Budynki_szkieletowe.pdf

(2987 KB) Pobierz

2170

K o n s t r u k c j e żolbotowe.

Budynki szkieletowe.

Napisał p r o f . d r . i n i . S t e f a n

Bryła.

B u d y n k i s z k i e l e t o w e są to b u d y n k i , w których wszystkie (lub

prawie wszystkie) części niosące, więc stropy, dźwigary, słupy, wykonano sa

j a k o jednolita konstrukcja

Wykonywuje się je z żelbetu

r—«--

-t—r

M I 1

lub żelaza.

Stosowane są następujące

ustroje :.

o) Slupy wewnętrzne i stro

r-ir-.

ł~~•

1 1 H h

py są z żelbetu (żelaza) ; ściany

zewnętrzne murowane n a pół-

cement lub cement, aby osia

danie było j a k najmniejsze

(fig. 654). K o n s t r u k c j a uży

wana d l a budynków do 4 — 6

pięter, gdy nie chodzi o wiel

kie otwory okienne, gdy d o

puszczalne są grube mury,

wreszcie czasem ze względów

architektonicznych. Wadą tego

ustroju sit przerwy w robotach

r—1—1—1—1— 1 1 1

murarskich, deskowania i be

tonowaniu pomiędzy w y k o n a

niem poszczególnych pięter,

których można uniknąć tylko

r i i —

w rozległych budowach.

A b y uniezależnić r o

boty betonowe od murarskich,

umieszcza

się w ścianach

zewnętrznych słupy żelbetowe,

—*—

dźwigające wyłącznie ciężar

stropów i wewnętrznych ścia

nek (działowych). M u r y , które

służą tylko jako

okładzina szkie

letu żelbetowego,

dźwigają się same.

— i — i —

(Konstrukcja uży-

wanabardzorzad-

ko [(fig. 655)].

. .

.•

p—w

i—ï"~

[

Fig. l>54.

F i g .

666

F i g . G < . Szczegół konstrukcji szkiolotowej D o m u

Akaileiuiekiego w Warszawie.

;

'Ł

Najczęściej, a przy budynkach ponad 4 — 6 pięter zawsze (lig. 05C ,

wszystkie ściany wewnętrzne i zewnętrzne wykonywa się jako szkieletowe,

złożone ze słupów i podciągów żelbetowych; pola między niemi wypełnia

408

Budynki

szkieletown.

2171

się murem z cegły lub i n n y c h materjałówj (por. str. 1885) ua wysokość

poszczególnych pięter. Podciągi dźwigają wtedy ciężar jednej kondygnacji,

tj. ciężar odpowiedniego stropu, oraz ściany jednopiętrowej, zatem wypeł

nienie ścian można prowadzić na dowolnem piętrze i w dowolnem miejscu.

D l a wyższych budynków mieszkalnych, d l a budynków fabrycznych i m a

gazynów jest ten sposób używany prawie wyłącznie.

Slupy są zwykle kwadratowe, wzgl. prostokątne, rzadziej o i n n y c h

przekrojach ; w konstr. grzybkowych często okrągłe lub ośmioboczne (zwykle

w składach itd.).

B e l k i stropowe leżą zazwyczaj prostopadle do muru. Podciągi wewnętrzne

i zewnętrzne wykonywa się zwykle bez skosów d l a ułatwienia deskowania.

F i g . öf>7. K o n s t r u k c j a suteren gmaohń Izby Skarbowej

w Kntowicue.li.

Przykład rzutu poziomego por. tig. 057. (Konstrukcja suteren gmachu Izby

Skarbowej w Katowicach.)

W budynkach

przemysłowych

zwykle żebra są dołem widoczne.

Prey

mniej więcej kwadratowem rozmieszczeniu słupów, można dać belki tylko

między nimi (w obu dderunkach), n a nich płytę krzyżowo zbrojoną (fig. G58),

albo zastosować stropy grzybkowe, przy których uzyskuje się minimalne wy

sokości konstrukcyjne stropów, a więc i pięter. W budynkach mieszkalnych,

biurowych i t p . stosuje się zazwyczaj stropy z dolną powierzchnią gładką,

padają

się tu stropy dranicowe (może w nich stosunkowo łatwo powstać

grzyb), skrzynkowe Wayssa, pustakowe, wreszcie stropy Isteg (podobne do

''pisanego ua str. 2142 nowego typu lłerza), rzadziej używane stropy pły

towe — tylko d l a niewielkich ubikacyj. W razie zastosowania stropów

określonym kształcie dołem wytwarza się go przy pomocy cienkiej płyty

żelbetowej (fig. 659). Należy z góry przewidzieć przewody

instalacyjne

409

2172

K o n s t r u k c j e żelbetowe.

i uwzględnić je w projekcie, czy to przez zastosowanie podciągów po

dwójnych, czy to odpowiednich otworów w wysokich podciągach i płytach.

Najkorzystniejsze jest umieszczenie słupów w narożach. Jeżeli względy

architektoniczne dyktują układ podany n a fig. GGO (okno narożne kątowe),

F i g . 658.

F i g . 669. Strop D o m u A k a d e m i c k i e g o

w Warszawie.

to część dłuższą podciągu zewnętrznego

—

wykonywa się jako spoczy

wającą na wsporniku

—

Ścianki działowe można uwzględniać w obli

czeniu albo dodając 70

k(j\ni~

do obciążenia ruchomego stropu, albo obli

czając n a rzeczywisty ciężar ścianek beleczki, n a których ścianki mają

spocząć. Najlepiej w beleczkach tych wypuścić w górę druty celem związa

nia ścianki i umieszczenie jej w przewidzianem miejscu. (Umieszczenie ścianki

na płycie może spowodować jej pękniecie ) O ile nie można z góry określić

położenie ścianek, lepiej zastosować żebra stropu w kierunku prostopadłym

do kierunku tych ścianek, ó ile konstrukcja n a to pozwala. Ścianki samo-

niosące, np. drewniane, nie obciążają stropu. Obecnie często stosuje się

ścianki z materjałów lekkich (gazobetou, celolit itd.).

Schody spoczywają zwykle n a oddzielnych ukośnych podciągach policz

kowych, narażonych przy schodach wspornikowych na zginanie i skręcenie ;

należy wykonać je o ile możności równocześnie z całą konstrukcją żel

betową, aby uniknąć późniejszych trudności utwierdzenia. Czasem wypuszcza

się tylko z podciągów pręty uzbrojenia schodów, a schody w y k o n y w a się

później.

Słupy i podciągi zewnętrzne należy obłożyć cegłą (conajmniej / cegły),

aby nie przemarzały. Celem lepszego i c h połączenia z betonem należy wy

puścić odrazu z betonu odp. druty.

W razie konieczności p r z y k r y c i a większych ubikacyj można zastosować

podciągi kratowe o wysokości piętra, których pasy ukryte są w stropach,

zaś słupy i przekątnie w ścianach (fig. C u l ) .

F i g . 600.

F i g . 661. Szczegół k o n s t r u k c j i D o m u

Akademickiego w

Warszawie.

Zazwyczaj podciągi l i c z y się jako belki ciągłe, słupy n a ściskanie. Do-

kładuiejsze obliczenie powinno uwzględnić sztywność połączeń, co jednako

woż bardzo żmudne. Dobre rezultaty daje metoda „prostowania ramownicy )

podana przez prof. Paszkowskiego, Przegląd techniczny 1923).

410

B u d y n k i szkieletowe.

2173

Wedle niej uwzględnia, się sztywność słupów (prętów) schodzących się

w danym węźle przez dodanie w n i m dodatkowego przęsła zastępczego

o długości ; „ =

El:

« Ą

I ,

2 —

, u w z g l .

ł„—1:

l',

Ii,-

;

Sumowanie rozciąga się na wszystkie pręty schodzące

węźle (poza rozpatrywanem przęsłem).

się w danym

Vitt.

682.

P r z y k ł a d (flg. 662). 7 = ^

sła y = S750

iff/mi, !„

" 1 2

F i g . lilio.

40 . 76 c m ' ,

I, —

^ - 7 8

cni',

(

8 +

F i g . (»04.

cm>;

obciążeuieprzę

4 "

*0.70 : —

3 < )

= 121,2cm.

880

W o b e o czego moment narożnikowy otrzymany przy rozpatrzeniu b e l k i ciągłej o prze

słuch

l + l+l i

2 (1,21 -f-10,70) J¥ = - 1 3760 . K),? .

34,52

—

1 147000,J)/„ = 33 200kgm, zaś moment w środku przęsła

—

3750 . 10,7 - -

— 33 200 = 5 3 600 — 33 200 = 20 400 J^rm.

pt28

\'2.00 Szczegół A

• - " * " i

i #

> —

F i g . 006.

^ Korei:

4 j

- i

F i g . 067

uszczelnienie

ipapq

;

F i g . 065. K l a t k a schodowa i dylatacja

w D o m u A k a d e m i c k i m w "Warszawie.

F i g . 008.

P r z y obliczeniu slupów można, zaś fundamentów należy redukować

obciążenie ruchome wedle § 5, p. 7. przepisów obliczeń statycznych ( t o r n i i . ,

str. 1438). P r z y obliczeniu fundamentów pod słupami, dźwigajacemi schody,

"nożna obciążenie ruchome przyjmować, j a k d l a całego budynku.

411

2174

Konstrukcjo żelbetowe.

Wysokie, a wąskie b u d y n k i (fig. 663) o stosunku

h : b

> 4 — g d y są do

łem obudowane, zaś

h : b

> 3 — g d y wolno stojące, należy przeliczać rów

nież n a parcie wiatru.

S z c z e l i n y d y l a t a c y j n e należy przewidzieć zależnie od kształtu

rzutu poziomego, różnolitości gruntu, oraz temperatury (pory roku) betono

wania co 4 0 — 6 0

Przepisy polskiego SI. K . P . polecają zastosowanie

szczelin dylatacyjnych co 50 m, w b u d y n k a c h , których wymiary są więk

sze niż 60

ni.

Najczęściej używane:

1. Słupy i belki podwójne, najlepsze, ale najdroższe; słupy należy też

przeliczyć n a zginanie (fig. 664 i 665).

2. D y l a t a c j a n a wsporniku, leżącym w przedłużeniu dźwigara poza słup

(fig. 666). W miejscu podparcia belki n a wsporniku należy umieścić blachy

mm,

n a s t y k u płyty wystarczy warstwa papy.

3. Dylatację w płycie uzyskuje się przez przecięcie płyty równolegle do

belek. Styk należy przykryć blachą. Dylatację pokrycia dachowego ułatwia

się przez wstawienie wstęg cynkowych, zachodzących n a siebie hakowato

(fig. 667), lepiej przez odgięcie blachy wedle fig. 668. A b y zapewnić szczel

ność, najlepiej zastosować pogrubienie płyty obok dylatacji wedle fig. 668.

F u n d a m e n t y należy z a

projektować tak, aby ciśnienie

jednostkowe na grunt było wo

góle równe. Zatem w t y m s a -

F i g . ciio. Fundamenty gmachn Ceutr.

T e l e g r a f u i Tolofonow w W a r s z a w i e .

F i g , 070. F u n d a m e n t y g m a c h u T o w . Prudential

w Warszawie.

m y m b u d y n k u może zajść potrzeba częściowo fundamentu płytowego,

częściowo ław żelbetowych, a częściowo fundamentów oddzielnych pod

poszczególnemi słupami (por. str. 704—707). Natomiast błędne jest stosowanie

różnych r o d z a j ó w fundamentów (np. p a l i i płyt) w tym samym b u d y n k u ,

bez zastosowania fug dylatacyjnych.

F u n d a m e n t p ł y t o w y najczęściej wykonywa

się jako żebrowany (lepiej) lub grzybkowy, niekorzy

stny, gdyż mało sztywny, a tem samem nie dający

jednostajnego ciśnienia na grunt. P r z y żebrowanym

żebra dołem (fig. 66'J) są wygodne konstrukcyjni',

ale również dają gorszy rozkład ciśnienia, więc

•pj

lepiej żebra górne z ewentualnem wyrównaniem

podłogi piwnic chudym betonem (fig. 670). P r z y

grzybkowym można dać zgrubienie pod słupami (odwrócone głowice)

częściowo dołem.

Celem uzyskania jednostajnego rozkładu ciśnienia na grunt należy baczyć,

aby wypadkowa obciążeń trafiała w środek ciężkości rzutu poziomego płyty

fundamentowej. Jeżeli n a płytę fundamentową działa od dołu wypór wody,

należy ją obliczyć n a różnice ciężaru b u d y n k u i wyporu wody.

Ł a w y f u n d a m e n t o w e w y k o n y w a się zwykle jako odwrócone belki

teowe (fig. 671), aczkolwiek w deskowaniu wygodniejszo prostokątne >

dochodzi 1,50; nachylenie a = 25—40°; grubość /», l i c z y się u a ciśnienie

gruntu n a wspornik

; wysokość

jako belkę podpartą utwierdzoną l u b

ciągłą między podporami (słupami).

0 7 ]

412

Budynki_szkieletowe.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: