Kampania Dzieciństwo bez przemocy.pdf

(52 KB) Pobierz
Ł
UKASZ
W
OJTASK
• KAMPANIA
DZECI ŃSTWO BEZ PRZEMOCY
(2001 R.)
Ł
UKASZ
W
OJTASIK
Fundacja Dzieci Niczyje
Kampania
Dzieciństwo bez przemocy
(2001 r.)
Artykuł prezentuje cele i działania w ramach kampanii społecznej „Dzieciństwo bez przemocy”
w 2001 r. Była to pierwsza ogólnopolska inicjatywa, która szeroko podejmowała problematykę
fizycznego i emocjonalnego krzywdzenia dzieci. Podstawowym celem tej kampanii było opraco-
wanie diagnozy problemu krzywdzenia dzieci w Polsce oraz oferty pomocowej dla dzieci krzyw-
dzonych i ich rodzin.
Organizatorzy:
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych,
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”, Fundacja
Dzieci Niczyje
Agencja:
McCann Erickson
Cel kampanii:
uświadomienie negatywnych konsekwencji stosowania przemocy emo-
cjonalnej i fizycznej wobec dzieci oraz promowanie pozytywnych metod wychowaw-
czych
Czas trwania:
działania medialne: marzec – lipiec 2001 r.; działania edukacyjne: marzec
– grudzień 2001 r.
Media:
TV, radio, prasa, outdoor
ampania społeczna
Dzieciństwo bez
przemocy
była pierwszą ogólno-
polską inicjatywą, która szeroko
podejmowała problematykę fizycznego
i emocjonalnego krzywdzenia dzieci. Była
to równie jedna z pierwszych w Polsce
akcji społecznych, która na tak du ą ska-
lę wykorzystała mo liwości reklamy spo-
łecznej.
Organizatorzy kampanii – Państwowa
Agencja ds. Rozwiązywania Problemów
Alkoholowych, Fundacja Dzieci Niczyje
K
oraz Ogólnopolskie Pogotowie dla Of ar
Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
– kierowali się przekonaniem, e przemoc
wobec dzieci i ich złe traktowanie jest po-
wa nym i wcią nie do końca rozpozna-
nym problemem społecznym.
Przygotowania do realizacji kampanii
rozpoczęły się w 2000 r., a ich podstawo-
wym elementem było opracowanie diagno-
zy problemu krzywdzenia dzieci w Polsce
oraz oferty pomocowej dla dzieci krzyw-
dzonych i ich rodzin.
Dziecko krzywdzone • nr 3(28) 2009
1
Ł
UKASZ
W
OJTASK
• KAMPANIA
DZECI ŃSTWO BEZ PRZEMOCY
(2001 R.)
W ramach diagnozy przeprowadzono
pierwsze ogólnopolskie badania,
których
przedmiotem były:
– postawy polskiego społeczeństwa wo-
bec ró nych form i aspektów krzywdzenia
dzieci, w tym przyzwolenie na stosowanie
kar fizycznych wobec dzieci;
– doświadczenia badanych z okresu
dzieciństwa dotyczące przemocy i innych
form złego traktowania przez dorosłych;
– doświadczenia badanych związane ze
stosowaniem ró nych form przemocy wo-
bec własnych dzieci (Fluderska, Sajkowska
2001).
Badania przeprowadzono na reprezen-
tatywnej próbie dorosłych Polaków. Wy-
niki pokazały, i mimo stosunkowo niskie-
go odsetka zwolenników kar f zycznych
(36%), a 80,4% rodziców stosuje wobec
swoich dzieci klapsy, 24,8% – bicie pasem,
a 7,8% – bicie w twarz. Wyniki badań po-
twierdziły zasadność działań planowanych
w ramach kampanii, a tak e pozwoliły na
doprecyzowanie jej celów i adresatów.
Za podstawowe
cele kampanii
Dzieciń-
stwo bez przemocy
przyjęto:
– zwiększenie społecznego zaanga owa-
nia w sprawy przeciwdziałania przemocy
wobec dzieci;
– edukację społeczną na temat zjawiska
krzywdzenia dzieci i sposobów radzenia
sobie z tym problemem;
– promocję pozytywnych rozwiązań me-
rytorycznych, organizacyjnych i prawnych
związanych z przeciwdziałaniem przemo-
cy wobec dzieci;
– motywowanie spo
łecznoś ci lokalnych
i instytucji do podejmowania działań na
rzecz dzieci krzywdzonych;
– zmianę postaw rodzicielskich i rozwi-
janie konstruktywnych umiejętności wy-
chowawczych rodziców.
Na podstawie przyjętych celów rozpo-
częto realizację działań skierowanych do
rodziców, profesjonalistów pracujących
z dziećmi oraz opinii publicznej, a tak e
przedstawicieli władz lokalnych i central-
nych, od których decyzji zale ą konkretne
rozwiązania polityki społecznej wobec pro-
blemu krzywdzenia dzieci.
Inauguracja kampanii miała miejsce
w marcu 2001 r. podczas konferencji w Pa-
łacu Prezydenckim. Udział przedstawicie-
li polskiego rządu i kancelarii prezydenta
w spotkaniu dotyczącym problemu krzyw-
dzenia dzieci w Polsce pozwolił na medial-
ne nagłośnienie kampanii. W czasie konfe-
rencji utworzona została koalicja na rzecz
kampanii.
Działania kampanii prowadzone były
zarówno na poziomie centralnym, jak i lo-
kalnym. Na poziomie centralnym w kam-
panii wykorzystano przekazy medialne,
plakaty, billboardy, spoty radiowe i spot
telewizyjny. Kształt medialny kampanii
nadała agencja reklamowa McCann Erick-
son-Polska. O jakości opracowanych przez
nią kreacji świadczą liczne nagrody: Nagro-
da Mediów Niptel 2001, „Złote Pałeczki”,
„Złote Orły”, „Kreatura”, „Tytan”.
Spot telewizyjny przedstawiał dziewczyn-
kę karmiącą misia:
No jedz misiu...
– prosi ła-
godnie dziewczynka. Jednak w momencie,
kiedy jedzenie spada z ły ki i brudzi misia,
dziewczynka zaczyna szarpać zabawkę
i krzyczeć:
Widzisz, co zrobiłeś? Nie gap się tak
tępo!!! Ogłuchłeś? Odpowiadaj, kretynie!!!...
Za-
chowanie dziewczynki odzwierciedla agresję,
jaką często u dorosłych wzbudza nieuwaga
lub naturalna niesforność dzieci. Na zakoń-
czenie spotu głos lektora informuje:
Tysią-
ce polskich dzieci są of arami przemocy w domu.
Wspieraj kampanię „Dzieciństwo bez przemocy”.
Kampanijny billboard przedstawiał
ostatni kadr f lmu – przestraszone dziec-
ko siedzące w kącie i napis:
Tysiące polskich
dzieci są ofiarami przemocy w domu. Nie bądź
obojętny wobec ich cierpienia.
Na plakatach
zatytułowanych
Litania,
obok zdjęcia tej sa-
mej dziewczynki, pojawia się apel do rodzi-
ców:
Szanuj mnie, ebym szanowała innych...
Uczę się ycia od ciebie.
pr akty ka
Dziecko krzywdzone • nr 3(28) 2009
2
Tekst
Litanii,
czytany przez dzieci, stano-
wił równie treść pierwszej z dwóch reklam
radiowych. W drugiej zwrócono uwagę na
problem przemocy wobec dzieci, stosując
przekaz negatywny. Przedstawia ona obel-
ywe wypowiedzi rodziców, kierowane
do dzieci:
Ty gówniarzu. Ty tępaku... Dosyć
cię mam... Do niczego się nie nadajesz...
Spot
kończy głos lektora:
Uwa aj, dziecko się uczy
ycia od ciebie...
Prezentacja materiałów medialnych
trwała od 30 marca do 31 lipca 2001 r.
W tym czasie wyeksponowano w całej
Polsce ponad 1000 billboardów. Na przy-
stankach autobusowych i tramwajowych
pojawiło się ponad 3 tys. plakatów, a tekst
Litanii
w mniejszych formatach (A1, A4)
wydrukowano i rozesłano w liczbie ponad
20 tys. egzemplarzy do placówek i instytucji
na terenie całego kraju. Reklama telewizyj-
na i spoty radiowe emitowane były przez
dziesiątki stacji telewizyjnych i radiowych.
W 200 czasopismach lokalnych i ogólno-
polskich ukazało się ponad 900 artykułów
na temat krzywdzenia dzieci.
Według badań OBOP, przeprowadzo-
nych w listopadzie 2001 r. na zlecenie or-
ganizatorów kampanii, społeczny odbiór
przekazów medialnych był wysoki. Rekla-
mę telewizyjną widziało dwie trzecie Pola-
ków powy ej 15. roku ycia (66%). Jedna
trzecia (33%) zauwa yła billboard, a jedna
piąta (20%) plakat przystankowy. Pierw-
szy spot radiowy (Litania) słyszało 30%
Polaków, drugi – 16%. Respondenci przy-
taczanych badań bardzo wysoko ocenili
kampanię
Dzieciństwo bez przemocy.
A 96%
z tych, którzy zauwa yli działania kam-
panii, uznało je za potrzebne (Sajkowska,
Wojtasik 2004).
Równie istotne były działania realizowa-
ne na poziomie lokalnym. Polegały przede
wszystkim na organizacji lokalnych debat
dotyczących problemu krzywdzenia dzie-
ci. Organizatorzy zaprosili do współpracy
550 ambasadorów kampanii, mających peł-
nić w swoim środowisku rolę animatorów
działań. Osoby te, przeszkolone i zaopa-
trzone w materiały (plakaty, ulotki, kasety
wideo), przygotowały i poprowadziły 230
debat na terenie całej Polski. Uczestniczyli
w nich przedstawiciele władz lokalnych,
pracownicy słu b, instytucji i organiza-
cji pozarządowych zajmujących się pracą
z dziećmi oraz media.
Celem tych spotkań, poza ogólnym zapo-
znaniem uczestników ze specyfiką proble-
mu krzywdzenia dzieci, było zainicjowanie
konkretnych działań na rzecz pomocy dzie-
ciom krzywdzonym i zaniedbywanym.
Do zadań ambasadorów nale ało rów-
nie opracowanie lokalnej diagnozy zja-
wiska krzywdzenia dzieci oraz bazy ist-
niejących placówek udzielający pomocy
dzieciom i współpraca z lokalnymi media-
mi.
Oprócz zwrócenia uwagi opinii społecz-
nej i wzmocnienia dyskusji w mediach na
temat złego traktowania dzieci działania
prowadzone w ramach kampanii przyczy-
niły do rozwoju lokalnej oferty pomocowej
dla dzieci krzywdzonych: powstania no-
wych placówek terapeutycznych i świetlic
socjoterapeutycznych, powołania w gmi-
nach interdyscyplinarnych zespołów ds.
pomocy dzieciom krzywdzonym. W czasie
kampanii bezpośrednimi działaniami obję-
to ponad 10 tys. osób. Do koalicji na rzecz
kampanii przystąpiło 847 podmiotów,
w tym 585 instytucji i 262 osoby prywatne.
Kampania i jej rezultaty zostały uroczy-
ście podsumowane konferencją, która od-
była się 31 stycznia 2002 r. w Pałacu Prezy-
denckim.
pr akty ka
3
Dziecko krzywdzone • nr 3(28) 2009
Ł
UKASZ
W
OJTASK
• KAMPANIA
DZECI ŃSTWO BEZ PRZEMOCY
(2001 R.)
Literatura
Czy E., Szymańczak M., red. (1983),
SOS Dziecko, materiały informacyjne,
Warszawa: Ko-
mitet Ochrony Praw Dziecka.
Fluderska G., Sajkowska M. (2001),
Problem krzywdzenia dzieci. Postawy i doświadczenia doro-
słych Polaków. Raport z badań,
Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.
Sajkowska M., Wojtasik Ł. (2004),
Ochrona dzieci przed przemocą. Jak organizować kampa-
nię przeciw karom fizycznym wobec dzieci
, Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.
www.przemoc.com.pl
The article presents the goals and actions taken within the social campaign „Childhood without
Violence”. It was the f rst national initiative in Poland that addressed the problem of physical and
emotional abuse of children. The main goal of the campaign was to assess the problem of child abuse
and help services available to abused children and their families.
pr akty ka
O
AUTORZE
Ł
UKASZ
W
OJTASIK
jest absolwentem Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uni-
wersytetu Warszawskiego. Od 1997 r. związany zawodowo z Fundacją Dzieci Niczyje.
Inicjator i koordynator ogólnopolskiej kampanii społecznej
Dziecko w Sieci
(2002). Autor
badań i publikacji związanych z bezpieczeństwem dzieci w sieci. Od 2002 r. prowadzi
szkolenia z zakresu problematyki krzywdzenia dzieci w Internecie dla studentów i profe-
sjonalistów. Jeden z inicjatorów europejskiego programu
Safer Internet
w Polsce (narodo-
wy koordynator projektu Awareness w latach 2005–2006). Od 2006 r. koordynator
Akade-
mii Bezpiecznego Internetu
– kompleksowego programu fundacji na rzecz bezpieczeństwa
dzieci w sieci.
Dziecko krzywdzone • nr 3(28) 2009
4

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin