BENEDYKT XVI - DUCH LITURGII.pdf

(3916 KB) Pobierz
DUCH LITURGII
Spis treści
(zęść I
O istocie liturgii
Słowo m tfp n e do wydania
p
o
l
s
k
i
e
g
o
5
Przedmowa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
litu rg ia i życie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
l i t u r g i a - K o s m o s - H i s t o r i a
Od itarego do Nowego Testamentu
Część II
Czas i przestrzeń w liturgii
Stosunek liturgii do przestrzeni i czasu
Święte miejsca. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ołtarz i kierunek modlitwy liturgicznej
Przechowywanie Najświętszego Sakramentu
Święty czas. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Część III
Sztuka i liturgia
Problem obrazów
Muzyka i liturgia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
123
. . . . . . . . .
..
Część IV
Kształt liturgii
Rytuał. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(ialo i liturgia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
WSKAZÓWKI BIBLIOGRAFICZNE
199
Kardynał Joseph Ratzinger
Duch liturgii
Przełożyła
E l i z a Pi ec i u1
Tytuł o ry g in a łu
Der Geist der Liturgie.
Eine E i n f ü h r u n g
©
Verlag
Herder,
dla
Freiburg
wydani a
i.
Br .
2000
Copyright
©
Kl ub
polskiego
Książki
Katolickiej
Opracowanie graficzne
e-mail:
Pawe? K u l a
kulartpress@wa.onet.pl
Skład i łam anie
Piotr
Białecki
Wydawca
Kl ub K s i ą ż k i K a t o l i c k i e j
ul . G o r c z y ń s k a 21, 6 0 -1 3 2 Poznań
t e l . / fax (0 -6 1 ) 8 6 5-2 9-9 5/6
e - m a i l : b i u r o © kkk. c om. pl
www. c hr i s t i a n i t a s . p l
Poznań 2002
I SBN 8 3 -8 8 4 8 1 -9 2 -4
s
Iłowo wstępne do wydania polskiego
O, ŹE SOBÓR WATYKAŃSKI II rozpoczął swoje prace od obrad
nad świętą liturgią, obserwatorowi z zewnątrz może się wy­
dawać zwykłym przypadkiem. Jeśli jednak wnikniemy w tę
kwestię głębiej, stwierdzimy, że w tym fakcie wyraziło się
duchowe oblicze Soboru.
Konstytucja o Liturgii Świętej,
od swych
pierwszych słów nazwana, stała się niejako wizytówką wielkiego
zgromadzenia Kościoła i została umieszczona na czele całego
zbioru tekstów, w których sformułowano poglądy i intencje
Soboru. I rzeczywiście, także w powszechnej świadomości Kościoła
reforma liturgiczna jest właściwym owocem tamtych lat.
Oczywiście, mogą się z tym wiązać pewne nieporozumienia.
Sobór nie ustalił bowiem konkretnego kształtu reformy litur­
gicznej. Zależało mu na czymś bardziej doniosłym — na wewnętrznej
odnowie opartej na pogłębionej świadomości i pełniejszym spotka­
niu z Bogiem w chrześcijańskim kulcie Bożym. Stąd
Konstytucja
o Liturgii Świętej
to przede wszystkim tekst teologiczny, sięgający
na powrót do źródeł — Pisma Świętego i tekstów Ojców Kościoła
— przy czym ów powrót dokonywał się już od lat 20. ubiegłego
stulecia za sprawą Ruchu Liturgicznego. Monachijski liturgista, Josef
Pascher, wyraził to w sposób następujący: Nie należy wyłącznie
zgłębiać rubryk (czyli wydrukowanych w mszale na czerwono
prawnych rozporządzeń dotyczących przebiegu ceremonii litur­
gicznej), lecz przede wszystkim trzeba słuchać tego, co mówią
T
6
Kardynał
Joseph
Ratzinger
„nigryki” — słuchać wezwania zawartego w tym, co wydrukowane
na czarno, co zawierają teksty i znaki. Dlatego za zasadniczy pro­
gram reformy soborowej można uznać owo przejście od rubryk do
nigryk, od skupiania się na przestrzeganiu porządku zewnętrznego
do właściwego sprawowania liturgii, zgodnego z jej wewnętrznym
wezwaniem.
Vaticanum II
przywiązywał dużą wagę do związku
pomiędzy liturgią ziemską a niebiańską, gdyż to dzięki Chrystusowi
niebiosa zostały rozwarte; uczestnicząc w liturgii nie jesteśmy tylko
uczestnikami spotkania w jakimś mniejszym lub większym kręgu:
promień tego kręgu wyznacza wszechświat, a szczególną cechą
liturgii jest właśnie to, źe pozornie zatrzaśnięte drzwi immanencji
zostają otwarte, a ziemia i niebo spotykają się. W tym leży wielkość
kultu Bożego. Warto zatem odłożyć na bok wszystkie nasze zaję­
cia, by móc sprawować liturgię Kościoła Jezusa Chrystusa.
W czasach posoborowych to doniosłe zamierzenie coraz bardziej
znikało z pola widzenia. Sobór próbował wprowadzić nas do
wewnętrznej przestrzeni liturgii i dlatego dał kilka podstawowych
wskazań odnoszących się także do jej reform zewnętrznych, które
miały sprawić, źe kształt zewnętrzny odsłoni wewnętrzną wielkość
chrześcijańskiego kultu Bożego. Zamiar konstytucji soborowej
nie ograniczał się tylko do kwestii realizacji danej formy w zgodzie
z konstytucją, jako że sama forma mogła przybierać rozmaitą
postać. Niestety, w wielu krajach chęć do robienia wszystkiego
„inaczej” zdominowała całą resztę i doprowadziła do zepchnięcia
w niepamięć owego wielkiego wskazania na to, co wewnątrz i co
ponad nami, wskazania, które powinno być naczelnym przesłaniem
Soboru. Zwrócenie uwagi na ten nadrzędny zamysł konstytucji
Sacrosanctum Concilium
jest głównym celem niniejszej książki.
Nie chodzi jednak o nawoływanie do nowych zmian i reform —
takie potraktowanie problemu prowadziłoby jedynie do rozsze­
rzenia i przeformułowania kodeksu rubryk — lecz właśnie o „ni­
gryki”, o nowe zrozumienie istoty liturgii, o lepsze wykorzysta­
nie tego doniosłego daru, który został nam dany w kulcie Bożym
Nowego Przymierza.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin