03 Wojna Starożytnych.docx

Wojna Starożytnych

Znana ludziom i krasnoludom jako Wojna o Zemstę, a przez elfów zwana Wojna o Brodę – to światowy konflikt, który wybuchł na dwa tysiące lat przed narodzinami Sigmara Młotodzierżcy. Toczył się on między krasnoludami z Gór Krańca Świata, a Wysokimi Elfami z Ulthuanu i jego koloni. Armią krasnoludów dowodził król Gotrek Łamacz Gwiazd, a armią elfów Król Feniks Caledor II.

O elfach Wysokiego Rodu Redaktor Wydania już pisał we wstępie do książki Gava Thorpe – Malekith (Czas Legend 1- Rozdarcie 1). Teraz jedynie dla przypomnienia:

Ulthuan czyli "piękna wyspa", siedziba Elfów Wysokiego Rodu położona jest na dalekim wschodzie Nipponem. Składa się z 11 królestw, każde ma własną chlubną historię i specjalności, zarówno w kulturze jak i w armii. Cały Ulthuan jest górzysty, nie licząc Avelornu, Cothiqe i Ellyrionu. W sercu Ulthuanu leżą trzy wielkie morza: na północnym zachodzie Morze Zmierzchu, na południowym wschodzie Morze Snów, a w środku Morze Zewnętrzne i Wyspa Umarłych. Na południu Morza Snów leży mały archipelag, na którym znajduje się Wielka Świątynia Asuryana, miejsce koronacji wszystkich Królów Feniksów. Nikomu poza Elfami nie wolno przebywać na Ulthuanie z wyjątkiem jednego miasta Lothern nieco otwartego na przybyszów.

* * *

Z kolei garść informacji o Krasnoludach:

Rasa Krasnoludów jest jedną z najstarszych i najbardziej dumnych spośród wszystkich ras. W czasach swojej świetności ich imperium rozciągało się od Norski na północy aż do dżungli na południu i od Gór Srebrnej Włóczni na wschodzie do Szarych Gór na zachodzie. Serce ich królestwa - Karak Ankor zawsze będzie leżała jednak w Górach Krańca Świata. Najwyższe pasko górskie, wypełnione wspaniałymi twierdzami, salami a także istnymi cudami inżynierii, takimi jak Poddroga będąca podziemną siecią tuneli o długości tysięcy kilometrów od Karak Ungor aż do Karak Ośmiu Szczytów.

Góry Krańca Świata to największy łańcuch górski na świecie. Sięga Pustkowi Chaosu i rozciąga się jeszcze dalej aż do odległych Południowych Ziem. W ten sposób tworzy naturalną granicę między Starym Światem a Mrocznymi Ziemiami. W zamierzchłej przeszłości Góry Krańca Świata służyły jako samo serce krasnoludzkiego imperium. Nawet dzisiaj wśród wysokich szczytów można natknąć się na starożytne twierdze i fortece niegdyś potężnej rasy krasnoludów.

Góry Krańca Świata uważa się za największe pasmo górskie na całym świecie. Rozciągają się one daleko na północ, do najdalszych zakątków Imperium oraz Kislevu, a także biegną na dalekie południe, gdzie znajdują się tropikalne dżungle Południowych Ziem. Powszechnie wiadomo, że góry te stanowią ogromną przeszkodę dla każdej armii, która chce je przekroczyć. Pasmo strzeże zachodnich krain, takich jak Stary Świat, czy też Arabia. Dla zielonoskórych z Mrocznych Ziem oraz innych nieprzyjaznych krain Góry Krańca Świata oznaczają największą istniejącą przeszkodę. Najazdy orków prawie nigdy nie docierają do Imperium, co jest także zasługą zaciekłej i nieustannej walki krasnoludów z Karaz Ankor. Mówi się, że krasnoludzkie imperium zajmowało niegdyś całe pasmo górskie. Rozciągało się od legendarnego Karak Zorn na południowym krańcu gór aż do zaginionego Karag Dum na mroźnej północy. Pierwsza osada krasnoludów powstała ponoć na południu. Później krasnoludy w poszukiwaniu cennych minerałów dotarły do części gór graniczącej z ziemiami obecnego Imperium.

Karaz-a-Karak, co można w uproszczeniu przetłumaczyć jako Wszechszczyt lub Szczyt Góry, jest stolicą królestwa krasnoludów i siedzibą Wysokiego Króla Thorgrima Strażnika Uraz. Pozostaje najludniejszą i najpotężniejszą ze wszystkich krasnoludzkich twierdz. Pełni funkcję stolicy Karaz Ankor i podlega całkowitej władzy Wysokiego Króla. To właśnie tam, pośród starożytnych świątyń bogów-przodków, król Thorgrim utrzymuje swój dwór, który za siedzibę obrał Wielką Salę, mającą tak wielkie rozmiary, że mogłaby pomieścić w sobie kilka ludzkich miast. Rzędy kolumn, które podtrzymują sklepienie sali, wznoszą się wysoko w ciemność. Pomimo licznych ataków na twierdzę, Karaz-a-Karak nigdy nie padło pod naporem najeźdzców. W stolicy przechowuje się Wielką Księgę Uraz, Księgę Pamięci oraz niezliczone skarby, które są przedmiotem czci i podziwu dla każdego krasnoluda. Po srogiej przemowie i godzinach narzekania nawet najbardziej uparte krasnoludy z najbardziej odległych twierdz przyznają, że odczuwają ogromną dumę z Karaz-a-Karak. Chociaż królestwo krasnoludów rozpadło się, w sercu kamiennej stolicy jego chwała wciąż żyje.

Początek Wojny Starożytnych

Przed nadejściem Sigmara, podczas Wieku Odkryć, Wysokie Elfy były sprzymierzone z wieloma rasami; w tym z krasnoludami, które już w momencie spotkania z nimi tworzyły wysoko rozwiniętą cywilizacje. Kombinacja kultur tych dwóch ras znacząco zwiększyła ich siłę. Krasnoludy znały tajemnice zwiększania siły broni za pomocą magicznych run i z chęcią oddawały swoje wyroby co bardziej utalentowanym elfom. Elfy natomiast nauczyły krasnoludy jak zaklinać przedmioty i pokazały im sztukę, taką jak poezja i literatura. Handel między rasami rozkwitł, elfi jedwab i stal była ceniona przez niski lud, a krasnoludzkie bronie, zbroje i alkohol stały się częstym widokiem na Ulhuanie. W tym czasie elfy założyły w Starym Świecie takie kolonie jak twierdza Sith Rionnasc'namishathir u ujścia Reiku (dzisiejszy Marienburg), czy Tor Alessi (dzisiaj L'Anguille w Bretonii).

W Wieku Konfliktów, podczas tragicznej wojny domowej zwanej Uderzeniem, Król Feniks Caledor został władcą Wysokich Elfów, po zabójstwie jego poprzednika - króla Bel Shanaara przez Malekitha. Jednak dopóki Malekith był na wolności, pokój nie mógł nadejść. On i jego zwolennicy (nazywani od teraz Mrocznymi Elfami) zostali wygnani na kontynent Naggaroth, gdzie Wiedźmi Król zaczął wcielać w życie swój plan, który miał już niedługo przyczynić się do rozpoczęcia straszliwej wojny.

W -2005 roku KI kilku partyzantów Durchii zostało w tajemnicy wysłanych do Starego Świata z zamiarem wywołania jak największej ilości niepokojów między Wysokimi Elfami a krasnoludami. Mroczne Elfy osiągnęły swój cel atakując karawany handlowe, oszukując krasnoludzkich kupców i niszcząc kilka mniejszych osad (najbardziej znaną z nich było Zakbar Varf). Doprowadziło to do ograniczeń handlowych i surowych sankcji nakładanych na elfy, które odważyły się handlować na terenie ziem krasnoludów.

* * *

Wojna Starożytnych spowodowała wyniszczenie obu ras. Caledor II został pokonany w pojedynku przez Gotreka, a korona Króla Feniksa została zdjęta z jego ciała przez krasnoludzkiego króla, jako rekompensata za zamordowanie przez Celedora jego syna. Chociaż krasnoludy wojnę wygrały, to pozostawiła ona ich bardzo osłabionych, przez co nie mogli efektywnie powstrzymywać najazdów orków i skavenów. Przegrane elfów z rąk krasnoludów i kolejne ataki Mrocznych Elfów doprowadziły do wezwania przez Ulthuan wszystkich pozostałych przy życiu elfów - cywilnych i wojskowych - aby broniły swojej ojczyzny. Chociaż wielu z nich opuściło Stary Świat, pozostałe elfy nie okazały tyle lojalności wobec Ulthuanu i pozostały w niezależnych koloniach, zostając Leśnymi Elfami. Krasnoludy i elfy, niegdyś potężne, teraz w cieniu swojej chwały, dalej ukazują urazę trwającą między Synami Grungniego i Potomkami Asuryana.

Od redaktora Wydania Wuja Przema