Akt-oskarzenia-przeciwko-Wojciechowi-J-Tadeuszowi-T-Stanislawowi-K-Florianowi-S-.pdf

(49 KB) Pobierz

Instytut Pamięci Narodowej

https://ipn.gov.pl/pl/sledztwa/stan-wojenny/24204,Akt-oskarzenia-przeciwko-Wojciechowi-J-Tadeuszowi-T-Stanisla

wowi-K-Florianowi-S-.html

2019-12-25, 22:33

Akt oskarżenia przeciwko Wojciechowi J.,

Tadeuszowi T., Stanisławowi K., Florianowi S.,

Czesławowi K., Emilowi K. Krystynie M.- M.,

Eugenii K., Tadeuszowi S.

W dniu 16 kwietnia 2007 roku prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni

przeciwko Narodowi Polskiemu w Katowicach skierował do Sądu Rejonowego dla

Warszawy - Śródmieścia akt oskarżenia przeciwko Wojciechowi J., Tadeuszowi T.,

Stanisławowi K., Florianowi S., Czesławowi K., Emilowi K., Krystynie M., Eugenii

K., Tadeuszowi S.

Wojciech J. oskarżony o to, że:

I w okresie od 27 marca 1981 roku do 12 grudnia 1981 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Prezes Rady Ministrów, Minister Obrony Narodowej oraz

I Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej dopuścił się

zbrodni komunistycznej polegającej na kierowaniu zorganizowanym związkiem

przestępczym o charakterze zbrojnym, w skład którego wchodzili Stanisław K., Florian S.,

Tadeusz T., Czesław K. i inni, mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na

pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar pozbawienia wolności

orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko wolności, a

nadto naruszaniu nietykalności cielesnej, tajemnicy korespondencji oraz praw

pracowniczych obywateli polskich, głównie skupionych w ruchu społecznym związanym z

NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, poprzez nadzorowanie opracowywania projektów aktów

normatywnych oraz planów i harmonogramów działań organów władzy, administracji

państwowej oraz mediów publicznych dotyczących nielegalnego wprowadzenia stanu

wojennego,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 3 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz.U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

II w dniu 12 grudnia 1981 r. w Warszawie będąc funkcjonariuszem państwa

komunistycznego dopuścił się zbrodni komunistycznej w ten sposób, iż jako Prezes Rady

Ministrów, Minister Obrony Narodowej oraz I Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej

Zjednoczonej Partii Robotniczej chcąc aby Członkowie Rady Państwa podjęli działania na

szkodę interesu publicznego i prywatnego nakłaniał ich do przekroczenia przysługujących

im uprawnień poprzez uchwalenie w czasie trwania sesji Sejmu PRL, wbrew treści art. 31

ust. 1 Konstytucji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (Dz. U. z dnia 21

lipca 1976 r.)dekretów z dnia 12 grudnia 1981 roku: „o stanie wojennym”, „o przekazaniu

do właściwości sądów wojskowych spraw o niektóre przestępstwa oraz o zmianie ustroju

sądów wojskowych i wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej w czasie obowiązywania stanu wojennego”, „o postępowaniach

szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w czasie obowiązywania stanu

wojennego”,„o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i

wykroczeń” oraz podjęcie uchwały z dnia 12 grudnia 1981 roku „w sprawie wprowadzenia

stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa”,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 kk w zw. art. 231 § 1 kk przy zast. art. 2 ust. 1 ustawy z dnia

18 grudnia 1998 roku o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko

Narodowi Polskiemu (Dz.U. 1998, nr 155, poz. 1016);

III w okresie od 13 grudnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Prezes Rady Ministrów, Minister Obrony Narodowej oraz I Sekretarz Komitetu Centralnego

Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej dopuścił się zbrodni komunistycznej polegającej na

kierowaniu związkiem przestępczym

o charakterze zbrojnym w skład którego wchodzili Florian S., Czesław K., Tadeusz T. i inni,

mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na pozbawianiu wolności poprzez

internowanie i wykonywanie kar pozbawienia wolności orzeczonych za czyny wcześniej

niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko wolności, a nadto naruszaniu nietykalności

cielesnej, tajemnicy korespondencji oraz praw pracowniczych obywateli polskich, głównie

skupionych w ruchu społecznym związanym z NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, poprzez

egzekwowanie wykonywania nielegalnie wydanych dekretów z dnia 12 grudnia 1981 roku:

„o stanie wojennym”, „o przekazaniu do właściwości sądów wojskowych spraw o niektóre

przestępstwa oraz o zmianie ustroju sądów wojskowych i wojskowych jednostek

organizacyjnych Prokuratury Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w czasie obowiązywania

stanu wojennego”,„o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i

wykroczenia w czasie obowiązywania stanu wojennego”, „o przebaczeniu

i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń” oraz podjęcie uchwały z

dnia 12 grudnia 1981 roku „w sprawie wprowadzenia stanu wojennego ze względu na

bezpieczeństwo państwa”

tj. o przestępstwo z art. 258 § 3 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz.U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

Tadeusz T. oskarżony o to, że:

I w okresie od 27 marca 1981 roku do 12 grudnia 1981 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Sekretarz Komitetu Obrony Kraju, Główny Inspektor Obrony Terytorialnej, Wiceminister

Obrony Narodowej wspólnie z Wojciechem J., Stanisławem K., Florianem S., Czesławem K. i

innymi dopuścił się zbrodni komunistycznej w ten sposób, że działając w zorganizowanym

związku przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw

polegających na pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar

pozbawienia wolności orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw

przeciwko wolności, a nadto naruszaniu nietykalności cielesnej, tajemnicy korespondencji

oraz praw pracowniczych obywateli polskich, głównie skupionych w ruchu społecznym

związanym z NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, uczestniczył w opracowaniu projektów aktów

normatywnych oraz planów i harmonogramów działań organów władzy i administracji

państwowej oraz mediów publicznych dotyczących nielegalnego wprowadzenia stanu

wojennego,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 2 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz. U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

II w dniu 13 grudnia 1981 r. w Warszawie będąc funkcjonariuszem państwa

komunistycznego dopuścił się zbrodni komunistycznej w ten sposób, iż jako Sekretarz

Komitetu Obrony Kraju, Główny Inspektor Obrony Terytorialnej i Wiceminister Obrony

Narodowej chcąc aby Członkowie Rady Państwa podjęli działania na szkodę interesu

publicznego i prywatnego nakłaniał ich do przekroczenia przysługujących im uprawnień

poprzez uchwalenie w czasie trwania sesji Sejmu PRL, wbrew treści art. 31 ust. 1

Konstytucji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (Dz. U. z dnia 21 lipca

1976 r.) dekretów z dnia 12 grudnia 1981 roku: „o stanie wojennym”, „o przekazaniu do

właściwości sądów wojskowych spraw o niektóre przestępstwa oraz o zmianie ustroju

sądów wojskowych i wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej w czasie obowiązywania stanu wojennego”,

„o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w czasie

obowiązywania stanu wojennego”, „o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych

przestępstw i wykroczeń” oraz podjęcie uchwały z dnia 12 grudnia 1981 roku „w sprawie

wprowadzenia stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa”,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 kk w zw. art. 231 § 1 kk przy zast. art. 2 ust. 1 ustawy z dnia

18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko

Narodowi Polskiemu (Dz. U. 1998, Nr 155, poz. 1016);

IIIw okresie od 13 grudnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Sekretarz Komitetu Obrony Kraju, Główny Inspektor Obrony Terytorialnej i Wiceminister

Obrony Narodowej wspólnie z Wojciechem J., Czesławem K., Florianem S. i innymi dopuścił

się zbrodni komunistycznej w ten sposób, że działał w zorganizowanym związku

przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw

polegających na pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar

pozbawienia wolności za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko

wolności, a nadto naruszaniu nietykalności cielesnej, tajemnicy korespondencji oraz praw

pracowniczych obywateli polskich, głównie skupionych w ruchu społecznym związanym z

NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, przez wykonywanie nielegalnie wydanych dekretów z dnia 12

grudnia 1981 roku: „o stanie wojennym”, „o przekazaniu do właściwości sądów

wojskowych spraw o niektóre przestępstwa oraz o zmianie ustroju sądów wojskowych i

wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w

czasie obowiązywania stanu wojennego”,

„o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w czasie

obowiązywania stanu wojennego”, „o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych

przestępstw i wykroczeń” oraz podjęcie uchwały z dnia 12 grudnia 1981 roku „w sprawie

wprowadzenia stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa”,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 2 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz. U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

Stanisław K.

oskarżony o to, że:

w okresie od 27 marca 1981 roku do 18 października 1981 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako I

Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wspólnie z

Wojciechem J., Florianem S., Tadeuszem T., Czesławem K. i innymi dopuścił się zbrodni

komunistycznej w ten sposób, że działając w zorganizowanym związku przestępczym o

charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na

pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar pozbawienia wolności

orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko wolności, a

nadto naruszaniu nietykalności cielesnej, tajemnicy korespondencji oraz praw

pracowniczych obywateli polskich, głównie skupionych w ruchu społecznym związanym z

NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, uczestniczył w opracowaniu projektów aktów normatywnych oraz

planów i harmonogramów działań organów władzy i administracji państwowej oraz mediów

publicznych dotyczących nielegalnego wprowadzenia stanu wojennego,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 2 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz. U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

Florian S. oskarżony o to, że:

I w okresie od 27 marca 1981 roku do 12 grudnia 1981 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Wiceminister Obrony Narodowej i członek

Komitetu Obrony Kraju wspólnie z Wojciechem J., Stanisławem K., Tadeuszem T.,

Czesławem K. i innymi dopuścił się zbrodni komunistycznej w ten sposób, że działając w

zorganizowanym związku przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu

popełnianie przestępstw polegających na pozbawianiu wolności poprzez internowanie i

wykonywanie kar pozbawienia wolności orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz

innych przestępstw przeciwko wolności, a nadto naruszaniu nietykalności cielesnej

tajemnicy korespondencji oraz praw pracowniczych obywateli polskich, głównie skupionych

w ruchu społecznym związanym z NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, uczestniczył w opracowaniu

projektów aktów normatywnych oraz planów i harmonogramów działań organów władzy i

administracji państwowej oraz mediów publicznych dotyczących nielegalnego

wprowadzenia stanu wojennego,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 2 kk w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku

o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

(Dz. U. 1998, Nr 155, poz. 1016)

II w okresie od 13 grudnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku w Warszawie i na terenie

Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej będąc funkcjonariuszem państwa komunistycznego jako

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Wiceminister Obrony Narodowej i członek

Komitetu Obrony Kraju wspólnie z Wojciechem J., Czesławem K. i Tadeuszem T. dopuścił się

zbrodni komunistycznej w ten sposób, że działał w zorganizowanym związku przestępczym

o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na