Potomski Piotr - Generał broni Stanisław Maczek 1892-1994 (2012).pdf

(50070 KB) Pobierz
WOJSKOWE CENTRUM EDUKACJI OBYWATELSKIEJ
Warszawa 2012
1
Redakcja naukowa i dobór zdjęć:
Grzegorz Jasiński
Konsultacja tekstu:
Czesław Szafran
Korekta:
Teresa Sitkiewicz
Redakcja techniczna i skład:
Bożena Tomaszczuk
Projekt okładki i strony tytułowej:
Urszula Kubicz-Fik
Na okładce:
Generał Stanisław Maczek, portret autorstwa Stefana Garwatowskiego
z 1993 r., przechowywany w Muzeum Wojska Polskiego
Materiał ilustracyjny pochodzi ze zbiorów:
Autora, Wojskowego Biura Badań Historycznych Wojskowego Centrum Edukacji
Obywatelskiej, Narodowego Archiwum Cyfrowego (www.nac.gov.pl),
Muzeum Wojska Polskiego (www.muzeumwp.pl),
Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce (www.pilsudski.org)
© Copyright by Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012
ISBN 978-83-62345-77-9
Wydanie I
Publikacja nie jest przeznaczona do sprzedaży
Wydawca
Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej
00-909 Warszawa, ul. S. Banacha 2
www.wceo.wp.mil.pl
2
Spis treści
Wstęp .......................................................................................................5
Lata szkolne i młodość ..............................................................................7
W niepodległej Polsce .............................................................................22
We Francji 1939–1940 ............................................................................43
W Wielkiej Brytanii 1940–1944 ............................................................. 51
Na czele 1 Dywizji Pancernej w walkach na kontynencie ........................65
Epilog .................................................................................................. 107
Bibliografia selektywna ......................................................................... 113
3
4
Wstęp
Generał broni Stanisław Maczek to jeden z najwybitniejszych żołnierzy
polskich XX wieku. W jednej z opinii służbowych z połowy lat trzydziestych
napisano o nim:
Wielkie zalety charakteru i duża wartość moralna. Bardzo ener-
giczny, pełen inicjatyw. Oficer o gruntownej wiedzy wojskowej i doświadczeniu
liniowym. Samodzielny, szybki i śmiały w decyzji i wykonaniu. Umysł żywy, bystry
i jasny.
Obdarzony był przy tym niezwykłą charyzmą, która wespół z pozosta-
łymi cechami jego charakteru czyniła go doskonałym dowódcą potrafiącym
poprowadzić żołnierzy w bój nawet przeciw wielokrotnie liczniejszemu i lepiej
uzbrojonemu przeciwnikowi. Dał temu dowód we wrześniu 1939 r., umiejętnie
dowodząc 10 Brygadą Kawalerii, która dzięki temu skutecznie walczyła z prze-
ważającymi siłami pancernymi Wehrmachtu i – mimo ponoszonych strat –
do końca zachowała zdolność bojową. Dopiero wkroczenie Armii Czerwonej
ostatecznie spowodowało wyłączenie brygady z walki i skierowanie jej ku gra-
nicy węgierskiej. Również w walkach we Francji 1940 r. z wielkim kunsztem
dowodził 10 Brygadą Kawalerii Pancernej, potwierdzając wszystkie swoje zalety
wykazane w walkach niecały rok wcześniej w Polsce. Ukoronowaniem jego
wysiłku w II wojnie światowej były sukcesy dowodzonej przez niego 1 Dywizji
Pancernej w walkach na kontynencie w 1944 i 1945 r. Odegrała ona kluczową
rolę w bitwie pod Falaise, utrudniając odwrót niemieckiej 7 Armii i walnie
przyczyniając się do jej rozbicia. Następnie wzięła udział w pościgu za jej pozo-
stałościami przez północną Francję i Belgię, wyzwalając m.in. Ypres i Gandawę.
Jesienią dywizja toczyła zaś, uwieńczone sukcesem, ciężkie walki w Holandii
o Bredę i Moerdijk, by po kilkumiesięcznej przerwie operacyjnej wziąć udział
w ofensywie na zachodzie Niemiec, kończąc swój chwalebny szlak bojowy przy-
jęciem 5 maja 1945 r. kapitulacji bazy Kriegsmarine w Wilhelmshaven.
Znakomicie dowodząc w walce jednostkami zmotoryzowanymi i pan-
cernymi, był Stanisław Maczek również teoretykiem i organizatorem broni
pancernej. Potwierdził to, tworząc zręby polskich sił pancerno-motorowych
we Francji w latach 1939–1940, a także w Wielkiej Brytanii w latach
1940–1944. Na tle polskich wyższych dowódców wyróżniał się trafnym
odczytywaniem tendencji rozwoju sztuki wojennej, przewidując ogrom-
ną rolę w wojnie szybkich, zdolnych do głębokiego manewru wojsk zmo-
toryzowanych i pancernych.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin