Jak byc asertywnym Trening.pdf

(405 KB) Pobierz
Jak byæ asertywnym?
Trening
Autor: Randy J. Paterson
T³umaczenie: Ewa Borówka
ISBN: 978-83-246-0691-7
Tytu³ orygina³u:
The Assertiveness Workbook
Format: B5, stron: 312
S¹ tacy ludzie, którzy zdaj¹ siê niczym nie przejmowaæ. Stresogenne sytuacje bardziej
ich bawi¹, ni¿ martwi¹. Nic nie mo¿e zachwiaæ ich dobrym samopoczuciem
i buduj¹c¹ radoœci¹. Inni chcieliby reagowaæ tak samo, ale nie potrafi¹ — przemawia
przez nich zw¹tpienie we w³asne si³y.
Samozw¹tpienie i niska samoocena to wyj¹tkowo toksyczne trucizny. Osoby niepewne
swoich si³ s¹ skryte, podejrzliwe i przesadnie troszcz¹ siê o swój status spo³eczny.
Koncentruj¹ siê na tym, co je ogranicza, a problemy wydaj¹ im siê wiêksze, ni¿ s¹
w rzeczywistoœci.
Zachwianie poczucia w³asnej wartoœci mo¿e dotkn¹æ ka¿dego z nas, ale zdecydowanie
nie ka¿dy mo¿e siê z tego wyzwoliæ o w³asnych si³ach. Ksi¹¿ka doktora Glenna
Schiraldiego to pomocna d³oñ wyci¹gniêta w stronê wszystkich w¹tpi¹cych.
Spis treści
Podziękowania
Wprowadzenie
7
9
CZĘŚĆ I
P
OJĘCIE ASERTYWNOŚCI
Rozdział 1.
Rozdział 2.
Rozdział 3.
Rozdział 4.
Rozdział 5.
Rozdział 6.
Czym jest asertywność?
Pokonywanie bariery w postaci stresu
Pokonywanie bariery społecznej
Pokonywanie bariery przekonań
Związek z rzeczywistością
Za pięć dwunasta — przygotowanie do zmian
23
51
69
83
97
111
6
Jak być asertywnym? Trening
CZĘŚĆ II
P
OGŁĘBIANIE ASERTYWNOŚCI
Rozdział 7.
Rozdział 8.
Rozdział 9.
Rozdział 10.
Rozdział 11.
Rozdział 12.
Rozdział 13.
Rozdział 14.
Rozdział 15.
Rozdział 16.
Posłowie
Wyjść z cienia — zachowanie niewerbalne
Być obecnym — wyrażanie swojego zdania
Dobre słowo — przyjmowanie pozytywnej informacji
zwrotnej
Udzielanie pozytywnej informacji zwrotnej
Oddzielić ziarno od plew — otrzymywanie negatywnej
informacji zwrotnej
Konstruktywnie, a nie krytycznie — udzielanie
korygującej informacji zwrotnej
Asertywna odmowa
Formułowanie prośby bez próby przejęcia kontroli
Odliczanie przed konfrontacją
Konstruktywna konfrontacja
127
147
159
171
183
207
225
239
255
273
297
DODATKI
Wykaz
źródeł
Arkusze oceny asertywności
303
305
1
Czym jest asertywność?
Człowiek to istota społeczna. Każdy z nas nieustannie porozu-
miewa się z innymi: aby dowiedzieć się, jak trafić do najbliższego
sklepu spożywczego, umówić się na randkę, wyrazić niezadowole-
nie, powiedzieć komplement, rozwiązać spór, odrzucić prośbę, czy też na nią
przystać.
Asertywność
to styl komunikacji, którym można posłużyć się w każdej
z wyżej wymienionych sytuacji. Jest to jednak tylko jeden z czterech takich sty-
lów. Do pozostałych należą: styl
bierny,
styl
agresywny
i styl
bierno-agresywny.
Istnieje wiele powodów, dla których korzystamy z każdego z tych stylów.
W większości sytuacji najbardziej efektywny jest styl asertywny. Niestety, więk-
szość z nas nie zachowuje się asertywnie tak często, jak to możliwe. Właśnie
dlatego nasze relacje z innymi są często
źródłem
niezadowolenia i frustracji.
Przyjrzyjmy się kolejno poszczególnym stylom. W trakcie lektury zechcesz
zapewne określić, który opis najlepiej pasuje do Twojego zachowania. Taka
diagnoza może okazać się pożyteczna. Większość osób wykorzystuje pewien
określony styl częściej niż inne. Pamiętaj jednak,
że
style te opisują rodzaje
komunikacji,
a nie typy
osobowości.
Wszyscy w pewnych momentach używamy
24
Jak być asertywnym? Trening
każdego z tych czterech stylów. Zastanów się nad sytuacjami, w których posłu-
giwałeś się każdym z nich.
Styl bierny
Nadia sprawiała wrażenie wyczerpanej. Została skierowana do psychologa z objawami
lęku i depresji. Jej twarz wyraźnie zdradzała oznaki obu tych dolegliwości. Przygnębione
osoby czasami przybierają przekonującą maskę pewności siebie, którą mogą pokazać
światu,
aby ukryć, co naprawdę przeżywają. Jeśli Nadia w ogóle miała taką maskę,
właśnie zaczynała ona nieodwracalnie pękać.
A oto, jak wyglądało jej
życie.
Nadia zajmowała urzędnicze stanowisko w niewielkim
biurze rachunkowym i mieszkała z mężem i synem na przedmieściach. Jej matka, która
mieszkała w innej części miasta, była zdrowa, ale polegała na córce w niemal każdej
kwestii: odwiezienia do spotkania, decyzji dotyczących zakupów, sposobu ubierania,
uprawy ogrodu, prac domowych itd. Siostry Nadii nieszczególnie jej w tym pomagały
i nie utrzymywały z nią kontaktów. Krytykowały ją za nadmierne pomaganie matce
i otwarcie oskarżały o starania na rzecz większego spadku.
Dom Nadii bynajmniej nie był oazą spokoju. Wkład jej męża w
życie
domowe ograni-
czał się do zakupu gazety, w przeciwnym razie musiałby pozbawić się codziennej lektu-
ry. Opisując swojego jedenastoletniego syna, Nadia twierdziła,
że
jest on dla niej praw-
dziwą pociechą, ale jednocześnie ubolewała nad tym,
że
ze względu na inne obowiązki nie
może poświęcać mu tyle czasu, ile jej zdaniem potrzebuje dziecko. Trzeba przecież wyprać
ubranka, pościelić mu
łóżko,
posprzątać pokój i przyrządzić jego ulubione dania. Kiedy
nie udawało jej się sprostać jego wymaganiom, dziecko dąsało się i wyrażało swoje rozcza-
rowanie. Doskonale to rozumiała. Czyż właściwa opieka nad dzieckiem nie jest powinno-
ścią
każdej matki?
Praca była
źródłem
ciągłego stresu. Nadia była jedyną urzędniczką w biurze i z tru-
dem radziła sobie z nawałem pracy i zadań, które stale do niej spływały.
Żywiła
strasz-
liwe przekonanie o własnej niekompetencji. Cieszyła się,
że
do jej pracodawców nie dotarło
jeszcze, iż ledwo daje sobie radę. Kiedy wykonała jakieś zadanie, natychmiast dostawała
dwa następne. Zdawała sobie sprawę,
że
wkrótce zwyczajnie nie będzie już w stanie
wywiązywać się z obowiązków i jej przełożeni będą wstrząśnięci, gdy odkryją,
że
jest
Zgłoś jeśli naruszono regulamin