Na zlosc.pdf

(102 KB) Pobierz
Na złość
Andrzej F. Paczkowski
Kup książkę
© Copyright by Andrzej F. Paczkowski & e-bookowo
Zdjęcie na okładce: Agata Bonter
Projekt okładki: e-bookowo
Korekta: Katarzyna Jarkulisz
ISBN 978-83-7859-360-7
Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo
www.e-bookowo.pl
Kontakt: wydawnictwo@e-bookowo.pl
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości
bez zgody wydawcy zabronione
Wydanie I 2014
Kup książkę
Andrzej F. Paczkowski
Na złość
atrzyłam z okna, kiedy ojciec, niski mężczyzna o ły-
sawej głowie, jak tylko przekroczył próg, a nie zdą-
żył jeszcze zamknąć za sobą porządnie furtki, od
razu wdepnął w gówno.
– Niech to szlag! – zaklął.
Wyglądał na zmęczonego, pobrużdżona twarz wyraźnie
nosiła ślady zmęczenia i niewyspania. Wielki nos, przypomi-
nający raczej bulwę ziemniaka niż nos człowieka, rozszerzał
się i zwężał w porywie silnego wciągania i wydmuchiwania
powietrza, tak bardzo był wzburzony tym, co go zastało za
furtką. Tak było każdego dnia.
– Wszędzie gówna! Nie ma miejsca, żeby nie wdepnąć
w gówno! – mówił do siebie, zaciskając i tak już białe, wąskie
usta, co oczywiście nie dodawało mu urody.
Obserwowałam ojca zza firany, stojąc w swoim pokoju.
Na głowie pozostały mu jeszcze długie na około osiem
centymetrów włosy, przerzucane z jednego boku na drugi,
tak by przykryć łysą czaszkę na samym środku. Tym spo-
sobem starał się zatuszować postępującą łysinę, którą i  tak
wszyscy widzieli, ponieważ była już w bardzo zaawansowa-
nym stanie, a tego nie dało się ani cofnąć, ani też ukryć, jak-
kolwiek by się starać.
– Jak ja tego nie cierpię!
Szedł, a właściwie przeskakiwał przez plac, na którym
kiedyś (całe dwadzieścia lat temu!) rosła gęsta zielona trawa,
koszona przez niego raz w tygodniu, nową kosiarką ręczną
4
wydawnictwo e-bookowo
Kup książkę
P
Andrzej F. Paczkowski
Na złość
kupioną od razu po ślubie. Aby było jak w  amerykańskim
filmie. Tego pragnęła mama. I otrzymywała co chciała, bo
Zdzisiek robił wszystko, czego jego maleństwo sobie zaży-
czyło. Chciała świeży chleb rano, to biegł w te pędy do sklepu
o szóstej, jeszcze zanim się obudziła. Chciała skoszoną trawę?
To ją skoszoną miała. Chciała aby ją pieprzył „na pieska” to
ją brał od tyłu, bo każda pozycja mu odpowiadała, był prze-
cież facetem (podglądałam z bratem przez dziurkę od klu-
cza). Czegokolwiek zapragnęła, dostawała to bez szemrania.
Bo tata bardzo ją kochał i, jak widać, nie wypłaciło mu się to.
– Ja już rzygam tymi gównami. Jak Boga kocham, wszę-
dzie gówna!
Gdzie podział się ten piękny plac, ta soczysta trawa ko-
lorem przypominająca nadzieję? Gdzie zniknęły zasiane
kwiaty, wydzielające upajającą woń? Gdzie, pytał się każdego
dnia, wracając do domu. Bo teraz pozostały mu już jedynie
pytania, odpowiedzi nie potrzebował nikt.
Odchody na placu, przy każdym wdepnięciu, wydawały
niesmaczne dźwięki, charakterystyczne chlupnięcia. Do tego
rano spadł deszcz, co tylko pogorszyło sprawę. Kupy prze-
siąknięte wodą przyprawiały go niemalże o apopleksję.
W pewnym momencie noga poślizgnęła się i jak długi wy-
rżnął orła. Walizka upadła z pluskiem w kałużę deszczówki
rozmieszanej z kaczymi kupami. Marynarka się zachlapała,
spodnie na tyłku przesiąknęły brudem.
– Ja ją zabiję! Jak psa! Już to się skończy!
Podniósł walizkę i uczynił kolejnych parę kroków, by
wreszcie dostać się na schody prowadzące do drzwi domu.
Ale i tu, bo chodź schody były ukryte pod dachem, to jednak
nie uchroniło ich to przed masą gówien leżących aż po sam
szczyt. Pięć pierdolonych, umorusanych gównami schodów!
5
wydawnictwo e-bookowo
Kup książkę
Zgłoś jeśli naruszono regulamin