Czołg Leopard 2 - cz. I, wersje A0-A4.pdf

(1362 KB) Pobierz
Czołg Leopard 2 ­ cz. I, wersje A0­A4
          W  1969  roku  było  już  po  amerykańsko­
niemieckim  czołgu  MBT­70/KPz  70.
Nowatorski,  a  nawet  wyprzedzający  swoje
czasy  pod  kątem  zaawansowanych
technologii  wóz,  okazał  się  zbyt  drogą  i
kapryśną  zabawką.  Turbinowy  silnik,
hydropneumatyczne  zawieszenie,  cała
trzyosobowa  załoga  umieszczona  w
kapsule­wieży  (przez  co  skomplikowano
system  obrotu  stanowiska  kierowcy),
uzbrojenie  w  postaci  armaty­wyrzutni
kalibru  152  mm,  nowoczesne  przyrządy
obserwacyjno­celownicze  (pasywne  do
walki  nocnej),  ale  słabe  opancerzenie.  To
wszystko 
pochłonęło 
dla 
Niemców
astronomiczne  830  mln  DM.  Gdy  projekt
zaczął przerastać twórców, gdy pojawiły się
problemy  jak  wyjść  od  etapu  prac
konstrukcyjnych 
do 
wdrożeniowych,
pozostały rozbieżne pomysły na przyszłość.
MBT­70/KPz 70 zakończył swój żywot a oba
kraje  rozpoczęły  na  bazie  zebranych
doświadczeń 
samodzielne 
prace.
Amerykański projekt otrzymał nazwę XM803
i  po  perturbacjach  z  Kongresem  został
zarzucony, by następnie za kilka lat pojawić
się jako XM1, czyli przyszły M1 Abrams.
Eber, Keiler, Leopard...  
    Niemcy  byli  bardziej  konsekwentni  i  przewidujący  i  zabezpieczyli  się  przed
porażką.  Wykorzystując  elementy  Leoparda  1,  w  ramach  25  milionowego  (DM)
kontraktu pod kierownictwem legendy konstruktorów czołgów, Ferdynanda Porsche
zobowiązali  w  1968  roku  firmę  Krauss­Maffei  do  budowy  dwóch  prototypów.
Powstały one w latach 1969­70. Kolejne czołgi prototypowe, nazywane już Leopard
2,  miały  być  pojazdami  nowoczesnymi,  ale  w  sposób  ostrożny  wykorzystującymi
doświadczenia  ze  wspólnej  międzynarodowej  kooperacji.  Różne  rozwiązania  z  KPz
70  jeszcze  raz  sprawdzono,  tyle,  że  tym  razem  na  gruncie  miejscowym.
Początkowo  niemiecki  czołg  miał  mieć  masę  około  40  ton  (potem  zwiększona  do
około  50  ton),  stabilizowaną  armatę  kalibru  105  mm  (przez  pewien  czas
rozpatrywano  jeszcze  Leoparda  2FK  –  czyli  wóz  z  armato­wyrzutnią  Shillelagh
kalibru  152  mm),  armatę  przeciwlotniczą  kalibru  20  mm  na  stropie  wieży,
hydromechaniczny układ napędowy współpracujący silnikami Mercedes Benz (810­
920  kW).  Pewien  wpływ  na  przyszłego  Leoparda  2  miał  również  projekt  wozu
nazwany  Eber  (Odyniec)  z  zawieszeniem  hydropneumatycznym  i  armatą  kalibru
105 mm. Odyniec powstał tylko jako makieta.
 
Pierwsze prototypy miały wieże zbliżone do tych z Leopardów 1, u góry
wóz ze 120 mm armatą gładkolufową, na dole również z działkiem
przeciwlotniczym kalibru 20 mm.
      Jako  głównego  dostawcę  kolejnych  prototypów  wybrano  ponownie  zakłady
Krauss­Maffei  z  Monachium.  Łącznie  w  ramach  szeroko  zakrojonych  prac
projektowych powstało 16 kadłubów i 17 wież. Dziesięć wież uzbrojono w armaty
105 mm z lufami dwóch długości, a siedem w gładkolufowe kalibru 120 mm dwóch
typów,  obie  produkowane  przez  Rheinmetall.  Kadłuby  miały  zawieszenia
hydropneumatyczne  lub  na  wałkach  skrętnych.  Podwozia  jak  i  wieże  testowano
oddzielnie,  a  także  jako  złożone  komplety  w  latach  1972­75.  Testy  i  badania
odbywały  się  w  Niemczech,  ale  i  w  Kanadzie  czy  Stanach  Zjednoczonych.  Wyniki
testów  spowodowały  rezygnację  z  zawieszenia  hydropneumatycznego  (problem
szczelności w niskich temperaturach). Z kolei analiza konfliktu izraelsko­arabskiego
z 1973 roku wymusiła wzmocnienie opancerzenia przyszłego czołgu Bundeswehry,
a tym samym jego masy do przedziału 50­60 ton. W wersji nazwanej Leopard 2/3 z
kolei  ponownie  sprawdzono  możliwość  umieszczenia  całej  załogi  w  kapsule
wieżowej, z tak nowatorskiego pomysłu ostatecznie zrezygnowano.
Powstało łącznie blisko 20 pojazdów na których testowano różne
rozwiązania konstrukcyjne, zdjęcie górne przedstawia PT­14 podczas
testów w Arizonie (Stany Zjednoczone) w maju 1975 roku.
      W  dalszym  ciągu  istniała  nić  szansy,  że  zarówno  w  Niemczech  jak  i  w  Stanach
Zjednoczonych pojawi się w linii ten sam czołg. W 1974 roku oba kraje podpisały
Memorandum od Understanding, w którym zobowiązywano się do jak największej
standaryzacji ich programów pancernych. W 1976 roku sprecyzowano ustalenia co
do  wspólnego  wyboru  napędu,  uzbrojenia  armatniego,  systemu  kontroli  ognia,
środków obserwacji. Leopard 2 miał szansę stać się wozem bojowym armii Stanów
Zjednoczonych, więc konstruktorzy firm Porsche, Krauss­Maffei i Wegmann zabrali
się  do  modyfikacji  istniejących  planów  konstrukcyjnych  czołgu,  tworząc  prototypy
docelowego  Leoparda  2AV  (Austere  Version).  Wcześniej  przetestowano  nawet
amerykańską turbinę AGT 1000 na Leopardzie. Austere Version otrzymał zalecane
wzmocnienie  osłony  w  postaci  pancerza  stalowo­ceramicznego,  lepsze
opancerzenie  dna  kadłuba,  nową  wieżę  z  charakterystycznymi  dla  Leopardów
pionowymi  ścianami  i  nowy  system  kontroli  ognia.  Do  1976  roku  powstały  dwa
prototypy podwozi i trzy wieży. Jedna z wież posiadała system kontroli ognia firmy
Hughes oraz 105 mm armatę L7A3, druga posiadała także 105 mm armatę, jednak
przystosowana  była  do  szybkiego  montażu  120  mm  armaty  Rheinmetall,  trzecia  z
kolei niemiecki sko typu EMES 13 i 120 mm gładkolufową armatę Rheinmetall. W
sierpniu 1976 roku niemiecki prototyp Leoparda 2AV (plus jeszcze jedno podwozie)
przybył  do  amerykańskiego  Aberdeen,  gdzie  do  grudnia  tego  roku  przechodził
próby  porównawcze  z  amerykańskim  XM1  (późniejszy  M1  Abrams)  i  brytyjskim
Chieftain.  Według  przeprowadzających  testy  Amerykanów,  XM1  charakteryzował
się  lepszym  opancerzeniem  przy  zbliżonej  manewrowości,  ale  byli  pod  wrażeniem
niemieckiej armaty 120 mm.
      Ostatecznie,  jak  wiadomo  US  Army  do  uzbrojenia  przyjęła  XM1,  tymczasowo  z
armatą  105  mm.  Własne,  mocniejsze  uzbrojenie  ostatecznie  jednak  nie  zostało
wdrożone,  M1  po  kilku  latach  został  jednak  dozbrojony  w  niemiecką  120mm
armatę Rh­M­120 (oznaczenie własne M256) znaną z Leoparda 2 i stał się czołgiem
M1A1.
Leopard 2AV przygotowany na amerykańskie testy przypominał już
docelową konfigurację czołgu.
   We wrześniu 1977 roku niemieckie federalne ministerstwo obrony zadecydowało
o zakupie 1800 czołgów Leopard 2 w pięciu seriach produkcyjnych. Jako głównego
realizatora  kontraktu  wybrano  Krauss­Maffei,  wspieraną  przez  firmę  Krupp  MaK  z
Kolonii.  W  tej  pierwszej  miało  powstać  990  czołgów,  w  drugiej  810.  Pierwsze
podwozia  w  celach  treningowych  Bundeswehra  otrzymała  w  końcu  1978  roku,  na

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin