK Z TAJEMNICĄ.
ADONIS ZAKRADŁ SIĘ I ZZA ŻYWOPŁOTU OBSERWOWAŁ JAK KOBIETY ZRYWAJĄ OWOCE
Z CIERNISTEGO KRZEWU. SŁYSZAŁ, ŻE ROZMAWIAJĄ O POGODZIE, DESZCZU,
GWIAZDACH I NADCHODZĄCYCH ZBIORACH.
WYNIOSŁY KSIĘGI, CZYTAŁY, PO CZYM SCHOWAŁY KSIĘGI DO KOMORY.
WIDZIAŁ RUTĘ WŚRÓD NICH, ALE WROTA DO OGRODU ZASTAWIONE BYŁY GŁAZEM A DOM
OTACZAŁ ŻYWOPŁOT.
ADONIS CHCIAŁ ZOSTAĆ SAM Z RUTĄ I DOWIEDZIEĆ SIĘ CO TO ZA OWOCE. KRZYKNĄŁ:
"POŻAR! WIEŚ SIĘ PALI!"
WSZYSTKIE KOBIETY RZUCIŁY SIĘ PRZEZ CIERNIE DO WSI, ŻEBY RATOWAĆ SWOJE
DZIECI.
Fatima
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin