Mróz - 2 Głosy z zaświatów.pdf

(2412 KB) Pobierz

Mateuszowi, który liczył na to,

że Zaorski będzie biegał z wilkami po Bieszczadach

Umarłych wieczność dotąd trwa,

dokąd pamięcią im się płaci.

Wisława Szymborska

ROZDZIAŁ 1

Zmrok powoli zapowiadał sen, ale tej nocy Seweryn Zaorski nie

mógł liczyć na wytchnienie. Uporczywy dźwięk dzwonka zdawał

się to potwierdzać, kimkolwiek bowiem był nieproszony gość,

najwyraźniej nie miał zamiaru dać za wygraną.

Szkoda. Dziewczynki spały dziś u jednej z koleżanek, a Seweryn

miał zamiar po raz pierwszy od długiego czasu porządnie urżnąć

się whisky. Robił to tylko z jednego powodu – by spokojnie zasnąć.

Podniósł się ociężale z wędkarskiego krzesełka w garażu i stanął

przed bramą. Natręt nadal dzwonił, a Zaorski zastanawiał się, kto

i dlaczego niepokoi go o tej porze.

Mieszkańcy Żeromic raczej od niego stronili, większość

traktowała go jak trędowatego. Kojarzono go głównie jako osobę

znajdującą się w rejestrze przestępców seksualnych oraz

człowieka, który wszedł w konszachty z przestępczością

zorganizowaną.

Nocna wizyta nie mogła zwiastować niczego dobrego. Nie było

jednak sensu jej ignorować. Czegokolwiek chciał od niego gość,

załatwi to z pewnością prędzej czy później.

Seweryn wciągnął głęboko powietrze i wcisnął przycisk przy

bramie. Ta wydała mechaniczne stęknięcie, a kiedy się podniosła,

Zaorski wyszedł na zewnątrz. Od razu rozpoznał samochód

zaparkowany na podjeździe.

Równie szybko dostrzegł, że Kaja Burzyńska idzie w jego stronę.

Nie widział jej od kilku miesięcy. Nie pisał do niej, nie próbował