Raymond E. Feist
Furia króla demonów
Opowieść o wojnie z Wężowym Ludem Tom 3
Seria: Saga o Midkemii i Kelewanie
Przełożył: Andrzej Sawicki
Tytuł oryginalny: Rage of a demon king
Wydanie oryginalne 1997
Wydanie polskie 2000
Na Midkemię pada straszliwy cień Szmaragdowej Królowej. Siły zgromadzone pod jej sztandarami szykują się do inwazji na Królestwo Wysp i wojna jest nieunikniona. W przededniu starcia Arcymag Pug odkrywa, że będzie musiał stawić czoło czemuś znacznie groźniejszemu niż czary Królowej Mroku. O zdobycie władzy i dominacji nad światem zabiega bowiem jeden z najpotężniejszych demonów - Jatuk. Okazuje się on najgroźniejszym przeciwnikiem Macrosa Czarnego, który wraz z przyjaciółmi stanie w obliczu ostatecznej walki o Kamień Życia.
Spis treści:
Postaci występujące w naszej opowieści: 4
Prolog. Przełom. 10
Rozdział 1. Krondor. 20
Rozdział 2. Ostrzeżenie. 45
Rozdział 3. Queg. 72
Rozdział 4. Powiązania. 103
Rozdział 5. Elvandar. 125
Rozdział 6. Infiltracja. 149
Rozdział 7. Plany. 172
Rozdział 8. Ewolucja. 200
Rozdział 9. Spiski. 228
Rozdział 10. Poświęcenie. 264
Rozdział 11. Alarm. 296
Rozdział 12. Święto Letniego Przesilenia. 322
Rozdział 13. Improwizacja. 347
Rozdział 14. Zdrada. 377
Rozdział 15. Rzeź. 401
Rozdział 16. Bitwy i potyczki. 429
Rozdział 17. Zagłada. 455
Rozdział 18. Opóźnienie. 494
Rozdział 19. Katastrofa. 522
Rozdział 20. Decyzje. 548
Rozdział 21. Eskalacja. 573
Rozdział 22. Ravensburg. 598
Rozdział 23. Odwrót. 626
Rozdział 24. Darkmoor. 652
Rozdział 25. Objawienia. 679
Rozdział 26. Konfrontacja. 709
Rozdział 27. Prawda. 741
Rozdział 28. Odrodzenie. 770
Epilog. Konsekwencje. 789
Acaila - przywódca eldarów z dworu Królowej Elfów
Aglaranna - Królowa Elfów w Elvandarze, żona Tomasa, matka Calina i Calisa
Akee - góral Hadati
Alfred - kapral z Darkmoor
Andrew - kapłan Ban-Ath z Krondoru
Anthony - mag z Crydee
Avery Abigail - córka Roo i Karli
Avery Duncan - kuzyn Roo
Avery Helmut - syn Roo i Karli
Avery Karli - żona Roo, matka Abigail i Helmuta
Avery Rupert „Roo” - młody kupiec z Krondoru, syn Toma Avery'ego
Borric - Król Wysp, bliźniaczy brat Księcia Erlanda, ojciec Księcia Patricka
Brook - pierwszy oficer „Królewskiego Smoka”
Calin - dziedzic tronu Królestwa Elfów, przyrodni brat Calisa, syn Aglaranny i Aidana
Calis - „Orzeł Krondoru”, osobisty agent Księcia Krondoru, Diuk Dworu, syn Aglaranny i Tomasa, przyrodni brat Calina
Chalmes - przywódca magów ze Stardock
d'Lyes Robert - mag ze Stardock
de Beswick - kapitan armii królewskiej
de Savona Luis - weteran, współpracownik Roo
Dolgan - król krasnoludów Zachodu
Dominie - opat Opactwa Ishapa w Sarth
Dubois Henri - więzień z Bas-Tyra
Duga - kapitan najemników z Novindusa
Duko - generał armii Szmaragdowej Królowej
Dunstan Brian - Mądrala, przywódca Szyderców, znany też pod imieniem Lysle'a Riggera
Erland - brat Króla i Księcia Nicholasa, stryj Księcia Patricka
Esterbrook Jacob - bogaty kupiec z Krondoru, ojciec Sylvii
Esterbrook Sylvia - córka Jacoba
Fadawah - generał, Najwyższy Dowódca armii Szmaragdowej Królowej
Freida - matka Erika, żona Nathana
Galain - elf z Elvandaru
Gamina - adoptowana córka Puga, siostra Williama, żona Jamesa i matka Aruthy
Garret - kapral w kompanii Erika
