Kopenhaga_Przewodnik_e_0g4o.pdf

(122 KB) Pobierz
Wprowadzenie
W 2008 roku modne pismo „Monocle” przyznało Kopenhadze tytuł naj-
lepszego miasta na świecie. W jego ślad poszli twórcy kolejnych rankin-
gów, umieszczając że stolicę Danii na liście miejsc idealnych do życia.
Opinię tę zdają się potwierdzać sami mieszkańcy miasta, doceniający
jego walory i w większości przypadków nawet nie dopuszczający do sie-
bie myśli o możliwości wyprowadzki z Kopenhagi.
Na czym polega urok duńskiej stolicy? To miasto jest bezpiecz-
ne, zadbane i niezwykle przyjazne mieszkańcom oraz podróżnym. A przy
tym po prostu ładne. Duża w tym zasługa kolejnych ekip rządzących, któ-
re konsekwentnie dbają o rewitalizacje poszczególnych dzielnic oraz roz-
wój miejskiej infrastruktury, kultury oraz miejsc publicznych – otwartych
nabrzeży, parków, skwerów, szerokich pasaży. Nie bez znaczenia jest też
silna promocja rowerów, jako głównego środka transportu. Do dyspo-
zycji miłośników jednośladów jest blisko 350 km ścieżek, a 1/3 miesz-
kańców miasta dojeżdża codziennie do pracy, szkoły czy sklepu właśnie
rowerem.
Kopenhaga to także mnóstwo interesujących architektonicznie
obiektów (mimo że większość starszych zabytków miasta spłonęła w
kolejnych pożarach), arcyciekawych muzeów, galerii oraz ważnych pla-
cówek kulturalnych. Dla przyjezdnych istotną kwestią jest też obfitość
restauracji, knajpek i kawiarni. W ostatniej dekadzie Kopenhaga zbudziła
się z kulinarnego letargu, oferując prawdziwe cuda, potrafiące zaspoko-
ić gusta każdego smakosza (to tu działa uznana za najlepszą na świecie
restauracja Noma). Mieszkańcy stolicy z zapałem oddają się ulubionemu
sposobowi na spędzanie wolnego czasu – przesiadywaniu w kawiarniach
i bawieniu się niezależnie od pory roku i dnia tygodnia. Przy tym dbają o
kultywowanie tradycyjnej duńskiej filozofii
hygge,
której blisko do takich
pojęć jak: brak pośpiechu, jakość życia, wspólnota, domowe ognisko.
Przyjeżdżając do Kopenhagi, pozostaje więc tylko do nich dołączyć.
4
I. Historia i kultura
Historia
Kopenhaga musiała powstać. Naturalny, dogodny port położo-
ny nad cieśniną Sund, stanowiącą najkrótszą drogę z Bałtyku do Morza
Północnego, dawał każdemu, kto wziął go we władanie możliwość kon-
troli przepływających statków. Już w XI w. na terenie dzisiejszego Starego
Miasta istniała osada zwana Havn, czyli przystań. Nieco później zaczęła
być znana jako Købmannehavn, Przystań Kupców. Z czasem określenie to
przerodziło się we współczesną nazwę: Kopenhaga.
Za założyciela miasta uważa się Absalona, biskupa z pobliskiego
Roskilde, siedziby biskupstwa i ówczesnych duńskich władców. Otrzy-
mawszy w 1160 r. okoliczne ziemie we władanie, zbudował na wyspie,
naprzeciw kupieckiego portu, murowany zamek warowny Slotsholmen.
Pod ochroną biskupiej fortecy bezpiecznie rozwijał się handel, a bogac-
two osady rosło. Do połowy XIII w. Kopenhaga uzyskała na tyle silną po-
zycję gospodarczą, że zaczęła wzbudzać niepokój dominujących do tej
pory w handlu bałtyckim kupców niemieckich, zrzeszonych w związku
miast zwanym Hanzą. Na czele Hanzy stała Lubeka, której flota w 1249 r.
zaatakowała i splądrowała Kopenhagę.
Po tym wydarzeniu, w 1254 r., biskup Jakub Erlandsen nadał Ko-
penhadze prawa miejskie, co miało zadośćuczynić kupcom straty i po-
budzić gospodarkę. Władza biskupów była jednak na tyle silna, że mimo
oficjalnie zyskanej autonomii, mieszkańcom udało się wywalczyć prawo
powołania rady miejskiej dopiero ponad sto lat później. Jeszcze w tym
samym wieku Kopenhaga została otoczona murami obronnymi, co jak
na miasto duńskie było posunięciem dość nietypowym, świadczącym o
jego wyjątkowym znaczeniu. W XIV w. wyrosła na jedno z największych
miast Skandynawii, którego sił nie osłabił ani najazd Szwedów w 1342 r.,
ani kolejny atak Hanzeatów w latach 1368-69. Ucierpiał natomiast za-
mek, który został przez hanzeatyckich najeźdźców rozebrany, załadowa-
ny na statki i zatopiony u wejścia do portu, co całkowicie zatamowało w
nim ruch. Odbudowana twierdza miała symbolicznie umacniać władzę
Kup książkę
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin