1. Społeczne, polityczne i ekonomiczne uwarunkowania kultury.
Wczytywanie...
Ctrl+FSzukaj w dokumencie
F3Znajdź następny
Shift+F3Znajdź poprzedni
Edytuj online
Ctrl+SPobierz oryginał
Zapisz w Dokumentach Google
Ctrl+PDrukuj (PDF)
Ctrl+Shift+→Powiększ
Ctrl+Shift+←Pomniejsz
1Dopasuj stronę do szerokości ekranu
2Dopasuj dwie strony do szerokości ekranu
Shift+Ctrl+FKompaktowe elementy sterujące
HZwykły format HTML
Centrum pomocy Dokumentów Google
Ucz się od innych użytkowników Google
Zgłoś problem
?Pokaż skróty klawiaturowe
Kultura – to ogól wytworów działalności ludzkiej, na które składają się: materialne i niematerialne wartości oraz uznawane sposoby postępowania.
Uwarunkowania społeczne – to uczestnictwo kulturalne oparte na zasadach demokracji – umożliwia pełny udział w kulturze. Im wyższe wykształcenie, tym intensywniejszy udział w bardziej elitarnych formach uczestnictwa kulturalnego.
Uwarunkowania polityczne - Dzięki mądrej polityce zapewnione są optymalne warunki do rozwoju kultury. A zatem polityka wobec kultury może być czynnikiem budującym lub niszczącym i te dwie tendencje przeplatają się. Niszczące okazują się systemy totalitarne - dyktatorskie, charakteryzujące się nietolerancją i dyskryminacją. Budujące - systemy demokratyczne, które zapewniają wolność. Wpływ polityki na kulturę jest dwojakiego rodzaju: bezpośredni w odniesieniu do instytucji, oraz pośredni w stosunku do osób i ich wytworów (np. poparcie lub dyskryminacja).
Uwarunkowania ekonomiczne – bardzo dobre warunki ekonomiczne sprzyjają rozwojowi kultury. Dobrobyt może prowadzić do rozwoju kultury i wzbogacania wewnętrznego człowieka, tak jak skrajne ubóstwo może doprowadzić do degradacji osobowości, do lekceważenia zasad moralnych i upadku godności. Człowiek wolny od trosk walki o byt może poświęcić się tworzeniu wyższych wartości.
2. Kultury narodowe w perspektywie integracji europejskiej.
Kultura narodowa – określa całość społecznego dorobku, czyli kultury danego narodu, stanowiący jeden z elementów świadomości narodowej. Kultura narodowa dysponuje zespołem dzieł artystycznych, wiedzy, norm i zasad, których znajomość uważa się za obowiązującą członków danej zbiorowości narodowej. Programy kulturalne Unii są skoncentrowane na ochronie i integracji ze współczesnością. Preferuje się zwłaszcza dziedzictwo architektoniczne, książkę i czytelnictwo oraz sektor audiowizualny. Generalnie, więc ze strony Unii nie ma zagrożeń w sferze kultury, o ile będziemy dbać i rozwijać własną kulturę. Każde z państw Unii strzeże własnej kultury narodowej, rozwija ją i zna jej wartość. Dlatego w podobny sposób powinni zachowywać się Polacy. Należy strzec i rozwijać własną kulturę, a także ubogacać kulturę europejską tym, co polskie.
3. Przemiany stylów życia i sposobów uczestnictwa w kulturze.
Lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku były w Polsce okresem ważnych przemian o charakterze społeczno-politycznym i kulturowym. Zmiany w kulturze to efekt, oddziaływania kultury Zachodu, zwłaszcza amerykańskiej. Zmiany te w dużej mierze wyznaczane są przez rozwój społeczeństwa informacyjnego i związane z tym upowszechnianie się nowych technik informacyjno-komunikacyjnych, tzn. masss media. Wśród nich najbardziej doniosłe, znaczenie ma Internet, telewizja cyfrowa, wideo, gry komputerowe, książki multimedialne. Charakterystyczną cechą ponowoczesności jest w sferze kultury przewaga stylu i formy nad treścią, obrazów nad narracją, co w konsekwencji sprawia, że takie cechy, jak wartość artystyczna, prawość, powaga, autentyczność, realizm, przestają obowiązywać. Wraz ze zmianami cywilizacyjnym i pojawieniem się nowych technik przekazywania tekstu i obrazu zachodzi proces wycofywania się z uczestnictwa w kulturze zinstytucjonalizowanej (proces udomowienia kultury pod wpływem technicznych środków przekazu) i ekspansji kultury masowej.
5. Paradygmat, jako instrument regulujący procesy eksploracji naukowej.
Paradygmat jest podstawową układem pewnych przekonań, wartości podzielanych przez określoną wspólnotę naukową. Stanowi rodzaj wzoru pracy badawczej funkcjonującej na zasadzie modelu określającego typ problemów, na których należy się koncentrować a także sposób prowadzenia (poszukiwań do rozwiązania).
6.Modelowe cechy współcześnie uznawanych paradygmatów naukowych.
Współcześnie wyróżniamy 3 paradygmaty główne oraz podporządkowane im, co najmniej dwa paradygmaty szczegółowe:
Paradygmat humanistyczny (podmiotem jest człowiek).
a) Radykalny humanizm
b) Humanizm umiarkowany
Paradygmat strukturalno – funkcjonalny (człowiek przedmiotem).
c) Radykalny strukturalizm
d) Umiarkowany funkcjonalizm
Paradygmat oporu, inaczej trzeci, realności relacji (podmiot – przedmiot, aby był – to musi być): odpowiadają mu wyżej wymienione maksymalnie 4 paradygmaty szczegółowe lub minimalnie 1 szczegółowy.
Każdemu paradygmatowi przypisana jest orientacja główna:
§ Paradygmat humanistyczny – orientacja idealistyczno – subiektywna, inaczej solipsyzm, subiektywizm
§ Paradygmat strukturalno – funkcjonalny – orientacja realistyczno – obiektywistyczna, inaczej obiektywizm, scjentyzm
§ Paradygmat oporu – orientacja zarówno subiektywistyczna jak i obiektywistyczna
Każdemu odpowiada ideologia wychowawcza:
§ Humanistyczny – ideologia romantyczna
§ Strukturalno – funkcjonalny – transmisja kulturowa
§ Oporu – ideologia progresywizmu
Każdy paradygmat posługuje się odmiennym typem wiedzy:
§ Humanistyczny – wiedza niedeterministyczna
§ Strukturalno – funkcjonalny – wiedza deterministyczna
§ Oporu – typ mieszany
7. Ilościowe i jakościowe badania zjawisk społecznych – próby łączenia.
Badania ilościowe przede wszystkim pozwalają odpowiedzieć na pytanie: „ile?”, „Co?” i „kiedy?”. Zazwyczaj są realizowane na stosunkowo dużych próbach respondentów, najczęściej reprezentatywnych dla populacji docelowej i pozwalają na uogólnienie uzyskanych wyników oraz stosowanie szeregu analiz statystycznych. Badania ilościowe stosuje się wtedy, gdy na podstawie wyników uzyskanych na danej próbie chcemy wnioskować o pewnej populacji, najczęściej znacznie większej niż badana próba. Ich zadaniem jest opisanie zjawiska w wyznaczonym zakresie tematycznym według przyjętych wcześniej kategorii. Umożliwiają, zatem ustalenie, jak często rozmaite opinie i fakty występują w danej zbiorowości. Badania ilościowe stosuje się wtedy, gdy na podstawie wyników uzyskanych na danej próbie chcemy wnioskować o pewnej populacji, większej niż badana próba.). Wnioskowanie na podstawie wyników badań ilościowych podlega zasadom statystyki matematycznej, pozwala, więc zazwyczaj nie tylko uzyskać pewne oszacowania liczbowe dla populacji generalnej, ale również określić błąd statystyczny, jakim obarczone są te oszacowania.
Badania jakościowe, zwane też motywacyjnymi, skoncentrowane są na pojedynczych osobach lub małych grupach celowo dobranych osób i dotyczą na ogół czynników trudno wymiernych. Polegają na rozmowie osoby badanej lub niewielkiej grupy osób badanych z udziałem osoby prowadzącej badanie, inicjującej i sterującej przebiegiem rozmowy lub dyskusji na określony z góry temat. Badania jakościowe maja na celu wyjaśnić i zrozumieć motywy postępowania, dotrzeć do nieujawnianych w sposób bezpośredni przyczyn zachowania, ustalić i zinterpretować głęboko ukryte przekonania i emocje. Udzielają odpowiedzi na pytanie "jak?, Dlaczego?". Badania tego rodzaju pozwalają bardzo szczegółowo odtwarzać stereotypy, wzory myślenia, oceniania lub reagowania, sposoby wyrażania myśli, nieuświadomione motywy, zwyczaje i przyzwyczajenia. Badania jakościowe są zwykle prowadzone na niewielką skalę i stosowane do poszukiwania hipotez. W badaniach jakościowych bardziej liczy się to, że dane stwierdzenie zostało wypowiedziane niż to, ile razy się pojawiło. W badaniach jakościowych dąży się do poznania głęboko ukrytych motywacji grupy docelowej. Umożliwiają one uzyskanie wiedzy o (emocjonalnych) progach wrażliwości, barierach, postawach, ocenach, pragnieniach i potrzebach danej grupy docelowej. Metody te są, więc głównie stosowane w przypadku, gdy potrzebne są pogłębione informacje.
Ilościowe metody w badaniach: eksperyment pedagogiczny, monografia pedagogiczna, metoda indywidualnych przypadków, metoda sondażu diagnostycznego. Techniki: obserwacja, wywiad, ankieta, badanie dokumentów, analiza treści, techniki projekcyjne.
Rodzaje badań jakościowych: badania etnograficzne, studium przypadku (badania biograficzne), badania fenomenogfaficzne, badanie w działaniu. Metody: Obserwacja uczestnicząca, otwarty wywiad pogłębiany (lub wywiad narracyjny), dyskusja grupowa.
8. Wartości moralne a profesjonalne kodeksy etyczne.
Kodeks etyczny - określa sposób postępowania i zachowania, pełni funkcję doradczą oraz funkcję kontrolną, ponieważ formułuje i upowszechnia standardy zachowań etycznych.
Wartości moralne - standardy naszych myśli, postaw i zachowań. Określają, kim jesteśmy, jak żyjemy i jak traktujemy innych ludzi. Każdy potrzebuje określonego systemu norm i zasad postępowania zwanych wartościami.
Etyki nie należy mylić z moralnością. Moralność, to zbiór dyrektyw w formie zdań rozkazujących w rodzaju: "Nie zabijaj". Celem etyki jest dochodzenie do źródeł powstawania moralności, badanie efektów, jakie moralność lub jej brak wywiera na ludzi oraz szukanie podstawowych przesłanek filozoficznych, na podstawie, których dałoby się w racjonalny sposób tworzyć zbiory nakazów moralnych. Poglądy etyczne przybierają zwykle formę teorii, na którą składa się zespół pojęć i wynikających z nich twierdzeń, na podstawie, których można formułować zbiory nakazów moralnych.
9. Rozumienie pojęcia wartości i jego granic wewnętrznętrznego konfliktu.
Wartości to standardy naszych myśli, postaw i zachowań. Określają, kim jesteśmy, jak żyjemy i jak traktujemy innych ludzi. Prawdziwe i uniwersalnie akceptowane wartości wyzwalają zachowanie korzystne dla tych, kto je praktykuje, jak i dla tych, do których są skierowane. Wartości to te normy i zasady postępowania, które umożliwiają pełny rozwój oraz chronią przed wyrządzaniem krzywdy sobie i innym. Wartości można określić, jako te wszystkie cele, normy i zasady postępowania, potwierdzone przez codzienne doświadczenie, które umożliwiają rozwój oraz osiągnięcie trwałej satysfakcji życiowe.
Wartości to przedmioty i przekonania, determinujące względnie podobne przeżycia psychiczne i działania jednostek. W rozumieniu kulturowym wartości to powszechnie pożądane w społeczeństwie przedmioty o symbolicznym charakterze oraz powszechnie akceptowane sądy.
Konflikt wartości - sytuacje, w których określone wartości wykluczają się nawzajem, wskutek czego urzeczywistnienie jednej wartości nie może się dokonać inaczej, jak poprzez poświęcenie innej wartości. Zawsze jest tak, że jedna jest w stosunku do drugiej albo wyższa, albo niższa w hierarchii wartości. Wartości mają strukturę hierarchiczną, wielopoziomową i koncentryczną, przez co rozumie się jakościową różnicę pomiędzy nimi oraz fakt, iż wartości koncentrują się wokół nadrzędnej (podstawowej) wartości dla danej osoby, funkcjonującej w określonym czasie i miejscu. Dla zdrowia i dojrzałego rozwoju osoby ludzkiej właściwe jest podejmowanie wyboru w obliczu konfliktu moralnego.
Konflikty wartości towarzyszą człowiekowi od początku jego świadomego istnienia. Są nieodłącznym elementem życia społecznego, ale potrafią wystąpić także w układach monadycznych, gdzie człowiek jest od innych odseparowany. Ludzie codziennie zmagają się z wyborami o różnych, bądź sprzecznych wartościach. Człowiek dokonuje działa w sytuacji tego rodzaju konfliktu niemalże intuicyjnie, dokonując często nieświadomego bilansu korzyści i strat w oparciu o prawdopodobieństwo wynikających z określonego wyboru konsekwencji. Często działaniu temu towarzyszą problemy decyzyjne, które jednakże pojawiają się tylko w momencie uświadomionego konfliktu. Pierwszym zagrożeniem związanym z konfliktem wartości jest, zatem ignorancja, czyli brak świadomego, rozumowego rozpatrzenia sprawy. Jeśli poprzestaniemy tylko na zachowaniach intuicyjnych, bądź wyuczonych, ale na zasadzie pobieżnego i małostkowego bilansu zysków i strat, nasze wybory mogą być wysoce nietrafione pod względem etycznym. Namysł i refleksja to działania konieczne, aby unaocznić istnienie konfliktów wartości i poszukać drogi do rozwiązania dylematu decyzyjnego – po stronie, której wartości się opowiedzieć. Wiemy już, że wybór jednej z kilku wartości często dokonuje się nieświadomie. Psychologia i neurologia dowodzą jednakże, że samo wartościowanie, czyli nadawanie zjawiskom, zdarzeniom, osobom itp. określonego znaczenia, także dokonuje się dwojako: najpierw nieświadomie, dopiero potem świadomie.
Rozpatrując problem konfliktów wartości już na wstępie uwidoczniły się dwa problemy związane z możliwością popełnienia błędów na skutek reagowania nieświadomego. Po pierwsze możemy nadać rozpatrywanym obiektom niewłaściwą wartość, po drugie możemy dokonać nieświadomie błędnego bilansu zysków i strat (domniemane „mniejsze zło” w rzeczywistości jest niewspółmiernie wysokie). Lekarstwem wydaje się być reagowanie intencjonalnie świadome, – czyli najprościej rzecz ujmując namysł nad każdą sytuacją problemową w życiu człowieka. Jeśli tylko osoba ma wpojony poprawny system wartości – odpowiedni namysł i logiczne rozumowanie winny wystarczyć.
10. Kryzys i granice poznania naukowego.
Poznanie naukowe ma na celu zdobycie wiedzy. Powinna ją cechować maksymalna ścisłość i prostota, powinna być pewna oraz zawierać maksymalną ilość informacji. Poznanie naukowe służy osiągnięciu wyższych form wiedzy, jako prawa nauki i teorii.
Nauka (z ang. science) - jest to proces zdobywania zasobu wiedzy. Proces ten jest uznawany za działalność społeczną, której celem jest poznanie rzeczywistości w sposób obiektywny, przez poznanie zależności i relacji między zjawiskami, pojęciami i obiektami. Jako obiekty rozumiane są: ludzie, zwierzęta i przedmioty.
Granice poznania naukowego:
Ograniczenie człowieka - podmiotu poznawczego przez naukowy ogląd świata ograniczenie naszego doświadczenia, uproszczenie obrazu świata, stawianie tylko pytań "jak", a nie, „dlaczego". Światopogląd naukowy interesuje się każdym doświadczeniem ludzkim, lecz nie każde daje się włączyć w system poznania naukowego. Nauka odpowiada najpierw na pytanie "jak".
Przedmiot poznania, świat wraz z człowiekiem nie jest naukowo poznawalny - nauka prowadzi do wiedzy okrojonej, a wielu ludzi odczuwa istnienie kategorii absolutnych, nadprzyrodzonych. "Fakty empiryczne" z historii nauki: nasze granice poznania naukowego stale się rozszerzają a świat jest na pewno coraz bardziej poznawalny.
Problemy etyczne, estetyczne, socjologiczne nigdy nie poddadzą się analizie naukowej - Zrozumienie człowieka i jego świadomości, ludzkiej duszy to zadanie niesłychanie ambitne i trudne.
11. Zmiany progresywne i regresywne w rozwoju człowieka
...
basiek21_87