Prefabrykacja. Zeszyt 3.pdf

(4905 KB) Pobierz
Prefabrykacja
– Zeszyt 3 -
– jakość, trwałość, różnorodność
OBIEKTY KUBATUROWE MIESZKALNE I INNE, W KTÓRYCH
GŁÓWNYM UKŁADEM KONSTRUKCYJNYM SĄ ŚCIANY
ISBN 978-83-941005-8-2
inwestorów, projektantów, wykonawców
inżynierów, studentów budownictwa
uczniów techników budowlanych
skierowany do:
2
Obiekty kubaturowe mieszkalne i inne
Spis treści
SPIS TREŚCI
1. SYSTEMY BUDOWNICTWA WIELKOPŁYTOWEGO
4
5
6
6
1.1. Rys historyczny
1.2. Systemy budownictwa wielkopłytowego
1.3. Tendencje rozwojowe
2. WSPÓŁCZESNE ŚCIANOWE SYSTEMY BUDOWNICTWA
PREFABRYKOWANEGO
3. PREFABRYKOWANE ELEMENTY STROPOWE
3.1. Ogólna charakterystyka
3.2. Typy prefabrykowanych elementów stropowych
3.3. Warunki transportu i technologia montażu
3.4. Właściwości dynamiczne, akustyczne i ognioodporność
stropów z elementów prefabrykowanych
3.5. Możliwości prowadzenia instalacji w elementach stropowych
4. PREFABRYKOWANE ELEMENTY ŚCIANOWE
4.1. Ogólna charakterystyka
4.2. Podstawowe zasady doboru wymiarów elementów
4.3. Typy elementów ścianowych
4.4. Proces produkcji
4.5. Właściwości izolacyjne – termiczne, akustyczne i ogniowe
ścian prefabrykowanych
4.6. Transport i montaż
5. INNE ELEMENTY PREFABRYKOWANE BUDYNKÓW
6. ZAGADNIENIA PROJEKTOWANIA BUDYNKÓW
PREFABRYKOWANYCH, W KTÓRYCH GŁÓWNYM
UKŁADEM KONSTRUKCYJNYM SĄ ŚCIANY
6.1. Połączenia elementów ścianowych
6.2. Sztywność przestrzenna obiektu – zdolność przenoszenia
sił poziomych
47
51
53
6.3. Niezamierzone zamocowania płyt stropowych na podporach
6.4. Zagadnienia zabezpieczania budynków prefabrykowanych
przed katastrofą postępującą
7. PRZYKŁADY REALIZACJI BUDYNKÓW O PREFABRYKOWANEJ
KONSTRUKCJI ŚCIANOWEJ
8. LITERATURA
55
66
39
39
29
31
32
20
22
23
23
24
25
29
8
10
10
10
18
Autorzy:
dr inż. Wit Derkowski – autor wiodący
prof. dr hab. inż. Andrzej Cholewicki
mgr inż. Mariusz Niesyczyński
mgr inż. Piotr Skupień
W opracowaniu uczestniczyli
Przedstawiciele
przedsiębiorstw - Członków
Stowarzyszenia Producentów
Betonów:
Mariusz Bangrowski
Anna Becher
Tomasz Chyła
Przemysław Deryło
Bronisław Deskur
Marcin Łuczak
Jan Makuszewski
Marcin Malik
Przemysław Mielczarek
Marzena Nowaczyk - Bajerska
Sebastian Pawlak
Michał Skrzypczyński
Bartosz Stasieńko
Tomasz Wrona
Recenzent:
prof. zw. dr hab. inż. Adam Zbigniew Pawłowski
Wydawca
Stowarzyszenie Producentów Betonów
styczeń 2017, Warszawa 2017
Copyright © by Stowarzyszenie Producentów Betonów
Warszawa 2017
Obiekty kubaturowe mieszkalne i inne
Spis treści
3
4
Obiekty kubaturowe mieszkalne i inne
Systemy budownictwa wielkopłytowego
Obiekty kubaturowe mieszkalne i inne
Systemy budownictwa wielkopłytowego
5
1. SYSTEMY BUDOWNICTWA WIELKOPŁYTOWEGO
1.1. Rys historyczny
W niniejszym opracowaniu przedstawione są obiekty
kubaturowe, w których dominującym elementem kon-
strukcyjnym są ściany nośne. Dotychczas budynki takie
związane były głównie z budownictwem mieszkaniowym.
Po raz pierwszy tzw. wielką płytę zastosowano po I woj-
nie światowej w Holandii, a nieco później w dwukondy-
gnacyjnych budynkach na osiedlu Splanemanna w Ber-
linie-Lichtenbergu. W Europie Zachodniej, w połowie lat
siedemdziesiątych coraz częściej rezygnowano z techno-
logii wielkopłytowej, głównie ze względu na narastające
koszty ciężkiego transportu. Należy jednak podkreślić, że
w niektórych krajach budynki wielkopłytowe cieszą się
nieustającą popularnością - jako przykład można podać
Skandynawię, gdzie wznosi się bardzo atrakcyjne architek-
tonicznie osiedla mieszkaniowe. Jedną z przyczyn niesłab-
nącego zainteresowania budownictwem wielkopłytowym
w krajach północnej Europy jest możliwość jego realizacji
niezależnie od warunków pogodowych.
W Polsce wielka płyta narodziła się w połowie XX wieku,
a w latach 70. i 80-tych stanowiła podstawę budownictwa
mieszkaniowego. Pierwszy blok tego typu powstał w 1958
roku na warszawskich Jelonkach. Był to okres planowa-
nia i budowy nowych, dużych osiedli mieszkaniowych.
Właśnie na nich stawiano bloki mieszkalne z wielkiej pły-
ty. Montaż budynków z gotowych prefabrykatów na pla-
cach budów przebiegał w dość szybkim tempie – prace
prowadzono nawet w systemie 3-zmianowym. Jednak
przed oddaniem mieszkań do użytku, następowało spo-
wolnienie z uwagi na prace wykończeniowe i instalacyjne,
dodatkowo utrudnione przez nierytmiczne i często niewy-
starczające dostawy potrzebnych materiałów.
Technologia budownictwa mieszkaniowego opar-
ta na elementach wielkopłytowych nie zawsze była
tania. Produkcja elementów w wytwórniach bywała
energochłonna, ponieważ większość z nich poddawa-
no technologii przyspieszonego dojrzewania betonu
w podwyższonej temperaturze. Gotowe elementy do-
starczano na plac budowy stosunkowo drogimi środ-
kami transportu, tj. przy użyciu transportu kołowego.
W celu ułatwienia transportu (uniknięcia przewozu przez
zatłoczone i niedostosowane drogi) niekiedy budowano
w obrębie powstających osiedli wytwórnie poligonowe.
Problemem w osiągnięciu dobrej realizacji był też brak
wykwalifikowanej kadry inżynierskiej.
Klasyczna wielka płyta była jednolicie płaska i niewielkie
uszkodzenia brzegów powodowały tworzenie się trudnych
do uzupełnienia szczelin. Późniejsze wersje płyt miały już
profilowane krawędzie, a warstwa elewacyjna ścian ze-
wnętrznych otrzymała zróżnicowaną fakturę - przy oka-
zji budynki zyskiwały bardziej interesujący wygląd. Na
fot. 1 przedstawiono współczesny widok budynku SL-87
zrealizowanego w końcu lat 80. w technologii wielkiej pły-
ty. Ściany 3-warstwowe z zewnętrzną warstwą fakturową
z „witromozaiki” po prawie 30 latach nie wykazują istot-
nych uszkodzeń i są w dobrym stanie technicznym.
Fot. 1.
Budynek SL-87 z końca lat 80

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin