Lekcjonarz Mszalny Tom 5 Okres Zwykły 24 - 34 Tydzień.rtf

Lekcjonarz mszalny

tom V

okres zwykły

od 24 tygodnia zwykłego

do 34 tygodnia zwykłego

Pallottinum    1991

Poznań-Warszawa
PRYMAS POLSKI

PRZEWODNICZĄCY KONFERENCJI

EPISKOPATU POLSKI

Nr 610/75/P.

DEKRET

Biorąc pod uwagę postanowienie Świętej Kongregacji Kultu Bożego z dnia 7 marca 1975 roku (Prot. N. 385/75), Konferencja Episkopatu Polski zezwala na drukowanie księgi liturgicznej pt. Lekcjonarz Mszalny, tom V, okres od 24 do 34 tygodnia roku liturgicznego — Wydawnictwu Pallottinum w Poznaniu-Warszawie.

Wszelkie prawa przedruku zastrzeżone są Konferencji Episkopatu Polski.

Warszawa, dnia 12 marca 1975 roku.

† Stefan Kard. Wyszyński

Przewodniczący Konferencji

Episkopatu Polski

Prymas Polski

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

Prot. N. 385/75

DIŒCESIUM POLONIÆ

Instante Eminentissimo Domino Stephano Card. Wyszyński, Archiepiscopo Gnesnensi-Varsaviensi, Primate Poloniæ, litteris die 26 mensis februarii 1975 datis, vigore facultatum huic Sacræ Congregationi a Summo Pontifice Paulo vi tributarum, interpretationem polonam Ordinis Lectionum Missæ, cui titulus Lekcjonarz Mszalny, tom V, okres zwykły od 24 tygodnia zwykłego do 34 tygodnia zwykłego, prout in adnexo exstat exemplari, perlibenter probamus seu confirmamus.

Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Ex ædibus Sacræ Congregationis pro Cultu Divino, die 7 mensis martii 1975.

Praetectus

† Iacobus R. Card. Knox

a Secrelis

† A.  BUGNINI

Wstęp

1.              Zasady, które kierowały doborem tekstów na niedziele i dni powszednie okresu zwykłego, podano we Wprowadzeniu, w nr. 15-17 (por. Tom I).

2.              W lekcjonarzu na dni powszednie okresu zwykłego przyjęto zasadę czytania półciągłego. Daje to możliwość lepszego poznania ksiąg Pisma świętego przez wiernych, którzy codziennie uczestniczą we Mszy świętej. Dlatego należy z zasady stosować te czytania we wszystkie dni powszednie, z wyjątkiem uroczystości i świąt. Gdy przypada wspomnienie świętego, można wybrać czytania z bieżącego dnia albo o świętym. Jeżeli wskutek tego odpadną perykopy mające znaczenie dla całości księgi, celebrans może je przenieść na inny dzień tygodnia lub połączyć z innymi perykopami.

3.              Jeżeli istnieje obawa, że jakiś tekst nie zostanie dobrze zrozumiany w danym zgromadzeniu, albo gdy ten sam tekst ma być czytany w najbliższych dniach, celebrans może wybrać inne czytania.

4.              W czasie Mszy dla specjalnych grup, które nie uczestniczą codziennie we Mszy świętej, kapłan może wybrać czytania odpowiedniejsze na tą okoliczność, byleby pochodziły z zatwierdzonego lekcjonarza.

5.              Aby zapewnić wiernym owocne uczestnictwo w liturgii słowa, celebrans powinien w przeddzień dokonać wyboru czytań i porozumieć się z wykonawcami liturgii słowa: lektorem i psałterzystą lub zespołem śpiewaczym i organistą (por. Wprowadzenie do Mszału, nr 73).

6.              Psalm responsoryjny jest związany z pierwszym czytaniem. Dlatego jeżeli przenosi się to czytanie, razem z nim przenosi się odpowiedni psalm responsoryjny.

7.              Jeżeli się śpiewa, można oprócz psalmu wyznaczonego w lekcjonarzu wziąć graduał z Graduału Rzymskiego albo psalm responsoryjny bądź allelujatyczny z Graduału Zwykłego, w formie określonej w tych księgach.

8.              Po drugim czytaniu następuje „Alleluja” lub inny śpiew przed Ewangelią zgodnie z okresem liturgicznym.

a) „Alleluja” śpiewa się przez cały rok poza wielkim postem. Śpiew rozpoczynają wszyscy albo chór, albo kantor. „Alleluja” się powtarza zgodnie z wymaganiami melodii. Werset bierze się z lekcjonarza. Jeżeli śpiewa się po łacinie, można wziąć werset z Graduału Rzymskiego.

b) Inny śpiew przed Ewangelią stanowi albo werset przed Ewangelią obramowany aklamacją, albo traktus łaciński w tej postaci, w jakiej podaje go Graduał Rzymski.

9.              Kiedy jest tylko jedno czytanie przed Ewangelią, wówczas:

a) poza wielkim postem można wykonać:

— albo psalm responsoryjny,

— albo psalm responsoryjny i śpiew przed Ewangelią,

— albo tylko psalm responsoryjny,

— albo tylko śpiew przed Ewangelią;

b) w okresie wielkiego postu można wziąć albo psalm responsoryjny, albo śpiew przed Ewangelią.

10.              Psalm responsoryjny należy odrecytować, jeśli się go nie śpiewa. Natomiast „Alleluja” i werset przed Ewangelią można opuścić, jeśli nie są śpiewane.