Graves Katherine „Kotek” - młoda złodziejka z Krondoru
Greylock Owen - kapitan w służbie Księcia, późniejszy generał
Gunther - czeladnik Nathana
Hammond - porucznik armii królewskiej
Hanam - mistrz wiedzy Saaurów
Harper - sierżant w kompanii Erika
Jacoby Helen - wdowa po Randolphie Jacobym, matka Nataly i Willema
James - Diuk Krondoru, ojciec Aruthy, dziadek Jamesa i Dasha
Jameson Arutha - Lord Vencar, Baron dworu Księcia i syn Diuka Jamesa
Jameson Dashel „Dash” - młodszy syn Aruthy, wnuk Jamesa
Jameson James „Jimmy” - starszy syn Aruthy, wnuk Jamesa
Kaleid - mag, członek starszyzny Stardock Livia - córka Lorda Vasariusa
Marcus - Diuk Crydee, kuzyn Księcia Patricka, syn Martina
Martin - dawny Diuk Crydee, wuj Księcia Patricka, ojciec Marcusa
Milo - właściciel gospody „Pod Szpuntem” w Ravensburgu, ojciec Rosalyn
Miranda - czarodziejka, przyjaciółka Calisa i Puga
Nakor Isalańczyk - gracz i mag, przyjaciel Calisa i Puga
Nathan - kowal przy gospodzie „Pod Szpuntem” w Ravensburgu, dawny mistrz Erika, maż Freidy
Nicholas - admirał Floty Zachodu, Książę Krwi, stryj Księcia Patricka
Patrick - Książę Krondoru, syn Księcia Erlanda, kuzyn Króla i Księcia Nicholasa
Pug - mistrz magii, Diuk Stardock, kuzyn Króla, ojciec Gaminy i Williama
Reeves - kapitan „Królewskiego Smoka”
Rosalyn - córka Mila, żona Rudolpha, matka Gerda
Rudolph - piekarz z Ravensburga, mąż Rosalyn, przybrany ojciec Gerda
Shati Jadow - sierżant z kompanii Erika
Sho Pi - dawny towarzysz Erika i Roo, uczeń Nakora
Subai - kapitan Królewskich Krondorskich Tropicieli
Tithulta - arcykapłan Pantathian
Tomas - wódz wojenny Elvandaru, małżonek Aglaranny, ojciec Calisa, dziedzic mocy Ashen-Shugar
Vasarius - quegański szlachcic i kupiec
von Darkmoor Erik - żołnierz Szkarłatnych Orłów Calisa
von Darkmoor Gerd - syn Rosalyn i Stefana von Darkmoor, bratanek Erika
von Darkmoor Manfred - Baron Darkmoor, przyrodni brat Erika
von Darkmoor Mathilda - Baronowa Darkmoor, matka Manfreda
Vykor Karole - admirał Wschodniej Floty Królestwa
William - Konetabl Krondoru, syn Puga, przybrany brat Gaminy, wuj Jimmy'ego i Dasha
Stephenowi A. Abramsowi, który wie więcej o Midkemii niż ja
Księga trzecia Opowieść szalonego boga.
Jesteśmy tkaczami muzyki,
Co sny swoje ciągle ślą w dal.
Błąkamy się u strumyków,
Kamieni szukając wśród fal.
Przegrani i zapomniani
W miesiąca patrzymy twarz.
I świata fundamentami
Wstrząsamy raz po raz.
Arthur William Edgar O'Shaughnessy
Oda do junackiej młodości
Ściana zamigotała.
W dawnej Sali Tronowej Jarwy, ostatniego Sha-shahana Siedmiu Narodów Saaurów, trzydziestostopowy mur kamieni wzniesiony naprzeciwko pustego tronu zadrżał, a potem znikł, rozpływając się w czarną pustkę. Zgromadzone w sali koszmarne stwory składały się niemal z samych kłów i wypełnionych jadem szponów. Niektóre miały pyski martwych zwierząt, skrzydła albo jelenie lub bycze rogi, inne budową przypominały ludzi. Wszystkie były potężnie umięśnione, złowrogie i podstępne - władały mroczną magią i miały naturę morderców. Mimo to teraz zamarły, przerażone tym, co wyłaniało się z przeciwnej strony nowo otwartej bramy. Demony wysokie jak drzewa przygięły łby do ziemi, usiłując stać się niewidzialnymi.
