przewodnik po łucznictwie polowym.pdf

(2915 KB) Pobierz
Przewodnik po
łucznictwie polowym FITA
FIELD ARCHERY
GUIDELINES
Spis
treści
Wstęp
Łucznictwo tarczowe kontra polowe
Strzelanie
w górę/ w dół
Strzelanie w poprzek wzniesienia
Jak ocenić odległość
- Rozpoznanie
tarczy łuczniczej
- Metody
określania odległości
-
Co może zmylić zawodnika
-
Określanie odległości
- Wnioski
Celowanie
w górę
Celowanie
w dół
Powtórzenie
dobrego strzału
Podstawowe
przepisy
Wstęp
W wielu krajach łucznictwo polowe jest popularną
dyscypliną. Aby uczynić je bardziej znanym i
łatwiejszym dla początkujących, równiez w kra-
jach, gdzie nie jest znane,
w
tej publikacji spróbu-
jemy wyjaśnić niektóre z “sekretów” łucznictwa
polowego. To jest nowa edycja Wskazówek dla
łucznictwa polowego FITA stworzona przez Komitet
ds. łucznictwa polowego w 1995 roku, bazująca
głównie na publikacjach Szewdzkiego Związku
Łuczniczego.
Uprawianie
łucznictwa polowego jest bardzo
podobne do łucznictwa tarczowego.
Często
do-
bry łucznik tarczowy staje się dobrym łucznikiem
polowym. Jednakże, jak zauważysz w tej pub-
likacji, jest kilka rzeczy, o których należy pamiętać
uprawiając łucznictwo polowe i to właśnie o nich
jest ta broszura.
Wszystkie konkruencje FITA są dozwolone w
łucznictwie polowym: łuk bloczkowy, klasyczny oraz
goły. Niektórzy używają łuków długich oraz innych
łuków tradycyjnych na turniejach krajowych.
Łucznicy bloczkowi strzelają używając spustu oraz
celowników optycznych, tak samo jak to robią up-
rawiając łucznictwo tarczowe.
Łucznicy klasyczny używają łuku olimpijskiego z
celownikiem, naciągając cięciwę palcami, tak jak
w łucznictwie tarczowym.
W łucznictwie gołym, na poziomie międzynaro-
dowym, sprzętem jest jest łuk klasyczny bez celown-
ików i stabilizatorów, używane są różne techniki
celowania; zawodnik może użyć strzały lub pod-
stawki pod strzałę jako przyrządu celowniczego.
Łucznik goły będzie przesuwał palce na cięciwie,
aby zmienić pozycję strzały w stosunku do oka,
będzie umieszczał strzałę na cięciwe na różnych
wysokościach lub będzie używał kombinacji obu
tych technik, aby móc celować w środek tarczy
na różnych odległościach. Niski punkt kotwiczenia
używany jest na długich dystansach, a wysoki na
krótkich.
Na turniejach lokalnych strzelają również łucznicy
instyktowni, którzy nie celują w ogólnie przyjętym
sensie tego słowa- strzelają na wyczucia,
tak
jak
na wyczucie rzuca się kamieniem.
Łucznictwo tarczowe kon-
tra łucznictwo polowe
Łucznictwo polowe różni się od łucznictwa
polowego.
Oto
główne różnice:
W łucznictwie tarczowym na torach otwarych
strzela się na oznaczonych odległościach, niek-
tórych dłuższych niż w łucznictwie polowym.
Łucznik polowy strzela na odległościach oznac-
zonych i nieoznaczonych na odległościach od 5
do 60 metrów, zależnie od konkurencji.
Łucznik polowy musi trenować na różnych
odległościach, a także
wyrabiać
w sobie umiejęt-
ność określania odległości.
Łucznik tarczowy
strzela
w płaskim terenie,
a
pozyc-
ja strzelecka jest przeważnie taka sama.
W łucznictwie tarczowym, lot strzały zależy od
odległości oraz kąta. Łucznik musi wiedzieć jak
oddać strzał, aby zrównoważyć siłę grawitacji.
Łucznictwo polowe jest kwestią strzelania w górę
i w dół, stąd łucznick musi ćwiczyć strzelania w
różnych pozycjach.
Łucznik tarczowy sztrzela blisko innych za-
wodników oraz publiczności, co dodatkowo
zwiękasza napięcie.
W łucznictwie tarczowym strzała leci zawsze
tak samo, poddawana jest wyłącznie wpływowi
wiatru.
Łucznicy polowi przeważnie
strzelają
w małych
grupach, daleko od innych zawodników.
Pub-
liczność może być obecna na dużych imprezach.
Łucznicy polowi odczuwają mniejszą presję
w czasie zawodów.
W łucznictwi tarczowym oświetlenie oraz wiatr
są przeważnie stałe lub zmieniają się stopniowo
w ciągu dnia.
W łucznicwie polowym oświetlenie oraz wiatr
są różne na różnych stanowiskach; silne wiatry
są rzadkie z powodu ukształtwania terenu.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin