Perspektywa mediatora i ‘osoby ocalonej’(z ang. survivor) w badaniach nad przemocą/znęcaniem się ze strony partnera
Shereen G. Bingham, Kerry L. Beldin, Laura Dendinger
Abstrakt:
Badanie to pokazuje, w jaki sposób mediatorzy rodzinni i osoby, które przeżyły przemoc w rodzinie w Nebrasce, postrzegają proces wykorzystywany do sprawdzania rodziców używany do sprawdzania ich pod kątem nadużycia przemocy ze strony partnera przed mediacją planu rodzicielskiego. Przeprowadzono pogłębione wywiady i dyskusję grup fokusowych, które poddano jakościowej analizie, aby porównać perspektywy mediatorów i osób, które przeżyły (ocalały), i zasugerować, czego mediatorzy mogą się dowiedzieć na temat badań przesiewowych z punktu widzenia ocalałych. Pojawiły się zarówno podobieństwa, jak i różnice w perspektywie, przy czym mediatorzy są mniej uważni niż osoby ocalałe na kilka problemów, które wydają się kluczowe dla badań przesiewowych z punktu widzenia ocalałych. Omówiono implikacje mediatorów rodzinnych dla praktyk przesiewowych.
Mediacja gwałtownie wzrosła, odkąd została wprowadzona do amerykańskiego krajobrazu prawnego w latach 70., a obecnie jest bardziej rozpowszechniona niż inne podejścia do rozwiązywania sporów rodzinnych (Emery, Sbarra i Grover 2005; Salem 2009). Niektórzy sugerują nawet, że w większości przypadków prawa rodzinnego, takich jak te dotyczące konfliktów związanych z opieką nad dzieckiem, mediacja stała się normą (Landrum 2011). Jednak w miarę rozszerzania się korzystania z mediacji w tych przypadkach, w których mediacja jest obecnie obowiązkowa lub sankcjonowana jako alternatywa dla postępowania sądowego w prawie lub prawie sądu w prawie każdym stanie (Murphy i Rubinson 2005), istnieje ciągłe zainteresowanie i debata na temat okoliczności, w których praktyka ta może być skuteczna i odpowiednia dla rodzin, które doświadczyły przemocy ze strony partnera (Landrum 2011; Ver Steegh 2003).
Termin „znęcanie się nad partnerem” (z ang. intimate partner abuse (IPA) jest używany w literaturze do tego, co historycznie nazywano przemocą domową. Definicje prawne i zarzuty karne związane z IPA różnią się w zależności od lokalizacji, ale zazwyczaj dotyczą przemocy fizycznej i seksualnej (Healey, Smith, z O'Sullivan 1998). Od dziesięcioleci pracy z osobami, które przeżyły IPA i z badań, wiemy, że IPA obejmuje więcej niż działania, które mogą prowadzić do obrażeń fizycznych - kontrolowanie i obraźliwe zachowania, które zwykle im towarzyszą, takie jak przemoc ekonomiczna i emocjonalna oraz zastraszanie (Pence i Paymar 1993). Stark (2007) sugeruje, że koncentrując się na fizycznym znęcaniu się, brakuje nam kontekstu doświadczeń związanych z nadużyciami - przymusowej kontroli, która zamienia się w przemoc ograniczając prawa i aktywności ofiary, które fizycznie lub seksualnie mogą być rzadko powiązane. Inni badacze twierdzą, że nie wszystkie IPA wiążą się z przymusową kontrolą i różnicują przemoc „przymusowego kontrolowania” z innych kategorii, w tym „sytuacyjną przemoc w parze” (która pojawia się wraz z eskalacją konfliktów interpersonalnych), „przemocą wywołaną separacją” (która ma miejsce w momencie separacji ) oraz „gwałtowny opór” (reakcja na przymusowe kontrolowanie przemocy) (Kelly i Johnson 2008, 478—79). Praca ta sugeruje, że rodzice doświadczający różnych form IPA mogą mieć rozbieżne potrzeby i powinni być odpowiednio traktowani przez usługodawców (Jaffe et al. 2008).
Literatura odzwierciedla szeroki zakres rozpowszechnienia IPA wśród rodzin uczestniczących w mediacji (Beck, Walsh i Weston 2009). Badania wykazały, że w zależności od rodzaju mierzonego nadużycia, IPA występuje w relacjach co najmniej jednej trzeciej (Beck i inni 2009) oraz aż 90 procent stron uczestniczących w mediacji w celu rozwiązania problemów związanych z opieką i rodzicielstwem (Beck i in. . 2011). Przy takim prawdopodobieństwie, że pary rozpoczynające mediację mogą doświadczyć IPA w jakiejś formie, badanie przesiewowe jest uważane za fundamentalne w identyfikacji przypadków, w których mediacja prawdopodobnie byłaby niewygodna, nieskuteczna lub niebezpieczna (Clemants i Gross 2007).
Ograniczone badania przesiewowe IPA w zakresie mediacji rodzinnej pozwoliły zidentyfikować przeszkody w skutecznej kontroli, takie jak niechęć ofiar do ujawniania nadużyć (Frederick 2008), nieporozumienia dotyczące najlepszych praktyk w zakresie badań przesiewowych (Beck i inni 2011) oraz niewystarczające szkolenia dla mediatorów (Clemants i Gross 2007). W świetle tych ustaleń wydaje się, że badania przesiewowe w zakresie IPA, choć powszechnie uważane za kluczowe dla mediacji rodzinnej, stanowią wyzwanie. Jednak pomimo tego wyzwania doświadczenia mediatorów, którzy prowadzą badania przesiewowe, rzadko wypowiadali się w literaturze. Co ważniejsze, osoby, które przeżyły IPA, rzadko miały okazję przedstawić swoją perspektywę. Aby rozwiązać te problemy, niniejsze badanie dotyczy badań przesiewowych IPA z perspektywy mediatorów prowadzących badania przesiewowe i osób, które przeżyły IPA, które opracowały krytyczne stanowisko w sprawie IPA.
Mediacje, przemoc partnera i badanie
Większość obaw dotyczących mediacji w zakresie opieki nad dzieckiem i IPA koncentruje się na bezpieczeństwie i tym, czy interesy osoby, która przeżyła, mogą zostać spełnione w kontekście mediacji. Wiadomo, że ryzyko utraty(skrzywdzenia) fizycznego bezpieczeństwa może wzrosnąć w przypadku ofiar IPA i ich dzieci po oddzieleniu się od sprawcy (Clemants i Gross 2007; Tjaden i Thoennes 2000) i sugeruje się, że najlepsze badanie przesiewowe obejmowałoby strategie przetrwania i poufne skierowania Confidential referrals (Frederick 2008). Jeśli badacze stosują nieefektywne lub niewłaściwe procesy, mogą przyczynić się do opuszczenia możliwości na stworzenie bezpiecznego planu i odpowiednich skierowań. Istnieją obawy, że pracownicy sądu rodzinnego, tacy jak mediatorzy, poprzez minimalizowanie, lekceważenie komentarzy lub osądzanie postaw podczas interakcji, mogą przyczynić się do wtórnej wiktymizacji ofiar IPA (Rivera, Sullivan i Zeoli 2012).
Inną ważną kwestią, która sprawiłaby, że mediacja byłaby nieskuteczna, gdyby była obecna, jest niezdolność ofiar IPA do swobodnego negocjowania i popierania interesów ich i ich dzieci. Nierówność występująca w obelżywych relacjach została zidentyfikowana jako przeszkoda w udanej mediacji, z przeciwnikami mediacji sugerującymi, że indywidualna siła, nadużycie i przymus będą nadal to robić w mediacji, uciszając głos drugiego w tym procesie. Taktyka kontrolowania nadużyć może pozostać niewykryta, podważając zdolność ofiar do negocjowania i narażania bezpieczeństwa (Hart 1990; Rivera i in. 2012).
Zwolennicy mediacji sugerują, że ofiary IPA „powinny mieć możliwość świadomego wyboru procesu rozwodowego. . . najlepiej zaspokoi potrzeby ich rodzin ”(Ver Steegh 2003, 2). Ponadto zauważają, że sprawy dotyczące IPA różnią się (Clemants i Gross 2007; Ver Steegh i Dalton 2008) i że dzięki odpowiednim badaniom i szkoleniom oraz zapewnieniu alternatyw i zasobów można zająć się kwestiami bezpieczeństwa.
Dotychczas przeprowadzono ograniczone badania dotyczące badań przesiewowych w kierunku IPA w mediacji, szczególnie w porównaniu z badaniami przesiewowymi IPA przeprowadzanymi w innych dziedzinach zawodowych, takich jak opieka zdrowotna (Wathen i MacMillan 2003). Mimo że badania wciąż się rozwijają, mogą jednak pomóc w praktyce. Podobnie jak w przypadku innych specjalistów wykonujących badania przesiewowe, dla mediatorów istnieją możliwe do zidentyfikowania przeszkody w dokładnych procedurach kontroli. Powszechnie uznaje się, że ofiary IPA mogą być niechętne ujawnianiu nadużyć, a nawet obawiać się konsekwencji ujawnienia (i logicznie, biorąc pod uwagę kontekst przymusowej kontroli) (Landrum 2011; Varcoe i Irwin 2004). Jest również przyjęte, że osoby, które używają taktyki kontrolnej i obraźliwej, zazwyczaj minimalizują swoje nadużycia i formują je w sposób, który odbija odpowiedzialność na innych (Pence i Paymar 1993).
Metoda lub narzędzie, za pomocą którego mediatorzy sprawdzają IPA, ma kluczowe znaczenie dla określenia najlepszego sposobu postępowania dla każdej ze stron oraz tego, czy para powinna być w mediacji lub alternatywą dla rozwiązania swoich problemów (Frederick 2008). Chociaż wciąż trwa debata na temat najbardziej odpowiednich i skutecznych strategii badań przesiewowych (Beck i in. 2011), najczęstszym w mediacji wydaje się być semistrukturalny wywiad, pisemny kwestionariusz lub kombinacja obu (Landrum 2011; Ver Steegh 2003).
W kontekście IPA skuteczne badania przesiewowe obejmowałyby strategie, które umożliwiają ofiarom czucie się wystarczająco bezpiecznie, aby ujawnić doświadczenia związane z nadużyciami, aby mediator mógł podjąć odpowiednie decyzje, aby pomóc. Badania wskazują, że gdy ofiary IPA są pytane bezpośrednio o nadużycia, są opatrzone bezpieczeństwem od sprawcy i kontroli instytucjonalnej, i są ptane przez godną zaufania osobę, są znacznie bardziej skłonne do ujawnienia znęcania się podczas badania (Spangaro, Zwi i Poulos 2011). W związku z tym mediatorzy mogą preferować korzystanie z wywiadów ze względu na możliwość nawiązania relacji z klientami (Holtzworth-Munroe, Beck i Applegate 2010). Jednak niektóre badania wykazały, że opierając się na wywiadach semistrukturalnych, mediatorzy tracą znaczną ilość IPA, która jest identyfikowana na standardowych kwestionariuszach specyficznych dla zachowania (Ballard et al. 2011). Beck i inni (2011) odkryli, że gdy mediatorzy używali wywiadów półstrukturalnych, około jedna trzecia par, które zidentyfikowały się jako nie posiadające IPA, zgłosiła się na kwestionariusz jako doświadczający przemocy lub eskalacji przemocy lub zastraszania seksualnego, przymusu lub napaści. Badanie kliniki w szkole prawniczej wykazało, że chociaż dyrektor i mediatorzy byli przekonani, że wykrywają IPA poprzez przeglądanie akt sądowych i wywiadów wśród innych metod, przegapili około 50 procent przypadków wykrytych za pomocą kwestionariusza (Holtzworth-Munroe i in. 2010 ).
Z powodu takich dowodów istnieje poparcie dla stosowania standaryzowanych, specyficznych behawioralnie, systematycznie interpretowanych kwestionariuszy, które skutecznie wywołują odpowiedzi, które pomagają wykryć nadużycia (patrz Clemants i Gross 2007; Holtzworth-Munroe i in. 2010). Jednak do czasu ostatecznego ustalenia, która metoda lepiej identyfikuje IPA w badaniach przesiewowych, mediatorzy powinni stosować zarówno wywiady bezpośrednie, jak i kwestionariusze pisemne (Beck i in. 2011; Landrum 2011). Badania wskazują, że większość mediatorów najprawdopodobniej nie osiągnie sukcesu: Clemants i Gross (2007) stwierdzili, że tylko 37 procent z dziewięćdziesięciu czterech ośrodków mediacji społeczności, w których przebadali, stosowało formalne metody badań przesiewowych. Jednak 69 procent ośrodków korzystało z pewnego rodzaju badań przesiewowych IPA, a inne szacunki oscylują wokół 80 procent (Pearson 1997; Ver Steegh 2003).
Nawet jeśli w badaniach przesiewowych stosowane są obszerne wywiady i wyrafinowane narzędzia, znaczenia szkolenia mediatora w zakresie IPA nie można przecenić (Beck i in. 2011). Podczas gdy w niektórych stanach może być niewiele lub nie ma żadnego szkolenia IPA, 70 procent mediatorów regularnie uczestniczy w szkoleniach dotyczących kwestii IPA (Pearson 1997; Ver Steegh 2003). Clemants and Gross (2007) odkryli, że podczas gdy 60 procent ośrodków mediacji społecznościowej oferowało swoim pracownikom szkolenie IPA, tylko 36 procent wskazało, że szkolenie jest obowiązkowe.
Kiedy badania przesiewowe wskazują, że rodzic nie czuje się komfortowo lub problemy związane z IPA mogą stwarzać problemy w mediacji, istnieje powszechna zgoda co do tego, że para powinna zostać skierowana na alternatywny proces, specjalne warunki powinny zostać poczynione, lub oba. Środki bezpieczeństwa zostały określone w Modelowych Standardach Praktyki Mediacji Rodzinnej i Rozwodowej, które obejmują ustanowienie „odpowiednich ustaleń dotyczących bezpieczeństwa”, spotkanie z partiami osobno, pozwalając stronom na wprowadzenie osób wspierających na sesje, kończących sesje i kierujących do rozwiązać problemy bezpieczeństwa („Model Standards” 2001). Wiele stanów zapewnia przynajmniej niektóre z tych lokali lub wymaga, aby sprawa została przekazana z mediacji, jeśli zidentyfikowano historię IPA (American Bar Association 2008).
Chociaż w literaturze jest wiele zalet i wad mediacji rodzinnej związanych z IPA, niewiele jest badań ilościowych lub jakościowych, które podkreślają, w jaki sposób mediatorzy zmagają się z problemami z przesiewaniem. Doświadczenia mediatorów wymagają dalszej eksploracji (Stoner, Perry i Marcum 2011), abyśmy mogli lepiej zrozumieć ten proces, zwłaszcza, że badania przesiewowe IPA są obowiązkowe w wielu stanach. Dlatego niniejsze badanie ma na celu zbadanie badań przesiewowych IPA z perspektywy mediatorów, którzy zostali wyznaczeni do jego przeprowadzenia.
Chociaż opinie i doświadczenia mediatorów są potrzebne do oświetlenia procesu badań przesiewowych, kolejnym ważnym głosem, który należy usłyszeć, jest głos osób, które przeżyły IPA. Feministyczna teoria punktu widzenia sugeruje, że udzielanie głosu osobom słabszym lub marginalizowanym, takim jak ofiary IPA (Van Wormer 2009), może oświecić i zrównoważyć perspektywę mediatorów. Kiedy ocaleni zastanawiają się nad relacjami władzy i „angażują się w walkę wymaganą do skonstruowania opozycyjnej postawy” (Wood 2013, 59), osiągają punkt widzenia, z którego mogą wyniknąć najcenniejsze spostrzeżenia na temat badań przesiewowych.
Celem badania omawianego w tym artykule było poszukiwanie zrozumienia, w jaki sposób mediatorzy rodzinni opisują i rozumieją swoje doświadczenia z przesiewowymi kontaktami z rodzicami, w szczególności ofiarami IPA, oraz wyjaśniają, w jaki sposób perspektywy mediatorów mogą być informowane o znaczeniach, które osoby z IPA kojarzą z screening i narzędzie do przesiewania. Kontekstem dla naszego dochodzenia jest stan Nebraska i jego nowelizacja Ustawy o Rodzicielstwie, która sprawia, że zarówno mediacja, jak i kontrola IPA są obowiązkowe dla wielu rozwodzących się i oddzielających rodziców, którzy mieszkają w państwie.
Tło sprawy: Badanie i mediacyjny plan rodzicielski w Nebrasce
Kiedy ustawa o Nebraska Parenting Act została uchwalona w 1994 r., Stan zaczął wymagać kontroli IPA w celu rozwodu i oddzielenia rodziców oraz oferowania dobrowolnej mediacji dla osób bez przemocy w ich związku. Zgodnie z nowelizacją z 2008 r. Ustawa o rodzicielstwie ustanowiła obowiązkową mediację lub zatwierdzony alternatywny stan dla rodziców, którzy nie są w stanie samodzielnie lub z pomocą adwokatów sporządzić planu opieki. Opracowano narzędzie do badań przesiewowych zatwierdzone w 2007 r. Dla mediatorów do wykorzystania w tych przypadkach. Zgodnie z ustawą o rodzicielstwie rodzice muszą uczestniczyć w indywidualnej sesji prywatnej, podczas której mediator kieruje ich do mediacji i monitoruje przemoc w rodzinie, nierozwiązany konflikt rodzicielski, wykorzystywanie lub zaniedbywanie dzieci oraz inne formy zastraszania i przymusu, które sprawiają, że mediacja jest nieodpowiednia dla rodzin . Na podstawie wywiadu przesiewowego oczekuje się, że mediatorzy zidentyfikują proces rozstrzygania sporów, który najlepiej pomoże rodzicom bezpiecznie opracować plan rodzicielski, który najlepiej odpowiada interesom dzieci.
Podstawowymi procesami, do których mediatorzy z Nebraski odnoszą się do rodziców, są mediacja i specjalistyczne alternatywne metody rozwiązywania sporów (SADR); jednakże rodzice są zwolnieni, jeśli żaden z nich nie jest uważany za niebezpieczny i nieodpowiedni, a zamiast tego mogą skorzystać z procesu sądowego lub ugody adwokackiej. SADR, „niesądowa interwencja w przypadkach wysokiego konfliktu lub nadużyć w związku z intymnymi partnerami domowymi”, wymaga zatwierdzonego, specjalnie przeszkolonego mediatora SADR, który „ułatwia dobrowolny wzajemny rozwój i zgodę na ustrukturyzowany plan rodzicielski, przepisy dotyczące bezpieczeństwa, plan przejścia lub inne powiązana rezolucja między stronami ”(Parenting Act, Neb. Rev. Stat. § 43-2922). Rodzice SADR nie spotykają się razem i mogą spotykać się z mediatorami w różnych dniach i miejscach. Często wprowadza się przepisy, aby uniemożliwić rodzicom wzajemne widzenie się lub słyszenie, a adwokat lub inna osoba wspierająca może uczestniczyć w sesjach.
Zatwierdzone narzędzie, Nebraska Mediation Screening Tool (2007), zostało opracowane poprzez współpracę z przedstawicielami różnych zawodów, w tym grupami ofiar IPA i grupami wsparcia dla dzieci, Family Law Bar, rodzinnymi mediatorami i specjalistami sądowymi. Narzędzie opiera się na pokrętle zasilania i sterowania (Duluth Abuse Intervention Project n.d.), który wizualnie reprezentuje IPA i różne związane z nim taktyki nadużycia. Większość pytań w narzędziu jest podzielona na kategorie odpowiadające domenom nadużyć określonym w kole. Poprzez serię pytań zamkniętych, narzędzie ma za zadanie pomóc mediatorom zapytać rodziców, czy drugi rodzic zaangażował się w określone wskazane zachowania, w tym przymus, groźby, izolację, używanie dzieci, nadużycia ekonomiczne, przemoc emocjonalną, płeć przywilej, zastraszanie, znęcanie się fizyczne, wykorzystywanie seksualne, minimalizowanie, zaprzeczanie i obwinianie. Mediatorzy są poinstruowani, aby „poprosić partię o dalsze opisanie”, jeśli odpowiedź na jakiekolwiek pytanie brzmi „tak”. Ponadto narzędzie zawiera pytania dotyczące nakazów powstrzymania i ochrony, innych bieżących działań prawnych oraz ogólnych obaw i obaw dotyczących bezpieczeństwa, takich jak zażywanie narkotyków lub alkoholu oraz niestabilność umysłowa. Uwzględniono również pytania dotyczące obecności lub ryzyka złego traktowania dzieci, które mediatorzy mają obowiązek zgłaszać. Strona oceny narzędzia stwierdza, że SADR powinien być używany, jeśli strona odmawia lub ma wątpliwości co do spotkania twarzą w twarz z drugim rodzicem lub jeśli porządek prawny go wyklucza. Poza tymi kryteriami mediatorzy są uprawnieni do określenia, czy strona jest odpowiednia do mediacji, SADR, ani żadnego procesu opartego na „odpowiedziach na proces przeglądu”.
Badania przesiewowe w Nebrasce prowadzone są przez mediatorów, którzy odbyli co najmniej sześćdziesiąt godzin szkolenia w zakresie mediacji podstawowej i rodzinnej, trzy godziny szkolenia w zakresie badań przesiewowych oraz osiem punktów w ramach trwającego co dwa lata kształcenia mediatorów, które musi obejmować co najmniej dwa punkty na IPA. Wielu mediatorów otrzymało również dwadzieścia cztery godziny szkolenia SADR.
Metoda
W badaniu zastosowano podejście jakościowe, interpretacyjne, które zakłada, że istnieje wiele rzeczywistości i skupia się na znaczeniach, które ludzie przypisują swojemu światu (Baxter i Babbie 2004). Podejście to nie ma na celu uogólniania wyników na populacje, ale raczej zapewnia bogate, dogłębne, złożone zrozumienie określonych zjawisk z wielu perspektyw w określonych kontekstach (Creswell 2013; Lindlof i Taylor, 2011). Dlatego zastosowaliśmy celowe pobieranie próbek, a nie losowe pobieranie próbek, szczegółowe wywiady i grupę fokusową oraz indukcyjną metodę analizy.
Wywiady mediacyjne
Uczestnikami wywiadów byli praktykujący mediatorzy rodzinni, zatwierdzeni do prowadzenia mediacji w ramach planu rodzicielskiego przez Nebraska Office of Dispute Resolution (ODR). Nazwiska i adresy e-mail wszystkich zatwierdzonych mediatorów uzyskano z ODR; cztery osoby, które odmówiły uczestnictwa lub miały nieprawidłowe adresy, zostały usunięte z listy. Wysłaliśmy e-mailem do pozostałych osiemdziesięciu pięciu mediatorów zaproszenie do rozmowy na temat procesu badań przesiewowych stanu, informacji na temat świadomej zgody oraz prośby o wypełnienie ankiety ilościowej, która nie jest częścią niniejszego badania. Sześćdziesiąt pięć (76,6 procent) mediatorów odpowiedziało na ankietę. Jednak w przypadku wywiadów jakościowych w tym badaniu poszukiwaliśmy mniejszej, celowej próbki bogatych w informacje uczestników, wykorzystujących procedury próbkowania „maksymalna zmienność” i „kryterium” (Creswell 2013, 156-58). W szczególności szukaliśmy uczestników, którzy reprezentowali główne regiony stanu i różne poziomy doświadczenia mediacyjnego, którzy przeprowadzili wiele sesji przesiewowych IPA z rodzicami i przekazali bogate zrozumienie naszego obszaru zainteresowań. Dziesięciu z jedenastu mediatorów, którzy zgłosili się na rozmowę kwalifikacyjną, spełniło te kryteria włączenia.
Aby ocenić, czy potrzebne jest dodatkowe pobieranie próbek, przeprowadziliśmy i przeanalizowaliśmy dziesięć wywiadów i zastosowaliśmy standard „nasycenia teoretycznego” (Auerbach i Silverstein, 2003, 20). Oznacza to, że zbieranie danych ustało na podstawie naszej oceny, że wywiady wykazały znaczną głębię, a ostatnie dwa wywiady dodały niewiele nowych informacji, które miały znaczenie dla pojawiających się koncepcji (Lindlof i Taylor 2011). W próbie było siedem kobiet i trzech mężczyzn; wszystkie były nie-Hiszpańskie białe, z wyjątkiem kobiety Latina; ich wiek wynosił średnio pięćdziesiąt pięć i wahał się od czterdziestu pięciu do sześćdziesięciu trzech; służyli jako mediatorzy rodzinni przez jeden do dwudziestu pięciu lat (M = 7,8; Md = 5); przeprowadzili od 5 do 250 sesji przesiewowych z rodzicami (M = 107; Md = 88); i wszyscy oprócz jednego mediatora przeszli szkolenie SADR.
Wywiady były przeprowadzane twarzą w twarz lub telefonicznie przy użyciu responsywnego podejścia do wywiadów, które odzwierciedla interpretatywną, naturalistyczną filozofię (Rubin i Rubin 2005). Zaczęliśmy od pytań otwartych, zadanych pytań uzupełniających i pytań nieplanowanych, aby zachęcić do opracowania i związanych z mediatorami jako partnerami konwersacyjnymi. Poprosiliśmy ich, aby opisali swoje cele dla indywidualnych sesji prywatnych, proces badań przesiewowych, sposób dokonywania ocen i decyzji, ich relacje z klientami, doświadczenia z udanymi i trudnymi przypadkami oraz ich postrzeganie otrzymanego narzędzia i szkoleń. Zakończyliśmy pytania demograficzne, aby umożliwić opis próbki. Długość wywiadu wahała się od trzydziestu do sześćdziesięciu minut, średnio czterdzieści pięć minut. Nagrywaliśmy wywiady i zapisywaliśmy je dosłownie, aby wyprodukować 138 pojedynczych stron tekstu.
Grupa ocalonych
Uczestnikami grupy fokusowej było osiem kobiet, które zidentyfikowały się jako osoby, które przeżyły IPA, i na stałe odłączyły się od swojego napastliwego partnera. Ich wiek wahał się od 35 do 56 lat (M = 42,12). Sześć zidentyfikowanych rasowo / etnicznie jako kaukaskich lub białych, jeden jako Hiszpanie i jeden jako wieloetniczny.Ważne było, aby uczestnicy badania opracowali krytyczny punkt widzenia na temat doświadczeń związanych z wykorzystywaniem, a my szczególnie poszukiwaliśmy osób, które nie przeszły badania przesiewowego, które badaliśmy. Kryteria włączenia i wykluczenia miały na celu zapewnienie, że uczestnicy ocenią narzędzie przesiewowe z ich punktu widzenia jako osoby, które przeżyły, a nie jako niedawni uczestnicy mediacji. W związku z tym wszyscy uczestnicy byli mieszkańcami Nebraski i zatrudnieni przy pomocy lokalnej organizacji non-profit, która wspiera ofiary przemocy domowej i agencje. Pracownicy organizacji zidentyfikowali potencjalnych uczestników społeczności, którzy przeżyli IPA, przeszli przez ten etap swojego życia, odzyskali poczucie własnej wartości i wzięli udział w działaniach wolontariackich w celu podniesienia świadomości społeczności na temat IPA. Żaden z uczestników nie był zatrudniony przez organizację ani nie był adwokatem ofiary. Ocaleni, którzy wyrazili zainteresowanie, otrzymali nasz list z zaproszeniem, formularz świadomej zgody, pytania do dyskusji i narzędzie do badań przesiewowych Nebraska Mediation.
Grupa fokusowa spotkała się w siedzibie organizacji non-profit. Przed rozpoczęciem dyskusji uzyskaliśmy świadomą zgodę; rozdał krótki kwestionariusz demograficzny; wspólne tło na temat mediacji, SADR i narzędzia do screeningu; i odpowiadał na pytania. Dyskusja trwała siedemdziesiąt pięć minut i była ułatwiona przez drugiego autora. Nasze pytania były otwarte i poprosiliśmy uczestników, aby zareagowali na narzędzie kontroli, ocenili jego mocne i słabe strony, wyrazili obawy dotyczące jego wykorzystania i udzielili porad w celu poprawy badań przesiewowych. Podstawowe pytania zostały uzupełnione przez sondowanie pytań uzupełniających, aby zachęcić uczestników do opracowania. Kobiety otwarły się na siebie nawzajem, zbudowały na sobie nawzajem pomysły i zadawały sobie pytania. Dyskusja została nagrana i przepisana za pomocą pseudonimów, aby utworzyć trzydzieści sześć pojedynczych stron tekstu.
Analiza danych
Przeanalizowaliśmy transkrypcje za pomocą indukcyjnego podejścia Auerbacha i Silversteina (2003), począwszy od wywiadów mediatorów, a następnie grupy fokusowej ocalałych. Zgodnie z rygorystycznymi wytycznymi Auerbacha i Silversteina uważnie czytamy transkrypcje wielokrotnie, zanim zidentyfikujemy fragmenty tekstu, które były istotne dla celu naszych badań. Następnie porównaliśmy każdy segment odpowiedniego tekstu z każdym innym segmentem, aby zidentyfikować powtarzające się pomysły w obrębie transkrypcji i pomiędzy nimi, zwijając, dzieląc lub modyfikując kategorie według potrzeb. Po trzecie, pogrupowaliśmy powtarzające się pomysły w tematy, które oznaczyliśmy na podstawie ich wspólnych znaczeń i zachowaliśmy powtarzające się pomysły jako podteksty. Wreszcie porównaliśmy tematy mediatorów i ocalałych, aby zdobyć to, cz...
wsobietylkoja