Apologia_Boskiej_Osoby_Ducha_swietego_w_odpowiedzi_na_antytrynitarna_doktryne_swiadkow_Jehowy_e_08r7.pdf

(222 KB) Pobierz
Spis treści
Wykaz skrótów
Wstęp
Rozdział I
11
13
25
25
33
37
47
69
77
80
91
91
97
101
104
107
110
Geneza, działalność i doktryna świadków Jehowy
1.1 Historia świadków Jehowy
1.2 Działalność medialna
1.3 Świadkowie Jehowy jako sekta
1.4 Podstawowe założenia doktrynalne
1.5 Antytrynitaryzm
1.5.1 Świadectwo pisarzy przednicejskich
1.5.2 Bóg Ojciec i Syn Boży w koncepcji świadków Jehowy
Rozdział II
Duch Święty jako osoba
2.1 Świadków Jehowy definicja osoby
2.2 Metafizyczna definicja osoby
2.3 Cechy osobowe Ducha Świętego
2.3.1 Świadectwo Biblii
2.3.2 Świadectwo pisarzy przednicejskich
2.4 Problem personifikacji
9
Spis treści
Rozdział III
Bóstwo Ducha Świętego
3.1 Duch Boży w Starym Testamencie
3.2 Duch Święty w Nowym Testamencie
3.3 Boskie atrybuty Ducha Świętego
3.3.1 Świadectwo Biblii
3.3.2 Świadectwo pisarzy przednicejskich
3.4 Misja Ducha Świętego w Kościele i świecie
Zakończenie
Załączniki
Bibliografia
115
116
120
126
128
136
139
149
157
173
10
Kup książkę
Wykaz skrótów
–
Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła,
opr. S. Głowa, I. Bieda, Poznań 1988.
BT
–
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Biblia Tysiąclecia,
wyd. V, Poznań 2008.
BW
–
Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Biblia
Warszawska,
Warszawa 1984.
CWT
–
Czy wierzyć w Trójcę? Czy Jezus Chrystus jest Bogiem Wszech-
mocnym?,
Niemcy 1989.
DV
– Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym
Dominum et Vivi-
ficantem,
w:
Encykliki Ojca Świętego Jana Pawła II,
Kraków
2005.
KK
– Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele
Lumen Gentium,
Wrocław 1986.
KKK
–
Katechizm Kościoła Katolickiego,
Warszawa 1993.
NW
–
Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata,
Niemcy 1997.
„Strażnica”
– „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” (pismo świadków
Jehowy ukazujące się nieprzerwanie od 1879 r. Pierwsze wy-
dania w języku polskim od 1914 r., regularny druk od 1915 r.)
BF
11
Kup książkę
Kup książkę
Wstęp
Herezje, czyli najogólniej mówiąc, „poglądy religijne uznane za sprzeczne
z doktryną głoszoną przez Kościół”1, były obecne w jego historii już od
samego początku. Nauka, którą pozostawił Jezus, nie była dla wszyst-
kich oczywista, stąd już św. Jan w swoim kanonicznym liście ostrzegał
jego adresatów przed fałszywymi prorokami, którzy głosili doktrynę
zupełnie niezgodną z tą, która dla apostołów i dla całej misji Jezusa była
niekwestionowana (por. 1 J 4,1-3 BT).
Po edykcie mediolańskim (313 r.) do Kościoła zaczęło napływać
wielu nowych wiernych, w szczególności o mentalności helleńskiej, i ze
względu na umiejętność posługiwania się przez nich własnymi systemami
myślowymi (w rozumieniu niektórych prawd wiary) zaczęły się tworzyć
rozbieżności w recepcji i formułowaniu prawd wiary2. Rozwijające się
na szeroką skalę teorie filozoficzne greckich myślicieli z jednej strony,
znacząco pomogły w zrozumieniu nauki chrześcijańskiej, z drugiej zaś,
doprowadziły niektórych do zejścia na błędną drogę3.
Herezje szerzące się w czasach starożytnych były inspiracją do
formułowania oficjalnych symboli wiary, które przyjmował Kościół.
Największą herezją był niewątpliwie arianizm, który skupił się na ne-
gowaniu Bóstwa Chrystusa i traktowaniu Go jako bytu stworzonego
i podległego Ojcu.
1
Herezja,
w:
Oryginalna A-Zetka. Encyklopedia PWN,
red. A. Krupa i in., War-
szawa 2006, s. 370.
2 Por. Z. Kiernikowski,
Jeden Pan. Jedna wiara. Jeden chrzest. Rozważania w opar-
ciu o Credo,
Siedlce 2013, s. 17.
3 Por.
tamże.
13
Kup książkę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin