Garuda Purana.txt

Garuda Purana

To jest tłumaczenie skróconej wersji Garuda Purana. Garuda Purana jest jednš z Wisznu Puran. Jest to dialog między Wisznu a Garudš, Królem Ptaków. Druga częć tej Purany (podana tutaj) dotyczy problemów zwišzanych ze mierciš, w szczególnoci obrzędów pogrzebowych i metafizyki reinkarnacji. Częci Garuda Purany sš używane przez niektórych Hindusów jako liturgia pogrzebowa. Rzeczywicie, niektórzy uważajš, że niefortunnie jest czytać ten tekst, z wyjštkiem pogrzebów.

Interesujšce sš stany porednie między narodzinami a ponownymi narodzinami, które w przybliżeniu odpowiadajš zachodnim koncepcjom Piekła i Nieba. Ponieważ zostało to napisane w epoce redniowiecza, możliwe jest, że autor tego tekstu miał kontakt z chrzecijaństwem. Wczeniejsze teksty hinduskie nie omawiajš piekła i nieba, przynajmniej nie w tym zakresie, a temat jest całkowicie nieobecny w najstarszych tekstach. Tutaj męki piekielne sš opisane w terminach, które nie byłyby nie na miejscu w namiocie odradzajšcym baptystów (lub Dante, jeli o to chodzi). Ponadto czterokwadratowe miasto Yama, Bóg mierci, przypomina niebiańskie miasto w Objawieniu. Sš to jednak stacje porednie między wcieleniami (lub, jak okrelono w Tybetańskiej Księdze Umarłych, Bardos ), a nie stałe miejsce docelowe.

Garuda Purana zaczyna się od szczegółów dotyczšcych życia pozagrobowego. Poniżej znajduje się opis procedur pogrzebowych, w tym rytuałów, astrologicznego czasu obserwacji po mierci oraz rytualnych prezentów. Równowaga rozszerzonej wizji piekła we wczeniejszej częci dokumentu jest krótszym opisem miasta Yama. Potem jest wyliczenie korespondencji między makrokosmosem a ludzkim ciałem. Ostatnia częć tego tekstu jest apelem do samowiedzy jako klucza do wyzwolenia, wykraczajšcego poza wyrzeczenia i studiowanie tekstów. Głupiec, nie wiedzšc, że prawda jest w nim osadzona, jest oszołomiony przez Shastras - głupi kozioł z młodš kozš pod pachš zaglšda do studni.

WPROWADZENIE.
Ta Garuna Purana Saradhara (ekstrakt z Garuny Purany) została skompilowana lub napisana przez jednego Navanidhiramę, syna ri Hari Narayana, który mieszkał w miecie Jhunjhu?u, rzšdzonym przez króla ri Sukhalalajiego. Dokonano tego, aby pomóc tym, którzy nie rozumiejš trudnych wczeniejszych dzieł; ale sam nie jest łatwy do zrozumienia i wymagał dużo pracy, informuje nas autor. Jest napisany całkowicie, jak mówi, i zawiera wyniki bardzo dogłębnych studiów nad więtymi księgami i jest ich wycišgniętš esencjš na tematy, którymi się zajmuje.

Jest używany w całych Indiach podczas ceremonii pogrzebowych, ale niektórzy obawiajš się czytać go przy innych okazjach, uważajšc go za niepomylny.

ROZDZIAŁY I  VII dotyczš piekieł.

Rozdziały VII  XIII dotyczš ceremonii za zmarłych.

ROZDZIAŁ XIV dotyczy Nieba.

Rozdziały XV i XVI dotyczš jogi i wyzwolenia.

Neo-teozofowie, poród wielkiego dobra, jakie wyrzšdzili wiatu, wskrzesili ideę, że piekło jest żywš rzeczywistociš, a nie przesšdnš fikcjš stworzonš przez projektujšce kapłaństwo, aby utrzymać ludzkoć w dobrym zachowaniu. Wród wykształconych, wraz z zanikiem wiary w życie pozagrobowe, zniknęła także wiara w piekło. Ale z powodu prac Towarzystwa Badań Psychicznych i podobnych innych ciał mało jest teraz wykształconych osób, które zaprzeczajš istnieniu życia pozagrobowego, jak to robili jakie trzydzieci lat temu. Ale chociaż wiara w życie pozagrobowe odżyła, to jednak pokrewna wiara w Niebo i Piekło jest nadal bardzo niejasna. Jednak nasze hinduskie purany wród ogromnej masy mieci, które zawierajš, zawsze były bardzo jasne w kwestii Nieba i Piekła. Poważni pisarze ksišżek prawniczych, tacy jak Dżanawalkja i Visnu, tak samo poważnie opisali istnienie różnych Piekieł, tak jak robili różne radoci Nieba. Bez wštpienia temat piekła nie jest zbyt pikantny, a nerwowe osoby zawsze walczyły niemiało, badajšc ten nieprzyjemny dział egzystencji. Ale, przyjemne lub nieprzyjemne, nauka nie bierze pod uwagę ludzkich uczuć. Nikt nie jest zmuszony do studiowania tego tematu, chyba że czuje się na tyle silny, aby to zrobić, ponieważ nikt nie jest zobowišzany do studiowania Medycyny, chyba że jest przygotowany do stawienia czoła scenom z sekcji. przyjemne lub nieprzyjemne, nauka nie uwzględnia ludzkich uczuć. Nikt nie jest zmuszony do studiowania tego tematu, chyba że czuje się na tyle silny, aby to zrobić, ponieważ nikt nie jest zobowišzany do studiowania Medycyny, chyba że jest przygotowany do stawienia czoła scenom z sekcji. przyjemne lub nieprzyjemne, nauka nie uwzględnia ludzkich uczuć. Nikt nie jest zmuszony do studiowania tego tematu, chyba że czuje się na tyle silny, aby to zrobić, ponieważ nikt nie jest zobowišzany do studiowania Medycyny, chyba że jest przygotowany do stawienia czoła scenom z sekcji.

Pytanie brzmi: czy te piekła naprawdę istniejš? Jeli tak to gdzie? Jest to kwestia faktyczna i musi być rozstrzygana, jak wszystkie pytania faktyczne, na podstawie dowodów wiarygodnych wiadków, którzy z własnego dowiadczenia opisali ten region. Hindusi nie potrzebujš większego wiadectwa niż Jogin Jadżavalkya, który w Prayitta Adhyaya swojej księgi prawa wymienia 21 piekieł. Autor Vi??u Sm?iti również poszedł w jego lady. Piekło zatem, według hinduskich widzšcych, jest szczególnš lokalizacjš odciętš od otaczajšcych rejonów kosmicznych przez posłańców Yamy, władcy piekła. W tej specjalnie strzeżonej przestrzeni radoć nie może wejć. Jest to obszar bólu - ostry. intensywny i surowy. Grzesznicy ubrani w swoje bolesne ciała (jatana deha) - replika ich ciał fizycznych, choć wykonana z subtelniejszej materii, ponieć kary, na które zasługiwały ich grzechy. Ale istnieje jedna cecha odróżniajšca hinduskš ideę piekła od idei wyznawców wiary semickiej. Kara w piekle nie jest wieczna. Ma charakter reformatorski i edukacyjny. Kara piekielna nie jest pamiętana przez duszę, gdy się odradza, podobnie jak pamięć radoci z nieba. Ale trwały efekt edukacyjny pozostaje w tej częci sprzedanej - zwanej sumieniem. Naturalny strach, który niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, jest wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. Ale istnieje jedna cecha odróżniajšca hinduskš ideę piekła od idei wyznawców wiary semickiej. Kara w piekle nie jest wieczna. Ma charakter reformatorski i edukacyjny. Kara piekielna nie jest pamiętana przez duszę, gdy się odradza, podobnie jak pamięć radoci z nieba. Ale trwały efekt edukacyjny pozostaje w tej częci sprzedanej - zwanej sumieniem. Naturalny strach, który niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, jest wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. Ale istnieje jedna cecha odróżniajšca hinduskš ideę piekła od idei wyznawców wiary semickiej. Kara w piekle nie jest wieczna. Ma charakter reformatorski i edukacyjny. Kara piekielna nie jest pamiętana przez duszę, gdy się odradza, podobnie jak pamięć radoci z nieba. Ale trwały efekt edukacyjny pozostaje w tej częci sprzedanej - zwanej sumieniem. Naturalny strach, który niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, jest wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. Ma charakter reformatorski i edukacyjny. Kara piekielna nie jest pamiętana przez duszę, gdy się odradza, podobnie jak pamięć radoci z nieba. Ale trwały efekt edukacyjny pozostaje w tej częci sprzedanej - zwanej sumieniem. Naturalny strach, który niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, jest wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. Ma charakter reformatorski i edukacyjny. Kara piekielna nie jest pamiętana przez duszę, gdy się odradza, podobnie jak pamięć radoci z nieba. Ale trwały efekt edukacyjny pozostaje w tej częci sprzedanej - zwanej sumieniem. Naturalny strach, który niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, jest wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. które niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, sš wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła. które niektóre dusze odczuwajš na widok pokusy grzechu, sš wynikiem drobniejszego rozwoju sumienia w piecu piekielnym. Jest to trwały zysk, który dusza osišgnęła i którego nigdy nie straci w nadchodzšcych wiekach, przechodzšc przez gorycz doliny Jamy - miłosiernego władcy piekła.

Gdzie zatem jest to piekło? Według hinduskiego przekonania, jego lokalizacja znajduje się w astralnym regionie fizycznego Bieguna Południowego, ponieważ Niebo znajduje się w astralnym regionie fizycznego Bieguna Północnego. Ponieważ więzienie jest więzieniem tylko dla przestępcy, ale nie dla gocia, który idzie tam z misjš miłosierdzia i miłoci, tak więc piekło jest miejscem kary i bólu tylko dla grzeszników, a nie dla tych, którzy tam idš podobne misje. Czytelnicy więtej literatury hinduskiej bez wštpienia przypomnš sobie piękny epizod Nachiketas idšcych do piekła, a uczšc się od swego Władcy tajemnicy kos...