OW Nspec-20-Krążowniki typu Myoko.pdf

(11300 KB) Pobierz
Haguro
na wodach macierzystych krótko przed wybuchem wojny.
Mal. Takeshi Yuki
numer specjalny
Krążowniki
typu „Myôkô”
20
GRZEGORZ BUKAŁA
Nachi
w czasie walk na Morzu Jawajskim.
Mal. Takeshi Yuki
KRĄŻOWNIKI TYPU „MYÔKÔ”
Cena 39,00 zł
Grzegorz Bukała
Haguro,
1930. Kadłub i nadbudówki średnioszare,
część podwodna czerwona.
Rys. Grzegorz Tomczak
Ashigara,
Spithead 1937. Kadłub i nadbudówki szare,
część podwodna czerwona.
Myôkô,
Morze Jawajskie 1942. Kadłub i nadbudówki szare,
część podwodna czerwona.
Rys. Grzegorz Tomczak
Myôkô,
Singapur 1945. Kadłub i nadbudówki w kamuflażu
szarym i ciemnoszarym, część podwodna czerwona.
Grzegorz Bukała
Krążowniki
typu „Myôkô”
Tarnowskie Góry 2007
OKRĘTY WOJENNE numer specjalny 20
MONOGRAFIE NA TOPIE!
Jawajskim, 1942 r.
trzydziestych.
Okład­ a
:
Nachi
w okresie walk na Morzu
k
POLECAMY!
Mal. Krzysztof Brandt
Fot. „Maru Special”
Stro­ a­ ty­u­o­ a:
Ashigara
w połowie lat
n
t ł w
Krążowniki
typu „Myôkô”
Grzegorz Bukała
Redaktor serii:
Jarosław Malinowski
Rysunki:
Waldemar Kaczmarczyk
Plansze kolorowe:
Grzegorz Tomczak
Opracowanie graficzne:
Jarosław Malinowski
Skład, druk i oprawa:
Drukpol, Tarnowskie Góry
Źródła fotografii/Photo credit:
Zbiory Lars Ahlberg
Zbiory Arthur D. Baker III
Zbiory Siegfried Breyer
Zbiory Shizuo Fukui
Zbiory Jarosław Malinowski
National Archives
Wright & Logan
„Maru Special”
„Ships of the World”
„Warship International”
ISBN EAN 978-83-915653-7-7
ISBN 83-915653-7-8
ISSN 1231-014X
Copyright © Wydawnictwo „Okręty Wojenne” 2007
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej książki
nie może być kopiowana w żadnej formie, ani żadny-
mi metodami mechanicznymi ani elektronicznymi,
łącznie z wykorzystaniem systemów przechowywania
i  odtwarzania informacji bez pisemnej zgody właści-
ciela praw autorskich.
All right reserved. No part of this book may be repro-
duced or transmitted in any form or by any means,
electronic or mechanical, includiong photocopying,
recording or any information storage and retreival
system without written from copyright owner.
Wydawnictwo „Okręty Wojenne”
Krzywoustego 16, 42-605 Tarnowskie Góry
www.okretywojenne.pl
tel. (032) 384-48-61
e-mail: okrety@ka.home.pl
Wszelkich informacji dotyczących cen oraz warunków nabycia
innych naszych tytułów udzielamy listownie, telefonicznie
i e-mailem pod adresem redakcji.
Wydawca
Uwaga!
Niniejsza monografia zawiera trzy rozkładówki z 5 planami okrętów w skali 1:400.
Stanowią one jej integralną część i nie mogą być sprzedawane oddzielnie.
Geneza budowy okr´tów
Ashigara
na redzie Spithead mi´dzy 11 a 19 maja 1937 roku. To w∏aÊnie dzi´ki temu europejskiemu tournée okr´t sta∏ si´
najbardziej znanym japoƒskim krà˝ownikiem.
Fot. Wright and Logan
Pierwsze za∏o˝enia Polityki Obrony
Cesarstwa zosta∏y og∏oszone w dniu
4 kwietnia 1907 r. i stanowi∏y g∏ówne wy-
tyczne dla japoƒskiego planowania strate-
gicznego w okresie nast´pnych pi´tnastu
lat. W tajnym za∏àczniku jako g∏ównych
przeciwników wymieniono na pierwszym
miejscu Carskà Rosj´, a nast´pnie USA
i Francj´. Jednak same za∏o˝enia by∏y
oparte na doÊwiadczeniach niedawno za-
koƒczonej wojny rosyjsko-japoƒskiej oraz
tez g∏oszonych przez kmdr por. Satô Tet-
sutarô wyk∏adowcy w Wy˝szej Szkole
Morskiej. W ramach tych za∏o˝eƒ Cesar-
ska Flota powinna byç skoncentrowana
wokó∏ „oÊmiu pancerników i oÊmiu krà-
˝owników pancernych zbudowanych
w oparciu o jak najnowoczeÊniejsze plany
i nie starszych ni˝ osiem lat”. Jednak am-
bitny program od samego poczàtku na-
trafia∏ na przeszkody natury finansowej
i niezrozumienia wÊród cywilnych polity-
ków.
