MHXVII.pdf

(18541 KB) Pobierz

SPIS

TREŚCI:

Wyznania Histeryka

OSTATNI KOLEJARZ

POLE ŚMIERCI

Słowo od redakcji

MASZYNISTA

Przemysław Pilarek

Adam Loraj

Marcin Majchrzak

Paweł Cieliczko

Julia Szyda

Jagoda Okuniewicz

Adam H.A. Michniewicz

Magdalena Kałużyńska

Sebastian Bartek

Stefan Grabiński

Dagmara Adwentowska

PIERWSZA JESIEŃ

PIERWSZY POCIĄG

TRADYCJA RODZINNA

TRZECIA PIĘTNAŚCIE

ŚLEPY TOR

STOWARZYSZENIE DZIECIĘCE

Z TUNELU KU ŚWIATŁU

Odkrywca rzeczywistości innego rzędu

Eliza Krzyńska-Nawrocka

127

152

137

146

Redaktorzy

naczelni:

Błażej Jaworski, Maciej Zawadzki

Projekt okładki:

Dawid Boldys

Skład:

Maciej Zawadzki

Ilustracje:

Marcin Czarnecki, Olga Czarnecka, Marcin Kozierkiewicz,

Roman Panasiuk, Alicja Tempłowicz, Joanna Widomska,

Izabela Wojciechowska

Korekta:

Dagmara Adwentowska

email:

magazynhisteria@gmail.com

Prawa autorskie do poszczególnych opowiadań są własnością ich autorów.

Witajcie!

Przed Wami listopadowa Histeria. Unosi się nad nią duch polskiego mistrza grozy

Stefana Grabińskiego, którego 80. rocznicę śmierci obchodzimy w tym miesiącu.

Gościem Specjalnym siedemnastego numeru jest Magdalena Kałużyńska, która

prezentuje na naszych łamach niepublikowane dotąd opowiadanie „Tradycja rodzinna”.

Wśród jedenastu opowiadań znajdziecie trzy finałowe teksty grozy kolejowej

z konkursu „Ślepy Tor 2”. Na początek jednak wywiad z Histerykiem Miesiąca –

Przemysławem Pilarkiem.

Na koniec – artykuł dr Elizy Krzyńskiej-Nawrockiej pt.: „Odkrywca rzeczywistości

innego rzędu” oraz tekst klasyka, czyli „Ślepy tor” Stefana Grabińskiego.

Tyle od nas. Wracamy do prac nad kolejnym numerem. Życzymy strasznej lektury!

B. Jaworski i M. Zawadzki

WYZNANIA

HISTERYka

Przemysław

Pilarek

Mam 27 lat, ukończyłem Politologię na Uniwersytecie

Śląskim w Katowicach, aktualnie mieszkam i pracuję

w Poznaniu. Piszę od wielu lat. Pierwsze opowiadanie

grozy popełniłem bodaj w gimnazjum. Mam rozpoczęte

dwie powieści i kilka(naście) opowiadań. Potrafię pisać

przez osiem godzin bez przerwy, a potem nagle

przypomnieć sobie o jedzeniu, piciu i ruchu. Przy życiu

podtrzymywany muzyką i kawą.

Jakich pisarzy szeroko pojętej grozy cenisz sobie

najbardziej?

Skąd pomysł na „ Z błękitu w czerń”?

Sam się zastanawiam. Wyszedłem od Lemowskiej

koncepcji przypadkowości, ale podążyłem w innym

kierunku. Jest gnostycki w pewnym sensie, choć

oświecenie nie prowadzi bohaterów do Boga ani do

szczęścia. Wręcz przeciwnie. Prawda może nas

zniszczyć, jeśli nie jesteśmy na nią gotowi, może nas

straszliwie rozczarować. Chciałem napisać o kosmosie,

który stanowi zupełną odwrotność naszych oczekiwań.

A poza tym bardzo lubię Gene'a Clarka. ;)

Jak wyglądała praca nad tekstem?

Większość tekstu powstała podczas urlopu w około

dwa tygodnie. Pisałem przeważnie nocami, faszerując

się ambientem i papierosami. Każdy pisarz pracuje

samotnie i trochę po omacku, jak człowiek, który

wykopuje dół nie wiedząc, co skrywa ziemia. Bardzo

dobrze wspominam te ciepłe, wakacyjne noce

spędzone w błękitnej poświacie monitora. Duży wkład

w ostateczne ukształtowanie utworu wniósł mój

przyjaciel Michał Drewalski, oraz czujna ekipa

z pessimus.pl. :)

Kinga. Zaszczepił on we mnie bardzo fajne, pozytywne

podejście do literatury i pisarstwa, a potem pojawił się

Lovecraft, który wyprowadził mnie w zimne otchłanie

kosmosu. Dużo jest klasyki, którą cenię (Blackwood,

Bierce, Hodgeson, Grabiński) i niewiele współczesnych

dzieł, które do mnie trafiają. Z tych ostatnich mogę

wymienić intelektualny horror Ligottiego

i niesamowitą, metaforyczną „Za sprawą nocy”

Glavinica. Lubię nastrojowe opowieści zmuszające do

refleksji. Pewnie dlatego tak bardzo przypadły mi do

gustu utwory Wojtka Guni, który ze wszystkich

polskich pisarzy tworzy moim zdaniem najlepszą grozę.

Pisanie to hobby czy coś więcej?

Chyba już dawno przekroczyłem granicę pisania dla

siebie i dla zabawy. Ukształtowało mnie w równym

stopniu, jak ja kształtowałem własny styl przez lata.

Tworzymy samotnie, ale rzadko wyłącznie dla siebie.

Dzięki pisaniu poznałem wspaniałych ludzi i zawarłem,

nomen omen, przyjaźnie rodem z książek. W tym

miejscu pisanie przestaje być hobby czy pracą, a staje

się składnikiem życia tak ważnym jak miłość, wiara,

system wartości etc.

Z czym kojarzy Ci się słowo histeria?

Nie wyobrażam sobie wrzeszczących kobiet ani paniki

na ulicach wywołanej zamachem terrorystycznym,

raczej szczególny, trudny do uchwycenia stan, w którym

czujemy, jak ziemia osypuje się nam spod nóg, choć

stoimy prosto, a naszą głowę rozsadza milion myśli.

Myślę, że każdy pisarz odczuwa coś w rodzaju histerii,

siadając do pracy, albo po jej zakończeniu, czekając na

werdykt czytelników.

rys. Joanna Widomska

MASZYNISTA

Przemysław Pilarek

Nazywam się Grzegorz Karski. Jestem człowiekiem samotnym, nie ukrywam, jednak

samotność nie skrzywiła mnie, ani nie wypaliła od środka jak wielu innych mężczyzn.

Miałem kiedyś kobietę, lecz porzuciła mnie dla kariery w kabarecie. Jak powiedziała na

odchodnym, moje życie samo w sobie przypomina kabaret, a ona potrzebuje go wyłącznie na

scenie.

Ścieżki kształcenia uczyniły mnie mechanikiem i być może pracą z maszynami

zrekompensowałem sobie nadwątlone relacje z innymi ludźmi. Większość życia

przepracowałem w ogromnej fabryce, wobec czego czuję się czasem jak niewiele znaczący

MHXVII.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: