nadmorzem.pdf

(231 KB) Pobierz

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

STANISŁAW PRZYBYSZEWSKI

NAD MORZEM

Tower Press 2000

MODLITWA

Ty, która w czarne sny moje świetlanymi palcami wplatasz piękno więdniejących je-

sieni, blaski okwitłych przepychów, spiekłe barwy ogniem trawionych rajów, -

O jasna moja -

wiele bólu się prześniło, odkąd Cię po raz ostatni widziałem, ale wciąż jeszcze lśni me

serce nad gwiazdami, któreś w me życie rozsiała, wciąż jeszcze rwą się z krwi mojej dy-

szące ręce ku szczęściu, które mi kiedyś w duszy rozpaliłaś.

Ty, która w ciemnej pomroce cichymi rękoma przędziesz mi na zaczarowanych har-

fach ciężką zadumę o chwilach rozkoszy, co jak poszum dalekich skrzydeł przewiały, o

słońcach, co w morzu tonąc, iskrzą się na zachodzie krwawą rosą, o nocach, co do cie-

płych piersi tulą serca zbolałe -

O jasna moja -

już tyle razy słońce zapadło, odkąd koiłaś czarownymi pieśniami smutek mej duszy, a

wciąż jeszcze widzę w smutnym rozjęku Twe oczy, jak się żarzą w nieziemskim zachwy-

cie i jasną rękę widzę, jak się ku mnie wysuwa i w płonącym krzyku chwyta za moją.

Ty, która mi noce burz na dni pogody przemieniasz, w głębiach snu mi jawy gasisz, w

bezbrzeżne dale odsuwasz pobliża - która mi w sercu błędne ognie rozpalasz i czarne

kwiecie ku życiu niecisz -

O jasna moja -

Już tysiąc razy świat się przeobraził, odkąd Twe ostatnie spojrzenie chłonęło gasnące

blaski mej duszy, a wciąż jeszcze widzę Twą drobną twarz dziecka i złotą koronę jedwab-

nych włosów wokół Twej skroni, widzę, jak dwie łzy spłynęły w blady uśmiech, co tlał na

Twych ustach, i słyszę, jak głos Twój ciemną skargą się żali.

Ty, która mi rozrywasz pieczęcie wszelkich tajemnic i czytasz runy ukrytych sił, a po

wszystkich szałach mego życia roztaczasz się tęczą łaski od jednego nieba do drugiego -

nigdy jeszcze nie wichrzyły się taką burzą gwiazdy moje, nigdy jeszcze nie płomie-

niała jasność, co Twą skroń wieńczy, tak krwawymi błyski, jak teraz, kiedym Cię już na

zawsze utracił.

Przed Twe nogi rzucam gwiazdy moje, stopy Twe oplatam snów mych czarnym kirem,

a w ręce Twoje kładę me serce - me serce...

RAPSOD PIERWSZY

Byłem królem!

Bezkresne było państwo moje, a bez granic potęga moja.

Dziś siedzę na złomach skał, patrzę na morze i myślę o Tobie.

Morze się pieni, u nóg mych łamią się z głuchym łoskotem olbrzymie fale, a noc tak

ciemna i dżdżysta.

Zamykam oczy i słucham.

I słyszę tajemny szum - wzmaga się i opada; chwilami słyszę go gdyby zbłąkane echo

z nieskończonych oddali, to znowu wre mi w uszach gdyby kipiący war zatorów. I nie

wiem, czy to we mnie, czy poza mną ten straszny głos burzy?

I czuję, jak szum ten staje się czarnym jękiem mej duszy. Czuję, jak zapuszcza korze-

nie w najtajniejsze głębie mego serca, jak rośnie, jak naraz rozkwita w wielki kwiat bole-

ści. A śmieje się dziko, śmieje się zgrzytem upiorów, rozgałęzia się w krzew, wrasta w

każdy mój nerw, ssie rozkosz z mego bólu, kipi radością nad mą niemocą, rozdziera świa-

tło mych oczu, tak że cały świat migoce gdyby krwawy szmat purpury i w ognistych łzach

się rozkrapla.

Sam jestem na świecie. Sam jedyny. Sam, bo stoję ponad wszelką burzą i bólem. Na

szczycie najwyższych gór stoję w odwiecznym śniegu, odziany w najtajniejsze dale życia,

i widzę, jak się przestrzenie rozszerzają, a cisza wokół mnie jako jedyny wir, który

wszystko pochłania i moje dziś i moje jutro, moją rozpacz i... i... Ale otóż słyszę głuchy

rozgwar; jak czarna chmura kłębi się pode mną gniew i grzech życia, a lejąc się gdyby

strumień roztopionego złota spadła pierwsza błyskawica... I widzę, jak się olbrzymie skały

lodu rozluźniają i z przestrachem sądu ostatecznego staczają się w dół. A trzask i łoskot i

grzmot stał się ciałem, rozerwał powietrze od góry do dołu, bo nie mógł znaleźć dość

miejsca. Tylko ja, ja sam stoję niewzruszony w tym strachu i gniewie i burzy, ja sam pa-

nuję nad zniszczeniem, bo nie ma bólu większego nad ten, który mi serce szarpie i nie ma

strachu nad ten, co mi jadem trucizny mózg przegryza.

Ucichło...

Dwa krwawe światła na morzu. Dwa krwawe słońca, w których dwie wieczności się

stopiły: - to Twoje oczy...

Piękno, niespożyte piękno jesiennej nocy nad morzem: - to Twoja piękność pra-

początku, co czas i przestrzeń i mnie i Ciebie ze siebie wyłonił, piękność przedstworzenia,

gdyśmy oboje w rozkosznym spowiciu spoczywali.

Cisza w mym sercu, cisza bólu, co przestał już być bólem: - to cisza smutku Twej du-

szy, który kiedyś promieniłaś w parne noce mej ojczyzny.

...Bo byłaś piękną i czystą i jasną, jak dusza dziecka, w której się święta ofiara chrztu

nadmorzem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: