Księga druga.txt

Księga Druga.

VISHŃU PURÁŃA.
KSIĘGA II.
Rozdział I

Potomkowie Priyavraty, najstarszego syna Swáyambhuvy Manu: jego dziesięciu synów: trzech prowadzi życie zakonne; inni stajš się królami siedmiu Dwípas, czyli wysp ziemi. Agnídhra, król Jambu-dwípy, dzieli go na dziewięć częci, które rozdziela między swoich synów. Nábhi, król południa, zastšpił Rishabha; a on przez Bharata: Indie nazwane jego imieniem Bharata: jego potomkowie królujš podczas Swamajambhuwy Manwantary.

MAITREYA. - Opowiedziałe mi, czcigodny nauczycielu, najpełniej wszystko, co chciałem usłyszeć w odniesieniu do stworzenia wiata; ale jest jeszcze częć tematu, którš chciałbym opisać ponownie. Owiadczyłe, że Priyavrata i Uttánapáda byli synami Swáyambhuva Manu, i powtórzyłe historię Dhruvy, syna Uttánapády: nie wspomniałe o potomkach Priyavrata, i błagam cię, że jest to opowieć o jego rodzinie. komunikuj się ze mnš.

PARÁARA. - Priyavrata polubiła Kámyá, córkę patriarchy Kardamy 1 , i jej dwie córki, Samrát i Kukshi, i dziesięć


synowie, mšdrzy, dzielni, skromni i obowišzkowi, o imieniu Agnidhra, Agnibáhu, Vapushmat, Dyutimat, Medha, Medhatithi, Bhavya, Savala, Putra, a dziesišta była Jyotishmat 2 , znakomity z natury jak z nazwy. Byli to synowie Priyavraty, znani z siły i sprawnoci. Sporód nich trzech, czyli Medha, Putra i Agnibáhu, przyjęli życie religijne: pamiętajšc o wydarzeniach z poprzedniej egzystencji, nie pożšdali dominacji, ale pilnie praktykowali obrzędy oddania we właciwym czasie, całkowicie bezinteresownie i nie szukajšc żadnej nagroda.

Priyavrata podzielił ziemię na siedem kontynentów i przekazał je odpowiednio swoim pozostałym siedmiu synom 3 . Agnidhrze dał Jambu-dwipę; Medhatithi podarował Plaksha-dwípa: zainstalował Vapushmat w suwerennoci nad Dwipš Salamali; i mianował Jyotishmat królem Kua-dwipy: mianował Dyutimata rzšdzeniem Krauncha-dwipš; Bhavya będzie panował nad Sáka-dwípš; i Savala mianował monarchš Dwípy z Pushkary.

Agnídhra, król Jambu-dwípy, miał dziewięciu synów, równych w wietnoci patriarchom: zostali oni nazwani Nábhi, Kimpurusha, Harivarsha, Ilávrita, Ramya, Hirańvat, Kuru, Bhadráwa i Ketumála 4 , który był księciem zawsze aktywnym w praktykowaniu pobożnoci.

Posłuchaj, Maitreja, w jaki sposób Agnidh przydzielił Jambu-dwipę do swoich dziewięciu synów. Dał Nábhi kraj zwany Hima, na południe od Himavat lub zanieżone góry. Kraj Hemakút, który dał Kimpurushie; i do Harivarsha, kraju

Nishadha. Region, w którego centrum znajduje się góra Meru, nadał Ilávricie; i do Ramyi, krajów leżšcych między niš a górš Níla. Hirańvatowi jego ojciec podarował kraj leżšcy na północ od niego, zwany wetš; a na północ od Gór wety kraj ograniczony pasmem ringaván, który dał Kuru. Kraje na wschód od Meru wyznaczył Bhadráwę; i Gandhamádana, które leżały na zachód od niego, dał Ketumáli 5.  Po zainstalowaniu swoich synów władców w tych kilku regionach pobożny król Agnidhra przeszedł na emeryturę w więtym miejscu pielgrzymek álagráma 6 .

Osiem Varsh, czyli krajów, Kimpurusha i reszta, to miejsca doskonałej zabawy, w których szczęcie jest spontaniczne i nieprzerwane. Nie ma w nich żadnej zmiennoci ani lęku przed rozpustš lub mierciš: nie ma rozróżnienia między cnotš i występkiem, ani różnicy stopnia jako lepszej lub gorszej, ani żadnego efektu wywołanego w tym regionie przez rewolucje wieków.

Nábhi, który ze swojej strony miał kraj Himáhwa, przez swojš królowš Meru otrzymał wspaniałomylnš Rishabha; i miał stu synów, z których najstarszym był Bharata. Rishabha rzšdzšc z równociš i mšdrociš, odprawiajšc wiele rytuałów ofiarnych, zrezygnował z suwerennoci ziemi na bohaterskiej Bharacie i wycofujšc się do pustelni w Pulastyi, przyjšł życie zakonnika, praktykujšc pokutę religijnš i spełniajšc wszystkie przewidziane ceremonie , dopóki wychudzony przez swoje wyrzeczenia, aby być jedynie zbiorem skóry i włókien, włożył kamyk do ust i nagi poszedł drogš wszelkiego ciała 7 . Kraj był


nazywany Bharata od czasu, gdy ojciec zrzekł się Bharaty po przejciu na emeryturę w lesie 8 .

Bharata, wypełniajšc religijnie obowišzki swojej stacji, powierzył królestwo swojemu synowi Sumati, najbardziej cnotliwemu księciu; i angażujšc się w pobożne praktyki, porzucił swe życie w więtym miejscu, álagráma: póniej narodził się na nowo jako Brahman, w znakomitej rodzinie ascetów. Odtšd opowiem wam o jego historii.

Z wybitnego Sumati urodził się Indradyumna: jego synem był Paramesht´hin: jego synem był Pratihára, który miał sławnego syna o imieniu


Pratiharttá: jego synem był Bhava, który spłodził Udgitę, który spłodził Prastarę; którego synem był Prithu. Synem Prithu był Nakta: jego synem był Gaya: jego synem była Nara; którego synem był Virát. Dzielnym synem Virata był Dhímat, który spłodził Mahántę; którego synem był Manasyu; którego synem był Twashtri: jego synem był Víraja: jego synem był Rája: jego synem był atajit, który miał setkę synów, z których najstarszym był Viswagjyotish 9 . Pod rzšdami tych ksišżšt Bharata-varsha (Indie) został podzielony na dziewięć częci (które zostanš szczegółowo opisane poniżej); a ich potomkowie sukcesywnie posiadali kraj przez siedemdziesišt jeden okresów z czterech epok (lub za panowania Manu).

To było dzieło Swáyambhuva Manu, dzięki któremu ziemia została zaludniona, kiedy przewodniczył pierwszej Manwantara w Kalpa Varáha 10

Rozdział drugi.

Opis ziemi. Siedem Dwipasów i siedem mórz. Jambu-dwípa. Góra Meru: jej zasięg i granice. Zakres Ilávrita. Gaje, jeziora i gałęzie Meru. Miasta bogów. Rzeki Formy Vishńu czczone w różnych warszawiach.

MAITREYA. - Nawišzałe do mnie, Brahmanie, stworzenia Swayambhuvy; Pragnę teraz usłyszeć od ciebie opis ziemi: ile jest oceanów i wysp, królestw i gór, lasów i rzek oraz miast bogów, jego wymiarów, zawartoci, natury i natury Formularz.

PARÁARA. - Usłyszysz ode mnie, Maitreja, krótkie sprawozdanie na temat ziemi: pełny szczegół, którego nie mógłbym ci przekazać w cišgu stulecia.

Siedem wielkich wysp wyspiarskich to Jambu, Plaksha, Sálmali, Kua, Krauncha, áka i Pushkara: sš one otoczone przez siedem wielkich mórz; morze słonej wody (Lavańa), soku z trzciny cukrowej (Ikshu), wina (Surá), klarowanego masła (Sarpi), skrzepu (Dadhi), mleka (Dugdha) i wieżej wody (Jala) 1 .

Jambu-dwípa znajduje się w centrum ich wszystkich: a w centrum tego kontynentu znajduje się złota góra Meru. Wysokoć Meru wynosi osiemdziesišt cztery tysišce Yojanów; a jego głębokoć poniżej powierzchni ziemi wynosi


szesnacie tysięcy. Jego rednica na szczycie wynosi trzydzieci dwa tysišce yojanów; a u podstawy szesnacie tysięcy; aby ta góra była jak kielich nasienia lotosu na ziemi 2 .

Górami granicznymi (ziemi) sš Himaván, Hemakút´a i Nishadha, które leżš na południe od Meru; oraz Níla, weta i ringí, które znajdujš się na północ od niego. Dwa centralne pasma (obok Meru, Nishadha i Níla) rozcišgajš się na sto tysięcy (Yojanas, biegnšce na wschód i zachód). Każda z pozostałych zmniejsza dziesięć tysięcy Yojanów, ponieważ leży ona bardziej oddalona od centrum. Majš dwa tysišce Yojanów wysokoci i tyle samo szerokoci 3 . Warsze lub kraje pomiędzy tymi pasmami to Bharata (Indie), na południe od gór Himaván;

następnie Kimpurusha, między Himaván i Hemakút´a; na północ od tego ostatniego i na południe od Nishadha znajduje się Hariversha; na północ od Meru znajduje się Ramyaka, rozcišgajšcy się od Níla lub niebieskich gór do wet (lub białych) gór; Hirańmaya leży między pasmami weta i ringí; a Uttarakuru jest poza tym drugim, podšżajšc w tym samym kierunku co Bharata 4 . Każdy z nich ma dziewięć tysięcy Yojanów. Ilávrita ma podobne wymiary, ale w jej centrum znajduje się złota góra Meru, a kraj rozcišga się w każdym kierunku z dziewięciu tysięcy Yojanów z czterech stron góry 5 . W Varsha sš cztery góry, uformowane jako przypory do Meru, każde dziesięć tysięcy Yojanów na wysokoci: ta na wschodzie nazywa się Mandara; że na południu Gandhamádana; że na zachodzie, Vipula; a na północy Supárwa 6 : na każdym z tych drzew stoi osobno drzewo Kadamba, drzewo Jambu, Pípal i Vatata 7 ; każda z nich ma ponad tysišc sto Yojanów i góruje wysoko jak sztandary na górach. Z drzewa Jambu wyłania się nazwa wyspiarskiego kontynentu Jambu-dwípa. Jabłka tego drzewa sš wielkie jak słonie: gdy sš zgniłe, spadajš na grzbiet góry, az ich wytłoczonego soku powstaje rzeka Jambu, której wody pijš mieszkańcy; a w wyniku spożywania tego strumienia spędzajš dni na zdrowiu i zawartoci, nie poddajšc się poceniu, nieprzyjemnym zapachom, rozpadowi ani rozkładowi organicznemu. Gleba na brzegach rzeki, wchłaniajšca sok Jambu i suszona delikatnymi podmuchami, staje się złotem o nazwie Jámbunada, z którego wykonane sš ozdoby Siddhów.

Kraj Bhadráwa leży na wschodzie Meru, a Ketumála na zachodzie; a pomiędzy tymi dwoma znajduje się region Ilávrita. Na wschód od tego samego jest las Chaitraratha; drewno Gandhamádana znajduje się na południu; las Vaibhrája znajduje się na zachodzie; a las Indra, czyli Nandana, znajduje się na północy. Istniejš również cztery wielkie jeziora, których wody sš udziałem bogów, zwane Aruńoda, Mahábhadra, ítoda i Mańasa 8 .

Główne grzbiety górskie, które wystajš z podstawy Meru, podobnie jak włókna z korzenia lotosu, znajdujš się na wschodzie ítánta, Mukunda, Kurarí, Mályaván i Vaikanka; na południu Trikút´a, iira, Patanga, Ruchaka i Nishadha; na zachodzie - ikhivásas, Vaidúrya, Kapila, Gandhamádana i Járudhi; a na północy ankhakút´a, Rishabha, Nága, Hansa i Kálanjara. Te i inne rozcišgajš się pomiędzy przerwami w ciele lub w sercu Meru 9 .

Na szczycie Meru znajduje się rozległe miasto Brahmá, rozcišgajšce się na czternacie tysięcy lig i znane w niebie; a wokół niego, w głównych punktach i dzielnicach porednich, znajdujš się okazałe miasta Indry i inne regiony...