DOG KANARYJSKI 346.pdf
(
36 KB
)
Pobierz
FCI-Standard N° 346 / 12.08.2011
DOG KANARYJSKI
(Dogo Canario)
POCHODZENIE:
Hiszpania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA
: 04.07.2011
UŻYTKOWOŚĆ:
Pies pilnujący stad bydła.
KLASYFIKACJA F.C.I.
:
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy
i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :
Pies typu molosa, pochodzi z Wysp
Kanaryjskich – Teneryfy i Gran Canaria.
Wydaje się, że powstał ze skojarzenia znanego tam z czasów
przedhiszpańskich lokalnego psa „majorero” i rozmaitych molosów,
przywiezionych na wyspy.
Z kojarzeń tych powstała jednolita grupa psów w typie mastyfa, średniej
wielkości, o maści pręgowanej lub płowej, z białymi znaczeniami. Cechują
się one charakterystyczną budową molosa, są silne, a jednocześnie
szybkie, mają twardy charakter i żywy temperament, i są oddane
właścicielowi.
W wieku XVI i XVII ich liczba znacznie wzrosła, i z tego czasu pochodzą
liczne wzmianki pisemne, jak ta w
Cedularios del Cabildo
(roczniki
miejskie), w których opisana jest użytkowość psów, wykorzystywanych do
stróżowania i pilnowania stad bydła.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Średniej wielkości pies w typie molosa, o
prostokątnej głowie, z czarną maską. Krzepki, o harmonijnych
proporcjach.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia większa od wysokości w kłębie, zwłaszcza u suk. Długości
czaszki do długości kufy 60 do 40%. Szerokość czaszki wynosi 3/5
całkowitej długości głowy. Odległość od łokcia do podłoża powinna
stanowić 50% wysokości w kłębie u samców i nieco mniej u suk.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT
:
Pies o spokojnym sposobie bycia i czujnym wyrazie. Szczególnie nadaje
się do stróżowania i pilnowania bydła. Temperament wyrównany, bardzo
pewny siebie. Szczeka głośno, niskim głosem.
Nadzwyczaj oddany właścicielowi, posłuszny i łagodny wobec całej
rodziny, ale podejrzliwy wobec obcych.
Pewny siebie, pełen godności, z dystansem. Przy pobudzeniu sylwetka
zdradza zdecydowanie i ożywienie.
GŁOWA:
Masywna, brachycefaliczna, krótka, pokryta grubą skórą. Kształt niemal
sześcienny, tylko lekko wydłużony. Linie profilu równolegle lub lekko
zbieżne.
Mózgoczaszka:
Czaszka:
Trochę wypukła tak w płaszczyźnie podłużnej, jak i poprzecznej.
Czoło raczej płaskie. Długość czaszki prawie taka sama, jak szerokość.
Wyraźne łuki jarzmowe, dobrze, ale nie przesadnie rozwinięte policzki i
mięśnie szczęk, luźna skóra. Guz potyliczny tylko lekko zaznaczony.
Stop:
Wyraźny, ale nie ostry. Bruzda czołowa wyraźna, przebiega na mniej
więcej dwóch trzecich długości czaszki.
Trzewioczaszka:
Nos:
Szeroki i mocno pigmentowany na czarno, w jednej linii z górną
krawędzią kufy. Nozdrza duże, pozwalają na swobodne oddychanie.
Kufa:
Krótsza od czaszki, zazwyczaj jej długość wynosi około 40%
całkowitej długości głowy. Jej szerokość stanowi 2/3 szerokości czaszki.
Bardzo szeroka u podstawy, trochę zwęża się ku końcowi. Grzbiet nosa
prosty, bez fałd.
Wargi:
Górna warga obwisła, ale nieprzesadnie. Oglądane z przodu wargi
schodzą się, tworząc odwrócone V. Fafle trochę rozbieżne. Wewnętrzne
strony warg ciemne.
Uzębienie:
Zgryz nożycowy lub lekki przodozgryz (max. 2mm), cęgowy
tolerowany, ale niepożądany, gdyż powoduje szybsze zużycie zębów.
Szeroko rozstawione kły.
Zęby duże i solidnie osadzone w dziąsłach. Duże trzonowce, małe
siekacze, potężne kły.
Oczy:
Lekko owalnego kształtu, średniej wielkości do dużych. Osadzone
szeroko, ani zapadnięte, ani wypukłe. Powieki czarne, dobrze przylegające,
nie mogą być obwisłe. Barwa oka waha się od ciemno brązowej do
brązowej, w zależności od umaszczenia, w żadnym razie oczy nie powinny
być jasne.
Uszy:
Średniej wielkości, szeroko osadzone, pokryte krótkim, delikatnym
włosem. Swobodnie zwisają po bokach głowy. Mogą być złożone w kształt
płatka róży. Osadzone nieco powyżej poziomu oczu. Uszy osadzone
wysoko i blisko siebie są uznawane za nietypowe. Jeśli przycięte, muszą
prosto stać.
SZYJA:
Krótsza od głowy. Na spodzie szyi skóra luźna, tworzy niewielkie
podgardle. Szyja mocna, prosta, cylindryczna i dobrze umięśniona.
TUŁÓW
:
Długi, szeroki i głęboki,
Linia górna:
Prosta, bez deformacji, utrzymywana przez dobrze rozwinięte,
choć słabo widoczne mięśnie. Wznosi się lekko od kłębu do zadu.
Wysokość w zadzie o 1 – 2 cm wyższa niż w kłębie.
Zad:
Średniej długości, szeroki, zaokrąglony. U suk zwykle szerszy. Nie
powinien być długi, gdyż ogranicza to ruch.
Klatka piersiowa:
Bardzo pojemna, o dobrze rozwiniętych mięśniach.
Oglądana z przodu i z boku głęboka, sięga co najmniej do łokcia. Obwód
klatki jest o 45% większy od wysokości w kłębie. Dobrze wysklepione
żebra.
Linia dolna :
Brzuch trochę podciągnięty, nie może być obwisły. Słabizna
niezbyt wyraźna.
OGON:
Gruby u nasady, zwęża się ku końcowi, sięga do stawu skokowego, ale nie
niżej. Osadzony średnio wysoko.
Przy pobudzeniu wzniesiony szablasto, nie może być zakręcony nad
grzbietem ani położony na nim. W spoczynku wiszący, na końcu lekko
zakręcony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Łopatki:
Wyraźnie skośne.
Ramię :
Tworzy wyraźny kąt z podramieniem, które jest proste, mocne i
dobrze umięśnione.
Łokcie :
Nie mogą być wciśnięte pod tułów ani odstające. Odległość od
łokcia do podłoża powinna wynosić 50% wysokości w kłębie u psów,
nieco mniej u suk.
Śródręcze:
Bardzo mocne i lekko nachylone.
Łapa:
Kocia, okrągła, o niezbyt mocno zwartych palcach. Opuszki mocne i
czarne. Pazury czarne, białe niepożądane, choć zdarzają się przy białych
znaczeniach.
Kończyny tylne:
Mocne i równoległe, bez deformacji.
Udo: Długie i dobrze umięśnione. Kątowanie niezbyt głębokie, ale
dostateczne.
Staw skokowy:
Niski i wyraźny.
Łapy:
Nieco dłuższe od przednich, poza tym identyczne.
CHODY:
Ruch doga kanaryjskiego jest zwinny, elastyczny i przestrzenny, z dobrym
wykrokiem. Ogon noszony nisko, głowa tylko trochę powyżej poziomu
grzbietu, wyżej wzniesione są jedynie przy pobudzeniu.
SKÓRA:
Gruba i elastyczna, na szyi luźniejsza. Przy pobudzeniu na czole tworzą się
zmarszczki, ułożone symetrycznie od bruzdy czołowej.
SZATA:
Sierść:
Krótka, gruba, przylegająca, bez podszerstka (może on występować
tylko na szyi i na tylnej stronie uda), w dotyku twarda. Na uszach bardzo
krótka i delikatna, trochę dłuższa na kłębie i tylnej stronie ud.
Maść:
Różne odcienie pręgowanej od ciemnego, głębokiego brązu po
jasno szarą i blond. Płowa w różnych odcieniach, piaskowa. Białe
znaczenia dopuszczalne na klatce piersiowej, podgardlu, przednich łapach
i palcach tylnych łap, ale te ostatnie powinny być jak najmniejsze.
Maska zawsze czarna, nie powinna sięgać powyżej oczu.
WIELKOŚĆ I WAGA
:
Wysokość w kłębie:
Psy
60 do 66 cm
Suki 56 do 62 cm
W przypadku bardzo typowych osobników dopuszczalna jest tolerancja 2
cm w dół i w górę .
Waga:
Minimalna: Psy: 50 kg. Maksymalna: 65 kg
Suki: 40 kg. Maksymalna 55 kg
WADY
:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i
oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i
sprawność psa.
- Zgryz cęgowy.
WADY DUŻE:
Każda wada uznawana jest za dużą, kiedy zmienia wyraz i typ psa
- Nieprawidłowe proporcje głowy.
- Linie profilu bardzo zbieżne (zbyt duży stop).
- Nie dość rozległa maska
- Graniasty profil.
- Głowa trójkątna, wąska
- Oczy żółte, bardzo blsko osadzone lub skośne, zapadnięte lub wypukłe.
- Zbyt duży przodozgryz
- Braki zębowe (z wyjątkiem P1).
- Lędźwie i kłąb na jednej wysokości.
- Grzbiet nosa inny niż prosty.
- Zapadnięty lub wysklepiony grzbiet.
- Nieprawidłowa postawa kończyn.
- Ogon cienki, zakręcony lub zniekształcony; wysoko osadzony.
Plik z chomika:
wspom_nienie
Inne pliki z tego folderu:
DOG KANARYJSKI 346.pdf
(36 KB)
TERIER BRAZYLIJSKI 341.pdf
(199 KB)
OWCZAREK AUSTRALIJSKI 342.pdf
(82 KB)
BLACK AND TAN COONHOUND 300.pdf
(44 KB)
CANAAN DOG 273.pdf
(122 KB)
Inne foldery tego chomika:
Pieski
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin