Historyczne Bitwy 150 - Civita Castellana 1798, Marian Witasek.pdf

(4397 KB) Pobierz
HISTORYCZNE BITWY
MARIAN WITASEK
CIVITA CASTELLANA 1798
Dom Wydawniczy Bellona
Warszawa 2007
Dom Wydawniczy Bellona prowadzi sprzedaż wysyłkową swoich
książek za zaliczeniem pocztowym z rabatem do 20
procent
od ceny detalicznej.
Nasz adres:
Dom Wydawniczy Bellona
ul. Grzybowska 77
00-844 Warszawa
Dział Wysyłki tel.: 022 45 70 306, 022 652 27 01
fax 022 620 42 71
Internet: www.bellona.pl
e-mail: biuro@bellona.pl
www.ksieqarnia.bellona.pl
Opracowanie graficzne serii: Jerzy Kępkiewicz
Ilustracja na okładce: Bartłomiej Drejewicz
Redaktor prowadzący: Kornelia Kompanowska
Korektor: Teresa Kępa
© Copyright by Marian Witasek, Warszawa 2007
© Copyright by Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2007
ISBN 978-83-11-10603-1
STOSUNKI FRANCUSKO-NEAPOLITAŃSKIE
W LATACH 1789-1798
Stosunki pomiędzy rewolucyjną Francją a Królestwem
Obojga Sycylii od samego początku nacechowane były
dużą niechęcią, potęgującą się w miarę jak docierały do
Neapolu wieści o upokorzeniach, jakich doznawała fran-
cuska rodzina królewska. Królowa Francji Maria Antonina
była przecież rodzoną siostrą królowej Neapolu, ambitnej
Marii Karoliny. Zdecydowanie występowano przeciwko
rewolucyjnej agitacji prowadzonej przez konsulów francus-
kich, loże masońskie i licznych emisariuszy, zasypujących
Włochy broszurami i pismami ulotnymi.
Republika nie
została uznana. Niechęć wzmagały rekwizycje statków
neapolitańskich w Tulonie i Marsylii (1792 r.) oraz napas-
towanie sycylijskich
rybaków.
We Francji powstawały projekty aneksji Sycylii, mające
zapewnić dostawy zboża do południowej Francji. Zajęcie
wyspy i
założenie
tam baz wojskowych zdecydowanie
poprawiłoby położenie republiki w basenie Morza Śród-
ziemnego i pozwoliło aktywniej oddziaływać na Włochy,
Bałkany, Bliski Wschód i Afrykę. Obawa przed interwencją
mocarstw
powstrzymywała jednak zapędy Francuzów.
Francuzi wysuwali jednak wobec Neapolu liczne zarzuty:
6
prowokacyjnego i obraźliwego traktowania swych przed-
stawicieli w Neapolu, szykanowania kupców francuskich,
cenzurowania pism i gazet francuskich z paleniem ich
włącznie, stosowania represji wobec stowarzyszeń i lóż
masońskich utrzymujących kontakty z Paryżem, Lionem
czy Marsylią, aresztowanie księdza Guerra z Sycylii, który
próbował interwencji w Paryżu na rzecz uwięzionych
przez
Neapolitańczyków republikanów, wspomagania material-
nego (1 500 000 franków w 1791 r.) emigrantów monar-
chistycznych w Koblencji, przyjmowanie do wojsk neapo-
litańskich francuskich emigrantów, byłych królewskich
oficerów i zezwolenie im na noszenie krzyża św. Ludwika,
pomimo jego zniesienia we Francji, naruszanie terytorial-
ności wód francuskich, prowadzenie antyrepublikańskiej
agitacji na dworze cesarza Austrii oraz zbrojenia się
przeciwko Francji.
Agresywne poczynania żyrondystów znalazły wreszcie
ujście w wysłaniu pod dowództwem kontradmirała Latou-
che’a floty wojennej, która 16 grudnia 1792 r. grożąc
bombardowaniem Neapolu wymusiła na Królestwie Obojga
Sycylii uznanie Republiki Francuskiej. Jednocześnie Fer-
dynand IV zmuszony został do ogłoszenia neutralności
w wojnie i
przysłania
swojego ambasadora
do Paryża.
Ścięcie 21 stycznia 1793 r. Ludwika XVI i 16 paździer-
nika 1793 r. Marii Antoniny wstrząsnęło neapolitańskim
dworem królewskim. Wydarzenia francuskie uzmysłowiły
parze królewskiej, że zwycięstwo idei rewolucyjnych może
ich także kosztować głowy. Wzmagała się propaganda
rewolucyjna, kierowana przez przybyłego 24 grudnia
1792 r. do Neapolu, celem naprawy uszkodzonych okrętów,
kontradmirała Latouche’a, którego marynarze rozdawali
ulotki,
czapki frygijskie, trójkolorowe kokardy i prowadzili
przez pięć tygodni rewolucyjną agitację. W Neapolu powstał
pierwszy rewolucyjny klub zbierający się na terenie fran-
cuskiej ambasady.
Neapolitańczycy
nie mieli jednak za-
Zgłoś jeśli naruszono regulamin