Rachel Abbott - Tom Douglas (tom 1) -Tylko niewinni.pdf

(2577 KB) Pobierz
Prolog
Jasne światło słoneczne wlewało się do środka przez wysokie okna, dotykając
powierzchni oślepiającą jasnością. Każdy kąt pokoju skąpany był w łagodnej
żółtej poświacie, która podkreślała eleganckie proporcje pomieszczenia. Co za
katastrofa! Słoneczny dzień był jedyną rzeczą, której nie przewidziała.
Maksymalny efekt – to właśnie próbowała osiągnąć. Ubrania, fryzura,
biżuteria. Dbałość o szczegóły była bez zarzutu i wszelka fałszywa nuta
wpłynie na jej wiarygodność w jego oczach. Zamiast uzupełnić iluzję poprzez
subtelne oświetlenie i atmosferyczne cienie, pokój przypominał raczej zalaną
światłem reflektorów scenę. Był koniec października w Londynie. Powinno lać.
Nie wiedziała, co robić. Czy powinna zasłonić zasłony? Nie, zły pomysł. Zbyt
oczywista zagrywka, która mu się nie spodoba. Ale czasu ubywało i musiała
coś wymyślić. Szybko dostosowała wnętrze pokoju, aż miała pewność, że
miejsce wygląda idealnie jak na te okoliczności, i przesunęła fotel z wysokim
oparciem, tak że był prawie zwrócony w stronę drzwi – wystarczająco, żeby
mogła zobaczyć jego twarz, nie obracając głowy. Ale nie całkiem prostopadle.
Wtedy nie miałaby pola manewru. A okno, przez które wpadało światło,
musiało znajdować się za jej plecami, tak by jej twarz pozostawała w cieniu
ukrywającym wszystko, co nieumyślnie mogłyby zdradzić jej oczy.
Skończyła przygotowania. Teraz pozostało jej jedynie czekać i myśleć o tym,
co nieuchronnie się wydarzy. Każdy mięsień miała napięty, ramiona
usztywnione. Zmusiła się, by je rozluźnić. Usłyszała odgłos zatrzymującej się
taksówki i trzaśnięcie drzwi. Szybko zerknęła w lustro, żeby sprawdzić, czy
wszystko wygląda idealnie, i poczuła niepokój, widząc wewnętrzny zamęt
w swoich oczach. Wzięła głęboki wdech i stłumiła myśli i obrazy, które kłębiły
się w jej głowie, starając się nad sobą zapanować.
Przez kolejne kilka minut nic nie słyszała, ale wiedziała, że on jest w domu.
Nie dobiegały jej odgłosy kroków – gruba wykładzina w korytarzu i na
schodach prowadzących na drugie piętro wyciszała wszelkie dźwięki. Ale szedł
prosto w stronę sypialni. Mówił jej o tym każdy nerw w ciele.
Drzwi otworzyły się powoli i zamiast wejść głębiej, mężczyzna stanął
w progu, robiąc zagadkową minę. Przez dłuższą chwilę nic nie mówił, a ona

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin