PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
WYKŁAD 1
Na czym polega specyfika nauki o osobowości?
pozwala badać szczególność jednostek, jak i poszukiwać tego, co wspólne;
współcześnie to nie tylko wiedza o zjawiskach czy właściwościach, ale też procesach.
koncepcje osobowości były obecne w:
systemach filozoficznych
teoriach socjologicznych
antropologii kulturowej
literaturze pięknej, muzyce, sztukach plastycznych
wizje osobowości tworzone w filozofii i tradycja literacka często wyprzedzały naukę - to coś na kształt przekonań o tym, jaka jest natura człowieka
Psychologia osobowości – przełom XIX i XX wieku (narodziny psychoanalizy) jako nauka empiryczna skupiona na studiowaniu niepowtarzalności jednostki – lata 30-te XX wieku
Główne kontrowersje współczesnej teorii osobowości
1. osobowość – konstrukt teoretyczny czy coś co istnieje realnie?
jeżeli konstrukt teoretyczny to modele: neurobiologiczne
psychodynamiczne poznawcze
fenomenologiczne
narracyjne
2. motywacja świadoma czy nieświadoma?
3. natura czy kultura?
4. osoba czy sytuacja?
5. programy realizowane przez człowieka biologiczne czy intencjonalne?
6. podobieństwa czy różnice?
Ważne zagadnienia psychologii osobowości
· Filozoficzne ujęcie osoby – natura człowieka
· Wewnętrzne i zewnętrzne determinanty zachowań (dziś nacisk na interakcje osoba-sytuacja)
· Sytuacyjna i czasowa spójność zachowania
· Jedność zachowania a obraz siebie
· Zmieniające się stany świadomości; pojęcie nieświadomości (narkotyki, religie Wschodu)
· Relacje pomiędzy poznaniem, afektem a zewnętrznym zachowaniem
· Wpływ przeszłości, teraźniejszości, przyszłości na zachowanie
Przedmiot psychologii osobowości - definicje osobowości
OSOBOWOŚĆ (Oleś, 2003)
spójność myśli, uczuć i zachowań człowieka, ujawniająca się w różnych sytuacjach i podlegająca określonym zmianom na przestrzeni czasu. (….. choć w różnych teoriach nieco różne rozumienie )
OSOBOWOŚĆ (Allport, 1937) dynamiczna organizacja wewnątrz jednostki tych psychofizycznych systemów, które determinują unikalne przystosowanie do środowiska.
OSOBOWOŚĆ (Pervin)
złożona całość myśli, emocji i zachowań, nadająca kierunek i wzorzec (spójność) życiu człowieka. Podobnie jak ciało, osobowość składa się zarówno ze struktur, jak i procesów, i odzwierciedla działanie zarówno natury, jak i środowiska. Pojęcie osobowości obejmuje również aspekt czasowy funkcjonowania człowieka, zawiera bowiem wspomnienia przeszłości, reprezentacje mentalne teraźniejszości oraz wyobrażenia i oczekiwania co do przyszłości
(a jak to się ma do klasycznych teorii?...)
Cele psychologii osobowości
· poznawczy – wyjaśnianie
· praktyczny – przewidywanie zachowania, wspieranie rozwoju osobowości, zapobieganie patologii
„Psychologia osobowości dotyczy całościowego funkcjonowania osoby, wskazując na źródła motywacji, szanse rozwoju osobistego osobistego ryzyko zaburzeń”.
Cele naukowej teorii osobowości:
Ogólnie – ma wyjaśniać jacy są ludzie i dlaczego zachowują się tak jak się zachowują
· dostarczanie języka (kategorii pojęciowych) do opisu i analizy zachowania
· sformułowanie modelu wyjaśniającego przyczyny zachowania (np. cech, mechanizmów motywacyjnych)
· określenie istotnych różnic między ludźmi (pod względem strukturalnym lub procesualnym)
· przewidywanie przyszłego zachowania, wyjaśnianie patologii
Według Pervina teoria osobowości powinna uwzględniać i wyjaśniać następujące elementy:
· struktura (cechy, organizacja pewnych właściwości) – teorie cech
· dynamika (zachowanie jako proces: popędy, podniety, homeostaza i wzrost, potrzeba spójności, potrzeba poznawania) – rewolucja kognitywna; Walter Mischel
· wzrastanie i rozwój
· psychopatologia (natura i przyczyny zaburzeń)
· zmiana (jak się dokonuje, dlaczego ludzie nieraz opierają się zmianom)
„Teoria dostarcza narzędzi rozumienia rzeczywistości w postaci modelu, określonej terminologii, zasad gromadzenia danych i łączenia faktów oraz hipotez do przetestowania. Nie może być hermetyczna, niezrozumiała i niepozwalająca na sprawdzenie wynikających z niej hipotez.” (Oleś, 2003).
Główne podejścia teoretyczne
Podejście teorii cech
osobowość jako struktura cech
cecha jako skrótowy opis spójności zachowania
cechy a czynniki
Podejście teorii uczenia się
osobowość jako produkt uczenia się (historia wzmocnień, modelowanie)
stałość zachowania – podobieństwo środowiska
Podejścia psychodynamiczne
psychoanaliza klasyczna i neo-
osobowość jako produkt przeszłych doświadczeń
Podejście humanistyczne
osobowość jako system dążący do realizacji swego potencjału
Podejście poznawcze
osobowość jako system poznawczy (system wiedzy)
osobowość jako „urządzenie do przetwarzania informacji”
osobowość jako źródło znaczeń
obraz samego siebie – centralny składnik osobowości
SPOSOBY BADANIA OSOBOWOŚCI
Badania kliniczne i studia przypadków
ważne w początkowym stadium rozwoju teorii (badania pacjentów, żołnierzy podczas wojny), obszerne opisy poszczególnych osób Przedstawiciele:
Jean Charcot
klinika neurologiczna w Paryżu
pacjenci z objawami histerii
stosował hipnozę
Pierre Janet
zaburzenia histeryczne
leczenie hipnozą
stwierdził, że nieraz pacjenci przypominają sobie coś, czego na jawie nie pamiętają
histeria – rozszczepienie psychiki, brak kontroli niektórych elementów
Mormon Prince
badał osobowość wieloraką
Zygmunt Freud
Henry Murray
TAT, „Exploration in Personality”
próba połącznia podejścia klinicznego z eksperymentalnym
Carl Rogers
teoria samoaktualizacji
nacisk na Ja – sposób spostrzegania i doświadczania samego siebie
Georgie Kelly
teoria konstruktów osobistych
sposobów konstruowania (interpretowania) świata
Zalety podejścia klinicznego
Wady podejścia klinicznego
+ możliwość wszechstronnego i pogłębionego poznania człowieka
+ naturalność warunków badania
+ możliwość poznania złożoności relacji osoba – środowisko
– subiektywizm interpretacji
– niepowtarzalność warunków i sposobu badania
– niejasne, powikłane relacje między zmiennymi, zrozumiałe jedynie na gruncie określonej teorii
– sprawozdania werbalne a dostępność treści (należy pracować nad polepszaniem trafności i rzetelności, patrz: Stemplewska-Żakowicz)
Podejście psychometryczne, metoda korelacyjna
charakterystyczne dla teorii cech
Przedstawiciele:
Sir Francis Galton
twórca psychologii indywidualnej, postanowił zbadać, czy różnice indywidualne są dziedziczne, stosował testy, skale ocen, mierzył zdolności intelektualne, doszedł do wniosku, że istnieje związek między pokrewieństwem a uzdolnieniami, wprowadził pojęcie współczynnika korelacji (Person kontynuował)
Reymont B. Catell
uważał, że należy stworzyć taksonomię cech na wzór układu okresowego pierwiastków chemicznych, opracował listę terminów odnoszących się do osobowości występujących w języku potocznym i literaturze fachowej, kwestionariusz 16-czynnikowy
Hans Eysenck
3 wymiary
Obecnie w tym podejściu głównie zwolennicy Pięcioczynnikowego Modelu Osobowości
Zalety metody korelacyjnej
Wady metody korelacyjnej
+ możliwość badania wielu izolowanych zmiennych
+ możliwość badania wzajemnych powiązań między zmiennymi (tabela korelacji)
+ możliwość systematycznego porównywania osób i grup
– badanie współwystępowania a nie zależności przyczynowo-skutkowych
– niepewność rzetelność i trafności metod kwestionariuszowych
– zawężenie przedmiotu poznania do tego co mierzalne
– silny wpływ potrzeby aprobaty społecznej (skale kłamstwa)
Podejście eksperymentalne
charakterystyczne dla podejścia dynamicznego, skupionego na procesie
Wilhelm Wundt
uważał psychologię za naukę eksperymentalną bliską przyrodniczym, definiował ją jako naukę o bezpośrednim doświadczeniu, badał związki pomiędzy zmianami bodźca a doznaniami człowieka
Herman Ebbinghaus
...
tesia31