Nieco wczeÊniej Admiralicja przygoto-
wa∏a kolejny program rozbudowy w∏asnej
floty, w którym proponowano budow´
trzech pancerników o wypornoÊci
20 000 ton, czterech krà˝owników pan-
cernych o wypornoÊci 18 500 ton, trzech
krà˝owników o wypornoÊci 4500 ton, sze-
Êciu o wypornoÊci 900 ton i dwudziestu
czterech o wypornoÊci 400 ton niszczycie-
li oraz szeÊciu okr´tów podwodnych. Po
szeregu spotkaƒ z Ministrem Finansów
program zosta∏ znacznie zmniejszony
(dwa pancerniki, trzy krà˝owniki pancer-
ne, trzy krà˝owniki, szeÊç du˝ych i osiem
ma∏ych niszczycieli oraz szeÊç okr´tów
podwodnych). Ponownie zrewidowany
i okrojony do dwóch pancerników, krà-
˝ownika pancernego, trzech ma∏ych krà-
˝owników, jednego du˝ego niszczyciela
i dwóch okr´tów podwodnych zosta∏ on
zatwierdzony do realizacji w czasie 23 se-
sji Parlamentu (28 grudnia 1906-28 mar-
ca 1907 r.). Pomimo zatwierdzenia reali-
zacja ca∏ego programu by∏a znacznie
opóêniona z powodu k∏opotów finanso-
wych. Najbardziej godnym podkreÊlenia
jest fakt, ˝e jedyny zatwierdzony krà˝ow-
nik pancerny zosta∏ zlecony angielskiej
stoczni Vickersa i defakto sta∏ si´ po
ukoƒczeniu budowy krà˝ownikiem linio-
wym. Tak oto zakoƒczy∏ si´ pewien etap
rozwoju w Cesarskiej Marynarce Wojen-
nej, która po przej´ciu okr´tu nazwanego
Kongô
i ocenie jego mo˝liwoÊci taktycz-
no-technicznych ca∏kowicie porzuci∏a dal-
szy rozwój krà˝owników pancernych. Od
tego momentu szybkie skrzyd∏o floty mia-
∏y stanowiç krà˝owniki liniowe dysponu-
jàce znacznie wi´kszà pr´dkoÊcià i silniej-
szà artylerià od dotychczas budowanych
jednostek.
W ramach kolejnych Programów z lat
1910-14 dla ukrycia przed cywilnymi poli-
tykami zamówiono kolejne trzy jednostki
typu
Kongô
(oficjalnie klasyfikowane ja-
ko krà˝owniki pancerne). Pomimo tego
coraz bardziej dawa∏a o sobie znaç po-
trzeba posiadania du˝ych krà˝owników
charakteryzujàcych si´ silnym uzbroje-
niem i odpowiednim zasi´giem do dzia-
∏aƒ zwiadowczych na rozleg∏ych wodach
Pacyfiku. Du˝e znaczenie wczesnego roz-
poznania szybko zosta∏o docenione
w kr´gach japoƒskich admira∏ów i w „No-
wym Programie Uzupe∏nieƒ dla Mary-
narki Wojennej” og∏oszonym 15 maja
1910 r. przez Ministra Marynarki wice-
adm. Saitô Minoru zarezerwowano miej-
sce dla nowego typu krà˝ownika. Ca∏y
plan zak∏ada∏ wybudowanie siedmiu pan-
cerników, trzech krà˝owników pancer-
nych, czterech krà˝owników II klasy, krà-
˝ownika „do zadaƒ specjalnych” (Toku-
mu janyôkan), dwudziestu szeÊciu nisz-
czycieli i dziesi´ciu okr´tów podwodnych
do 1 kwietnia 1919 r. Na posiedzeniu rzà-
du w dniu 12 lipca 1910 r. program ten zo-
sta∏ w ca∏oÊci odrzucony jako zbyt ambit-
ny. W nieznacznie zmienionej formie zo-
sta∏ on ponownie przedstawiony do za-
twierdzenia we wrzeÊniu 1911 r. i obejmo-
wa∏ on: siedem pancerników, dwa krà-
˝owniki I klasy, dwa krà˝owniki do zadaƒ
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin