Rejowiec Fabryczny.pdf

(8901 KB) Pobierz
GMINA
REJOWIEC FABRYCZNY
Gmina przyjazna do życia i pracy
Zespół Echo
Gmina Rejowiec Fabryczny le¿y w po³udniowo-zachodniej czêœci powiatu
che³mskiego w makroregionie Polesie Wo³yñskie. Powierzchnia gminy wynosi 88 km
2
,
co stanowi 2,3 % powierzchni powiatu che³mskiego, nasz¹ gminê zamieszkuje 4277
osób. Sieæ osadnicz¹ gminy stanowi 15 miejscowoœci, charakteryzuje siê ona uk³adem
liniowym wzd³u¿ istniej¹cych dróg z wyj¹tkiem miejscowoœci Paw³ów i Kanie. Paw³ów
ma zachowany uk³ad miejski, a Kanie posiada dawne za³o¿enie dworskie. Wa¿nym
elementem struktury gminy jest miasto Rejowiec Fabryczny – siedziba gminnych w³adz
samorz¹dowych. Oœrodkami pomocniczymi s¹ Paw³ów, Kanie, Liszno.
Gmina Rejowiec Fabryczny jest najm³odsz¹ samodzieln¹ jednostk¹ terytorialn¹ w po-
wiecie che³mskim, powo³ana decyzj¹ Rady Ministrów z grudnia 1990 roku, natomiast
„samodzielny byt” rozpoczê³a od 1 lipca 1991 roku. Niemniej istniej¹ miejscowoœci
o ogromnej tradycji historycznej.
Gmina posiada bogate z³o¿a węgla, margli, opoki, ziemi krzemionkowej, glin, i³ów,
piasków kwarcowych i torfów. Funkcjonuj¹ zak³ady rzemieœlnicze, rzemios³o garncarskie
i bednarskie oraz drobny przemys³ drzewny i spo¿ywczy. W oparciu o walory przyrod-
nicze rozwija siê agroturystyka.
Gmina dysponuje atrakcyjnymi, w pe³ni uzbrojonymi terenami pod inwestycje,
usytuowanymi przy g³ównym szlaku drogowym i kolejowym biegn¹cym do granicy
pañstwa z Ukrain¹.
Pó³nocna i zachodnia czêœæ gminy pokrywa siê z Paw³owskim Obszarem Chronionego
Krajobrazu, który jest czêœci¹ ekologicznego systemu obszarów chronionych. Obejmuje
du¿y kompleks Lasów Paw³owskich oraz fragmenty doliny Wieprz-Krzna. Lasy zajmuj¹
21 % powierzchni gminy.
2
Budynek socjalny i świetlica w Gołębiu
Świetlica w Wólce Kańskiej
Nasza gmina ma bardzo dobre po³¹czenia komunikacyjne. Przez jej obszar przebiega
linia kolejowa Warszawa-Lublin-Che³m-Dorohusk (granica pañstwa)-Kijów oraz linia
Rejowiec-Rawa Ruska-Lwów. G³ówne po³¹czenia drogowe spe³nia regionalna droga
Rejowiec-Rejowiec Fabryczny-Marynin, ³¹cz¹ca trasê Che³m-Krasnystaw-Zamoœæ-Lwów
z tras¹ Warszawa-Lublin-Che³m-Dorohusk-Kijów.
Gmina Rejowiec Fabryczny po³o¿ona jest na styku Pagórów Che³mskich i Obni¿enia
Dorohuckiego, które jest równin¹ wysuniêt¹ wzd³u¿ biegu Wieprza pomiêdzy tereny
wy¿sze. Dla tego obszaru charakterystyczne jest p³ytkie wystêpowanie ska³ kredo-
wych podatnych na procesy krasowe i zwi¹zana z tym rzeŸba terenu (leje i werteby),
wype³niona niekiedy torfem, znaczna liczba torfowisk czêœciowo rozproszonych wœród
gruntów ornych. Uboga naturalna sieæ wodna zosta³a wzbogacona stawami i zbior-
nikami, maj¹cymi olbrzymi wp³yw na wyj¹tkowy mikroklimat. Obszar gminy jest
atrakcyjny pod wzglêdem turystycznym równie¿ ze wzglêdu na walory przyrodnicze.
Mamy wiele malowniczo po³o¿onych stawów, które s¹ rajem dla wêdkarzy. Przepiêkne
krajobrazy mo¿na podziwiaæ na terenie Paw³owskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu
o powierzchni 8 000 ha rozci¹gaj¹cego siê wzd³u¿ malowniczej doliny rzeki Wieprz
z wyj¹tkowymi starorzeczami. Obszar ten obejmuje dolinê rzeki Dorohuczy otoczonej
wzniesieniami kredowymi z pó³kolistym pierœcieniem Lasów Paw³owskich. Znaczn¹
czêœæ obszaru stanowi¹ torfowiska poroœniête lasami olchowymi z domieszk¹ kruszyny
i brzozy.W po³udniowej czêœci obszaru wystêpuj¹ malowniczo po³o¿one stawy rybne
oraz liczne wyrobiska potorfowe. Partie przybrze¿ne porastaj¹ bogate zespo³y roœlinne,
stanowi¹ce ostojê fauny wodno-b³otnej. W zachodniej czêœci przewa¿aj¹ siedliska
wilgotne, poroœniête przez mieszane drzewostany olchowe, brzozowe, sosnowe, we
wschodniej i pó³nocnej czêœci przewa¿aj¹ siedliska mniej uwilgotnione z drzewosta-
nem dêbowym i sosnowym. Jest to raj dla zbieraczy grzybów. Wystêpuj¹ tu chronione
gatunki roœlin i zwierz¹t. Do najciekawszych mo¿na zaliczyæ 6 pomników przyrody
zlokalizowanych w parku zabytkowym przy Domu Pomocy Spo³ecznej.
3
Świetlica w Kaniem
Świetlica w Toruniu
Pierwotnie osada nosi³a zupe³nie inn¹ nazwê – £yszcz. Pierw-
sza wzmianka kronikarska pochodz¹ca z 1359 roku informuje,
¿e £yszcz jest wsi¹ ksi¹¿êc¹. W roku 1470 Paw³ów naby³ prawa
miasta biskupiego, które utraci³ w 1869 roku po powstaniu
styczniowym.
Paw³ów od wieków zwi¹zany jest z garncarstwem. Pierwsze
potwierdzone informacje o obecnoœci garncarzy w miasteczku
pochodz¹ ze spisanych powinnoœci mieszczan ustalonych za
spraw¹ bpa che³mskiego Stanis³awa Jacka Œwiêcickiego (1677-
1696), które mówi¹ „Garncarze aby swey roboty Prostey Sztuki
Siedemdziesi¹t na ka¿de Czwie Roku Garnków odnosili do dwo-
ru”. Kolejn¹ wzmiank¹ o najwiêkszym paw³owskim cechu jest
adnotacja z 1750 r. stwierdzaj¹ca „Garncarze co kwarta³ daj¹
garki, za co siê Msza odprawia”.
W 1789 r. w Paw³owie mieszka³o 375 osób w 76 domach,
z czego na 44 zarejestrowanych rzemieœlników 28 to garnca-
rze. W 1860 roku w³adze carskie sporz¹dzi³y spis statystyczny
Gminny Ośrodek Kultury
Centrum hotelowo-konferencyjne
„Regent”
Szkoła Podstawowa
4
Paw³owa, i wtedy najliczniejszym cechem by³o garncarstwo
(56 osób), co stanowi³o znacznie wiêcej ni¿ np. rolników (za-
ledwie 29 osób). Kolejne statystyki z 1864 roku stwierdzaj¹, i¿
67% mieszkañców Paw³owa jest zwi¹zanych z garncarstwem
zarówno poprzez produkcjê jak i handel. W po³owie lat 30. XX
wieku powsta³a spó³dzielnia garncarska „Wyzwolenie”. W okresie
miêdzywojennym w Paw³owie pracowa³o 110 garncarzy, którzy
swoje wyroby wypalali w 12 piecach. Paw³owskie naczynia gli-
niane trafia³y na targowiska nie tylko na terenie che³mszczyzny,
lecz by³y obecne w ca³ej Polsce.
Obecnie obserwuje siê powrót do „kultury” naczyñ glinia-
nych. Coraz wiêcej m³odych ludzi z miast ca³ego kraju interesuje
siê starodawnym rzemios³em, co przyczyni³o siê do utworzenia
Paw³owskiego Oœrodka Garncarstwa i Bednarstwa, który szko-
li m³odych adeptów tego rzemios³a. Oœrodek specjalizuje siê
w zajêciach rehabilitacyjno-terapeutycznych z wykorzystaniem
gliny dla osób niepe³nosprawnych.
Corocznie w pierwszy weekend sierpnia przy okazji
Paw³owskiego Jarmarku odbywaj¹ siê Konkursy Garncarskie, któ-
rych uczestnicy nagradzani s¹ w dwóch kategoriach: garncarze
zawodowi i debiuty garncarskie.
Zespół śpiewaczy Pawłowianki
5
Kościół
rzymskokatolicki

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin