Aktualnosci_rachunkowosci_budzetowej_wydanie_sierpien_2014_r_e_55gv.pdf

(198 KB) Pobierz
A
w numerze
AKTUALNOŚCI
PODATKI
FINANSE PUBLICZNE
sierpień 201412
issn 1689-4634
ktualności
RACHUNKOWOŚCI BUDŻETOWEJ
T E M AT M I E S I Ą C A
Szkody w mieniu i odszkodowania należy
księgować na kontach zespołu siódmego
Praktyczne rozwiązania dla księgowych i skarbników JSFP
→
RIO: W § 459 lub 460 należy ująć
odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia
nieruchomości
2
→
WSA: gmina powinna doliczyć
podatek od towarów i usług do opłat
za korzystanie z przystanków
3
→
WSA: Odzyskanie VAT od inwestycji
realizowanych przez zakłady
budżetowe jest możliwe
3
Nieprzewidziane zdarzenia losowe, które wywołały ubytek w mieniu jednostki
i są stratą nadzwyczajną, trzeba księgować na koncie 771. Natomiast odszko-
dowania uzyskane z tego tytułu ujmuje się na koncie 770 „Zyski nadzwyczajne”.
Kierownicy jednostek sektora finansów publicznych na podstawie art. 4 ust. 1 i 2
oraz art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości są zobowiązani do wprowadzenia do
ksiąg rachunkowych wszystkich zdarzeń gospodarczych, które nastąpiły w okresie
sprawozdawczym. Umowy ubezpieczeniowe zostały określone dokładnie w Księdze
III zobowiązania Tytuł XXVII – umowa ubezpieczenia, w artykułach od 805 do 820
Kodeksu cywilnego (dalej: kc).
ciąg dalszy na stronie 4
RACHUNKOWOŚĆ BUDŻETOWA
TEMAT MIESIĄCA:
Szkody w mieniu
i odszkodowania należy księgować
na kontach zespołu siódmego
1
→
Jednostki budżetowe mogą przejąć
majątek za zaległości podatkowe
8
→
Podatek klasyfikuje się w tym
paragrafie, z którego dokonano zakupu
towaru
9
→
Wystawienie faktury korygującej
za energię elektryczną nie wiąże się
z obowiązkiem korekty deklaracji VAT
10
→
Umorzenie naliczonych odsetek
należy zaksięgować na koncie 761 jako
„Pozostałe koszty operacyjne”
11
→
Fakturę dotyczącą najmu i mediów
ewidencjonuje się na dwóch kontach
– 221 oraz 700
12
→
Nie zawsze trzeba płacić VAT
za użyczenie miastu
państwowego gruntu
→
Przeniesienie własności z mocy
prawa w zamian za odszkodowanie
należy uznać za dostawę towarów
→
Organ wykonawczy zadecyduje
o zaciągnięciu przez jednostkę
zobowiązania długoterminowego
Rząd popiera oskładkowanie nieprawidłowych
wypłat z ZFŚS
Nakładanie na jednostkę obowiązku zapłaty zaległych składek ZUS w przypadku
niestosowania kryterium socjalnego przy realizacji wypłat z ZFŚS jest prawnie
uzasadnione – twierdzą przedstawiciele rządu. W przypadku sporów płatnika z za-
kładem ubezpieczeń w tym zakresie jedynym rozwiązaniem jest droga sądowa.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych od pewnego czasu intensywniej kontroluje spo-
sób wydatkowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jeśli
uzna, że jednostka robi to nieprawidłowo, nalicza składki, nakładając jednocześnie
wysokie kary. Od decyzji urzędnika można odwołać się wyłącznie do sądu. Te pro-
cedury są jednak kosztowne i długotrwałe. W tej sprawie poseł Romuald Ajchler
złożył do prezesa Rady Ministrów interpelację nr 25544. Spytał w niej premiera,
czy w związku z tym, że aktualnie obserwuje się, że każdy urzędnik inaczej rozu-
mie treść ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w odniesieniu do
wydatków z ZFŚS, rząd nie powinien jej zmienić w taki sposób, aby w całym kraju
istniała jedna interpretacja.
ciąg dalszy na stronie 2
13
14
NOWY E-BOOK DLA PRENUMERATORÓW
Co miesiąc na portalu SerwisRB znajdziesz e-book przygotowany
15
tylko dla stałych klientów miesięcznika. Kolejna propozycja z serii to:
KADRY I PŁACE W JSFP
→
Pracownika nie można zmusić do
przejścia na emeryturę
16
„Wyroki, opinie i interpretacje organów państwowych cz. III”
Już dziś wejdź na
www.serwisrb.pl
i ściągnij publikację.
Aktualności
Rząd popiera oskładkowanie nieprawidłowych wypłat z ZFŚS
ciąg dalszy ze strony 1
W odpowiedzi Marek Bucior, podsekre-
tarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polity-
ki Społecznej, wskazał, że w podstawie
wymiaru składek nie uwzględnia się m.in.
przychodów wymienionych w rozporzą-
dzeniu ministra pracy i polityki socjalnej
w sprawie szczegółowych zasad ustalania
podstawy wymiaru składek na ubezpie-
czenia emerytalne i rentowe. W świetle § 2
ust. 1 pkt 19 powołanego rozporządzenia
nie stanowią podstawy wymiaru składek
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
świadczenia pracowników finansowane ze
środków przeznaczonych na cele socjalne
w ramach ZFŚS.
Ustawa o zakładowym funduszu świad-
czeń socjalnych stanowi, że przyznawanie
ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość
dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji
życiowej, rodzinnej i materialnej osoby
uprawnionej do korzystania z funduszu.
Uwzględnienie kryterium socjalnego przy
podziale środków z ZFŚS jest więc warun-
kiem koniecznym do oceny, aby dane
świadczenie było uznane za socjalne.
W sytuacji, w której pracownicy otrzymują
świadczenia na bazie innych kryteriów niż
socjalne bądź bez zastosowania kryteriów,
tj. z naruszeniem przepisów ustawy o zakła-
dowym funduszu świadczeń socjalnych, do
tych świadczeń nie ma zastosowania § 2
ust. 1 pkt 19 powołanego rozporządzenia.
Faktycznie Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych przeprowadza kontrole obejmujące
swoim zakresem prawidłowość i rzetelność
obliczania, potrącania i opłacania składek
wypłat, w tym z ZFŚS. Te ostatnie wywołują
liczne reakcje płatników składek. Należy
jednak podkreślić, że działania ZUS mają
swoje uzasadnienie, fundusz świadczeń
socjalnych jest bowiem instytucją prawną,
która ma złagodzić różnice w poziomie
życia pracowników i ich rodzin.
Kryterium socjalne, co z resztą potwierdza
liczne orzecznictwo, jest tu najważniejsze.
Dodatkowo należy podkreślić, że w świet-
le art. 68 ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości w ustaleniu przez płat-
nika podstawy wymiaru składek w toku
postępowania wyjaśniającego lub kontroli
obowiązkiem zakładu jako dysponenta
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest
podejmowanie działań zmierzających do usu-
nięcia takich nieprawidłowości. W sprawach
spornych wydawana jest decyzja, od której
przysługuje odwołanie do właściwego sądu.
PODSTAWA PRAWNA:
z 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz.U.
z 2013 r. poz. 1442 ze zm.),
rozporządzenie ministra pracy i polityki
socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie
szczegółowych zasad ustalania podstawy wy-
miaru składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.),
ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.:
Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.).
ustawa
Rafał Kuciński
prawnik,
specjalista z zakresu VAT
RIO: W § 459 lub 460 należy ująć odszkodowanie z tytułu
wywłaszczenia nieruchomości
Wydatki na wypłatę kwot wynikających z decyzji o zezwoleniu na realizację
inwestycji drogowej powinny być traktowane jako kary i odszkodowania wypła-
cane na rzecz osób fizycznych, prawnych lub innych jednostek organizacyjnych
– twierdzi Regionalna Izba Obrachunkowa w Katowicach.
Przedstawiciele jednej z podległych jed-
nostek zwrócili się do Regionalnej Izby
Obrachunkowej w Katowicach (RIO) z prośbą
o wyjaśnienie kwestii rozliczenia odszkodo-
wań wypłacanych przez samorząd w związ-
ku z wywłaszczeniem nieruchomości pod
budowę dróg. Następuje ono na mocy
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej, która przenosi własność nieru-
chomości na Skarb Państwa lub jednostkę
samorządu terytorialnego. Organ, który
wydał taką decyzję, ustala również wysokość
odszkodowania za nieruchomość, które ma
rekompensować poniesione straty. W odpo-
wiedzi (pismo nr WA-0250/118/13) izba
uznała, że tego typu wydatki nie stanowią
zapłaty za nieruchomość. Jej nabycie nie
następuje bowiem w formie umowy, lecz
z mocy prawa. Z tego względu powinny
zostać ujęte w § 459 „Kary i odszkodowania
wypłacane na rzecz osób fizycznych” lub
w § 460 „Kary i odszkodowania wypłacane
na rzecz osób prawnych i innych jednostek
organizacyjnych”. Podobne zdanie wyraził
resort finansów w piśmie nr ST1-4834-82/
BTM/2008/1690. W księgach rachunkowych
wypłatę taką jednostka powinna ująć na
koncie 761 „Pozostałe koszty operacyjne”.
PODSTAWA PRAWNA:
z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwesty-
cji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.:
Dz.U. z 2013 r. poz. 687),
rozporządzenie ministra finansów z 2 marca
2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji
dochodów, wydatków, przychodów i rozcho-
dów oraz środków pochodzących ze źródeł
zagranicznych (Dz.U. nr 38, poz. 207 ze zm.).
ustawa
Karol
Zawadzki
specjalista ds. finansów
publicznych
Szanowni Czytelnicy,
od renty planistycznej samorządy
nie powinny pobierać odsetek –
tak twierdzi warszawska izba
obrachunkowa. Problem z tzw.
rentą planistyczną pojawia się,
gdy podmioty zobowiązane do jej uiszczenia spóźniają
się z wpłatami. W gminach powstają wątpliwości, czy
należy w takim przypadku naliczać odsetki. Mazowieckie
samorządy zastanawiały się, czy do należności z tytu-
łu wzrostu wartości nieruchomości można stosować
przepisy rozdziału 7 działu IIII Ordynacji podatkowej.
Na tej podstawie od zaległości podatkowej niezapła-
conej w terminie naliczane są odsetki za zwłokę. Na
wątpliwości gminy odpowiedziała RIO w Warszawie
(nr WA.023.26.2013). W jej ocenie przepisy dotyczące
planowania przestrzennego nie dają podstaw do nali-
czania i obowiązku zapłaty odsetek w razie naruszenia
terminów na wniesienie renty. Nie odwołują się także
do innych regulacji, z których wynikałoby takie prawo.
Monika Zabrocka-Kutera
redaktor prowadząca
2
Kup książkę
Aktualności
WSA: gmina powinna doliczyć podatek od towarów i usług do opłat
za korzystanie z przystanków
Należności pobierane przez samorząd od przewoźników z tytułu zatrzymywania
się na przystankach komunikacyjnych podlegają VAT. Działanie takie ma charak-
ter cywilnoprawny. Nie ma przy tym znaczenia, że nie została zawarta umowa
w formie pisemnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gli-
wicach rozpatrzył spór między gminą
a organem podatkowym dotyczący opo-
datkowania czynności polegających na
udostępnianiu przystanków komunika-
cyjnych.
w takim przypadku umów cywilnopraw-
nych, a czynności wykonywane w tym
zakresie mieszczą się w granicach zadań
własnych realizowanych przez organ wła-
dzy publicznej.
W takich okolicznościach nie ma potrzeby
doliczania do wartości opłat podatku od
towarów i usług.
Nie zgadzając się z taką interpretacją, jed-
nostka złożyła skargę do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Ten,
w wyroku z 18 listopada 2013 r. (sygn. akt
III SA/Gl 1454/13), przyznał rację organowi
podatkowemu.
Sędziowie stwierdzili, że sam fakt, że mię-
dzy gminą a przewoźnikami nie została
zawarta osobna, pisemna umowa, nie
oznacza, że pobierane opłaty nie mają
charakteru cywilnoprawnego. Świadczy
o tym chociażby to, że są one egzekwowa-
ne za zatrzymywanie się na przystankach
należących nie tylko do gminy. Zdaniem
sędziów, przyjęcie argumentacji gminy
prowadziłoby do tego, że w identycznej
sytuacji prawnej samorząd byłby uprzywi-
lejowany w stosunku do innych właścicieli
przystanków.
PODSTAWA PRAWNA:
z 11 marca 2004 r. o podatku od to-
warów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r.
nr 177, poz. 1054 ze zm.),
ustawa z 16 grudnia 2010 r. o publicznym
transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. nr 5,
poz. 13 ze zm.).
ustawa
Uchwała rady
Gmina będąca stroną postępowania, na
podstawie ustawy o publicznym transpor-
cie zbiorowym, podjęła uchwałę w sprawie
stawek opłat za korzystanie z tego typu
budowli.
Dochód samorządu
Należności pobierane od przewoźników
stanowią dochód gminy i mogą być
przeznaczone wyłącznie na utrzymanie
przystanków komunikacyjnych, wiat lub
innych budynków służących pasażerom.
Jak podkreślili przedstawiciele samorządu,
udostępnianie przystanków następuje
przez wydanie uzgodnienia określają-
cego zasady korzystania z tego rodzaju
mienia. Ich zdaniem gmina nie zawiera
Forma umowy
Organ podatkowy, do którego zwróciła się
gmina, nie podzielił jej stanowiska. Wskazał,
że między działaniami jednostki polegającymi
na udostępnianiu przystanków komunikacyj-
nych, a opłatą wnoszoną przez przewoźnika
występuje bezpośredni związek – należy je
zatem traktować jako usługę.
Zdaniem fiskusa opłata taka ma charakter
cywilnoprawny. Świadczy o tym po pierw-
sze to, że za korzystanie z przystanków
samorząd może, lecz nie musi pobierać
należności, a po drugie istnieje możliwość
określenia maksymalnej wartości tej opłaty.
Gmina, pobierając omawiane kwoty, działa
więc w charakterze podatnika VAT.
Karol
Zawadzki
specjalista ds. finansów
publicznych
WSA: Odzyskanie VAT od inwestycji realizowanych przez zakłady
budżetowe jest możliwe
Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową
sieci kanalizacyjnej, mimo że po rozliczeniu zostanie przekazana w nieodpłatny
zarząd zakładowi budżetowemu. Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Admi-
nistracyjny w Gdańsku (wyrok o sygn. akt I SA/Gd 983/13).
Gmina, jako inwestor, poniosła wydatki na
budowę kanalizacji sanitarnej, która w wyniku
realizacji inwestycji zostanie przekazana w nie-
odpłatny zarząd (administrowanie) zakładowi
komunalnemu gminy (zakład budżetowy).
inwestycyjnych przez gminę dotyczą
czynności wykonywanych przez odręb-
ny podmiot, jednostce nie przysługuje
odliczenie VAT. Zdaniem organu, sprzedaż
opodatkowaną w tym przypadku prowadzi
zakład budżetowy, nie zaś gmina, będąca
odrębnym podatnikiem VAT.
Samorząd, nie zgadzając się z taką inter-
pretacją, wniósł skargę do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
o odrębności podmiotów w zakresie VAT.
Zakłócona zostałaby bowiem wówczas
neutralność rozliczenia VAT.
Ustawodawca uzależnił prawo do odlicze-
nia podatku naliczonego od wykorzysty-
wania towarów lub usług do wykonywania
czynności opodatkowanych. Gmina jest
w tym przypadku podatnikiem, mimo że
jest organem władzy publicznej. Budowa
kanalizacji ma związek z działalnością
opodatkowaną, ponieważ umowy zawarte
z dostawcami mają charakter cywilny.
ustawa
Wątpliwości gminy
Przedstawiciele samorządu mieli wątpliwo-
ści, czy w takim przypadku przysługuje mu
prawo do odliczenia podatku naliczonego
związanego z budową. Zwrócili się więc
do organu podatkowego z wnioskiem
o interpretację przepisów.
Zdaniem sądu
PODSTAWA PRAWNA:
z 11 marca 2004 r. o podatku od to-
warów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r.
nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Lidia Pogodzińska
prawnik, specjalista
ds. prawa finansowego
Stanowisko organów
Dyrektor izby stwierdził, że skoro faktury
dokumentujące poniesienie wydatków
Sędziowie przyznali rację wnioskodawcy.
W ich ocenie w przypadku zakładu budżeto-
wego, wykonującego w imieniu samorządu
zadania własne gminy, nie może być mowy
3
Kup książkę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin