Mysle pozytywnie-Ebook dla nauczycieli.pdf

(6179 KB) Pobierz

dla nauczycieli

Projekt finansowany ze środków z Ministerstwa Edukacji Narodowej

w ramach Narodowego Programu Zdrowia

Samorozwój

poprzez sztukę

dla młodzieży

17-21

lat

rafał czachorowski

ztuka jest mówieniem nie wprost. Mówieniem przez słowa, które zdają się

znaczyć coś innego niż zwykle – jak w powieści czy wierszu, mówieniem przez

obraz – jak w malarstwie czy grafice, mówieniem przez kształt – jak w rzeźbie czy

instalacjach, mówieniem przez dźwięk – jak w muzyce. Są sztuki, które łączą to

mówienie nie wprost – jak opera czy film.

Sztuka jest rozmową poprzez opowieść – nawet w niewielkim wierszu, jak na

przykład w tym pięknym wierszu Poświatowskiej:

Nie widziałam Cię już od miesiąca.

I nic. Jestem może bledsza,

trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca.

Lecz widać można żyć bez powietrza.

Rozumiemy, że poetka mówi o tęsknocie. Choć słowo „tęsknota” nie pada. Ostatni

wers mówi nam, że możemy żyć bez powietrza, ale wiemy, że nie jest to niemożliwe

przecież. Ale – ponieważ wiemy, że to wiersz – szukamy jakiegoś sensu i tęsknota

staje się tym sensem. Powietrze staje się ukochanym, o którym poetka opowiada

w pierwszym wersie. Nie musi to być zresztą ukochany mężczyzna, może to być

ktokolwiek kogo kochamy – mama, tata, przyjaciółka… Wszystko zależy od nas.

Ale wiemy, że możemy żyć bez kogoś, kogo nawet bardzo kochamy, rozumiemy

– o dziwo! – ostatni wers. Ale zarazem, wiemy, że przecież nie da się żyć bez

powietrza, więc… No właśnie, czy da się wprost powiedzieć, o czym pisze poetka?