Proces karny – średniowiecze.pdf

(40 KB) Pobierz
Proces karny –
ś
redniowiecze
Proces skargowy
– krwawa zemsta, konflikty społeczne na drodze s
ą
dowej. Proces inkwizycyjny
rozwin
ą
ł si
ę
w pó
ź
nym
ś
redniowieczu, przy umocnieniu si
ę
władców absolutnych. Pocz
ą
tkowo proces
skargowy wygl
ą
dał jak proces cywilny. Z czasem cz
ęść
cywilna rozrosła si
ę
do tego stopnia
ż
e nale
ż
ało
odczepi
ć
cz
ęść
.
Zasady
: skargowo
ść
, kontradyktoryjno
ść
, jawno
ść
, ustno
ść
, formalizm.
Proces inkwizycyjny : brak skargowo
ś
ci, brak kontradyktoryjno
ś
ci, pisemno
ść
, tajno
ść
.
Proces skargowy mógł by
ć
wszcz
ę
ty na podstawie skargi. W przypadku bezpodstawno
ś
ci wniesienia
skargi, ten który wniósł skarg
ę
ponosi tak
ą
kar
ę
jak
ą
chciał dla oskar
ż
onego. Post
ę
powanie inkwizycyjne:
inkwizycja generalna, wyrokowania, specjalna.
Prywatny oskar
ż
yciel
Inkwizycja generalna
wszczynane przez s
ę
dziego inkwin
ę
ta b
ą
d
ź
prokuratora
celem było ustalenie czynu przest
ę
pczego, okoliczno
ś
ci popełnienia czynu i ustalenie osoby
sprawcy,
w oparciu o dowody s
ą
d decydował o wszczynaniu oficjalnego
ś
ledztwa oraz aresztowaniu
oskar
ż
onego
oskar
ż
ony miał słabe pole do obrony
Zło
ż
enie skargi (ustnie) prowadziło do tego
ż
e na podstawie tej skargi był wprowadzany pozew.
Przywileje np. nie mo
ż
na było stosowa
ć
tortur w przypadku szlachty, dzieci, kobiet w ci
ąż
y chyba
ż
e te
osoby popełniły czyny najci
ęż
sze. Proces s
ą
dowy – decyduj
ą
ca faza w procesie.
W procesie inkwizycyjnym wchodzimy w drug
ą
faz
ę
. Inkwizycja specjalna
ś
ledztwo wła
ś
ciwe
specjalny s
ę
dzia prowadził proces przeciwko konkretnej osobie
Proces skargowy charakteryzował si
ę
formalizmem. Przestrzeganie norm dotycz
ą
cych procesu, przysi
ę
ga,
składana przed s
ą
dem, jakiekolwiek bł
ę
dy skutkowały zniweczeniem całego procesu.
3 rodzaje wyroków: merytoryczny - taki który ko
ń
czy spór, przed stanowczy – dotyczył terminów
procesowych, dowodowy/warunkowy – okre
ś
lał komu przysługuje przywilej przeprowadzenia dowodu
oraz jakie skutki po przeprowadzeniu dowodu. S
ę
dzia przyjmował pozycj
ę
biern
ą
. Natychmiast po
aresztowaniu oskar
ż
onego poddawano przesłuchaniu. Warto
ść
dowodowa
ś
wiadków, przyznanie si
ę
do
winy najpewniejszym dowodem i nast
ę
powała kolejna faza w post
ę
powaniu – tortury. Przypadki kiedy
istniała połowa dowodu, zła sława
ś
wiadka, próba ucieczki oskar
ż
onego, znajdowano przedmioty u
podejrzanego, brak dowodów niewinno
ś
ci oskar
ż
onego. Zeznania z tortur musiały by
ć
potwierdzone
przed s
ą
dem. Gdy nie potwierdził zezna
ń
= ponowne tortury. Gdy nadal si
ę
nie przyznawał, oskar
ż
ony
miał prawo zło
ż
y
ć
przysi
ę
g
ę
wraz z 6 współprzysi
ęż
nikami puszczano go wolno. Zniesiono tortury w
XVIII/XIX z wyj
ą
tkami. Ordalia, drugi
ś
rodek dowodowy.
Inkwizycja wyrokowania
3 etap post
ę
powania, charakter jawny, ustny, toczy si
ę
wobec całego składu s
ę
dziowskiego. Sprawa ma
charakter czysto formalny. S
ę
dzia inkwirent sporz
ą
dzał wyrok który ławnicy formalnie zatwierdzali. Nie
zawierał uzasadnienia. Wyrok skazuj
ą
cy oparty na pełnym dowodzie a kiedy nie było pełnego dowodu
uwalniano oskar
ż
onego od s
ą
du, osoby oskar
ż
one o najci
ęż
sze przest
ę
pstwa zostały wi
ę
zione. Niemcy:
połowa dowodu, s
ą
d mógł skaza
ć
„z podejrzenia”. Proces si
ę
ko
ń
czył, mo
ż
na było wnie
ść ś
rodek
odwoławczy - nagana s
ę
dziego, pó
ź
niej apelacja. Francja: obie strony mogły wnie
ść
od ka
ż
dej decyzji
s
ą
du apelacj
ę
do parlamentu.
Francja
1814 upadek Napoleona, zesłany na wysp
ę
Elb
ę
, Kongres Wiede
ń
ski – restauracja dynastii Burbonów,
zasada legitymizmu – naruszenie rewolucyjnej suwerenno
ś
ci ruchu, 9 okresów, okres restauracji
burbonów – Ludwik XVIII, odrzucił konstytucj
ę
senatu. Karta Konstytucyjna 1814 roku. Karta ta została
nadana przez Ludwika XVIII. Konstytucja ta stanowiła podstaw
ę
podczas restauracji dynastii Burbonów,
wprowadziła pewne gwarancj
ę
, równo
ś
ci wobec prawa, wolno
ś
ci wyznania, prasy, nieodwracalno
ś
ci
sprzeda
ż
y. Odrodzenie si
ę
przywilejów. Król urz
ą
d dziedziczny, kompetencj
ę
do powołania Rady
Ministrów, król nie ponosił odpowiedzialno
ś
ci, akty wymagały kontrasygnaty ministrów. Organ
parlamentarny – dwuizbowy Izba Parów i Izba Deputowanych. Izba Parów których członkowie byli
mianowani przez króla. Prawo wyborcze – wysoki cenzus maj
ą
tkowy do Izby Deputowanych. Król oprócz
swoich uprawnie
ń
miał prawo do zwołania i do rozwi
ą
zania Izby. Król miał prawo inicjatywy
ustawodawczej, ordonansów, wprowadzanie w
ż
ycie ustaw, ordonanse konieczne dla prowadzenia ustaw
w
ż
ycie. Ministrowie – osoby które mogły by
ć
członkami Izb zarówno jak i jednej i drugiej. Podlegali
odpowiedzialno
ś
ci karnej. Izba Deputowanych przygotowała oskar
ż
enie, Izba Parów wykonywała dalsze
kroki.
Konstytucja miała du
ż
e znaczenie, powstała monarchia konstytucyjna. Gdy Napoleon I powrócił do
Francji. Powrócił dzi
ę
ki poparciu które przyczyniło si
ę
do jego powrotu. Ludwik XVIII został zmuszony do
opuszczenia kraju. 1815 rok. Akt Cesarstwa wprowadzony przez Napoleona. Konstytucja liberalna.
Kl
ę
ska pod Waterloo i zesłanie Napoleona na wysp
ę ś
wi
ę
tej Heleny doprowadziły do tego
ż
e Ludwik
XVIII powrócił do kraju. Nast
ę
pca Ludwika czyli Karol X d
ąż
ył do przywrócenia władzy absolutnej w
oparciu o arystokracj
ę
. Wydał 4 ordonanse. Pierwszy dotyczył Izby Deputowanych któr
ą
rozwi
ą
zał.
Rozwi
ą
zał wolno
ść
prasy, zniósł wolno
ść
pracy, zmienił ordynacj
ę
wyborcz
ą
, nowe wybory. Ordonanse
naruszyły konstytucj
ę
. Wydane ordonanse wywołały oburzenie i spowodowały wybuch rewolucji. Karol X
odpu
ś
cił. 1830 r. rewolucja lipcowa wywołała sprzeciw poczynaniom Karola X który d
ąż
ył do władzy.
Zwyci
ę
stwo bogatego mieszcza
ń
stwa. Uchwalono now
ą
konstytucj
ę
i uchwalon
ą
przez Ludwika Filipa
ksi
ę
cia Orleanu.
Konstytucja oktrojowana 1830r
– powtórzenie pierwszej konstytucji z 1814 roku. Nie była dosłownym
powtórzeniem, wprowadzała zmiany. Zmiany: zniesienie wst
ę
pu do konstytucji, król powoływał si
ę
na
prawo boskie, król miał by
ć
tytułowany królem francuzów, usuni
ę
cie czci Parów. Inicjatywa
ustawodawcza przysługiwała te
ż
obu izbom. System rz
ą
dów parlamentarnych oparty na ministrach
odpowiedzialnych politycznie.
Konstytucja II Republiki 1848r
– kompromis który miał pogodzi
ć
ż
ne tendencje, deklaracja praw,
suwerenno
ść
, równo
ść
. Władza powierzona jednoizbowemu zgromadzeniu. Wybory powszechne, tajne,
bezpo
ś
rednie. Władza nale
ż
ała do prezydenta – wybierany na 4 lata. Uprawniony do wydawania aktów
które wymagały kontrasygnaty ministra. Do odpowiedzialno
ś
ci podci
ą
gni
ę
ci prezydent oraz ministrowie.
Zakaz wyboru tej samej osoby na prezydenta. Prezydentem II Republiki (1848-1852) był Ludwik
Napoleon Bonaparte.
Ludwik Napoleon Bonaparte
– konflikt mi
ę
dzy nim a zgromadzeniem, sprawował rz
ą
dy osobiste, nie
dopuszczał parlamentu, dokonał zamachu stanu, rozwi
ą
zał zgromadzenie, uchylił konstytucj
ę
z 1848,
zagarn
ą
ł władz
ę
. Zorganizował plebiscyt. W 1852 roku została wprowadzona nowa konstytucja, która
była wzorowana na konstytucji konsularnej 1799 roku. Panował 10 lat. Zostały nadane godno
ś
ci
dziedzicznego cesarza przez senat. Ludwik Napoleon ogłosił si
ę
jako cesarz francuzów jako Napoleon
III. Konstytucja zapewniła mu władz
ę
dyktatorsk
ą
.
II Cesarstwo 1852-1870
dwa okresy:
1.
1852-1860
kiedy Napoleon III sprawował rz
ą
dy dyktatorskie,
2.
1860-1870
reformy liberalne, ustrojowe zmierzaj
ą
ce do rozszerzenia jednego organu i utworzenie
rz
ą
dów parlamentarnych
Organy :
Rada stanu
– przygotowała ustawy,
Ciało Ustawodawcze
- dyskusje,
Senat
– badał zgodno
ść
ustaw z konstytucj
ą
. Prawo zmian w konstytucji. Niezale
ż
ne.
1870 – powstanie III Republiki
Francja miała konflikt zbrojny z Prusami.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin