Spod znaku Skorpiona

Powstanie i upadek Imperium Rosyjskiego

Under the Sign of the Scorpion

The Rise and Fall of the Russian Empire

Juri Lina

[2002]

Tłumaczenie tylko dla celów edukacyjnych, a nie komercyjnych

Spis treści

ROZDZIAŁ I - Mity o fałszywych komunistach i pozornych chrześcijanach              2

ROZDZIAŁ II - Iluminaci: zwycięstwo zdrady              2

2.1 – Pochodzenie ideologii iluminatów              2

2.2 - Pierwsze rewelacje              2

2.3 - Mord Schillera i Mozarta              2

2.4 - Iluminaccy infiltratorzy              2

2.5 - Totalitaryzm jezuitów prototypem              2

2.6 – Pierwszy iluminacki zamach stanu              2

2.7 – Droga iluminatów do władzy nad światem              2

ROZDZIAŁ III - Karol Marks – bożek zła              2

3.1 - Mojżesz Hess – nauczyciel Marksa i Engelsa              2

3.2 - Geneza poglądów Marksa na temat ludzkości              2

3.3 – Niezwykłe wyznania Marksa, Disraeli i innych              2

3.4 - Marx i Engels jako iluminaci              2

3.5 – Rok 1848: "Rok rewolucji" – pierwsza fala              2

3.6 - Marzec 1848 - Gotowy plan              2

3.7 – Druga fala 1848-1849              2

3.8 – Iluminacki terror trwa...              2

3.9 – Prawda za mitami              2

3.10 – Marks jako publicysta              2

3.11 - Moralne bankructwo marksizmu              2

Rozdział IV – Nieznany Władimir Uljanow              2

4.1 – Lenin jako mason              2

4.2 - Pierwsi masoni w Rosji              2

4.3 – Charakter Lenina              2

4.4 – Terror Lenina              2

4.5. Geneza ideologiczna terroru              2

4.6 - Ostatnie dni Lenina              2

ROZDZIAŁ V – Leon Trocki – cynik i sadysta              2

5.1 – Trocki jako mason              2

5.2 - Parvus – nauczyciel Trockiego              2

5.3 – Próby zamachu stanu w 1905 roku              2

5.4 – Trocki za granicą              2

5.5 – Trocki – bezlitosny despota              2

5.6 – Towarzysze Trockiego              2

5.7 – Los admirała Szczastnego              2

5.8 – Bunt w Kronsztad              2

5.9 – Trocki jako szara eminencja              2

5.10 – Trocki jako wróg intelektualistów              2

5.11 - Zabójstwo Siergieja Jesienina              2

5.12 - Zabójstwo Trockiego              2

ROZDZIAŁ VI – Jak komuniści zdobyli władzę              2

6.1 – Geneza I wojny światowej              2

6.2 – Skąd się wzięli rosyjscy Żydzi?              2

6.3 – Zamach luty 1917              2

6.4 – Podobieństwa do sposobu obalenia Szacha              2

6.5 – Powrót Lenina i Trockiego              2

6.6 – Rewelacje prasowe              2

6.7 – Bunt Kornilowa              2

6.8 – Przejęcie władzy              2

6.9 – Pomoc niemiecka              2

6.10 – Początek rządowego terroru              2

ROZDZIAŁ VII – W labiryncie mordu              2

ROZDZIAŁ VIII – Żądny krwi kremlowski wilk – Lazar Kaganowicz              2

8.1 – Kaganowicz jako szara eminencja              2

8.2 – Niszczenie rosyjskiej kultury              2

8.3 – Wielki głód i inne zbrodnie              2

8.4 – Wielki terror              2

8.5 - Działalność Berii              2

8.6 – Zamordowanie Stalina              2

8.7 – Walka o władzę po śmierci Stalina              2

ROZDZIAŁ IX - Amerykańska pomoc dla Związku Sowieckiego              2

9.1 – "Interwencja" jako dywersja              2

9.2 - Głód jako broń              2

9.3 – Interesy z bolszewikami              2

9.4 – Kolektywizacja jako broń              2

9.5 – Wzmacnianie sowieckiego reżimu              2

9.6 – Zwiększenie amerykańskiego wsparcia              2

9.7 – Pomoc wojenna dla Moskwy              2

9.8 – Zagraniczni niewolnicy w Związku Sowieckim              2

9.9 – Święta wojna Stalina              2

9.10 – Pomoc w okresie "zimnej wojny"              2

9.11 – Demontaż ZSRR              2

9.12 – Wycofywanie komunizmu ze wschodniej Europy              2

9.13 - Koniec komunizmu we wschodniej Europie              2

9.14 - Stany Zjednoczone pomogły także zdobyć władzę chińskim komunistom              2

ROZDZIAŁ X – Komuniści przejmują Estonię              2

Podsumowanie: niektóre z wniosków              2

ROZDZIAŁ I - Mity o fałszywych komunistach i pozornych chrześcijanach

Jesienią 1989 roku, zbrodnie rumuńskiego dyktatora Nicolae Ceaucescu przeciwko narodowi rumuńskiemu i mniejszości węgierskiej były przedmiotem dyskusji w szwedzkiej telewizji. W studio obecny był Jorn Svensson, funkcjonariusz lewicowych komunistów (VPK), który stwierdził, że wschodnio-europejscy komuniści nie byli wiernymi wyznawcami ideologii robotniczej, gdyż dystansowali się od doktryny marksistowskiej.

Od tego czasu, zbrodnie wschodnio-europejskich komunistów coraz bardziej zwracały uwagę opinii publicznej. Dlatego też, zachodni sympatycy chcieli nabrać do nich dystansu, żeby nie narażać własnych szans na swoje posłannictwo w przyszłości. Oczywiście uważali się za prawdziwych komunistów, mimo, że wcześniej udzielali pełnego poparcia bolszewikom na Wschodzie. To stało się tak poważną sprawą, że teraz twierdzą, iż te sympatie były wielkim grzechem. Niektóre z zachodnich partii komunistycznych zaczęły kamuflować się by ukryć swoje prawdziwe poglądy, jak szwedzcy komuniści lewicowi, którzy zmienili swoją nazwę na Partię Lewicową.

Francuscy komuniści zażądali żeby ich przywódca, Georges Marchais, ustąpił, gdyż wyjechał na urlop nad Morze Czarne jako gość Ceaucescu. Marchais próbował się ratować tanim chwytem: twierdził, że zdystansował się od reżimu komunistycznego w Rumunii rok wcześniej, kiedy powiedział w telewizji, iż bukaresztański rząd nie miał nic wspólnego z socjalizmem. W dzienniku L'Humanite 28 grudnia 1989 roku wyraził nadzieję, że teraz w Rumunii może powstać prawdziwy socjalizm.

Prawdopodobnie 300 milionów ofiar komunizmu nie wystarcza pewnym naiwnym ludziom, żeby w marksistowskiej doktrynie dostrzegli zło. Nie ma ani jednego uczciwego człowieka, który przyjąłby podobną opinię zła niemieckich socjalistów narodowych, a mianowicie żałował, że przywódcy, którzy okazali się zbrodniarzami, zdystansowali się od "prawdziwej i życzliwej doktryny", pomimo faktu, że ofiar nazistowskiego reżimu było dużo mniej pod względem liczbowym, niż tych, którzy zginęli w krajach przejętych przez komunistów.

Milovan Djilas, jeden z najbardziej znanych odkrywców komunizmu, stwierdził w wywiadzie dla niemieckiego tygodnika Der Spiegel (przedrukowanym w szwedzkim dzienniku Svenska Dagbladet 13.04.1983), że uważał, iż idea komunizmu powstała z kultury Zachodu, z judaizmu, z utopijnej filozofii, z chrześcijaństwa i średniowiecznych sekt.

Musimy znaleźć pewne podobieństwa między systemem komunistycznym i strukturą władzy kościoła chrześcijańskiego, zwłaszcza odnoszące się do ideologii i nietolerancyjnej postawy. Nawet niewielu chrześcijan, patrząc wstecz, potępiło ojców kościoła za ich okrutne akty przemocy i za położenie fundamentów systemu religijnego totalitaryzmu w Europie. Pewni chrześcijanie tych zbrodniczych ojców kościoła i innych barbarzyńskich świeckich "fałszywymi" chrześcijanami.

Jednocześnie twierdzą, że nie ma nic złego w doktrynie; że wina leży po stronie stada, które zeszło ze ścieżki prawdziwej doktryny. Jest mało prawdopodobne by taka doktryna nie zawierała w sobie błędu. Buddyści nie wszczynali żadnych wojen religijnych i nie torturowali żadnych ze swoich dysydentów. Ani też, jak chrześcijanie i komuniści, nie wymuszali przemocą na nikim swoich nauk. Chrześcijanie i komuniści byli szczególnie nietolerancyjni wobec swoich dysydentów. Zarówno Kościół, jak i marksizm, zostali stworzeni z myślą o niewoli. Obie doktryny podzieliły się na różne frakcje, i obie rościły sobie monopol na prawdę. Rozwój XX‑wiecznej historii i nauki pokazał, że te doktryny są złe i zdetonowały swoje dogmaty. Sowietolodzy ujawnili żenujące fakty o marksizmie, i wiele idei chrześcijańskich zostało obalonych przez badania fizyki kwantowej. (Paul Davies, "God and the New Physics" [Bóg i nowa fizyka], 1983).

Nawet pobieżny rzut oka na Nowy Testament, o którym twierdzono, że jest święty, ujawnia opisy niepoparte żadnymi dowodami. Na przykład opis Heroda Wielkiego jest całkowicie błędny – nie ma żadnych dowodów na to, by kiedykolwiek nakazał masową rzeź dzieci.

W porównaniu z innymi, wygląda na łaskawego króla. Dowody historyczne pokazują, że podczas wielkiego głodu w Judei 24 lata przed erą chrześcijańską, zakupił żywność w Egipcie za pieniądze własne ii rządowe, po czym zorganizował flotę by ją dostarczyła, i rozdzielił ją w swoim królestwie. "Jego hojność okazała się być spektakularna", jak pisze historyk Michael Grant ("Herod the Great" [Herod Wielki], Nowy Jork, 1967, Londyn, 1971).

Kiedy północna (i biedniejsza) część Szwecji cierpiała głód pod koniec XIX wieku, biskup Harnosand odmówił rozdania żywności między ludzi, żeby nie przyszło im do głowy, że mieli prawo do otrzymania czegoś za darmo; lepiej żeby kongregacja zagłodziła się na śmierć. (Dagens Nyheter, 24.12.1989)

Komuniści są niesławni z wywoływania masowego głodu poprzez konfiskatę chłopskiego zboża. Znacjonalizowali chłopską ziemię, żeby uzależnić ich od państwa. Zarówno chrześcijanie jak i komuniści konfiskowali ziemie i własność swoich najbardziej niebezpiecznych "wrogów".

Rzymski cesarz Gajusz Juliusz Cezar (100-44 pne) zrobił wręcz odwrotnie: sam kupował ziemię i rozdawał ją żołnierzom by uniezależnić ich od państwa.

W latach 1920, sowieccy ideolodzy uważali za przykład "państwo komunistyczne" założone przez Johannesa Bockelsona w Munsterze w 1534 roku. Grupa fanatycznych anabaptystów prowadzona przez Johannesa Bockelsona przejęła władzę w Munsterze, Westfalia, 23 lutego 1534 roku, gdzie proklamowali komunę Minster, zwana także "Nową Jerozolimą". Komuna ta stała się siedliskiem wyjątkowej bezwzględności.

Trzy dni po przejęciu władzy, pierwszy przywódca komuny, Jan Matthis, wypędził tych, którzy nie byli gotowi przyjąć jego poglądów. Później przywództwo przeszło na ochrzczonego Żyda, Johanna Leidena, który ogłosił się królem Nowego Syjonu (Minster), i radę miejską zastąpił 12 apostołami. Oni skonfiskowali własność kościoła i majątki tych, którzy uciekli. Zakazali handlu, narzucili obowiązek pracy i zlikwidowali pieniądz. Wszystko miało należeć do kolektywu – ludziom pozwalano tylko posiadać narzędzia – całość zbiorów była konfiskowana przez komunę. Wprowadzono poligamię.

Ta społeczność zamierzała stać się "tysiącletnim panowaniem pokoju" (millenium).

Zło panowało w Minster przez 16 miesięcy, zanim wojska biskupa przybyły 24 czerwca 1535 roku i dokonano egzekucji na wszystkich liderach komuny. Później z ideologii anabaptystów powstali baptyści i menonici. Anabaptyści wzięli także udział w powstaniu chłopskim i zachęcali biednych do buntu w kilku miastach w Niemczech i Holandii.

Na sowieckich propagandystach szczególne wrażenie robił terror polityczny, który był podstawą taktyk anabaptystów. Zarówno Józef Stalin jak i Feliks Dzierżyński mieli być wyświęceni na kapłanów, i mieli pod ręką przykłady. W latach 1930, Stalin zaczął oficjalnie porównywać partię komunistyczną z XIII-wiecznymi Krzyżackimi Rycerzami Miecza (Fratres Militiae Christi).

Taborycki fanatyk religijny, Thomas Muntzer, próbował przejąć władzę w centralnych Niemczech w latach 1524-1525 przy pomocy rozwścieczonych chłopów. Reformy Marcina Lutra uważał za niewystarczające i chciał znieść własność i obalić arystokrację.

Można znaleźć opisy podobnych wydarzeń nawet z wcześniejszych czasów. Bracia Apostołów, prowadzeni przez fanatycznego Fra Dolcino, przejęli władzę w Vercelli, północne Włochy, na początku lat 1300. Dla nich tylko ubóstwo wydawało się słuszne, i dlatego zabili każdego bogatego człowieka w mieście. Terrorystyczny reżim Braci Apostołów trwał 3 lata, od 1304 do 1307 roku. Nie udało im się osiągnąć żadnej formy równości społecznej.

Korzenie komunizmu można także znaleźć w książce Niccolo Machiavelliego (1649-1527) "The Prince" [Książę], sekretarza Rady Dziesięciu w republice Florencji. Książka pokazuje techniki cynicznej manipulacji i fałszu dla wsparcia nieograniczonej dyktatury. Opublikowano ją po jego śmierci w 1532 roku.

Jest sowieckie powiedzenie - żart: "Chrześcijanie tylko głosili zalety ubóstwa, komuniści wprowadzili je w życie".

Podobieństwa między historiami komunizmu i chrześcijaństwa czasami szokują. Przywódcy bolszewików nie unikali zabijania dziewięciu niewinnych ludzi, jeśli dziesiąty okazał się być prawdziwym przeciwnikiem. Krzyżowcy zajęli francuskie miasto Beziers w roku 1208, i ich lider, Arnold Amalric, ochrzczony Żyd, wydał typowy dla tego czasu rozkaz: "Zabijcie wszystkich – Bóg rozpozna swojego!"

Kiedy szef Czeka (policja polityczna) Feliks Dzierzynski doniósł Leninowi latem 1918 roku, że dokonano egzekucji na 500 intelektualistach (naukowcy i osobistości kultury), Lenin był zachwycony.

Kiedy papież Grzegorz XIII dowiedział się, że 24-26 sierpnia 1572 roku zamordowano 60.000 Hugenotów jako heretyków, był podobnie zadowolony i urządził wielkie święto, przewodniczył nabożeństwu, a nawet wybił nową monetę upamiętniającą tę rzeź. Ta informacja pochodzi z książki Buchwalda "The History of the Church" [Historia Kościoła].

W 1198 roku Kościół ustanowił komisję do prześladowania i sądzenia heretyków. Później rozwinęła się w Świętą Inkwizycję. W 1483 roku, Thomas Torquemada (1420-1498), marrano (ochrzczony żyd) został mianowany wielkim inkwizytorem Kastylii i Aragonii. W 1492 roku wypędził wszystkich żydów, którzy nie chcieli się ochrzcić.

Torquemada pracował intensywnie przez 18 lat i palił ludzi na stosie. Mówi się o nim, że osobiście dokonywał egzekucji na dzieciach. Palono symboliczne lalki ze słomy za tych, których oskarżono in absentia. Wielu ludzi uwięziono do końca życia, i Torquemada tysiące wysłał na galery.

Ale terror Kościoła w Hiszpanii był dużo słabszy niż w innych krajach Europy. Profesorowie Henry Kamen (Barcelona) i Stephen Haliczer (Illinois) dokonali najważniejszej rewizji w kwestii informacji dotyczącej zakresu administrowania sprawiedliwości przez inkwizycję.

Według prof. Jose Alvareza-Junco z Uniwersytetu Tuft, inkwizycja wykonała egzekucji, co najwyżej, na 5.000 Hiszpanach w ciągu 350 lat, podczas gdy 150.000 ludzi ("czarownice") spalono na stosie jako heretyków w innych chrześcijańskich krajach. Podsumowuje, że wszyscy historycy głosili wyolbrzymione informacje, a nawet mity na temat inkwizycji.

Wielki inkwizytor z tort...