Otwarcie portalu wymagało ogromnej ilości energii i przeklęci kapłani dalekiego Ahsartu od lat odpierali ataki demonów. Bariera pękła dopiero, gdy szalony Arcykapłan złamał pieczęć, pozwalając pierwszemu demonowi odbić miasto zwycięskim hordom Saaurów.
Obecnie świat Shila niszczał, a resztki życia, jakie w nim pozostały, egzystowały jako prymitywne stwory na dnie mórz, pleśń rosnąca na skałach w górskich przepaściach lub drobne stworki kryjące się pod kamieniami. Wszystko, co było większe od najdrobniejszych owadów, zostało pożarte. Horda demonów przypomniała sobie uczucie głodu i wróciła do starego zwyczaju pożerania się nawzajem. Elita stłumiła jednak te wewnętrzne konflikty, kiedy przebito nowy portal z Shila do Piątego Kręgu, stwarzając tym samym możliwość komunikacji z najwyższym władcą królestwa demonów.
Bezimienny demon stanął na obrzeżu tłumu wezwanych do niegdyś wspaniałej sali. Starając się nie zwracać na siebie uwagi, wyjrzał ostrożnie zza kamiennej kolumny. Niedawno schwytał wyjątkową duszę i przywłaszczył ją sobie, zyskując spryt i przebiegłość. W odróżnieniu od reszty swoich braci, przy zdobywaniu wartościowej siły życiowej i inteligencji odkrył przewagę podstępu nad brutalną siłą. Stojącym wyżej od siebie okazywał odpowiednią proporcję strachu i siły - dość czołobitności, by uznali, że mają go w ręku, ale tyle gróźb, by nie próbowali go pożreć. Gra była niebezpieczna i gdyby uczynił choć jeden fałszywy krok, gdyby choć raz zwrócił uwagę na swoją wyjątkowość, najbliżsi kapitanowie hordy zniszczyliby go bezwzględnie, ponieważ jego umysł z wolna opanowywał „obcy” - on sam zaś miał dość świadomości, by zrozumieć, że staje się zagrożeniem dla swoich braci.
Wiedział już, że mógłby bez wysiłku zniszczyć przynajmniej czterech z tych, którzy uważali się za lepszych od niego. Zbyt szybki awans mógłby jednak ściągnąć na niego niepożądaną uwagę. Podczas krótkiego życia widział przynajmniej kilkanaście takich „karier”, bezwzględnie unicestwionych przez któregoś z wielkich kapitanów - ci bowiem woleli zawczasu zabezpieczyć się przed konkurencją, chroniąc jednocześnie swoich faworyzowanych podoficerów.
Bezimienny demon usłyszał cichy stłumiony głos. Wiedział, że to głos duszy, którą uwięził, i dobrze byłoby go zignorować. Z drugiej strony jednak głos ten zawsze mówił coś, co później okazywało się ważne.
- Przyglądaj się! - usłyszał cichy szept albo swoją myśl.
Kiedy migotliwa ściana rozstąpiła się, a potem znikła, otwierając przejście do ojczyzny demonów, komnatę wypełniła energia. Przetoka pomiędzy światami napełniała się powietrzem, aż podmuch wiatru uderzył obecnych w plecy. Demony intuicyjnie wyczuły obecność silniejszych od siebie - bliskość potężnego Tugora sprawiła, że Bezimienny niemal zemdlał z przerażenia. Sama osobowość władcy, emanująca przez rozdarcie w materii czasoprzestrzeni, sprawiła, że cofnął się niemal do poziomu bezmózgiego idioty.
Wszyscy obecni padli na kolana i uderzyli czołami o kamienie - z wyjątkiem skrytego za kolumną Bezimiennego. Patrzył, jak Tugor staje naprzeciwko pustki, z której wydobył się pełen wściekłości i wrogości głos:
- Znaleźliście drogę?
- Owszem, o najpotężniejszy - odparł Tugor. - Przez rozdarcie posłaliśmy do Midkemii dwu naszych kapitanów.
- Jak brzmi raport? - spytał głos z pustki.
Bezimienny pomyślał, że oprócz tonów gniewnych i władczych, słychać w nim też chyba coś na kształt desperacji.
- Dogku i Jakan nie złożyli raportu - odpowiedział Tugor. - Nie wiemy dlaczego. Podejrzewamy, że nie zdołali utrzymać portalu.
- To poślijcie innych! - zagrzmiał Maarg, Władca Piątego Kręgu. - Nie przejdą do was, jeśli droga nie zostanie przetarta... Nie zostawiliście nic, co nadawałoby się do pożarcia. Następn...
entlik