Gill Sanderson - Marzenie.pdf

(520 KB) Pobierz

Sanderson Gill

W krainie jezior

Marzenie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Był niedzielny poranek, oficjalnie wolny dzień, toteż Lyn Pierce nie miała na sobie

służbowego stroju, jakim był elegancki niebiesko-biały kostium. Lyn właściwie nie

przykładała wagi do wolnych dni, bo poza pracą niewiele ją interesowało. A ponieważ

obiecała Harrisom, że wpadnie do nich w niedzielę, więc przyjechała.

Popatrzyła na rocznego Edwarda Harrisa, który przemawiał do niej radośnie w swym

niemowlęcym języku i zdawał się niczym nie przejmować. Oprócz Lyn byli tam także

niespokojni rodzice Edwarda -

Bill i Julie, oraz znacznie mniej zdenerwowani rodzice Billa. Lyn wzięła Edwarda na ręce.

- To cudowny chłopiec - oznajmiła. - Życzyłabym sobie, żeby wszystkie dzieci były takie

zdrowe i zadbane.

- Ale on nigdy jeszcze nie był sam - powiedziała Julie. - Odkąd się urodził, nie został beze

mnie dłużej niż godzinę, a teraz mam wyjechać…

To tak jakbym przestała o niego dbać.

- Nic podobnego. Nie bądźże taką egoistką. Pozwól dziadkom trochę się nim nacieszyć.

Na pewno dadzą sobie radę.

- Oczywiście - uśmiechnęła się babcia Edwarda. - Mamy piątkę dzieci, a on jest naszym

czwartym wnukiem.

- Bardziej martwię się o ciebie i o Billa niż o Edwarda

- ciągnęła Lyn. - Wychowujecie go wspaniale, ale powinniście wreszcie zadbać i o siebie.

Wyjazd dobrze wam zrobi.

- Tak sądzisz? - Julie nadal nie była przekonana.

- Jestem pewna. Nawet bardzo. No już, wsiadajcie do samochodu, jedźcie i bawcie się

dobrze.

- Skoro tak… - Najwyraźniej Julie potrzebowała odrobiny zachęty, bo nagle jakby się

zdecydowała. - Bill, jedziemy.

Lyn puściła oko do dziadków Edwarda.

- No to ja też już sobie pójdę - powiedziała. - Jestem pewna, że na nic wam się nie

przydam, ale w razie czego macie numer mojego telefonu komórkowego.

Wyszła na dwór, a Julie za nią.

- Naprawdę cieszę się z tego wyjazdu - mówiła zadowolona. - Bill zarezerwował hotel w

Yorku. Zabrałam rzeczy, których od lat nie nosiłam. No i będziemy tam tylko we dwoje. -

Zrobiła zdumioną minę, jakby dopiero teraz zdała sobie z tego sprawę. - Czy to, co

mówię, nie wydaje ci się straszne?